Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 listopada 2021r. Sąd Rejonowy zasądził od

od strony pozwanej Krajowego Ośrodka (...) w W. na rzecz powódki M. K. kwotę 8 061, 72 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 19 kwietnia 2019r., oddalił dalej idące powództwo oraz orzekł o kosztach procesu i kosztach sądowych.

Sąd Rejonowy poczynił ustalenia faktyczne (k. (...)), które Sąd Okręgowy przyjął za własne (art. 387 § 2 ^{( 1 )}pkt 1 kpc), a ponadto uzupełniająco ustalił: prace remontowe w lokalu przeprowadzone przez partnera powódki zostały wykonane w ramach prowadzonej przez niego ówcześnie w tej dziedzinie działalności gospodarczej (dowód: zeznania świadka D. P. – (...)oraz w sprawie(...) SR w Ś.– (...), zeznania powódki –(...)oraz zeznania pozwanej w sprawie (...)SR w Świdnicy – (...)).

Sąd Okręgowy również za własne przyjął oceny Sądu pierwszej instancji (k.(...) art. 387 § 2 ¹ pkt 2 kpc), z wyjątkiem przyjęcia, bezzasadności żądania powódki zapłaty kosztów robocizny z uwagi na fakt, jak przyjął Sąd, że remont w całości przeprowadził ówczesny partner powódki zajmujący z nią lokal D. P. i powódka tym samym nie poniosła realnych kosztów, gdyż D. P. nie korzystał z pomocy innych osób czy chociażby swoich pracowników, a za przeprowadzony remont nie otrzymał, co było w ocenie Sądu oczywiste, żadnego wynagrodzenia, a tym samym ujęcie tych kosztów byłoby, zdaniem Sądu Rejonowego, nadużyciem.

W apelacji od powyższego wyroku powódka zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw. z art. 327 ¹ § 1 kpc, poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i nienależyte uzasadnienie wyroku, polegające na nieuzasadnionym przyjęciu, że dochodzenie w niniejszej sprawie przez najemcę od wynajmującego zwrotu kosztów remontu lokalu w postaci kosztów robocizny jest nadużyciem prawa.

Wskazując na powyższy zarzut powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanej kwoty 21.592,96 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu za obie instancje.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje. Apelacja powódki, która negowała brak przyjęcia przez Sąd pierwszej instancji zasadności jej żądania zapłaty wartości robocizny włożonej w remont najmowanego lokalu, podlegała uwzględnieniu. Sąd Okręgowy nie podziela bowiem stanowiska Sądu pierwszej instancji, że żądanie przez powódkę zapłaty wartości robocizny włożonej w poniesione na lokal nakłady, w okolicznościach sprawy, stanowiłoby nadużycie prawa ze strony powódki. Sąd nie podziela również stanowiska strony pozwanej zawartego w odpowiedzi na apelację, która tak w tym piśmie procesowym, jak i w toku postępowania pierwszoinstancyjnego, nie podniosła żadnych rzeczowych i skonkretyzowanych, a tym samym jakkolwiek przekonujących zarzutów, co do obliczenia w opinii biegłego wartości powyższej robocizny. Jak wynika natomiast z wiarygodnych i niezakwestionowanych skutecznie zeznań zajmującego ówcześnie lokal razem z powódką, jej partnera, świadka D. P. w sprawie niniejszej i sprawie (...)Sądu Rejonowego w Ś. oraz zeznań powódki w obu sprawach, prace remontowe lokalu przeprowadzone przez partnera powódki zostały wykonane w ramach prowadzonej przez niego ówcześnie w tej dziedzinie działalności gospodarczej i finansowane były ze środków pieniężnych ich obojga. Nie ulega zatem wątpliwości, że w wykonane roboty remontowe w lokalu, został też poczyniony nakład w postaci robocizny, którego wartość w sposób wiarygodny i, jak już wyżej wskazano, skutecznie nie zakwestionowany, została obliczona przez biegłego na kwotę 13.531,24 zł. i która to kwota, zważywszy na zakres przyjętych do wyceny robót (a i mając na uwadze, że powódka nawet nie żądała zapłaty za koszty wszystkich poniesionych przez nią nakładów, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji w rozważaniach swojego uzasadnienia – k. (...)), nie budzi wątpliwości również z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego, w tym nawet podstawowej wiedzy o przeciętnej wartości usług budowlanych w czasie ich wykonania. Zważywszy zatem, że gdy prowadzący ówcześnie działalność budowlaną partner powódki wykonał w istocie na jej rzecz, jako mającej prawo do lokalu, roboty budowlane, na które składała się bez wątpienia również sama robocizna, to nie oznacza to, że powódka nie może żądać od pozwanej zapłaty wartości tych robót, które bez wątpienia miały ekonomiczną, możliwą do ustalenia wartość. Bez znaczenia więc w takiej sytuacji jest to, że partner powódki nie pobrał od niej żadnego wynagrodzenia za wykonaną pracę. Powódka poczyniła i pozostawiła bowiem jednak w lokalu nakłady, których składową jest też sama robocizna. Nie ma więc też podstaw do przyjęcia, w powyższych okolicznościach sprawy, że żądanie powódki zapłaty wartości robocizny stanowiłoby nadużycie prawa, jak uznał Sąd Rejonowy, a czego szerzej nie uzasadnił, gdy żąda ona także, co należy jeszcze raz podkreślić, wartości składnika nakładów, w postaci tejże robocizny, poczynionych i pozostawionych przez nią w lokalu należącym do pozwanej, a co do których to nakładów podstawa do żądania zwrotu ich wartości, co do zasady, trafnie została uznana przez Sąd pierwszej instancji, za uzasadnioną.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 kpc, zmienił zaskarżony wyrok (pkt I), orzekając o kosztach procesu na podstawie art. 100 zdanie pierwsze kpc, przy przyjęciu, że powódka wygrała sprawę w 77%, a strona pozwana w 23% i przy kosztach poniesionych przez powódkę: 3617 zł – tytułem wynagrodzenia pełnomocnika i kosztach wynagrodzenia pełnomocnika pozwanej - 3600 zł. Zasądzeniu na rzecz powódki tytułem kosztów procesu podlegała zatem kwota 1.957,09 zł (3617 zł x 77% - 3600 zł. x 23%). Adekwatnie do wyniku sprawy, strona pozwana została też obciążona (w 77%) kosztami sądowymi tytułem wydatków na poczet opinii biegłego, które wyniosły 2.811,95 zł (art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz. U. z 2020r., poz. 755 ze zm.). Skoro powódka wygrała w całości sprawę w postępowaniu apelacyjnym, zasądzeniu na jej rzecz, na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 i art. 391 § 1 kpc, podlegała kwota poniesionych kosztów wynagrodzenia pełnomocnika – 1800 zł. (pkt II). Mając też na względzie wynik sprawy w postępowaniu apelacyjnym, na podstawie powołanego art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazano pozwanej uiszczenie kwoty 750 zł tytułem opłaty od apelacji, od której powódka była zwolniona (pkt III).

Sygnatura akt: II Ca 202/22 Ś., dnia 25 października 2022r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)