Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Żurawska

Protokolant:     Alicja Marciniak  

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w Ś.

przeciwko M. J.

o zapłatę 2.456,90zł

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 10 czerwca 2014 r., sygn. akt I C 605/14

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu
w Świdnicy do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ca 703/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 czerwca 2014 r., wydanym w postępowaniu uproszczonym, Sąd Rejonowy w pkt I zasądził od pozwanej M. J. na rzecz strony powodowej (...) w Ś. (...)kwotę 2.327,90 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2013 r., do dnia zapłaty; w pkt II postępowanie w zakresie kwoty 129,42 zł umorzył, zaś w pkt III zasądził od pozwanej M. J. na rzecz strony powodowej kwotę 740 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelacja pozwanej M. J., jako w pełni zasadna, podlegała uwzględnieniu, wobec uznania, że Sąd Rejonowy nie rozpoznał istoty sprawy, nie wyjaśniając dostatecznie okoliczności mających znaczenie dla jej rozstrzygnięcia. W sprawie bowiem dokonano pobieżnej oceny przeprowadzonych dowodów oraz pominięto istotne fakty wynikające z twierdzeń i dowodów przedstawionych przez strony. Ponadto, w sposób nieprawidłowy przyjęto, że pozwana wynajmująca lokal od Gminy (...), jest właścicielem lokalu w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali / tekst. jedn.: Dz. U. z 2008 r., nr 80, poz. 903 /, co stoi w oczywistej sprzeczności nie tylko z przepisami tej ustawy, ale i samym rozumieniu podmiotów prawa własności oraz umowy najmu. W konsekwencji, nie zbadano przy tym niezwykle istotnej kwestii, jaką jest prawna dopuszczalność, w świetle powyższego przepisu, zawarcia przez (...), która nie jest właścicielem lokalu i nie wynajmuje go pozwanej, umowy rozliczeniowej na dostawę energii cieplnej. Zgodnie bowiem z jego treścią, to właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu / a takimi wydatkami bez wątpienia jest koszt dostawy energii /, a więc to właściciel jest umocowany do zawarcia z najemcą umowy o dostarczanie stosownych mediów. Zarzut ten był podnoszony już w samym sprzeciwie od nakazu zapłaty, co uzasadniało zbadanie art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, pod kątem jego obowiązywania / bezwzględnego czy też dyspozytywnego /. Powyższe należało też odnieść do tego, że Gmina (...) jest członkiem powodowej (...), a co nie stało się przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego. Wbrew bowiem stanowisku wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, istotą przedmiotowego postępowania, pomimo tego, że dotyczyło ono zapłaty należności wynikającej z łączącej strony umowy, nie była sama wysokość roszczenia, ale też ważność łączącego strony stosunku prawnego, co przecież przy uwzględnieniu tego zarzutu skutkowałoby koniecznością oddalenia powództwa. W razie negatywnej oceny w tym przedmiocie, oczywistym wydaje się potrzeba zbadania prawidłowości dokonanych przez pozwaną wyliczeń, w tym zasadności obciążania podatkiem VAT kwot z tytułu należności za dostawę energii, skoro pozwana te wyliczenia kwestionowała. Mając na uwadze, że przeprowadzenie sprawy w postępowaniu odrębnym, jakim jest postępowanie uproszczone nie zwalnia Sądu z obowiązku dokonania oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów oraz zasadności argumentacji stron, za nieuprawnione należało uznać również odwoływanie się do treści pisma strony powodowej w kwestii zarzutu przedawnienia, bez szczegółowej jego analizy oraz uzasadnienia dlaczego zasługiwało ono na aprobatę. W świetle powyższego, trafnym jest zarzut naruszenia art. 328 § 2 kpc, gdyż uzasadnienie zaskarżonego rozstrzygnięcia nie zawiera niezbędnych elementów zawartych w tym przepisie, a w części rozważań sprowadzając się co do zasady do trzech zdań, uniemożliwia dokonanie kontroli instancyjnej pod względem jego prawidłowości. W takiej sytuacji koniecznym jest wydanie orzeczenia kasatoryjnego przewidzianego w art. 386 § 4 kpc. Przeprowadzenie bowiem powyższych ocen przez Sąd Okręgowy, a następnie wydanie orzeczenia co do istoty sprawy, ograniczyłoby merytoryczne rozpoznanie sprawy do jednej instancji i w konsekwencji prowadziłoby do pozbawienia stron prawa do postępowania dwuinstancyjnego.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy poczyni zatem dokładne ustalenia w wyżej wskazanych kierunkach, a przede wszystkim zbada dopuszczalność zawartej przez strony umowy w świetle przepisów ustawy o własności lokali, zasadność zarzutu przedawnienia oraz odniesie się do pozostałych i licznych zarzutów podniesionych przez skarżącą już w samym sprzeciwie od nakazu zapłaty. Dopiero w oparciu o tak uzupełniony materiał, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w przepisie art. 233 § 1 kpc, wyda stosowne rozstrzygnięcie, mając także na uwadze, że ewentualne uzasadnienie orzeczenia powinno zawierać elementy wskazane w art. 328 § 2 kpc.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 4 kpc w zw art. 505 ¹³ § 2 kpc, uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Świdnicy do ponownego rozpoznania.