Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Ewa Rusin
Protokolant :	Agnieszka Kaczmarek

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2013 roku

sprawy W. S.

oskarżonego z art. 178a§ 4 kk w zw. z art. 64 §1kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

z dnia 11 lipca 2013 roku, sygnatura akt II K 369/13

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres lat 5 (pięciu);

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 621/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Ząbkowicach Ślaskich wyrokiem z dnia 11 lipca 2013r. Sygn. akt II K 369/13:

I.  Oskarżonego W. S. uznał za winnego tego, ze w dniu 8 czerwca 2013 roku w O. woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, wyniki badań 0,27 mg/l, 0,28 mg/l w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym motorower marki K. nr rej. (...) przy czym czynu tego dopuścił się w okresie obowiązywania zakazów prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonych w związku ze skazaniami za przestępstwa wyrokami Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śl. z dnia 29.09.2011 r. sygn. akt II K 528/11 okres 3 lat od dnia 26.10.2011 r. do dnia 26.10.2014 r. oraz z dnia 04.10.2011 r. sygn. akt II K 523/11 na okres 4 lat od dnia 01.11.2011 r. do dnia 01.11.2015 r. oraz czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śl. sygn. akt II K 523/11 z dnia 04.10.2011 r. za czyn z art. 178a § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 01 grudnia 2011 roku do dnia 01 czerwca 2012 roku tj. o czyn z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za czyn ten na mocy art. 178a § 4 kk wymierzył mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  Zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty w sprawie, zaś uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa zaliczył na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części dotyczącej wymiaru kary nie pogodzili się oskarżony oraz prokurator.

Oskarżony wnosząc apelację tzw. osobistą zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmierność surowość orzeczonej kary, wynikającą z nieuwzględnienia minimalnego stopnia nietrzeźwości w chwili czynu oraz sytuacji materialnej rodziny oskarżonego ( oskarżony z pracy dorywczej utrzymuje konkubinę i 2 dorastające córki w wieku 16 i 17 lat ). W oparciu o tak sformułowany zarzut apelujący domagał się zmiany wyroku przez zastosowanie wobec niego warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Prokurator na zasadzie art. 425 § 1 i art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego. Na zasadzie art. 438 § 1 pkt 1 kpk wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego tj. art. 42 § 2 kk, polegającą na zaniechaniu przez Sąd orzeczenia wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym mimo, iż Sąd był do tego zobligowany i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego W. S. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 lat, pozostawienie pozostałych rozstrzygnięć Sądu w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego jest całkowicie bezzasadna.

Nie sposób skutecznie zakwestionować prawidłowości uzasadnienia ustalenia kwestii sprawstwa i zawinienia oskarżonego, przyjętej kwalifikacji prawnej czynu z art. 178 a § 4 kk w zw. z art . 64§ 1 kk , oceny stopnia społecznej szkodliwości tego czynu oraz stopnia zawinienia oskarżonego. Argumentacja Sądu I instancji w zakresie wysokości orzeczonej kary 8-miu miesięcy pozbawienia wolności dowodzi, że kara ta spełnia wszystkie wymogi art. 53 kk, przede wszystkim pozostaje w odpowiedniej relacji do przyjętych przez Sąd okoliczności dla oskarżonego łagodzących ( podnoszonego w apelacji nieznacznego przekroczenia progu nietrzeźwości, przyznania się do winy) obciążających ( uprzedniej już 3- krotnej karalności sądowej za przestępstwo podobne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, prowadzenia pojazdu mechanicznego mimo orzeczonych uprzednio zakazów). Oskarżony najwyraźniej też zapomina, że w niniejszej sprawie odpowiada także w warunkach recydywy specjalnej z art. 64§ 1 kk . Zatem wysokość orzeczonej kary pozbawienia wolności stanowi słuszną wypadkową przedstawionych wyżej okoliczności.

Mimo oczekiwań oskarżonego zastosowania wobec niego dobrodziejstwa probacji wniosek apelacji nie może zostać uwzględniony. Warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy takiego jak oskarżony, który dopuścił się występku z art. 178 a § 4 kk możliwe jest wyjątkowo, tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. ( art 69 § 4 kk). W sytuacji oskarżonego nie sposób dopatrzyć się takich warunków, nie stanowi ich także podnoszona w apelacji sytuacja materialna konkubiny i dwóch nastoletnich córek oskarżonego. Brak jest niestety podstaw faktycznych dla czynienia jakiejkolwiek korekty wyroku na korzyść oskarżonego.

Oczywiście trafną jest natomiast apelacja prokuratora. W razie skazania za występek z art. 178 a § 4 kk należy także obligatoryjnie – w myśl art. 42 § 2 kk wymierzyć środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Skoro oskarżony w chwili czynu prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, to zasadnym jest wymierzenie środka karnego właśnie w tej postaci. Słusznie też apelujący wnioskuje o określenie tego zakazu na lat 5, skoro już uprzednio dwukrotnie wymierzane zakazy tego samego rodzaju okazały się nieskuteczne, oskarżony nawet mimo odbycia kary izolacyjnej za występek podobny do przestępstwa powrócił.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk uznając, iż wobec orzeczenia kary izolacyjnej i braku po stronie oskarżonego istotnego majątku oraz dochodów, zasadnym jest zwolnienie oskarżonego od ich ponoszenia.