II Ca 676/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2015-09-17
Sygnatura akt II Ca 676/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 września 2015r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Agnieszka Terpiłowska
na rozprawie w dniu 17 września 2015 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa:
Gminy (...)
przeciwko:
D. P.
o zapłatę
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu
z dnia 15 kwietnia 2015 roku sygn. akt VIII C 2120/15
oddala apelację.
UZASADNIENIE
Apelacja nie była zasadna.
Sąd pierwszej instancji prawidłowo dokonał ustaleń faktycznych w sprawie i Sąd Okręgowy te ustalenia przyjmuje w całości za własne. Sąd drugiej instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego w związku z powyższym w oparciu o treść art. 505 1 3 § 2 k.p.c. uzasadnienie zawiera jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.
Skarżący w apelacji zarzucił naruszenie art. 5 k.c. przez jego niezastosowanie i zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej żądanej kwoty w sytuacji gdy pozwany jest osobą schorowaną i niezdolną do pracy.
Powołany przez skarżącego przepis znajduje zastosowanie jedynie w wyjątkowych sytuacjach, gdy działania lub zaniechania uprawnionego w ramach realizacji swojego prawa należało by uznać za sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa lub z zasadami współżycia społecznego.
Sąd pierwszej instancji bardzo szczegółowo odniósł się do podstaw faktycznych żądania, którego źródłem były obciążające pozwanego opłaty związane z zawartą umową najmu. Pozwany w spornym okresie nie uiszczał ciążących na nim opłat z tytułu czynszu najmu oraz dostawy mediów. Dochodzenie należności w tym zakresie, jest uprawnieniem strony powodowej, które realizowała zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swojego prawa (na podstawie art. 659 § 1 k.c. w zw. z art. 680 k.c.). Należy zwrócić uwagę, iż wchodzące do zasobu mieszkaniowego strony powodowej nieruchomości służą realizacji obowiązków gminy w zakresie zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jej mieszkańców. Strona powodowa w interesie pozostałych mieszkańców oraz prawidłowej gospodarki swoim mieniem jest uprawniona do dochodzenia należności nieuiszczanych przez najemców mimo ciążącego na nich obowiązku. Trudno uznać w związku z tym, iż dochodząc należności strona powodowa nadużywa swojego prawa i nie należy przyznać jej ochrony.
Skarżący nie wyjaśnił, jakie zasady współżycia społecznego zostały naruszone przez stronę powodową. Samo dochodzenie przez stronę powodową roszczenia o zapłatę nie pozwala na ocenę, iż realizacja tego uprawnienia stanowi oczywiste naruszenie art. 5 k.c. Pozwany winien był wskazać, jaka norma społecznie przyjęta i powszechnie akceptowana w jego ocenie została naruszona w ten sposób. Samo bowiem powołanie się na klauzulę generalną zawartą w treści art. 5 k.c. nie wystarcza do podważenia powszechnie obowiązującego prawa ( por. wyrok TK z dnia 17 października 2000 r. SK 5/99, OTK 2000, Nr 7, poz. 254, wyroki z dnia 22 listopada 1994 r., II CRN 127/94, z dnia 3 lutego 1998 r., I CKN 459/97; z dnia 14 października 1998 r., II CKN 928/97; z dnia 7 maja 2003 r., IV CKN 120/01; z dnia 20 grudnia 2006 r., IV CSK 263/06, Legalis).
Skarżący natomiast w apelacji powoływał się jedynie ogólnikowo na swoją trudną sytuację życiową, osobistą i materialną nie wskazując dlaczego uważa, iż korzystając z cudzego lokalu miałby to czynić bez uiszczania stosownych opłat. W toku postępowania Pozwany wskazywał jeszcze, iż jest osobą bezrobotną i korzysta w pomocy (...) w W..
W orzecznictwie przyjmuje się, iż stosowanie art. 5 k.c. jako podstawy ochrony musi być bardzo efektem uzasadnionej i szczególnej sytuacji. Zasadą bowiem pozostaje, iż to prawa podmiotowe korzystają z ochrony prawnej. Ingerencja w zakres przysługującego prawa powinna być zatem uzasadniona szczególnymi względami i każdorazowo uzasadniona całokształtem okoliczności sprawy ( por. wyrok SN z dnia 22 listopada 1994 r., II CRN 127/94, Legalis).
Brak jest podstaw do uznania, iż sytuacja pozwanego stanowi taką szczególną podstawę, w której ochrona prawna istotnych interesów pozwanego byłaby bardziej uzasadniona niż ochrona strony powodowej.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Świdnicy
Osoba, która wytworzyła informację: Agnieszka Terpiłowska
Data wytworzenia informacji: