Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 maja 2015 roku, sygn. akt I Co 455/15 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu z tej przyczyny, że oświadczenie dłużnika o poddaniu się egzekucji, co do określonego w umowie wynagrodzenia, zostało złożone w celu obejścia prawa .

Sąd Rejonowy wydając powyższe postanowienie wskazał na treść art. 359 § 2 ¹ k.c. oraz na treść Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 roku, III CZP 85/13, OSNC 2014/3/28.

Wnioskodawca zaskarżając zażaleniem powyższe postanowienie, zarzucił wskazując na pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w Uchwale z dnia 7 marca 2008 roku, sygn. akt III CZP 155/07, że w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, w którym dłużnik poddał się egzekucji (art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c.), nie jest dopuszczalna ocena ważności czynności prawnej i wniósł w istocie o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu z dnia 17 kwietnia 201 roku sporządzonemu przed notariuszem w K., A. R. w Kancelarii Notarialnej przy ul (...) w K., (...) nr (...) na rzecz wierzyciela przeciwko dłużnikowi, co do obowiązku zapłaty tytułem wynagrodzenia kwoty 288.000 zł zgodnie z postanowieniem § 2 pkt 3 umowy pożyczki oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Przede wszystkim wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 783 § 1 k.p.c. klauzula wykonalności obejmuje stwierdzenie, że tytuł uprawnia do egzekucji, a w razie potrzeby oznacza jej zakres.

Oznacza to, że uprawnienie do prowadzenia egzekucji istnieje , jeżeli dokument na który powołuje się wierzyciel, spełnia wszystkie ustawowe wymagania tytułu egzekucyjnego, a stwierdzony w nim obowiązek świadczenia nadaje się do wykonania w drodze egzekucji sądowej.

Sąd Okręgowy w całości podziela pogląd wyrażony we wskazanej przez skarżącego Uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2008 roku, sygn. akt III CZP 155/07, że w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, w którym dłużnik poddał się egzekucji (art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c.), nie jest dopuszczalna ocena ważności czynności prawnej, bowiem w postępowaniu klauzulowym nie można rozstrzygać, czy czynność prawna, z której wynika obowiązek świadczenia stwierdzony w tytule egzekucyjnym, może zostać uznana za zgodną z prawem lub z zasadami współżycia społecznego.

Sąd Okręgowy podziela również pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w orzeczeniu z dnia 26 lutego 1960 – 3 CR 922/59, że obowiązkiem Sądu jest przy rozpoznaniu wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności aktowi notarialnemu, rozważyć, czy dobrowolne poddanie się egzekucji nie pozostaje w związku z innymi postanowieniami aktu, które ograniczałyby to dobrowolne poddanie się egzekucji bądź uzależniały od wzajemnych świadczeń wierzyciela.

Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, skoro we wskazanej wyżej umowie dłużnik w celu zabezpieczenia spłaty wierzytelności z tytułu umowy pożyczki wraz z wynagrodzeniem przeniósł na wierzyciela prawo użytkowania wieczystego wskazanych w § 5 pkt 1 tej umowy nieruchomości, a wierzyciel powyższe prawo nabył i w związku z brakiem zapłaty przez dłużnika wymagalnych zobowiązań z tytułu umowy pożyczki wygasło zobowiązanie wierzyciela do zwrotnego przeniesienia prawa użytkowania tych nieruchomości (§ 5 pkt 1 tej umowy), przy czym zaspokojenie roszczeń wierzyciela nastąpi według jego wyboru poprzez zbycie lub zatrzymanie przedmiotowej nieruchomości, według wartości przewłaszczonej nieruchomości z chwili zaspokojenia roszczeń (§ 5 pkt 12 i 13 tej umowy), to nie dołączenie do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności dowodów na okoliczność wartości przedmiotowych nieruchomości według ceny sprzedaży (§ 5 pkt 14 tej umowy) lub według wyceny rzeczoznawcy (§ 5 pkt 15 tej umowy), uzasadnia oddalenie wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności przedmiotowemu aktowi notarialnemu, bowiem brak powyższych wskazanych w łączącej strony umowie dowodów, uniemożliwia oznaczenie zgodnie z treścią art. 783 § 1 k.p.c. zakresu egzekucji, w szczególności, gdy wierzyciel uzyskał już tytuł egzekucyjny co do należności głównej wskazanej w przedmiotowej umowie na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 26 lutego, sygn. akt VIII Co 1606/14.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji, bowiem postanowienie Sądu Rejonowego jest trafne, mimo jego lapidarnego uzasadnienia.