Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

POSTANOWIENIE

Dnia 17 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jerzy Dydo

Sędziowie: SO Alicja Chrzan

SO Agnieszka Terpiłowska

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2015 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z wniosku J. R. (1)

przy udziale M. R.

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 30 kwietnia 2015 r., sygn. akt VIII Ns 178/13

postanawia:

I oddalić apelację;

II umorzyć postępowanie apelacyjne w przedmiocie zmiany sposobu podziału majątku wspólnego;

III oddalić wniosek wnioskodawcy o zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

(...) (...) (...)

UZASADNIENIE

Wnioskodawca J. R. (1) wniósł o ustalenie, że w skład majątku dorobkowego J. R. (1) i J. R. (2) – gdzie ustawowa wspólność majątkowa małżeńska ustała na skutek orzeczenia wyroku rozwodowego Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 11.04.2012r. w sprawie o sygn. akt I C 397/11 wchodzą:

a.  nieruchomość położona przy ul. (...) w W., będąca w użytkowaniu wieczystym, stanowiąca działkę gruntu nr (...) o powierzchni 617 m ², zabudowana domem mieszkalnym;

b.  nieruchomość położona przy ul. (...) w W. będą w użytkowaniu wieczystym stanowiąca działkę gruntu nr (...) o powierzchni 202 zabudowana stanowiącym odrębną nieruchomość budynkiem mieszkalnym o kubaturze 297 m ²;

c.  nieruchomość w postaci pawilonu użytkowego położonego przy ul. (...) w W.;

d.  nieruchomość położona przy ul. (...) w W. stanowiąca odrębną nieruchomość działki gruntu nr (...) o powierzchni 261 m ²z prawem wieczystego użytkowania oraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu nr (...) o powierzchni 436 m ²;

e.  Mieszkanie na warunkach spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w budynku przy ul. (...) w W. o powierzchni użytkowej 44,73 m ²;

f.  nieruchomość położona przy ul. (...) w W., stanowiąca działkę gruntu nr (...) o powierzchni 19 m ²będąca w użytkowaniu wieczystym zabudowana stanowiącym odrębną nieruchomość garażem o powierzchni użytkowej 16,5 m;

g.  oszczędności w kwocie 350.000 zł.

Wnioskodawca wniósł o dokonanie równego podziału majątku dorobkowego stron w ten sposób aby:

- na rzecz Wnioskodawcy przyznać składniki opisane w pkt. b,d,e,f;

- na rzecz Uczestniczki postępowania przyznać składniki opisane w pkt. a,c,g

- zobowiązać Uczestniczkę postępowania do spłaty na rzecz Wnioskodawcy różnicy wynikającej z wartości przyznanych stronom składników majątkowych w kwocie 500.000,00 zł.

W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, iż w trakcie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej małżonkowie nabyli do majątku wspólnego wskazane nieruchomości, zaś w posiadaniu Wnioskodawcy znajduje się jedynie nieruchomość przy ul. (...) w W..

Na rozprawie w dniu 23 kwietnia 2013r. Uczestniczka postępowania potwierdziła, iż w skład majątku wchodzą wskazane nieruchomości, jednakże nie ma żadnych oszczędności. Ponadto wartość nieruchomości wskazana we wniosku nie odpowiada rzeczywistości. Uczestniczka wskazał, iż przejęła by nieruchomość opisaną w pkt. a,c, Wnioskodawca nieruchomości opisane w pkt b i d. Co do mieszkania położonego przy ul. (...) wskazał, iż zostało nabyte z majątku odrębnego.

Na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 roku wnioskodawca sprecyzował wniosek z dnia 4 listopada 2013 roku o przyznanie dzierżawy lokalu użytkowego przy ul. (...) w W. jako wniosek o zasądzenie wynagrodzenia w wysokości 66 000 zł za korzystanie z tego lokalu przez J. R. (2) oraz jej następcę prawnego M. R. w okresie od maja 2012 roku.

W odpowiedzi na wniosek uczestnik postępowania M. R. jako jedyny spadkobierca po zmarłej w dniu 7 września 2014 roku J. P. (R.) wniósł o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym, tj. (...) na rzecz spadkodawczyni oraz (...) na rzecz wnioskodawcy, wskazując, że J. R. (1) jest nałogowym alkoholikiem, a cały majątek został wypracowany przez J. P. (R.). Nadto uczestnik postępowania wskazał, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przy ul. (...) w W. nabyte zostało w ramach surogacji ustawowej i należy wyłącznie do majątku osobistego J. P. (R.), zaś lokal użytkowy przy ul. (...) w W. został nabyty w drodze dziedziczenia przez J. P. (R.) po jej zmarłej matce B. P., w związku z czym lokal ten również należy do jej majątku osobistego. Nadto uczestnik postępowania wniósł o rozliczenie nakładów poczynionych z majątku osobistego J. P. (R.) na majątek wspólny.

Sąd pierwszej instancji ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 15 listopada 1986 roku J. R. (1) i J. P. zawarli związek małżeński. Pomimo obowiązywania w okresie od 2003 roku do 2008 roku rozdzielności majątkowej, małżonkowie nie dokonali podziału majątku wspólnego. Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2012 roku Sąd Okręgowy w Świdnicy w sprawie z powództwa J. R. (1) rozwiązał małżeństwo stron przez rozwód. W pierwszych dwóch latach małżeństwa J. i J. R. (2) utrzymywali się z handlu kwiatami i zniczami oraz z oszczędności J. R. (1) zgromadzonych przez niego przed zawarciem małżeństwa z tytułu pracy w charakterze taksówkarza. W 1988 roku rodzina R. wyjechała do Niemiec, gdzie J. R. (1) pracował na budowach oraz w ogrodnictwie. Po powrocie do Polski w 1991 roku J. i J. R. (2) ponownie zajęli się sprzedażą kwiatów, zniczy i upominków w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarejestrowanej na nazwisko J. P. (R.). J. R. (1) zarejestrowany jako osoba z nią współpracująca zajmował się głównie dostawą towaru, a J. P. (R.) jego sprzedażą i sprawami urzędowymi. W 1992 roku matka J. P. (R.) – B. P. rozpoczęła w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. starania o uzyskanie pozwolenia na budowę punktu sprzedaży kwiatów przy ul. (...) w W., które po pozytywnym zaopiniowaniu nie były kontynuowane przez B. P.. B. P. zmarła w dniu 6 marca 1995 roku, a spadek po niej w całości nabyła jej córka J. P. (R.). W dniu 13 listopada 1995 roku J. P. (R.) za kwotę 19 000 zł sprzedała wchodzące w skład spadku po B. P. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W.. W dniu 27 listopada 1995 roku J. P. (R.) złożyła do (...)w W. pismo dot. budowy punktu sprzedaży kwiatów przy ul. (...) w W., która to lokalizacja została pozytywnie zaopiniowana przez (...)w dniu 21 grudnia 1995 roku. W dniu 20 marca 1996 roku J. P. (R.) złożyła wniosek o wydanie pozwolenia na budowę tego obiektu, które zostało udzielone w dniu 23 kwietnia 1996 roku. W dniu 29 października 1997 roku na wniosek J. P. (R.) dokonano zmiany decyzji pozwolenia na budowę w części dotyczącej zmian projektowych dotyczących pokrycia i kształtu dachu, zmianie poziomu posadzki i kolorystyki oraz zmianie funkcjonalnej na zapleczu. W budowie obiektu kwiaciarni uczestniczył J. R. (1). Pismem z dnia 30 grudnia 1997 roku J. P. (R.) jako inwestor robót zawiadomiła (...)w W. o oddaniu do użytku obiektu handlowego wybudowanego przy ul. (...) w W.. W dniu 19 kwietnia 2001 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. przydzieliła J. R. (2) na warunkach własnościowego prawa do lokalu z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gospodarczej lokal użytkowy w W. przy ul. (...), którego wartość została zaliczona na poczet wkładu budowlanego. Aktualna wartość rynkowa spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego nr (...) położonego przy ul. (...) w W. wynosi 156 470 zł. W wybudowanej kwiaciarni działalność gospodarczą prowadziła J. P. (R.) pod firmą (...). Osobą współpracującą w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą był jej mąż J. R. (1), który zajmował się głównie dostawą towarów i drobnymi naprawami obiektu.

Działalność gospodarcza przynosiła znaczące dochody, za które małżonkowie J. i J. R. (2) nabyli:

- w dniu 16 lutego 1998 roku prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w postaci działki gruntu nr (...), obręb ewidencyjny nr (...), P., położonej przy ul. (...) w W., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Wałbrzychu prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z prawem własności posadowionego na niej garażu stanowiącego odrębną nieruchomość o aktualnej wartości 16 600 zł;

- w dniu 1 września 1999 roku prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w postaci działki gruntu nr (...) położonej przy ul. (...) w W., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Wałbrzychu prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku stanowiącego odrębną nieruchomość o aktualnej wartości 113 200 zł;

- w dniu 31 stycznia 2001 roku udział w wysokości 50/100 w prawie użytkowania wieczystego w postaci działki gruntu nr (...) położonej przy ul. (...) w W., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Wałbrzychu prowadzi księgę wieczystą nr (...) o aktualnej wartości 14 250 zł;

- w dniu 4 września 2002 roku prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr (...) położonej przy ul. (...) w W., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Wałbrzychu prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku przy czym decyzją Prezydenta Miasta W. z dnia 6 października 2008 roku przekształcono prawo użytkowania wieczystego działki gruntu w prawo własności, tj. nieruchomość o aktualnej o wartości 624 600 zł;

- w dniu 7 kwietnia 2003 roku prawo użytkowania wieczystego działki gruntu nr (...) położonej przy ul. (...) w W., dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Wałbrzychu prowadzi księgę wieczystą nr (...) wraz z prawem własności posadowionego na niej budynku przy czym decyzją Prezydenta Miasta W. z dnia 19 maja 2004 roku przekształcono prawo użytkowania wieczystego działki gruntu w prawo własności, tj. nieruchomość o aktualnej wartości 207 400 zł.

W dniu 9 kwietnia 2001 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. w wykonaniu decyzji zarządu z dnia 4 kwietnia 2001 roku przydzieliła J. P. (R.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w budynku przy ul. (...) w W., wskazując, że J. P. (R.) ma prawo używać przedmiotowy lokal na cele mieszkalne wraz ze swoją rodziną i domownikami, tj. mężem J. R. (1) oraz ich dziećmi A. i M. R.. W chwili przydziału przedmiotowego lokalu na wkład budowlany w wysokości 14 494,54 zł zaliczono małżonkom R. wkład mieszkaniowy w wysokości 1 792,71 zł wniesiony w związku z wcześniej przysługującym im prawem do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. znajdującego się w zasobach tejże Spółdzielni. Aktualna wartość rynkowa spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. wynosi 107 970 zł.

J. R. (1) jest osobą trwale niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym od dnia 20 listopada 2009 roku ze wskazaniem pracy w warunkach chronionych. Od chwili zakończenia w kwietniu 2006 roku współpracy w prowadzonej przez żonę działalności gospodarczej, J. R. (1) utrzymywał się ze świadczeń wypłacanych z funduszu pracy i gwarantowanych świadczeń pracowniczych (w 2007 roku), a od sierpnia 2010 roku z pracy w firmach sprzątających. W okresie od 2006 do 2010 roku J. R. (1) na swoje utrzymanie otrzymywał kwotę 500 zł miesięcznie od żony J. P. (R.). W chwili obecnej w posiadaniu J. R. (1) znajduje się lokal mieszkalny przy ul. (...) w W. oraz garaż przy ul. (...).

Pozostałe nieruchomości wchodzące w skład majątku wspólnego J. R. (1) i J. P. (R.) - poza nieruchomością przy ul. (...) w W., która została porzucona przez współwłaścicieli - znajdują się w posiadaniu M. R.. M. R. ukończył studia wyższe, ma narzeczoną, mieszka w domu przy ul. (...) w W. oraz osobiście prowadzi bar w lokalu użytkowym przy ul. (...) w W. z czego osiąga dochód około 4 000 zł miesięcznie. Dodatkowo z prowadzonych szkoleń w zakresie samoobrony M. R. uzyskuje dochód w wysokości 5 000 – 6000 zł rocznie.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji przyjął, iż wniosek zasługiwał na uwzględnienie. Sąd pierwszej instancji wskazał, iż pomiędzy stronami nie istniał spór co do przynależności do majątku wspólnego nieruchomości wskazanych w pkt I a – e sentencji postanowienia. Nadto z zaświadczenia sporządzonego przez (...) Bank (...) S.A. w W. (k. 86) nie wynika, aby w skład majątku wspólnego wchodziły wskazywane przez wnioskodawcę oszczędności. Kwestię sporną stanowiła natomiast przynależność do majątku wspólnego spółdzielczych własnościowych praw: do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. oraz do lokalu użytkowego nr (...) położonego przy ul. (...) w W.. Powołując treść art. 215 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 Prawo spółdzielcze Sąd wskazał, iż prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W., zostało przyznane J. P. (R.) w celu zaspokojenia potrzeb rodziny, która miała prawo w tym lokalu wraz z nią mieszkać. Dodatkowo w dokumencie z dnia 9 kwietnia 2001 roku, w którym dokonano wyliczenia wysokości wkładu budowlanego, wskazano, że prawo do tego lokalu na podstawie decyzji zarządu Spółdzielni z dnia 4 kwietnia 2001 roku uzyskali państwo J. i J. R. (1). Treść tych dokumentów w świetle w/w przepisów jednoznacznie przesądziła, iż prawo do tego lokalu wchodziło w skład majątku wspólnego J. i J. R. (1). Sąd podkreślił, iż nie można także uznać, aby prawo do tego lokalu wchodziło na zasadzie uregulowanej w art. 33 pkt 10 K.r. i o. surogacji w skład majątku osobistego J. P. (R.). W sprawie brak bowiem było jakiegokolwiek dokumentu potwierdzającego twierdzenia uczestnika postępowania, iż prawo do tego lokalu uzyskane zostało w wyniku zamiany na inny lokal, który miałby należeć do majątku osobistego J. P. (R.). Wprost przeciwnie, fakt przydziału lokalu oznacza że prawo do tego lokalu zostało ustanowione przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w W. bezpośrednio z jej zasobów i żadnej zamiany lokali w rozumieniu stosowanego odpowiednio art. 603 k.c. nie było. Co jednak równie istotne, wkład budowlany na ten lokal był w chwili przydziału wniesiony w niewielkiej wysokości (1.792,71 zł z należnych 14.494,54 zł) i brak przy tym również jakiegokolwiek dowodu na to, że kwota ta związana z wcześniej przysługującym małżonkom prawem do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. została zgromadzona z środków należących do majątku osobistego J. P. (R.). Tym samym nie można uznać, aby uczestnik postępowania obalił domniemanie przynależności omawianego prawa do majątku wspólnego jego rodziców.

W zakresie spółdzielczego własnościowego prawo do lokalu użytkowego nr (...) położonego przy ul. (...) w W., to przynależność tego prawa do majątku wspólnego wynika w ocenie Sądu pierwszej instancji z treści art. 31 § 1 k.r.i.o. Uczestnik postępowania również w tym przypadku powoływał się na zasadę surogacji, twierdząc, że lokal został nabyty z środków pochodzących z majątku osobistego J. P. (R.), a dokładniej z majątku spadkowego po babci uczestnika postępowania - B. P.. Jak wynikało jednak z ustalonego przez Sąd pierwszej instancji, na podstawie przedłożonych dokumentów stanu faktycznego, lokal ten został wybudowany z własnych środków inwestora, którym była J. P. (R.), a wartość tego obiektu została zaliczona na poczet wkładu budowlanego. Okoliczność ta przeczy tym twierdzeniom uczestnika, w których wskazywał, że przydział tego lokalu nastąpił wskutek przejęcia przez J. P. (R.) wkładu budowlanego po B. P.. Faktem jest natomiast, że B. P. już w 1992 roku podjęła pewne starania o wybudowanie przy ul. (...) obiektu kwiaciarni, jednakże inwestycja ta – jak wynika z przedłożonych dokumentów - nie wyszła wówczas poza fazę opiniowania położenia punktu sprzedaży kwiatów. Do pomysłu tego powróciła J. P. (R.) w 1995 roku, skutecznie kończąc tą inwestycję pod koniec 1997 roku. Tym samym, aby zasadnie mówić o surogacji należałoby wykazać, że środki pochodzące na wybudowanie tego obiektu pochodziły wyłącznie z majątku osobistego J. P. (R.). Takiego dowodu w sprawie w ocenie Sądu jednak brak. W szczególności, aby wykazać tę okoliczność nie było wystarczające powołanie się na fakt, że J. P. (R.) posiadała formalny status inwestora, a Spółdzielnia Mieszkaniowej (...) w W. w piśmie z dnia 18 maja 2001 roku wskazała, że lokal użytkowy został wybudowany „z własnych środków inwestora”. Spółdzielnia nie posiadała bowiem wiedzy czy te „własne środki” pochodziły z majątku osobistego J. P. (R.) czy też z majątku wspólnego J. i J. R. (2). Nadto poza koincydencją czasową pomiędzy datą (13.11.1995r.) sprzedaży spółdzielczego prawa do lokalu przy ul. (...) w W. wchodzącego w skład spadku po B. P., a okresem budowy lokalu użytkowego (1995 – 1997) brak dowodu na to, że środki uzyskane ze sprzedaży zostały przez J. P. (R.) przeznaczone na budowę obiektu i – co istotne – że wyłącznie z tych środków sfinansowano przedmiotową inwestycję budowlaną.

Wartość wszystkich nieruchomości wchodzących w skład majątku wspólnego Sąd pierwszej instancji ustalił na podstawie ostatecznie niekwestionowanej opinii biegłego sądowego ds. szacowania nieruchomości.

Odnosząc się do wniosku o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym, Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 43 § 1 k.r. i o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Jak stanowi jednak art. 43 § 2 k. r. i o. z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji. W niniejszej sprawie pierwotna uczestniczka postępowania J. P. (R.) wnosiła o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym w stosunku ¾ do ¼. Jej spadkobierca – uczestnik postępowania M. R. wnosił natomiast o ustalenie nierównych udziałów w stosunku 4/5 (...)) do 1/5 ((...)). J. P. (R.) nie wytoczyła powództwa o rozwód ani nie wystąpiła o orzeczenie separacji. Tym samym prima facie uznać należało, że jej spadkobierca - uczestnik postępowania M. R. nie może wystąpić z wnioskiem o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym. Skoro jednak wszedł on jako następca prawny J. P. (R.) w jej sytuację procesową, to ostatecznie uznać należało, że treść przepisu art. 43 § 2 k.r. i. o. wprowadzająca istotne ograniczenie w możliwości żądania przez spadkobiercę zmarłego małżonka ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym skutkuje w powstałej sytuacji procesowej tym, że uczestnik postępowania nie może żądać ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym w zakresie szerszym aniżeli wnioskowała o to J. P. (R.). Z ustalonego stanu faktycznego nie wynika jednak, aby żądanie ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym nawet w stosunku ¾ do ¼ było uzasadnione. Jak wynikało bowiem z zeznań przesłuchanych w sprawie świadków wnioskodawca czynił w zakresie posiadanych możliwości starania na rzecz powstania i zachowania majątku wspólnego. W pierwszych latach małżeństwa J. R. (1) utrzymywał rodzinę z oszczędności zgromadzonych w czasie pracy jako taksówkarz oraz pomagając żonie w prowadzonej działalności gospodarczej. Następnie przez okres trzech lat pracował w Niemczech. Po powrocie do kraju wspólnie ze swoją żoną ponownie prowadził działalność gospodarczą, co znajduje swoje potwierdzenie w dokumentacji przesłanej przez (...), z której wynika, że wnioskodawca był zgłoszony do ubezpieczeń społecznych jako osoba współpracująca w ramach zarejestrowanej na żonę działalności gospodarczej. Początkowo działalność ta, charakterystyczna dla Polski lat 90-tych XX wieku, polegała na handlu kwiatami prosto z ulicy, a następnie w kwiaciarni, w której wybudowaniu i wykończeniu w zakresie posiadanych zdolności uczestniczył także wnioskodawca. J. R. (1) zajmował się przy tym głównie dostawami towaru do punktu sprzedaży, a J. P. (R.) zajmowała się sprzedażą i obsługą prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym nie można uznać, aby wnioskodawca nie przyczyniał się do powstania majątku wspólnego, który podlegał podziałowi w niniejszym postępowaniu, a który – co istotne – był nabywany przez strony wyłącznie do 2003 roku. W latach następnych stosunki pomiędzy małżonkami w istocie zaczęły się psuć, a J. R. (1) został nawet prawomocnie uznany za winnego znęcania się nad żoną. Warto jednak zaznaczyć, że po 2003 roku większością składników majątku wspólnego, w tym tymi przynoszącymi dochód, zarządzała i czerpała z tego korzyści J. P. (R.) z wyłączeniem J. R. (1). Pomimo tego majątek ten po tej dacie nie powiększał się, a w jego remontach i konserwacji w tym okresie uczestniczył również wnioskodawca J. R. (1), co również z zeznań świadków wynika. Sąd pierwszej instancji podsumowując powyższe rozważania wskazał, iż nie sposób uznać, aby J. R. (1) nie czynił starań w kierunku powstania i utrzymania majątku wspólnego. Wniosku o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym nie można wysnuwać przy tym również z faktu, że J. P. (R.) była w małżeństwie bardziej operatywnym małżonkiem, który potrafił sprawniej zarządzać majątkiem wspólnym, zaś J. R. (1) zajmował się przede wszystkim pracą fizyczną. Także fakt płacenia przez J. P. (R.) na rzecz J. R. (1) „alimentów” w kwocie 500 zł miesięcznie, wbrew twierdzeniom uczestnika postępowania, nie świadczy tyleż o hulaszczym sposobie życia wnioskodawcy ile o tym, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami nie były właściwie wyważone, skoro pomimo istnienia majątku wspólnego o znacznej wartości jeden z małżonków znajdował się w sytuacji uzasadniającej przyznanie mu takiego świadczenia od drugiego z małżonków.

W pkt IV sentencji postanowienia Sąd pierwszej instancji oddalił wniosek wnioskodawcy J. R. (1) o wynagrodzenie za korzystanie przez J. P. (R.) ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego przy ul. (...) w W.. Zgodnie bowiem z art. 206 k.c. każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Oznacza to, że J. P. (R.) oraz jej następca prawny - uczestnik postępowania M. R. mieli prawo do korzystania z całej nieruchomości, a nie tylko z jej części stosownie do wielkości przysługującego im udziału we wspólnym prawie. Nie byli oni tym samym obowiązani do wynagrodzenia J. R. (1) za sam tylko fakt korzystania z całości rzeczy; roszczenie takie mogłoby mu przysługiwać wyłącznie wówczas, gdyby J. R. (1) wyraził chęć współposiadania i współkorzystania z rzeczy (co w przypadku przedmiotowego lokalu użytkowego polegałoby na wspólnym prowadzeniu działalności gospodarczej, zgodnie z przeznaczeniem tego lokalu), a J. P. (R.), a następnie M. R. bezpodstawnie odmówiliby mu prawa do współposiadania i korzystania z rzeczy zgodnie z treścią art. 206 K.c. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 marca 2013 roku, sygn. akt III CZP 88/12, publ. OSNC 2013/9/103). Tymczasem z ustalonego stanu faktycznego nie wynikało, aby J. R. (1) od czasu ustania wspólności majątkowej małżeńskiej żądał dopuszczenia go do współposiadania tej nieruchomości. Chronologicznie pierwszym dokumentem dotyczącym tej kwestii jest pismo pełnomocnika wnioskodawcy z dnia 23 listopada 2012 roku (k. 347) wzywające J. P. (R.) do zapłaty kwoty 1 850 zł miesięcznie począwszy od miesiąca maja 2012 roku tytułem „wynagrodzenia za użytkowanie tego lokalu do celów gospodarczych”. Pomijając brak dowodu doręczenia tego wezwania J. P. (R.), podkreślić należy, że w piśmie tym wnioskodawca nie żądał dopuszczenia go do współposiadania nieruchomości – jego pismo ograniczyło się wyłącznie do żądania zapłaty czynszu. Brak takiego żądania również w treści (...)” z dnia 4 listopada 2013 roku, sprecyzowanego przez pełnomocnika wnioskodawcy na rozprawie w dniu 16 kwietnia 2015 roku właśnie jako wniosek o przyznanie wynagrodzenia za korzystanie z tego lokalu. Powyższe pisma korespondują z zeznaniami uczestnika postępowania, który wskazywał, że jego ojciec po ustaniu małżeństwa nigdy nie był zainteresowany pracą lub pomocą przy prowadzeniu baru, a interesowały go w tym zakresie wyłącznie pieniądze. Niezależnie od powyższego Sąd pierwszej instancji wskazał, że wnioskodawca nie udowodnił wysokości żądanego wynagrodzenia. Przedłożone przez wnioskodawcę wydruki ofert wynajmu lokali użytkowych w W. nie mogły stanowić wiarygodnego dowodu na okoliczność wysokości rynkowego czynszu dzierżawy za lokal użytkowy przy ul. (...) w W. w okresie od maja 2012 roku, albowiem oferta wynajmującego nie musi i najczęściej nie odpowiada rynkowej wartości czynszu najmu, który podlega ustaleniu w drodze negocjacji z potencjalnym najemcą, a nadto lokale użytkowe w zakresie swoich cech rynkowych (położenie, powierzchnia użytkowa i zaplecza, wykończenie, dostępne media) charakteryzują się znacznym zróżnicowaniem, które winno zostać uwzględnione w procesie ustalania ceny rynkowej czynszu najmu konkretnego lokalu, a do czego konieczne jest posiadanie wiadomości specjalnych.

Odnosząc się do wniosku uczestnika postępowania o rozliczenie nakładów z majątku osobistego J. P. (R.) na majątek wspólny, w uzupełnieniu wcześniejszych rozważań dotyczących pochodzenia środków na nabycie spółdzielczych praw do lokali, Sąd pierwszej instancji przypomniał, że uczestnik postępowania nie przedłożył żadnych dowodów na okoliczności powoływane w piśmie procesowym z dnia 10 lutego 2014 roku (k. 399 – 401), tj. że środki pochodzące ze spieniężenia majątku osobistego J. P. (R.) w postaci lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W. oraz domu przy ul. (...) w W. zostały przeznaczone na budowę i adaptację lokalu użytkowego przy ul. (...) w W. oraz na remont domu przy ul. (...) w W.. Odnośnie domu przy ul. (...) w W. nie wykazano nawet kiedy został on sprzedany oraz za jaką kwotę. Nadto wskazać należy, że poza przedłożeniem harmonogramu spłaty kredytu z dnia 29 listopada 2006 roku (k. 417 – 418) uczestnik postępowania w żaden sposób nie wykazał tego, że kredyt ten został zaciągnięty i przeznaczony na remont domu przy ulicy (...) w W. oraz – co istotne – że spłata tego kredytu nastąpiła z środków pochodzących z majątku osobistego J. P. (R.). Brak zresztą w ogóle dowodu potwierdzającego jego spłatę. Ponadto w okresie zaciągnięcia i spłaty tego kredytu to J. P. (R.) dysponowała nieruchomościami wchodzącymi w skład majątku wspólnego, które przynosiły dochód, a wobec braku ujawnienia w tym okresie innych źródeł dochodu J. P. (R.), które wchodziłyby w skład jej majątku osobistego, przyjąć należy, że tylko z zysków jakie przynosił dotychczas zgromadzony majątek wspólny mogła by nastąpić spłata zaciągniętego kredytu. Również z zeznań świadka Z. Z., którego firma rozbudowywała dom przy ulicy (...) w W., a który wskazał, że wszelkie formalności i płatności załatwiał z J. P. (R.), nie wynika źródło pochodzenia środków przeznaczonych na remont domu. Nawet sam uczestnik postępowania nie był w stanie sprecyzować kwoty rzekomych nakładów z majątku osobistego na majątek wspólny, które miałyby stanowić przedmiot rozliczenia w niniejszym postępowaniu.

Odnosząc się do podziału składników majątku wspólnego, Sąd pierwszej instancji wskazał, iż stanowisko wnioskodawcy było w tym zakresie alternatywne. J. R. (1) wnosił bowiem zasadniczo albo o przyznanie mu nieruchomości przy ulicy (...) albo wszystkich pozostałych, przy czym istotną kwestię stanowiła również problematyka podziału lokalu użytkowego przy ul. (...). Sąd pierwszej instancji decydując o przyznaniu domu przy ulicy (...) oraz przedmiotowego lokalu użytkowego uczestnikowi postępowania kierował się przede wszystkim tym, że nieruchomości te stanowią centrum życiowe M. R.. Prowadzona osobiście przez uczestnika postępowania w lokalu użytkowym przy ulicy (...) działalność gospodarcza stanowi jego podstawowe źródło utrzymania, z którego może nastąpić spłata udziału wnioskodawcy w majątku wspólnym. Dodatkowo J. R. (1) jako osoba starsza, zasadniczo niezdolna do pracy (co wnioskodawca sam wielokrotnie powtarzał), nie daje rękojmi gospodarczego wykorzystania przedmiotowego lokalu na poziomie takim, w jakim czyni to jego syn. Podobne względy zadecydowały o przyznaniu uczestnikowi postępowania domu przy ulicy (...) w W.. Utrzymanie tego dużego domu i działki w należytym stanie wymaga bowiem istotnych nakładów pracy własnej czemu podołać może przede wszystkim osoba młoda, aktywna i zdrowa, którą jest uczestnik postępowania M. R.. Dodatkowo wskazać należy, że M. R. znajduje się u progu założenia własnej rodziny, co sprawia, że istnieje prawdopodobieństwo, że nieruchomość ta będzie pełniła swoje właściwe funkcje, tj. domu dla kilkuosobowej rodziny. J. R. (1) będzie z kolei – tak jak dotychczas - mieszkał w domu przy ul. (...) w W.. Dodatkowo Sąd przyznał mu – pozo posiadanym obecnie garażem przy ul. (...) – porzucone nieruchomości przy ul. (...), które jako położone przy ważnej arterii komunikacyjnej miasta mogą stać się na przykład przedmiotem dzierżawy, pozwalając J. R. (1) zwiększyć jego niewysokie dochody. Fakt niewielkich możliwości zarobkowych J. R. (1) to kolejna przyczyna, z powodu której zasadnym było przyznanie nieruchomości o większej wartości M. R., który daje większą rękojmię spłaty udziału w majątku wspólnym przysługującego jego ojcu. Sam wnioskodawca w złożonych zeznaniach wskazał zresztą, że nie posiada środków na spłatę udziału syna.

W ocenie Sądu pierwszej instancji w okolicznościach niniejszej sprawy zasadnym było rozłożenie zasądzonej od uczestnika postępowania M. R. spłaty na raty. Sąd miał w tym względzie na uwadze przede wszystkim fakt, że wysokość zasądzonej spłaty w łącznej wysokości 268 795 zł jest kwotą znaczącą. Wnioskodawca nie jest wskutek podziału majątku wspólnego zmuszony do opuszczenia nieruchomości, w której mieszka. Tym samym nie potrzebuje on natychmiastowej spłaty celem nabycia innej nieruchomości, w której mógłby zamieszkać, zaś możliwość samodzielnego dysponowania przyznanymi mu nieruchomościami i związana z tym możliwość ich sprzedaży lub dzierżawy sprawia, że zasadniczej poprawie ulegnie jego dotychczasowa sytuacja materialna, wobec czego natychmiastowa spłata udziału nie może być uzasadniana ubóstwem wnioskodawcy. Zresztą wskazać należy, że co do terminu spłaty wnioskodawca nie zajmował żadnego stanowiska. Rozłożenie spłaty na raty, w tym w szczególności termin 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia do zapłaty pierwszej raty, umożliwi zaś uczestnikowi postępowania wybór źródła sfinansowania zasądzonej kwoty (kredyt, spieniężenie któregoś ze składników majątku, bieżące dochody, oszczędności) i realizację wybranego sposobu spłaty, w tym w szczególności czas niezbędny na ekspozycję oferty sprzedaży nieruchomości, co trwa zazwyczaj co najmniej kilka miesięcy.

O kosztach postępowania Sąd pierwszej instancji orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 520 § 1 K.p.c. Sąd pierwszej instancji nakazał J. R. (1) i M. R. uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wałbrzychu kwoty po 4 173,84 zł tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych w sprawie przez Skarb Państwa, z tym, że w przypadku wnioskodawcy nakazał ściągnąć tą kwotę z zasądzonego na jego rzecz roszczenia. Na wysokość poniesionych przez Skarb Państwa kosztów składa się kwota 1 000 zł tytułem opłaty sądowej od wniosku oraz kwota 7 347,68 zł tytułem wynagrodzenia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości ustalona prawomocnym postanowieniem z dnia 14 listopada 2013 roku.

Apelację od powyższego postanowienia wniósł uczestnik postępowania zaskarżając postanowienie w całości i zarzucając zaskarżonemu postanowieniu:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 215 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 Prawo spółdzielcze w zw. z art. 33 pkt 10 k.r.i.o. przez przyjęcie, że lokal mieszkalny położony przy ul (...) w W. należy rozliczać przy przyjęciu, że wchodzi jego wartość w skład majątku małżeńskiego, bez uwzględnienia nakładów związanych z surogacją opisaną w cytowanym przepisem;

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 215 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 Prawo spółdzielcze w zw. z art. 33 pkt 10 k.r.i.o. przez przyjęcie, że lokal użytkowy położony przy ul. (...) w W., którego członkiem spółdzielni jako lokalu użytkowego była B. P. stanowi majątek wspólny, kiedy w rzeczywistości jest majątkiem odrębnym z tytułu spadku odziedziczonego przez J. P. po B. P.;

3.  naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału, poprzez:

- oparcie zaskarżonego postanowienia na zeznaniach świadka K. J., mimo iż przedstawione przez nią okoliczności faktyczne znała wyłącznie z relacji wnioskodawcy przez co nie można uznać jej wypowiedzi za bezstronne;

- nie przyznaniu przez Sąd wiarygodności zeznaniom uczestnika postępowania, który niejednokrotnie podkreślał całkowity brak udziału wnioskodawcy w wypracowanym majątku wspólnym

Co w konsekwencji doprowadziło do błędnego wnioskowania i błędnej oceny stanu faktycznego

4.  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez uznanie, iż wnioskodawca w równym stopniu przyczynił się do powstania wypracowanego majątku wspólnego, mimo, iż treści zebranego materiału dowodowego jednoznacznie wynika, iż majątek małżeński w głównej mierze został sfinansowany z działalności kwiaciarni, którą zarówno prowadziła, jak i zarządzała wyłącznie J. P..

Wskazując na powyższe Uczestnik postepowania wniósł o:

- zmianę zaskarżonego postanowienia przez przyjęcie, że pkt e i f z pkt I zaskarżonego postanowienia nie stanowią majątku wspólnego małżonków i stanowią majątek odrębny uczestnika postępowania i w tej sytuacji uczestnik postepowania wnosi aby pozostałe składniki wymienione w zaskarżonym postanowieniu przyznać na wyłączną własność uczestnikowi z obowiązkiem spłaty odpowiadającej wartości udziału;

- alternatywnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego do rozpoznania Sądowi pierwszej instancji;

- zasądzenie kosztów procesu wg. norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja nie była zasadna.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych w sprawie i Sąd Okręgowy te ustalenia przyjmuje w całości za własne w zakresie objętym zaskarżeniem apelacją Uczestnika postępowania (art. 378 § 1 k.p.c.).

Wskazane przez Uczestnika postępowania zarzuty zawarte w apelacji, odnoszące się do ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd pierwszej instancji, w zasadzie stanowią polemikę z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd pierwszej instancji i miały zmierzać do odmiennej oceny materiału dowodowego – zgodnie z twierdzeniami i zarzutami Uczestnika postępowania. Sąd Okręgowy ocenił, iż Sąd pierwszej instancji prawidłowo i nie naruszając reguł swobodnej oceny dowodów przewidzianych treścią art. 233 § 1 k.p.c. ustalił podstawy, na jakich powinno opierać się rozstrzygnięcie w sprawie. Wnioski jakie Sąd pierwszej instancji wyprowadza ze zgromadzonego materiału dowodowego są logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27.09.2002 r, II CKN 817/00, LEX nr 56906). Zarzuty, jakie podniósł Uczestnik postępowania w apelacji nie pozwalają na odmienną od dokonanej przez Sąd pierwszej instancji ocenę materiału dowodowego. Apelacja nie zawiera bowiem argumentów, które pozwalałyby uznać, iż przy ocenie dowodów Sąd pierwszej instancji rażąco naruszył zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia14.01.2000 r. I CKN 1169/99, OSNC 2007 /7-8/1 39; 10.04.2000 r. V CKN 17/00, OSNC 2000/10/189).

Ciężar dowodu w zakresie wykazywania okoliczności jakie stanowiły podstawę rozstrzygnięcia został przez Sąd pierwszej instancji prawidłowo rozdzielony (art. 6 k.c.).

Zarzuty apelacji sprowadzały się do oceny materiału dowodowego w zakresie zaliczenia do majątku dorobkowego dwóch nieruchomości (położonej przy ul. (...) i przy ul. (...)) i sposobu powstania majątku wspólnego i przyczynienia się uczestników postępowania do jego powstania. Sąd pierwszej instancji bardzo szczegółowo odniósł się do przeprowadzonego postępowania dowodowego i prawidłowo przyjął, iż Uczestnik postępowania nie wykazał, by w/w nieruchomości należały do majątku osobistego Spadkodawczyni jako przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego (art. 33 pkt 10 k.r.i.o.) i by w innym stopniu oboje małżonkowie przyczynili się do powstania majątku wspólnego (art. 43 § 2 k.r.i.o.). Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywał na Uczestniku postępowania (6 k.c.).

Słusznie Sąd pierwszej instancji przyjął, iż uczestnik postępowania nie sprostał obowiązkowi udowodnienia okoliczności związanych z nabyciem w/w nieruchomości, które wskazywały by na nabycie do majątku osobistego lub ze środków pochodzących z majątku osobistego. Bardzo ogólnie apelacja powtarza stanowisko Uczestnika postępowania prezentowane w toku postępowania nie wskazując, w jakim zakresie Sąd uchybił zasadom z art. 233 k.p.c. przy ocenie dowodów (poza wskazanymi zeznaniami świadka K. J.). Samo twierdzenie, iż Wnioskodawca nie uczestniczył w wypracowywaniu majątku dorobkowego a nabycie nieruchomości nastąpiło ze środków pochodzących z majątku osobistego nie pozwala na odmienne ustalenia faktyczne od poczynionych przez Sąd pierwszej instancji. Zeznania uczestnika postępowania w tym zakresie nie są wystarczające do stwierdzenia powyższych okoliczności. Mając na uwadze treść dokumentów związanych z nabyciem powyższych nieruchomości, daty w jakich małżonkowie dokonywali czynności związanych z nabyciem spornych nieruchomości (9 i 19 kwietnia 2001) oraz daty związane z nabyciem spadku przez Spadkodawczynię (6 marca 1995r.) nie można przyjąć, iż w tym postępowaniu Uczestnik postępowania wykazał bezpośredni związek pomiędzy nabyciem majątku osobistego przez Spadkodawczynię i nabyciem do majątku wspólnego spornych nieruchomości. Zasadnie Sąd pierwszej instancji wskazywał, iż nie ma również dowodów na okoliczność, iż środki uzyskane w drodze nabycia spadku zostały przeznaczone na wybudowanie lokalu położonego przy ul (...) (1995-1997) i że budowa została sfinansowana w całości jedynie z tego źródła.

Nie doszło zatem do naruszenia wskazanego w apelacji przepisu art. 215 § 2 Prawa Spółdzielczego (w brzmieniu sprzed zmiany z dnia 24 kwietnia 2001- Dz.U.2001.4.27) i spółdzielcze prawo do lokalu położonego przy ul. (...) w W. przydzielone obojgu małżonkom lub jednemu z nich w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych należy wspólnie do obojga małżonków.

Rozstrzygnięcie w zakresie drugiej nieruchomości położonej przy ul (...) w W. Sąd pierwszej instancji oparł na treści art. 31 §1 k.r.i o. i nie stosował w tym zakresie art. 215 § 2 Prawa Spółdzielczego. Natomiast do naruszenia w tym zakresie art. 33 pkt 10 k.r.i.o. zarzucanego w apelacji nie doszło z uwagi na brak udowodnienia okoliczności, jakie wynikają z treści tego przepisu tj., iż nieruchomość ta stanowiła majątek osobisty.

Ustalenia faktyczne w przedmiocie przyczynienia się obojga małżonków do powstania majątku wspólnego Sąd pierwszej instancji oparł nie tylko na zeznaniach wskazanego w apelacji świadka K. J.. Pozostałe dowody również wskazują na współdziałanie małżonków w momencie powstawania majątku podlegającego poddziałowi.

Sąd Okręgowy jedynie zaznacza, iż spadek po uczestniczce postępowania J. P. nabył wyłącznie syn uczestników postępowania M. R. i wstąpił do postępowania w miejsce dotychczasowej uczestniczki postępowania. Nie było zatem potrzeby w niniejszym postepowaniu dokonania również podziału spadku.

Co do sposobu podziału majątku wnioskodawca i uczestniczka postępowania byli zgodni z wyłączeniem lokalu przy ul. (...), co do którego uczestniczka postępowania wskazywała na jego nabycie z majątku osobistego.

Uczestnik postępowania nie składał odmiennych od Spadkodawczyni wniosków co do sposobu podziału majątku. Dopiero w apelacji wskazał, iż wnosi o zmianę postanowienia podtrzymując żądanie o wyłączenie składników majątku: nieruchomości położonej przy ul. (...) i ul. (...) z majątku dorobkowego podlegającego podziałowi i wniósł o przyznanie pozostałych składników tego majątku na własność uczestnika postępowania z odpowiednim obowiązkiem spłaty.

Sąd Okręgowy postanowił umorzyć postępowanie apelacyjne w przedmiocie zmiany sposobu podziału majątku poprzez przyznanie uczestnikowi postępowania składników tego majątku opisanych w pkt I.a-d postanowienia. Wniosek o dokonanie odmiennego sposobu podziału w naturze został złożony w dopiero w apelacji i Sąd Okręgowy uznał wniosek w tym zakresie zawarty w apelacji za niedopuszczalną jakościowo zmianę żądania uczestnika postępowania (przez analogię do treści art. 383 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Mając na uwadze treść przepisu art. 622 k.p.c., który przewiduje rozstrzygnięcie przez Sąd stosownie do zgodnego wniosku uczestników postępowania nie było możliwości by o zakresach, o których nie rozstrzygał Sąd pierwszej instancji nie prowadząc w tym zakresie stosownego postępowania, rozstrzygał Sąd Okręgowy. Umorzenie postępowania obejmuje również nie sprecyzowane bliżej żądanie apelującego, co do obowiązku spłaty odpowiadającej wartości udziału, który miał zostać ponownie określony w razie uwzględnienia wniosku.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 520 § 1 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zgodnie przyjmuje się, iż sprawach, których przedmiotem jest podział majątku, samo występowanie sporów pomiędzy współwłaścicielami, co do składników majątku, ich wartości i sposobu ich podziału, oraz co do innych kwestii cząstkowych, nie oznacza, iż zachodzi pomiędzy uczestnikami postępowania sprzeczność interesów. Sam fakt, iż strony zmierzają do podziału majątku w sposób, jaki uznają za najkorzystniejszy dla siebie i mają odmienne w tym zakresie stanowisko, nie oznacza, iż konieczność rozstrzygania tychże sporów ma wpływ na ocenę celu postepowania, jakim jest wyjście ze stanu współwłasności, a w tym zakresie interesy uczestników postępowania działowego pozostają wspólne i niesprzeczne (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2013r. II CZ 28/13, z dnia 9 sierpnia 2012 r., V CZ 30/12, z dnia 6 czerwca 2012 r., IV CZ 13/12, z dnia 3 lutego 2012 r., I CZ 133/11, z dnia 19 listopada 2011 r., III CZ 46/10, OSNC 2011, nr 7-8, poz. 88, z dnia 19 listopada 2011 r., III CZ 47/11, z dnia 16 września 2011 r., IV CZ 40/11).

Zasadnie zatem Sąd pierwszej instancji oparł orzeczenie o kosztach postepowania na treści art. 520 § 1 k.p.c. i orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego zostało również oparte na powołanym przepisie (o czym orzeczono w pkt III postanowienia)

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. apelacja podlegała oddaleniu.

(...) (...) (...)