II Ca 46/23 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2023-09-12


Sygn. akt II Ca 46/23





UZASADNIENIE



Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 lipca Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda W. Z. kwotę 10.256,31 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a ponadto koszty procesu w kwocie 4384 zł. oraz orzekł o rygorze natychmiastowej wykonalności co do orzeczenia zasądzającego roszczenie główne wraz z odsetkami, tj. co do pkt I wyroku.

W apelacji od powyższego wyroku strona pozwana zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 481 § 1 w zw. z art. 455 kc, poprzez ich błędne zastosowanie i błędne określenie daty początkowej odsetek,

- naruszenie prawa procesowego, zwłaszcza art. 98 § 1 w zw. z art. 102 kpc, polegające na błędnym obciążeniu pozwanej kosztami procesu, podczas gdy pozwana nie dała powodu do wytoczenia sprawy i przy pierwszej czynności uznała powództwo.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego i zważył co następuje. Apelacja strony pozwanej jest oczywiście nieuzasadniona. Sąd Okręgowy w całości podziela, odnośnie kwestii negowanych w zarzutach apelacji, stanowisko i argumentację rozważań uzasadnienia Sądu pierwszej instancji, a zatem co do daty wymagalności odsetek zasądzonego od pozwanej roszczenia głównego oraz co do zasądzenia na rzecz powoda kosztów procesu, a których apelacja w żaden skuteczny sposób nie podważa, stanowiąc bądź pobawioną podstaw polemikę z powyższymi rozważaniami uzasadnienia skarżonego wyroku, bądź nawet nie odnosząc się rzeczowo i skonkretyzowanie do powyższych rozważań.

Odnośnie zatem pierwszej ze wskazanych kwestii, skarżąca nie chce przede wszystkim dostrzec, że powód w pozwie domagał się zasądzenia roszczenia głównego z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 października 2019r., a pozowana w odpowiedzi na pozew uznała żądanie pozwu w całości. Zgodnie zaś z art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, a takich sprzeczności nie podnosiła żadna ze stron, jak i, w okolicznościach sprawy, nie zostały one także dostrzeżone przez Sąd. Z tej zatem już przyczyny pierwszy z zarzutów apelacji był oczywiście chybiony. Niezależnie już od tego skarżąca pomija również tą istotną kwestię, że odnośnie dochodzonego przez powoda w niniejszej sprawie żądania, w tym również co do daty wymagalności odsetek od żądania głównego, orzeczono już prawomocnym wyrokiem w sprawie (...) Sądu Rejonowego w D. (od którego oddalana została przez Sąd Okręgowy apelacja w sprawie (...)) i w której to sprawie powód dochodził roszczenia częściowego i także powyższe odsetki zasądzono od dnia 10 października 2019r. Zgodnie zaś z przepisem art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również m. in. inne sądy. Z tego zatem również względu pierwszy z zarzutów apelacji nie mógł zostać uznany za zasadny.

Za chybiony należało również uznać drugi z podniesionych w apelacji zarzutów skarżącej i w tym przedmiocie Sąd Okręgowy w całości podziela wywody rozważań uzasadnienia Sądu Rejonowego, nie dostrzegając jakiejkolwiek potrzeby ich powtarzania, a z którymi apelacja stanowi jedynie całkowicie pozbawioną podstaw polemikę. Zatem za Sądem pierwszej instancji należy wskazać, że gdy po wydaniu prawomocnego wyroku przez Sąd Okręgowy w sprawie (...), w którym powód dochodził, o czym już mowa, części roszczenia (i gdy pozowana nie kwestionowała jego wysokości), nie dokonała ona jednak wypłaty całości odszkodowania, a tylko zasądzoną w powyższej sprawie część, to, wbrew jej stanowisku, nie było podstaw do przyjęcia spełnienia przesłanki z art. 101 kpc, tj. tego, że pozowana nie dała podstaw do wytoczenia powództwa odnośnie dalej idącego żądania poszkodowanego objętego pozwem w niniejszej sprawie i tym samym powód zasadnie skierował sprawę na drogę postępowania sądowego, co do powyższego dalej (odnośnie wysokości) idącego żądania. Dlatego też również drugi z zarzutów apelacji nie podlegał uwzględnieniu.

Z powyższych zatem przyczyn, gdy zarzuty apelacji naruszenia tak prawa materialnego, jak i procesowego nie podważyły w żaden skuteczny sposób stanowiska Sądu pierwszej instancji i jego uzasadnienia, apelacja ta nie mogła podlegać uwzględnieniu.

Z tych też przyczyn Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację.

Uzasadnienie wyroku sporządzono w myśl dyspozycji przepisu art. 505 13 § 2 kpc, zgodnie z którym jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.











































(...) Ś., (...)



ZARZĄDZENIE



(...)

(...)































Dodano:  ,  Opublikował(a):  Dorota Pospiszyl
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Świdnicy
Data wytworzenia informacji: