Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Jerzy Dydo

SO Małgorzata Mróz

Protokolant: Agnieszka Ingram

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko K. K.

o wydanie ruchomości

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 20 sierpnia 2012 r., sygn. akt I C 503/12

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Kłodzku do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ca 885/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem oddalono powództwo o wydanie ruchomości oraz orzeczono o kosztach procesu, opierając rozstrzygnięcie o następujące ustalenia i oceny:

-pozwany prowadzi pensjonat w K., w dniu 7 lipca 2005 r. powód zawarł z bankiem umowę o kredyt inwestycyjny w wysokości 700 000 zł, który miał być wykorzystany na budowę czterech domków wypoczynkowych; w dniu 28 czerwca 2006 r, powód zawarł z bankiem kolejną umowę kredytu w wysokości 500 000 zł na działalność inwestycyjną; zabezpieczeniami tych kredytów były m.in. hipoteki na działkach powoda oraz pozwanego, a także weksel wystawiony przez powoda , poręczony przez pozwanego; w 2006 r. powód nabywał szereg ruchomości wyposażenia wnętrz, także ze środków z kredytu inwestycyjnego; pismem z dnia 12 grudnia 2011 r. bank wypowiedział powodowi umowy o kredyty inwestycyjne wobec braku ich spłat; w dniu 11 stycznia 2012 r. powód darował pozwanemu / swojemu ojcu / nieruchomość w postaci działki nr (...); po zawarciu umowy powód rozmawiał z księgowym, który powiedział mu, że bedzie obowiązany do zapłaty podatku VAT, bowiem ruchomości nie zostały objęte umową darowizny w formie aktu notarialnego; w dniu 13 marca 2012 r. powód wezwał pozwanego do wydania ruchomości w postaci mienia jego firmy (...), znajdujących się na nieruchomości w postaci działki nr (...), będących wyposażeniem pensjonatów; pozwany i H. K. zawarli z bankiem ugody pozasądowe dotyczące spłaty wymaganego zadłużenia wobec banku niespłaconego przez powoda.

W ocenie sądu powództwo nie było uzasadnione.

Powód zawierając umowę darowizny nieruchomości nie przeczył prawu pozwanego- swojego ojca - że w domkach jednorodzinnych, posadowionych na darowanej działce nr (...), jego ojciec będzie w taki sam sposób prowadził działalność, którą uprzednio prowadził powód, posiadając wyposażenie tychże domków, a także będzie spłacał kredyty inwestycyjne zaciągnięte przez powoda, gdy oczywistym było, że strony nie rozmawiały o tym, iż pozwany przyjmując darowiznę, domki wypoczynkowe wyposaży własnymi ruchomościami, a znajdujące się dotychczas w domkach ruchomości zwróci powodowi. Ponadto mimo niezawarcia umowy darowizny ruchomości w formie aktu notarialnego / art. 890 kc /, mając na uwadze zgodny zamiar i wolę stron, świadczenie w postaci ruchomości zostało pozwanemu wydane wraz z nieruchomością, a zatem umowa darowizny była ważna, skoro przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.Dlatego też bez znaczenia pozostaje okoliczność, że bankowi nie przysługuje żadne prawo do ruchomości, ponieważ umowy kredytów inwestycyjnych nie przewidywały żadnego zabezpieczenia na ruchomościach.

Z tych przyczyn powodowi nie przysługiwało skuteczne prawo domagania się wydania przez pozwanego ruchomości stanowiących wyposażenie czterech domków wypoczynkowych.

W apelacji powód zarzucił: 1. sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału przez przyjęcie, że doszło do umowy darowizny ruchomości, gdy tymczasem nie doszło do ich wydania, a jedynie do przeniesienia ich posiadania; 2. naruszenie przepisu art. 890 kc przez przyjęcie dokonania umowy darowizny, skoro nie złożono oświadczeń w formie aktu notarialnego, a powód nie wydał pozwanemu spornych ruchomości; 3. naruszenie przepisu art. 75(1) § 1 kc przez brak przyjęcia, że zbycie przedsiębiorstwa może być dokonane bez zachowania formy pisemnej , z podpisem notarialnie poświadczonym , gdy tymczasem w takiej sytuacji, czynność taka jest nieważna; 4. naruszenie przepisu art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 6 pkt. 6 rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.. przez zasądzenie na rzecz pozwanego kwoty 3600 zł stanowiącej stawkę minimalną przy wartości przedmiotu sporu 50 000 zł, gdy tymczasem- przy takiej wartości przedmiotu sporu- stawka ta wynosi 2400 zł.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja podlega uwzględnieniu, a podniesione w niej zarzuty znajdują częściowe potwierdzenie w materiale dowodowym sprawy, ponieważ w ocenie Sądu Okręgowego, nie została rozpoznana istota sprawy odnośnie tego, czy umowa darowizny nieruchomości obejmowała także ruchomości stanowiące wyposażenie domków wypoczynkowych.

Trzeba bowiem pamiętać, że wykładnia oświadczeń woli złożonych przy zawarciu umowy nie może bazować tylko na samym jej tekście, nawet jeśli tekst ten zostanie utrwalony w formie aktu notarialnego , jak to miało miejsce w niniejszej sprawie.

W przypadku umowy celem procesu wykładni jest odtworzenie znaczenia jakie obie strony nadawały składanemu oświadczeniu woli w momencie jego wyrażania. Ponadto sfromułowanie przepisu art. 65 § 2 kc wprost zaleca, aby badanie nie ograniczało się do analizy dosłownego brzmienia umowy, lecz musi objąć wszystkie okoliczności umożliwiające ocenę, jaka była rzeczywista wola umawiających się kontrahentów. Gdyby okazało się, że nie da się stwierdzić, jak strony rozumiały sporne postanowienia umowy, sąd powinien ustalić ich znaczenie według wzorca opartego na założeniu, że reguła z przepisu art . 65 § 1 kc nakazuje otoczyć ochroną adresata oświadczenia woli, który przyjął to oświadczenie.

Sąd, kierując się wynikającymi z przepisu art. 65 dyrektywami wykładni umowy, powinien zatem brać pod uwagę nie tylko postanowienia spornego fargmentu umowy, le cz także uwzględniać inne związane z nim postanowienia umowy, a także kontekst faktyczny, w którym projekt umowy uzgodniono i umowę zawierano.Zgodny zamiar stron wyraża się bowiem w uzgodnieniu istotnych okoliczności , dlatego też można określić go jako i ntencję stron , co do skutków prawnych, jakie mają nastąpić w związku z zawarciem umowy.

Przeprowadzone przez sąd pierwszej instancji przesłuchanie stron było zbyt pobieżne, aby można było podzielić wnioski sądu wyciągnięte z zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd zatem dokładnie i szczegółowo przesłucha strony odnośnie wskazanych wyżej okoliczności, jak również wyjaśni kwestię, czy strony w chwili zawierania umowy były przedsiębiorcami, a przedmiotem umowy było przedsiębiorstwo / art. 75 (1) kc /, a w razie potrzeby przeprowadzi również inne dowody zgłoszone przez strony, po czym zgromadzony w ten sposób materiał dowodowy oceni w ramach służącej mu swobody oraz orzeknie o zgłoszonym żądaniu.

Z tych przyc zyn orzeczono jak na wstępie / art. 386 § 4 kpc /.