Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2024 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Jacek Szerer

Protokolant Magdalena Buda

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2024 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa J. L., P. L.

przeciwko Bankowi (...) S.A. z siedzibą w G.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Banku (...) S.A. z siedzibą w G. na rzecz powodów J. L., P. L. kwotę 71.417,71 zł (siedemdziesiąt jeden tysięcy czterysta siedemnaście złotych 71/100) oraz kwotę 48.935,66 CHF (czterdzieści osiem tysięcy dziewięćset trzydzieści pięć złotych 66/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 marca 2021 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej Banku (...) S.A. z siedzibą w G. na rzecz powodów tytułem zwrotu kosztów procesu kwotę 11.834 zł, w tym 10.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt IC 1377/21

UZASADNIENIE

Powodowie J. L. i P. L. wniesionym pozwem domagali się zasądzenia od strony pozwanej Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwot : 71.417,71 zł tytułem bezpodstawnego wzbogacenia pozwanej i pobrania świadczeń nienależnych w okresie od dnia 13 marca 2011r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powodów łącznie kwoty 48.935,66 CHF tytułem bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego Banku i pobrania świadczeń nienależnych w okresie od dnia 24 sierpnia 2011r. do dnia 8 stycznia 2021r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 13 marca 2021r. do dnia zapłaty, a nadto ustalenia nieistnienia pomiędzy stronami stosunku prawnego kredytu wynikającego z umowy kredytu nr (...) z dnia 16 czerwca 2008 roku.

Powodowie dopomagali się nadto zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej.

Strona pozwana Bank (...) S.A. z siedzibą w G. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości, w tym również roszczenia ewentualnego i zasądzenie kosztów procesu.

Wyrokiem z Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 3 października 2023 r. oddalono apelację strony pozwanej, przesądzając o nieważności kredytu hipotecznego zawartego przez stronę pozwaną z powodami.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Kredyt wypłacany był powodom w transzach, w dniu 25 czerwca 2008r. wypłacono powodom kwoty : 62.113,17 CHF po kurcie 2,0200 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 125.468,60 zł, 11.599,70 CHF po kursie 2,0200 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 23.431,39 zł, 15.841,58 CHF po kursie 2,0200 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 31.999,99 zł oraz kwotę 15.643,56 CHF po kursie 2,0200 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 31.599,99 zł. W dniu 21 lipca 2008r. wypłacono powodom kwotę 17.111,74 CHF po kursie 1,9285 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 32.999,99 zł. W dniu 27 sierpnia 2008r. wypłacono powodom kwotę 16.551,31 CHF po kursie 1,9938 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 33.000 zł. W dniu 20 marca 2009r. powodom wypłacono kwotę 11.629,96 CHF po kursie 2,8375 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 33.000,01 zł. W dniu 1 lipca 2009r. wypłacono kwotę 11.629,55 CHF po kursie 2,8376 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 33.000,01 zł. W dniu 30 października 2009r. wypłacono powodom kwotę 11.523,73 CHF po kursie 2,7682 PLN/ (...), co stanowiło równowartość 31.899,99 zł.

dowód :

- zestawienie Banku za okres do dnia 25 czerwca 2008r. do dnia 26 stycznia 2021r., k. 32 – 34,

- wnioski o wypłatę, k. 160 – 168,

- wychodzące uznania do innego banku, k. 169, 171, 173, 175, 177, 179,

- księgowanie transakcji kredytowej, k. 170, 172, 174, 176, 178,

W okresie od dnia 25 czerwca 2008r. do dnia 8 stycznia 2021r. powodowie uiścili na rzecz pozwanego Banku kwotę w wysokości 149.877.71 zł oraz kwotę 48.935,66 CHF.

dowód :

- zestawienie Banku za okres do dnia 25 czerwca 2008r. do dnia 26 stycznia 2021r., k. 32 – 34,

Pismem z dnia 10 marca 2021r. powodowie skierowali do strony pozwanej reklamację dotyczącą łączącej strony umowy w zakresie nienależnie pobranych od powodów środków w okresie od dnia 25 czerwca 2008r. do dnia 26 stycznia 2021r. w związku z nieważnością przedmiotowej umowy w świetle przepisów prawa w kwocie 149.877,71 zł oraz 48.935,66 CHF.

W odpowiedzi na powyższe w piśmie z dnia 12 marca 2021r. strona pozwana wskazała, że brak jest podstaw do zwrotu wskazanych w powyższym piśmie kwot, umowa jest wiążąca, a wpłaty dokonywane na poczet spłat kredytu są należne i rozliczane prawidłowo, a roszczenie powodów jest niezasadne.

dowód :

- reklamacja powodów z dnia 10 marca 2021r., k. 35 – 37,

- pismo Banku do powodów z dnia 12 marca 2021r., k. 38 – 41,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu.

Stan faktyczny w zakresie treści łączącego strony stosunku prawnego
w zasadzie nie był sporny, w związku z czym Sąd ustalił go na podstawie złożonych przez strony dokumentów. Nieważność kredytu została ustalona wyrokiem częściowym, nadto przesądzona wyrokiem Sądu Apelacyjnego we (...) z dnia 3 października 2023r.

Skoro zaistniały warunki do uznania, że przedmiotowa umowa jest nieważna
w rozumieniu art. 58 k.c., to zaktualizował się obowiązek wzajemnego rozliczenia tego, co strony świadczyły sobie nawzajem w wykonaniu nieważnej, nie dającej podstawy prawnej do świadczenia umowy w sposób usprawiedliwiający zakwalifikowanie roszczenia powodów jako opartego na art. 410§2 k.c. i znajdującego podstawę
w kondykcji określonej jako stan, w którym czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Stwierdzenie, że świadczenie nadpłacone przez kredytobiorcę na podstawie postanowienia abuzywnego jest świadczeniem nienależnym oznacza, że co do zasady podlega ono zwrotowi, choćby kredytobiorca był równolegle dłużnikiem banku. Należało zatem przyjąć, że jeśli w wyniku zawarcia umowy każda ze stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej strony, to w przypadku nieważności umowy bądź też w przypadku przyjęcia jej upadku wobec braku możliwości jej utrzymania po wyeliminowaniu postanowień abuzywnych, każda z nich ma własne roszczenie (kondykcję), którego przedmiotem jest żądanie zwrotu spełnionego świadczenia - bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w wykonaniu umowy kredytowej. W obu wypadkach podstawę normatywną roszczeń stanowi art. 410§2 k.c.

Wysokość roszczenia nie budziła wątpliwości Sądu, gdyż wynika
z zaświadczenia Banku k. 32-34.

Skoro wprowadzenie niedozwolonych postanowień umownych doprowadziło do bezskuteczności lub nieważności łączącej strony umowy, przedmiotem zwrotu winny być wszystkie świadczenia, które Bank uzyskał od powodów - zarówno te, które miały być związane bezpośrednio z obsługą takiego niedookreślonego co do kwoty kredytu (a zatem kwoty, które powódka świadczyła będąc przeświadczonymi, że są to raty kredytowe), jak również inne świadczenia odebrane przez bank. Materialnoprawną podstawą takiego roszczenia są tu przepisy o nienależnym świadczeniu - wszakże zgodnie z art. 410§2 k.c. świadczenie jest nienależne, zarówno wtedy jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany, jaki również wówczas jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Świadczenie takie podlega zwrotowi na podstawie art. 405 w zw. z art. 410§1 k.c.

Powodowie wnosili o zasądzenie na swoją rzecz nienależnie pobranych przez stronę pozwaną świadczeń w okresie od dnia 25 czerwca 2008 roku do dnia 26 stycznia 2021 roku. W spornym okresie czasu powodowie spłacili na rzecz strony pozwanej kwotę 149.877,71 zł oraz kwotę 48.935,66 CHF. Kwoty te wynikają z zestawienia dokonanych spłat wystawionego przez stronę pozwaną (k. 32-34).W tym zakresie powództwo o zapłatę było więc zasadne, wobec czego orzeczono jak w pkt I wyroku.

Powodowie żądali zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie i żądanie to było uzasadnione. Stosownie do art. 481§1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Natomiast w myśl zdania pierwszego §2 art. 481 k.c., jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Opóźnienie ma miejsce wówczas, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie. Roszczenie
o zwrot nienależnego świadczenia ma charakter bezterminowy. Zgodnie z art. 455 k.c., jeśli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Powodowie zgłoszoną reklamacją z dnia 10 marca 2021 roku wezwali stronę pozwaną do zapłaty nienależnie pobranych świadczeń (k.35-37). Strona pozwana zaś w odpowiedzi z dnia 12 marca 2021r. na reklamację nie uznała zasadności żądania powodów (k.38). Zatem uzasadnione było żądanie zasądzenia odsetek zgodnie z żądaniem zawartym w pozwie od dnia 13 marca 2021r. (tj,. dzień po otrzymaniu odpowiedzi na reklamację).

W punkcie II sentencji wyroku, Sąd stosownie do wyrażonej w art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu, zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 11.834 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Powodowie uiścili 1.000 zł tytułem opłaty stałej od pozwu, poniosła koszty zastępstwa procesowego w wysokości 10.800 złotych, ustalone na podstawie §2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. – Dz. U. z 2018 r. poz. 265 z późn. zm.) i 34 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.