Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

POSTANOWIENIE

Dnia 11 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus

Sędziowie: SO Alicja Chrzan

SO Jerzy Dydo

Protokolant: Alicja Marciniak

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z wniosku H. B.

przy udziale B. B.

o podział majątku

na skutek zażalenia wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 10 października 2013r., sygn. akt I Ns 1061/12

postanawia:

zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że uchylić pkt VII, X;

Sygn.akt II Cz 1235/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 października 2013 roku w sprawie sygn. akt I Ns 1061/12 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu nakazał ściągnąć z roszczenia zasądzonego w punkcie VI na rzecz wnioskodawczyni , na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wałbrzychu kwotę 2.012,93 zł tytułem nieuiszczonych kosztów opinii biegłego (pkt VII) oraz kwotę 7.380 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawczyni z urzędu (pkt X).

Sąd Rejonowy wydając powyższe postanowienie wskazał na treść art. 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 roku, Nr 90, poz. 594 ze zm.) w zw. z art. 520 par. 1 k.p.c.

Wnioskodawczyni zaskarżając zażaleniem powyższe postanowienie w punkcie VII i X zarzuciła naruszenie przez Sąd Rejonowy art. 520 par. 2 i 3 k.p.c. oraz art. 100 k.p.c. w sytuacji, gdy utrzymała się w swoim żądaniu, a nadto została zwolniona od kosztów sądowych.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2009 r. Sąd Rejonowy zwolnił wnioskodawczynię od kosztów sądowych w całości.

Art. 113 ust. 1 i 2 u.k.s.c. stanowi, że kosztami sądowymi, których nie miała obowiązku uiścić strona, sąd powinien obciążyć jego przeciwnika stosując odpowiednio zasady obowiązujące przy zwrocie kosztów procesu w art. 98-110 k.p.c., natomiast pozostałą część kosztów należy ściągnąć z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa. Art. 113 ust. 4 u.k.s.c. natomiast stanowi w odniesieniu do kosztów sądowych odpowiednik art. 102 k.p.c., który ma zastosowanie do kosztów procesu. Zasadnicze znaczenie mają względy słuszności, dlatego art. 113 ust. 4 znajdzie zastosowanie w okolicznościach konkretnej sprawy zasługujących na miano wyjątkowych, a należąca do sądu ocena, czy powinien być zastosowany, zależy od konkretnego stanu faktycznego. Decydujące są jednak trudne warunki materialne strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 1969 r., II CR 506/68, OSNCP 1969, Nr 9, poz. 166).

Wnioskodawczyni wniosła o podział majątku wspólnego. W wyniku rozpoznania apelacji uczestnika postępowania, wnioskodawczyni wygrała sprawę w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji co do kwoty 27.054,47 zł , czyli w (...)., bowiem domagała się ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym poprzez przyznanie jej udziałów w wysokości (...), a Sąd Rejonowy uznał za zasadne ustalenie równych udziałów. Koszty sądowe w postępowaniu przed Sądem Rejonowym obejmujące wydatki na wynagrodzenie biegłego i pełnomocnika procesowego wnioskodawczyni wyniosły łącznie 11.405,86 zł. Opłaty sądowe kredytował Skarb Państwa. W konsekwencji koszty jakie powinny ponieść strony postępowania wynoszą: wnioskodawczyni – 4.562,26 zł według wyliczenia: 11.405,86 x (...), uczestnik postępowania – 6.843,60 zł według wyliczenia: 11.405,86 x (...). W tym stanie rzeczy zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 113 ust. 2 u.k.s.c. należałoby pobrać od uczestniczki postępowania na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z zasądzonego roszczenia to jest z kwoty 27.054,47 zł kwotę ogółem 4.562,26 zł. Sąd Okręgowy przyjął, że w rozstrzyganej sprawie należy zastosować art. 113 ust. 4 u.k.s.c., kierując się względami słuszności. Roszczenie wnioskodawczyni zasługuje na usprawiedliwienie co do zasady. Wnioskodawczyni jest osobą w zaawansowanym wieku, choruje, była subiektywnie przekonana o zasadności dochodzonego roszczenia, osiąga niskie dochody, nie posiada własnego mieszkania. Żądania wnioskodawczyni nie były nastawione na osiągnięcie zysku, ale były wynikiem jej emocjonalnego zaangażowania w sprawie i poczucia krzywdy. Wyżej wymienione względy uzasadniały, aby na podstawie art. 113 ust. 4 u.k.s.c. Sąd Rejonowy odstąpił od obciążenia wnioskodawczyni kosztami sądowymi (porównaj uzasadnienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2013 roku w sprawie I ACa 484/13) .

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 par. 1 k.p.c. w zw. z art. 13 par. 2 k.p.c. zmienił zaskarżone postanowienie w punkcie VII i X jak w sentencji .