Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anatol Gul

Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski

SO Aleksandra Żurawska

Protokolant: Agnieszka Ingram

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2014 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę 3.360 zł

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 949/13

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 300 zł kosztów

postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 180/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 19 grudnia 2013 r., Sąd Rejonowy w pkt I zasądził od strony pozwanej (...) S.A. z./s w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 3 360zł z ustawowymi odsetkami od dnia 29 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty; w pkt II dalej idące powództwo oddalił, zaś w pkt III orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2010 r. powód zakupił pylon cenowy oraz tablicę kierunkową dwustronną od firmy (...) Spółka z o.o. w B. za ogólną kwotę obejmującą koszty montażu i transportu 54.655,09 zł brutto. W dniu 23 lutego 2013 r. doszło do uszkodzenia tablicy kierunkowej znajdującej się na (...) w N.. Zgodnie z kosztorysem, wykonanie dostawa i montaż tablicy kierunkowej kierunkowej wynosi 1.270 zł netto, demontaż starej tablicy i montaż nowej 600 zł netto, przy czym koszty transportu 2.760 zł netto.

Rozważając tak ustalony stan faktyczny, Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, iż roszczenie powoda zasługiwało w części na uwzględnienie. Sąd, wbrew stanowisku strony pozwanej, przyjął, że powód wykazał wszystkie konieczne przesłanki niezbędne do określenia wysokości poniesionej szkody. Trafnie bowiem wskazywał pełnomocnik powoda, że o wysokości odszkodowania przesądza sposób naprawienia szkody, który musi mieć na celu pełną kompensację poniesionej straty i obejmować wszystkie elementy składające się na stan odpowiadający przywróceniu stanu poprzedniego. Dlatego też nie można wyłączyć z zakresu odpowiedzialności strony pozwanej tych czynności, które wiążą się z montażem tablicy i tablicy kierunkowej oraz kosztami transportu. Po wyrządzeniu szkody powód był uprawniony do tego, aby przywrócić stan poprzedni, tj. zamówić tablicę taką, jaka została uszkodzona i u tego samego wytwórcy, bez względu na odległość i związane z tym koszty transportu. W ocenie Sądu, zasada kompensacji przyrostu wartości rzeczy nie występuje w tej sprawie, bowiem zamiana używanej tablicy na nową nie powoduje wzrostu jej wartości. Sąd wskazał, iż zgodnie z art. 363 § 1 k.c., naprawienie szkody, jeżeli taki jest wybór poszkodowanego, powinno nastąpić przez przywrócenie stanu poprzedniego. Odszkodowanie, jakie zobowiązany jest w takiej sytuacji wypłacić zakład ubezpieczeń, obejmuje wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy. Przywrócenie uszkodzonej rzeczy do stanu poprzedniego oznacza doprowadzenie jej do stanu używalności i jakości w zakresie istniejącym przed wypadkiem. Powód przedstawił kosztorys związany z wykonaniem, dostawą i montażem nowej tablicy kierunkowej, który w ocenie Sądu wystarczał do tego, aby uznać że roszczenie powoda jest udowodnione. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do kwestionowania wysokości kosztów transportu, skoro o sposobie transportu nowej tablicy kierunkowej nie decydował powód, lecz wykonawca tablicy. Ponadto, szkoda powstaje w chwili wypadku i podlega naprawieniu na podstawie art. 415 k.c. oraz według zasad określonych w art. 363 k.c. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić, odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem. Przy takim rozumieniu szkody i obowiązku odszkodowawczego, w ocenie Sądu, nie ma znaczenia, jakim kosztem poszkodowany faktycznie dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle to uczynił albo zamierza uczynić. Dlatego dla określenia wysokości należnego poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń odszkodowania za szkodę wynikającą z uszkodzenia rzeczy w wypadku komunikacyjnym nie ma znaczenia fakt, że poszkodowany nie wykonał jeszcze naprawy np. pojazdu. Sąd Rejonowy oddalił powództwo w zakresie 10 zł źle obliczonej przez powoda kwoty odszkodowania (4.630 zł – 1.270 zł wypłaconego kosztu montażu tablicy), zaś o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. wkładając na stronę pozwaną ciężar poniesienia kosztów procesu w całości, skoro powód przegrał sprawę w nieznacznej części wskutek błędu rachunkowego. O odsetkach rozstrzygnięto w oparciu o art. 481 k.c. , skoro przyznając odszkodowanie za tablicę pozwany znał inne elementy kosztorysu.

W apelacji od powyższego wyroku, pozwana zaskarżając go w części, tj. co do kwoty 3.360 zł (pkt I) oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu (pkt III) zarzuciła mu:

1.  naruszenie prawa materialnego tj.:

a)  art. 361 § 1 kc poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że pozwany ponosi odpowiedzialność za całą dochodzoną pozwem kwotę w sytuacji, w której – przy przyjęciu prawidłowej wykładni tego przepisu – pomiędzy dochodzonymi przez powoda kosztami wykonania tablic kierunkowych oraz kosztami transportu, a zdarzeniem z dnia 23 lutego 2013 r. nie zachodzi adekwatny związek przyczynowy;

b)  art. 436 § 1 w zw. z at. 361 § 1 i art. 6 kc przez ich wadliwą wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na uznaniu, że przedstawienie tylko prywatnego wydruku (nie noszącego nawet cech dokumentu prywatnego i nie stanowiącego potwierdzenia poniesienia kosztu nabycia tablic kierunkowych i kosztu ich transportu) prowadzi do spełnienia ciężaru wykazania zarówno wysokości szkody, jak i związku przyczynowego, podczas gdy prawidłowe zastosowanie rozkładu ciężaru dowodu wyklucza taką możliwość;

2.  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wydanego orzeczenia tj.:

a)  art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 227 kpc poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów polegającej na niewłaściwej ocenie wydruku załączonego do pozwu i w konsekwencji uznaniu, że koszt wskazany w tym wydruku stanowi wysokość szkody, jaką poniósł powód w wyniku zdarzenia z dnia 23 lutego 2013 r., podczas gdy jego prawidłowa ocena prowadzi do wniosku, że wydruk ten nie stanowi dowodu na okoliczność wysokości szkody, gdyż nie wiadomo kiedy powstał, nie wynika z niego jakiej dokładnie tablicy kierunkowego dotyczy, na czyje zlecenie został sporządzony oaz kto dokonał wskazanych w nim wyliczeń i na jakiej podstawie; polegające na przyjęciu, że powód udowodnił wysokość powstałej szkody w sytuacji, w której nie przedłożył rachunków lub faktur dokumentujących zakup i transport tablic oraz nie zawnioskował o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wysokości szkody; polegające na niezastosowaniu zasad doświadczenia życiowego i niewszechstronnym rozważeniu zebranego materiału, tj. faktur z dnia 20 sierpnia 2010 r., których należyte uwzględnienie umożliwiałoby właściwą ocenę pozostałego materiału i prowadziło do uznania, że koszt transportu dwóch tablic o diametralnie mniejszych gabarytach i rzekomej wartości 1.562,10 wyniósł aż 3.394,80 zł, a więc więcej niż w przypadku ładunku o niebagatelnie większej objętości, ciężarze i wartości;

b)  art. 278 § 1 kpc poprzez jego niezastosowanie polegające na poczynieniu ustaleń faktycznych w zakresie wysokości szkody powoda na podstawie prywatnego pisma przedłożonego przez powoda, podczas gdy określenie wysokości szkody wymagało wiadomości specjalnych.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w zakresie kwoty 3.360 zł.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja nie jest uzasadniona. Sąd Rejonowy- w oparciu o przeprowadzone dowody- prawidłowo ustalił stan faktyczny niniejszej sprawy, stąd tez ustalenia te stały się podstawą do orzekania w postępowaniu apelacyjnym. Sąd Okręgowy podzielił również argumentację prawną przedstawioną przez Sąd I instancji, uznając ją za zgodną z obowiązującymi przepisami.

Przechodząc do oceny wniesionej apelacji, należy stwierdzić, że zarzuty w niej podniesione nie są trafne. Zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew twierdzeniom skarżącego, w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia przepisu art. 361 § kc. Powód wykazał bowiem, że zarówno uszkodzoną tablicę jak i inne tego typu wyposażenie stacji benzynowej miał wykonane w jednej i tej samej firmie o nazwie (...). Wszystkie te tablice, z uwagi na pochodzenie od jednego producenta, miały więc jednorodny charakter i stanowiły pewną całość, zarówno pod względem estetycznym jak i funkcjonalnym. W sytuacji więc gdy zniszczeniu uległa tylko jedna z tablic kierunkowych, trudno wymagać od właściciela stacji, by wykonanie takiego elementu zlecał innemu wytwórcy, gdyż celem naprawienia zaistniałej szkody było również przywrócenie wyglądu stacji, sprzed wypadku. W tych okolicznościach więc trudno uznać, że pomiędzy zaistniałą szkodą, a kosztami jakich domagał się powód nie zachodzi adekwatny związek przyczynowy. Jednocześnie zupełnie bezpodstawny jest zarzut strony pozwanej, iż K. K.nie wykazał jaką szkodę poniósł, przedkładając do akt jedynie kosztorys na wykonanie, dostawę i montaż tablicy kierunkowej sporządzony przez firmę (...). Takie stanowisko jest niezasadne, skoro skarżący na podstawie tego właśnie kosztorysu uznał koszt wykonania tejże tablicy i kwotę z tego tytułu przewidzianą w kosztorysie / 1.270 zł / wypłacił powodowi jeszcze przed wszczęciem niniejszej sprawy. Ponadto strona pozwana zarzucając, iż K. K.nie udowodnił swego żądania w zakresie doznanej szkody, źle rozumie zasadę rozkładu ciężaru dowodu / art. 6 kc /. Skoro bowiem powód przedstawił od producenta kosztorys wykonania, montażu i dostawy nowej tablicy kierunkowej, a strona pozwana kwestionowała wskazane w nim koszty montażu i dostawy, to na niej spoczywał ciężar wykazania, że wydatki z tym związane są zawyżone. Tych okoliczności jednak pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe w żaden sposób nie udowodniło. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznając apelację za bezzasadną, orzekł jak w pkt I wyroku- art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc.