Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jacek Szerer

Protokolant : Magdalena Paruch

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2019r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Narodowego Funduszu Zdrowia (...) (...) we W.

przeciwko R. Z.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony pozwanej Narodowego Funduszu Zdrowia (...) (...) we W. na rzecz kuratora pozwanego M. P. kwotę 3.240,00 zł tytułem wynagrodzenia dla kuratora ustanowionego w sprawie.

Ś., dnia 22.08.2019r

Postanowieniem z dnia 29.07.2019r sprostowano omyłkę pisarską w ten sposób, że w pkt II wyroku w miejsce słów „od strony pozwanej” wpisać „od strony powodowej”.

Zastępca Kierownika Sekretariatu

I Wydziału Cywilnego

T. K.

Sygn. akt IC 32/19

UZASADNIENIE

Strona powodowa Narodowy Fundusz Zdrowia (...) (...) we W. domagała się zasądzenia od pozwanego R. Z. kwoty 145.007,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 7 stycznia 2019 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powództwa zarzuciła, że pozwany podczas pobytu w Niemczech w okresie od dnia 29 lipca 2011 roku do dnia 8 sierpnia 2011 roku oraz w dniu 5 września 2011 roku korzystał z pomocy medycznej w tamtejszej placówce szpitalnej, w związku z czym strona niemiecka wystąpiła do strony powodowej o zapłatę równowartości kwoty wydatkowanej na leczenie pozwanego na terenie Niemiec. Jednocześnie strona powodowa wskazywała, że z informacji uzyskanych w PUP w D. wynika, iż okresie objętym leczeniem pozwany posiadał status osoby bezrobotnej, zarejestrowanej w tamtejszym Urzędzie. Następnie pismem z dnia 19 września 2012 roku PUP w D. poinformował i przesłał druk (...) oraz druk potwierdzający wyrejestrowanie pozwanego z ubezpieczenia zdrowotnego (...) z datą wypełnienia, tj. 9 listopada 2011r. Strona powodowa wskazywała, że pozwany otrzymał certyfikat na okres od 29 lipca 2011 roku do dnia 2 sierpnia 20121 roku, a następnie kartę (...) od dnia 3 sierpnia 2011 roku do 3 października 2011 roku, zaś leczony był w okresie od 29 lipca 2011r. do 3 października 2011 roku. Strona pozwana zapłaciła instytucji niemieckiej za koszty leczenia pozwanego, następnie w dniu 10 marca 2015 roku wystawiła notę księgową obciążeniową nr (...) i wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 145.007,58 zł. Wskazywała, że nabyła roszczenie regresowe z chwilą rozliczenia kosztów leczenia na rzecz niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej.

Strona powodowa podstaw prawnych swojego roszczenia strona powodowa upatrywała w przepisach Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE L z dnia 30 kwietnia 2004r., nr 166.1 ze zm.) oraz ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2015r.,poz. 581 ze zm.).

W odpowiedzi na pozew ustanowiony zarządzeniem z dnia 13 lutego 2019r. kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego – M. P. – wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu stanowiska podniosła, iż strona powodowa nie załączyła do akt sprawy dowodu potwierdzającego dokonanie zapłaty na rzecz niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej kwoty dochodzonej niniejszym pozwem, a co za tym idzie, by nabyła roszczenie regresowe w stosunku do pozwanego. Argumentowała nadto, że pozwany korzystając ze świadczeń opieki zdrowotnej na terenie Niemiec w okresie od 29 lipca 2011 roku do 8 sierpnia 2011 roku oraz w dniu 5 września 2011 roku dysponował Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego, której data ważności upływała w dniu 3 października 2011 roku, zatem dysponował dokumentem potwierdzającym posiadanie przez niego ubezpieczenia zdrowotnego, które okazał stronie niemieckiej. Wyjeżdżając do Niemiec był przekonany, że jako osoba bezrobotna podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu i ma możliwość korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju. Argumentowała, że w korespondencji prowadzonej przez stronę powodową z PUP w D., Urząd dwukrotnie potwierdzał fakt posiadania przez pozwanego ubezpieczenia zdrowotnego, a następnie z niezrozumiałych powodów w dniu 9 listopada 2011 roku zgłosił z dniem 29 lipca 2011 roku wyrejestrowanie pozwanego z tegoż ubezpieczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany R. Z. podczas pobytu w Niemczech korzystał z opieki zdrowotnej w dniach od 29 lipca 2011 do 8 sierpnia 2011 roku oraz w dniu 5 września 2011 roku, gdzie został poddany leczeniu, przyjęty w trybie nagłym. Pozwany podczas pobytu w niemieckiej placówce leczniczej wylegitymował się Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego nr (...), data ważności której upływała w dniu 3 października 2011 roku. Łączny koszt udzielonych pozwanemu świadczeń medycznych wyniósł 73.731,56 euro. Niemiecka instytucja ubezpieczeniowa wystąpiła do strony pozwanej o zwrot równowartości poniesionych kosztów leczenia pozwanego.

dowód :

-

formularz (...) wraz z uwierzytelnionymi tłumaczeniami na język polski, k. 12 - 16,

-

kserokopia Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego pozwanego, k. 17,

Powiatowy Urząd Pracy w D. pismami z dnia 3 sierpnia 2011 roku oraz 1 września 2011 roku wystawił zaświadczenia, że pozwany jest zarejestrowany w tamtejszym Urzędzie jako osoba bezrobotna od dnia 7 stycznia 2011 roku i z tego tytułu na bieżąco odprowadzane są składki na ubezpieczenie zdrowotne.

dowód :

-

zaświadczenie PUP w D. z dnia 3 sierpnia 2011r., k. 18,

-

zaświadczenie PUP w D. z dnia 1 września 2011r., k. 19,

Narodowy Fundusz Zdrowia pismami z dnia 25 czerwca 2012 roku oraz 6 września 2012 roku poinformował pozwanego, że niemiecka instytucja ubezpieczeniowa nadesłała dokumenty rozliczeniowe dotyczące jego leczenia na terenie Niemiec w okresie od 29 lipca 2011 roku do 3 października 2011 roku. Domagał się jednocześnie nadesłania informacji w przedmiocie okoliczności zdarzenia i pilnego przesłania kserokopii dokumentacji medycznej pozwanego.

dowód :

- pismo NFZ do pozwanego z dnia 25 czerwca 2012r., k. 34,

- pismo NFZ do pozwanego z dnia 6 września 2012r., k. 33,

Strona powodowa wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. o nadesłanie informacji czy pozwany jest zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego. Pismem z dnia 28 września 2012 roku ZUS informował stronę powodową, iż R. Z. był zgłoszony do ubezpieczenia zdrowotnego jako osoba bezrobotna przez Powiatowy Urząd Pracy w D. w okresach : 8.01.1999r. – 30.09.1999r., 7.05.2002r. – 14.01.2003r., 7.01.2011r. – 14.01.2011r. oraz 15.01.2011r. – 28.07.2011r.

dowód :

-

pismo ZUS z dnia 28 września 2012r., k. 25,

-

druk (...) z dnia 21 stycznia 2011r., k. 26,

-

druk (...) z dnia 9 listopada 2011r., k. 27,

Strona powodowa dokonała na rzecz niemieckiej instytucji łącznikowej zapłaty kwot wynikających z leczenia pozwanego.

dowód :

-

pisma Centrali NFZ z dnia 1 kwietnia 2014r., k. 30,

-

pismo Centrali NFZ z dnia 30 maja 2014r., k. 29,

-

wydruk operacji z systemu (...) dla noty (...) z dnia 27.02.2012r., k. 63,

Strona powodowa wystawiła pozwanemu w dniu 10 marca 2015 roku notę obciążeniową na kwotę 145.007,58 zł, która stanowiła jednocześnie wezwanie pozwanego do zapłaty kwoty wskazanej w piśmie - w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania. Przesyłka adresowana do pozwanego zwracane były z adnotacją „adresat wyprowadził się”.

dowód :

-

nota księgowa obciążeniowa nr (...) z dnia 10 marca 2015r. wraz z dowodem doręczenia, k. 31 – 32,

Pozwany nie zapłacił stronie powodowej kwoty dochodzonej pozwem.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 17 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 roku w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE L z dnia 30 kwietnia 2004r., nr 166.1 ze zm.) ubezpieczony lub członkowie jego rodziny, którzy mają miejsce zamieszkania w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, otrzymują w Państwie Członkowskim, w którym mają miejsce zamieszkania, świadczenia rzeczowe udzielane, w imieniu właściwej instytucji, przez instytucję miejsca zamieszkania, zgodnie z przepisami stosowanego przez nią ustawodawstwa tak, jak gdyby byli oni ubezpieczeni na mocy tego ustawodawstwa. W odniesieniu do Polski zastosowanie znajdują tu przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 581 ze zm.). Przepis art. 2 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na zasadach określonych w ustawie mają prawo osoby objęte powszechnym - obowiązkowym i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, zwane dalej "ubezpieczonymi". Zgodnie natomiast z art. 66 ust. 1 pkt 24 w/w ustawy obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają bezrobotni niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu.

Analiza zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego jednoznacznie wskazuje, że pozwany, posiadając status osoby bezrobotnej od dnia 15 stycznia 2011 roku, skorzystał w okresie od 29 lipca 2011 do 8 sierpnia 2011 roku oraz w dniu 5 września 2011 roku z opieki medycznej w placówce szpitalnej na terenie Niemiec. W tym też czasie pozwany dysponował ważną Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego nr (...), data ważności której upływała w dniu 3 października 2011 roku. Tym to dokumentem, jak wynika z analizy dokumentacji niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej, pozwany legitymował się przed udzieleniem mu świadczeń medycznych. Zważyć w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 50 ust. 16 w/w ustawy w przypadku gdy świadczenie opieki zdrowotnej zostało udzielone pomimo braku prawa do świadczeń w wyniku:

– posługiwania się kartą ubezpieczenia zdrowotnego albo innym dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej przez osobę, która utraciła to prawo w okresie ważności karty lub innego dokumentu, albo

– potwierdzenia prawa do świadczeń poprzez eWUŚ osób, o których mowa w art. 52 ust. 1 u.ś.o.z., tj. osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej na terytorium RP na podstawie przepisów o koordynacji, albo

– złożenia oświadczenia o prawie do korzystania ze świadczeń

osoba, której udzielono świadczenia opieki zdrowotnej, jest obowiązana do uiszczenia na rzecz NFZ kosztów tego świadczenia.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie wskazuje, że pozwany przebywał za granicą, gdzie skorzystał z pomocy medycznej posiadając w momencie uzyskania tych świadczeń statut osoby bezrobotnej, legitymując się ważną Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego. I choć, jak wynika z formularza (...) z dnia 9 listopada 2011r., pozwany został wyrejestrowany z ubezpieczeń z dniem 29 lipca 2011 roku, co nastąpiło w dniu 9 listopada 2011r., to jednakże w chwili udzielania mu świadczeń posiadał on prawo do ubezpieczenia zdrowotnego na terenie Polski. Zważyć należy, że nieznana do chwili obecnej jest przyczyna wyrejestrowania pozwanego z ubezpieczeń, albowiem wskazany w druku kod 600 dotyczy tzw. „innych przyczyn wyrejestrowania”. Znamiennym przy tym jest, że strona pozwana zwracała się do Powiatowego Urzędu Pracy w D. już po udzieleniu świadczeń medycznych pozwanemu o informację, czy w okresie udzielenia tych świadczeń pozwany podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu, który dwukrotnie potwierdził fakt posiadania przez pozwanego statusu osoby bezrobotnej oraz opłacania w tym okresie wszystkich składek. Z nieznanych przyczyn w dniu 9 listopada 2011 roku pozwany został wyrejestrowany z ubezpieczeń. Zważyć jednakże należy, że w momencie korzystania ze świadczeń pozwany posiadał status osoby bezrobotnej, podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu, posiadał dokument potwierdzający ubezpieczenie w postaci (...) i wyjeżdżając do Niemiec był przekonany, że może korzystać ze świadczeń medycznych na terenie Niemiec. To właśnie legitymując się ważną w tym czasie karta (...) pomoc medyczną uzyskał. Pozwany miał zatem prawo przypuszczać, że koszty udzielonej mu w związku z zaistniałym wypadkiem opieki medycznej, nie będą go obciążały.

Zdaniem Sądu, fakt posiadania przez pozwanego w chwili udzielania mu świadczeń medycznych na terenie Niemiec, ważnej karty (...), potwierdzającej jego prawo do świadczeń zdrowotnych, czyni bezpodstawnym żądanie regresowe strony pozwanej. Okoliczności bowiem utraty przez pozwanego prawa do świadczeń wskazują, iż w chwili skorzystania z pomocy medycznej, nie posiadał on wiedzy o braku tego prawa, albowiem, jak już wcześniej wskazano, dopiero w dniu 9 listopada 2011 roku utracił on status osoby bezrobotnej. Mając zatem na uwadze powyższe, powództwo podlegało oddaleniu (punkt I wyroku).

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 1 ust. 3 pkt 1 – 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (t.j. Dz. U z 2018r., poz. 536) - stosując zasadę finansowej odpowiedzialności za wynik procesu.