Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Połyniak (spr.)
Sędziowie:	SSO Sabina Szlichta SSO Joanna Jakubowska-Wiraszka
Protokolant:	Agnieszka Strzelczyk

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r.

sprawy:

1.  A. M.

syna S. i Z. z domu Ś.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk,

2.  Z. P.

syna J. i J. z domu K.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 284 § 2 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, art. 286 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego A. M. oraz jego obrońców i oskarżonego Z. P.

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 16 sierpnia 2018 r. sygnatura akt III K 764/15

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  w punkcie I dyspozycji za datę popełnienia czynu przypisanego oskarżonym A. M. i Z. P., a zakwalifikowanego z art. 284 § 1 kk przyjmuje dzień 20 marca 2010 roku,

2.  w punkcie II dyspozycji za datę popełnienia czynu przypisanego oskarżonym A. M. i Z. P., a zakwalifikowanego z art. 284 § 1 kk przyjmuje dzień 29 kwietnia 2011 roku,

3.  w punkcie III dyspozycji za datę popełnienia czynu przypisanego oskarżonym A. M. i Z. P., a zakwalifikowanego z art. 284 § 1 kk przyjmuje dzień 27 marca 2011 roku,

4.  w punkcie IV dyspozycji za datę popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu Z. P., a zakwalifikowanego z art. 284 § 2 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk przyjmuje dzień 25 sierpnia 2011 roku;

II.  w pozostały zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonych A. M. i Z. P. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane z postępowaniem odwoławczym, w tym wymierza po 180 zł opłaty za to postępowanie.

Sygnatura akt IV Ka 27/19

UZASADNIENIE

Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu w sprawie o sygn. akt 2 Ds. 851/11 oskarżył:

1)  A. M. o to, że:

I. W dniu 17 listopada 2009 roku w B. w woj. (...), pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. co do zamiaru realizacji zobowiązań wynikających z zawarcia kontraktu gospodarczego, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 15 447,31 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany towar po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy towarów wyspecyfikowanych w fakturze Vat nr (...) z dnia 18.11.2009 roku. doprowadzając w ten sposób pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

II. W dniu 19 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowym sklepie (...) doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 184,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki G. H. 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

III. W dniu 30 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób T. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

IV. W dniu 30 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązań wynikających z zawarcia kontraktu gospodarczego doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 15 000 złotych stanowiącej przedpłatę za zaoferowany towar po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy towarów wyspecyfikowanych w fakturze Vat nr (...) z dnia 30.03.2011 roku, doprowadzając w ten sposób spółkę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

V. W dniu 05 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 ML po czym nic wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób J. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

VI. W dniu 05 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowym sklepie (...) , doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. R.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

VII. W dniu 17 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) -woda toaletowa (...)100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. B.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

VIII. W dniu 07 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. T. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

IX. W dniu 27 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób S. L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

X. W dniu 01 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 264,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób D. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XI. W dniu 27 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób P. W. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XII. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda perfumowana - (...) 100 ML po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. S. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XIII. W dniu 07 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 234.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) woda toaletowa E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XIV. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. B. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XV. W dniu 29 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób A. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XVI. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie . (...). doprowadził, do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. D. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z. art. 286 § 1 kk;

XVII. W dniu 19 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób B. J. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XVIII. W dniu 20 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 184,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki G. (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. O. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XIX. W lutym 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 249.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób A. A. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XX. W dniu 17 stycznia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 148,89 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nic wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. K.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXI. W dniu 28 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 171,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób E. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXII. W okresie od 03 marca 2011 roku do 07 grudnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda toaletowa - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. R. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXIII. W dniu 12 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 524.98 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml w ilości 2 sztuk, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób J. T. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXIV. W dniu 28 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 294,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. P. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn żart. 286 § 1 kk;

XXV. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXVI. W dniu 18 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. U. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXVII. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 174,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru o nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. P.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXVIII. W dniu 21 marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 171,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda perfumowana - (...) 75 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. J. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXIX. W dniu 21 marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 274,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób W. H. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXX. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. R. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXI W okresie od 21 marca 2011 roku do 22 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 998.52 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...) woda toaletowa - E. (...) Ml w ilości 4 sztuk. (...)- Woda toaletowa E. (...) Ml. w ilości 4 sztuk, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXII. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób P. R. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXIII. W dniu 4 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej no uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji dokonanej za pośrednictwem internetowej strony C., doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 159,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...) 50 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób L. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXIV. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji dokonanej poprzez sklep internetowy, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...), stosownie do nr zamówienia (...), po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób M. M. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk,

oraz

2)  Z. P. o to, że:

XXXV. W dniu 25 sierpnia 2011 roku w B. w woj. (...), przywłaszczył samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...) powierzony mu mocą umowy kredytowej nr (...),/ (...) z dnia 11 maja 2007 roku. o wysokości strat 16 408,72 złotych na szkodę (...) Bank S.A., przedkładając jako autentyczne, podrobione pismo o wyrażeniu zgody na sprzedaż tego samochodu przez bank,

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

XXXVI. W dniu 17 listopada 2009 roku w B. w woj. (...), wspólnie i w porozumieniu z A. M. pełniącym funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przedstawiciela przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. co do zamiaru realizacji zobowiązań wynikających z zawarcia kontraktu gospodarczego doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 15 447,31 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany towar po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy towarów wyspecyfikowanych w fakturze Vat nr (...) z dnia 18.11.2009 roku, doprowadzając w ten sposób pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXVII. W dniu 19 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowym sklepie (...) doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 184,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki G. H. 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXVIII. W dniu 30 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób T. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XXXIX. W dniu 05 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób J. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XL. W dniu 05 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowym sklepie (...) , doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 ML po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. R.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLI. W dniu 17 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)-woda toaletowa E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. B.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLII. W dniu 07 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. T. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLIII. W dniu 27 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób S. L. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLIV. W dniu 01 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 264,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób D. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLV. W dniu 27 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób P. W. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLVI. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. S. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLVII. W dniu 07 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 234,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)woda toaletowa E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn żart. 286 § 1 kk;

XLVIII. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. B. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

XLIX. W dniu 29 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób A. G. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

L. W dniu 25 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kw ^oty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 Ml. po czym nic wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. D. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LI. W dniu 19 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 374,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 100 ML po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób B. J. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LII. W dniu 20 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 184,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki G. (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. O. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LIII. W lutym 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 249,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób A. A. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LIV. W dniu 17 stycznia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 148,89 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda perfumowana - (...) 100 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. K.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LV. W dniu 28 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 171,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób E. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LVI. W okresie od 03 marca 2011 roku do 07 grudnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. R. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LVII. W dniu 12 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 524.98 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...)- woda toaletowa - E. (...) Ml w ilości 2 sztuk, po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób J. T. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LVIII. W dniu 28 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 294.99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób M. P. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LIX. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LX. W dniu 18 lutego 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. U. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXI. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 174,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru o nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. P.do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXII. W dniu 21 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 171,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...) - woda perfumowana - (...) 75 Ml. po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób A. J. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXIII. W dniu 21 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie S. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 274,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób W. H. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXIV. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...)- woda toaletowa - E. (...) Ml, po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób K. R. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXV W okresie od 21 marca 2011 roku do 22 marca 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...). doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 998,52 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...) - woda toaletowa - E. (...) Ml w ilości 4 sztuk. (...) - Woda toaletowa E. (...) Ml. w ilości 4 sztuk, po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...). doprowadzając w ten sposób M. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXVI. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji w internetowej perfumerii o nazwie E. (...), doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki C. M. - woda perfumowana - (...) 50 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru stosownie do nr zamówienia (...), doprowadzając w ten sposób P. R. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXVII. W dniu 4 kwietnia 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikające z transakcji dokonanej za pośrednictwem internetowej strony C., doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 159,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowane perfumy marki (...)50 Ml, po czym nie wydał do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób L. F. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

LXVIII. W marcu 2011 roku w B. w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zobowiązania wynikającego z transakcji dokonanej poprzez sklep internetowy, doprowadził do przelania na wskazany rachunek bankowy kwoty w wysokości 244,99 złotych stanowiącej płatność za zaoferowany perfum marki (...), stosownie do nr zamówienia (...), po czym nie wydal do dyspozycji nabywcy zaoferowanego towaru, doprowadzając w ten sposób M. M. do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk;

Wyrokiem z dnia 16 sierpnia 2018r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, w sprawie o sygn. akt III K 764/15:

I.  oskarżonych A. M. i Z. P. uznał za winnych tego, że w listopadzie 2009r. w B., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 15447,31 złotych działając na szkodę (...) spółka z o.o. z siedzibą we W., tj. występku z art. 284 § 1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzył im kary po 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonych A. M. i Z. P. uznał za winnych tego, że w marcu 2011r. w B., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 15000 złotych działając na szkodę (...) spółka z o.o. z siedzibą w W., tj. występku z art. 284 § 1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzył im kary po 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  oskarżonych A. M. i Z. P. uznał za winnych tego, że w marcu 2011r. w B., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 998,52 złotych działając na szkodę M. F., tj. występku z art. 284 § 1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzył im kary po 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności;

IV.  oskarżonego Z. P. uznał za winnego tego, że w sierpniu 2011r. w B., woj. (...), dokonał przywłaszczenia samochodu osobowego marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) powierzony mu na mocy umowy kredytowej numer (...) z dnia 11 maja 2007r. powodując tym straty w wysokości 16408,72 złote przedkładając jako autentyczne, podrobione pismo o wyrażeniu zgody na sprzedaż tego samochodu przez bank, działając na szkodę (...) Bank SA, tj. występku z art. 284 § 2 kk i art. 270§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. i za to na podstawie art. 284§2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 85§1 k.k. i 86§1 k.k. połączył oskarżonemu A. M. jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone niniejszym wyrokiem i wymierzył mu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 85§1 k.k. i 86§1 k.k. połączył oskarżonemu Z. P. jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone niniejszym wyrokiem i wymierzył mu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 69§1 k.k. wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych kar pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres lat 3 (trzech), dla każdego z nich;

VIII.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonych A. M.
i Z. P. do naprawienia szkody w częściach równych poprzez zapłatę na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. kwoty 15.000 złotych (to jest po 7500 złotych) oraz na rzecz M. F. kwoty 998,52 złotych (to jest po 499,26 złotych);

IX.  na podstawie art. 72§1 pkt 1 k.k. zobowiązał oskarżonych do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

X.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 19 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 184,99 złotych na szkodę K. G., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 30 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę T. G., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 05 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę J. G., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 05 kwietnia 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę M. R., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XIV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 17 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę A. B., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 07 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę K. T., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XVI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 27 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę S. L., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XVII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 01 kwietnia 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 264,99 złotych na szkodę D. G., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XVIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 27 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę P. W., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XIX.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 25 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę M. S., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XX.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 07 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 234,99 złotych na szkodę A. B. (1), tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 25 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę M. B., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 29 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę A. G., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 25 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę K. D., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXIV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 19 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 374,99 złotych na szkodę B. J., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 20 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 184,99 złotych na szkodę K. O., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXVI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w lutym 2011roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 249,99 złotych na szkodę A. A., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXVII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 17 stycznia 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 148,89 złotych na szkodę A. K., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXVIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 28 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 171,99 złotych na szkodę E. F., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXIX.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w okresie od 03 marca 2011 roku do 07 grudnia 2011 roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę M. R. (1), tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXX.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 12 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 524,98 złotych na szkodę J. T., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 28 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 294,99 złotych na szkodę M. P., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w marcu 2011roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę A. K. (1), tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 18 lutego 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę A. U., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXIV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w marcu 2011roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 174,99 złotych na szkodę A. P., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXV.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 21 marca 2011rpku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 171,99 złotych na szkodę A. J., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXVI.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 21 marca 2011r. w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 274,99 złotych na szkodę W. H., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXVII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w marcu 2011roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę K. R., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXVIII.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że wmarcu 2011 roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę P. R., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XXXIX.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w dniu 04 kwietnia 2011roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 159,99 złotych na szkodę L. F., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XL.  na podstawie art. 5§1 pkt 4 k.p.w. umorzył postępowanie wobec oskarżonych A. M. i Z. P. o to, że w marcu 2011 roku w B., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, jako prezes i wiceprezes zarządu spółki (...) spółka z o.o. z siedzibą w B. dokonali przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 244,99 złotych na szkodę M. M., tj. o wykroczenie z art. 119 § 1 k.w., a koszty z tym związane zaliczył na rachunek Skarbu Państwa;

XLI.  zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych wydatki poniesione w sprawie zaliczając na rachunek Skarbu Państwa, zaś wymierzył im opłaty w kwotach po 180 złotych.

Z rozstrzygnięciem tym nie pogodzili się oskarżeni, którzy zaskarżyli wyrok na swoją korzyść. I tak:

1.  oskarżony A. M. w osobistej apelacji zaskarżył wyrok w całości, wnosząc o uniewinnienie i zarzucił błędy w ustaleniach faktycznych, rażące naruszenie prawa przez dowolną ocenę dowodów znajdujących się w aktach sprawy oraz zlekceważenie zasady in dubio pro reo poprzez nie uwzględnienie na korzyść dowodów, których nie dało się wyjaśnić.

2.  obrońcy oskarżonego A. M. we wspólnej apelacji zaskarżyli wyrok w części w jakiej A. M. został uznany za winnego zarzucanych mu czynów, tj. w pkt I – III (a w konsekwencji również w pkt V i VII – X) i na podstawie art. 438 pkt 1 i 2 k.p.k. temu wyrokowi zarzucili :

I. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to:

A. art. 7 k.p.k. polegającą na przekroczeniu granic swobodnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, w szczególności zaś wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków P. K. i D. K., jak również opinii biegłego G. Ż.oraz dowodów z dokumentów w postaci faktury nr (...) i korespondencji e-mail, co doprowadziło do błędnego ustalenia, że:

- awaria systemu informatycznego, w ramach którego funkcjonowały sklepy internetowe prowadzone przez oskarżonych, nie mogła doprowadzić do utraty danych klientów oraz złożonych przez nich zamówień,

- oskarżony miał świadomość okoliczności odpowiadających znamionom

strony przedmiotowej zarzucanych mu przestępstw, w szczególności zaś

powinności zwrotu kwot wpłaconych na rachunek bankowy, którym faktycznie dysponowała spółka (...), podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy - przeanalizowany w sposób zgodny z zasadami prawidłowego rozumowania i wskazaniami doświadczenia życiowego - nie uzasadniał takiej jego oceny oraz wynikających z niej ustaleń faktycznych;

B, art. 5 § 2 w zw. z art. 442 § 3 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie na niekorzyść oskarżonego wątpliwości dotyczących autentyczności faktury o numerze (...) i przyjęcie, że została ona „wyprodukowana" przez oskarżonych mimo jednoznacznego stwierdzenia bieglej, że nie jest' w stanie ocenić autentyczności dokumentu, podczas gdy na doniosłość tej okoliczności oraz konieczność jej wyjaśnienia wskazywał Sąd Okręgowy w Świdnicy w uzasadnieniu wyroku z dnia 1 października 2015 roku(sygn. akt IV Ka 655/15), przy czym wpływ powyższych uchybień na treść orzeczenia sprowadzał się do sformułowania podstaw do uznania, że oskarżony zrealizował znamiona zarzucanych mu czynów;

II. obrazę prawa materialnego, a to:

A. art. 284 § 1 k.k. poprzez niedostrzeżenie, że przestępstwo przywłaszczenia należy do przestępstw znamiennych zamiarem bezpośrednim (kierunkowym) i oparcie wyroku skazującego wyłącznie na ustaleniu o świadomości (a w zasadzie - możliwości świadomości) oskarżonego co do okoliczności odpowiadających znamionom przedmiotowym typu czynu zabronionego z art. 284 § I k.k., z całkowitym pominięciem wolitywnej płaszczyzny zamiaru,

B. art. 115 § 2 k.k. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, że okolicznością wpływającą na stopień społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów - a w konsekwencji rzutującą na wysokość wymierzonych mu kar jednostkowych oraz kary łącznej -jest „duża liczba tego rodzaju przestępstw na terenie całego kraju", podczas gdy katalog faktorów karygodności wymieniony w art. 115 § 2 k.k. ma charakter zamknięty i obejmuje wyłącznie rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia,

C. art. 91 § 1 k.k. poprzez jego niezastosowanie i wymierzenie oskarżonemu kary łącznej" zamiast" kary jednostkowej w jej nadzwyczajnym wymiarze przewidzianym za ciąg przestępstw, mimo spełnienia warunków wymienionych w tym przepisie w jego brzmieniu obecnym, lub - ewentualnie, przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. - w jego brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015 roku, a zatem popełnienia dwóch lub więcej przestępstw, w krótkich odstępach czasu, przy wykorzystaniu powtarzającej się sposobności lub podobnego sposobu działania oraz przy tożsamości kwalifikacji prawnej i podstawy wymiaru kary każdego z nieprawomocnie przypisanych oskarżonemu przestępstw.

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 437 § 1 i 2 k.p.k, wnieśli, aby Sąd Odwoławczy, korzystając z uprawnień przewidzianych w art. 437 § 1 i 2 k.p.k. zmienił zaskarżony wyrok, uniewinniając oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

3.  oskarżony Z. P. w osobistej apelacji zaskarżył wyrok w punktach I – IV, VI – X w całości i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Wałbrzychu do ponownego rozpoznania, zarzucając na podstawie art. 438 k.p.k.:

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną zamiast swobodnej ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co skutkowało nieobiektywnym uznaniem, iż oskarżony Z. P. miał zamiar przywłaszczenia środków pieniężnych w kwocie 15447,31 zł działając na szkodę (...) sp. z o.o., w kwocie 15000 zł działając na szkodę (...) sp. z o.o. oraz w kwocie 998,52 zł na szkodę M. F., podczas gdy brak jest jednoznacznych dowodów wskazujących na to, a sytuacje te należy rozpatrywać jedynie na gruncie nie wywiązania się ze zobowiązań w świetle prawa cywilnego,

- obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 284 § 1 k.k. poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, że oskarżony przywłaszczył przekazane spółce (...) kwoty 15447,31 zł, 15000 zł i 998,52 zł, gdy w rzeczywistości w chwili przekazania wymienione kwoty na rachunek bankowy wymienionego podmiotu stała się ona własnością spółki, co wyklucza możliwość przypisania mu popełnienia przestępstwa przywłaszczenia,

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną zamiast swobodnej ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, co skutkowało nieobiektywnym uznaniem, iż oskarżony Z. P. miał zamiar przywłaszczenia samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) i że przedłożył sfałszowane pismo o wyrażeniu przez bank zgody na sprzedaż pojazdu, podczas gdy brak jest dowodów wskazujących na to, że pismo to jest sfałszowane i nie pochodzi od banku, a ponadto została mu przez bank wydana karta pojazdu.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Żadna z wniesionych apelacji nie zasługuje na uwzględnienie, a zaskarżony wyrok w zasadniczej części, wobec braku apelacji na niekorzyść A. M. i Z. P., sąd odwoławczy utrzymał w mocy, dokonując zmian poprzez wskazanie konkretnych dat popełnienia przypisanych oskarżonym czynów. Wynika to stąd, że choć sąd orzekający zmienił opisy czynów oraz ich kwalifikacje prawne, to nie dostrzegł, że wraz z tymi modyfikacjami winien był również wskazać daty, kiedy to oskarżeni dokonali przywłaszczenia, tj. uzewnętrznili wolę bezprawnego zatrzymania pieniędzy, tj. mimo upływu czasu wynikającego z ustaleń z pokrzywdzonymi i wezwań z ich strony do realizacji zamówień, nie reagowali na te żądania. Dopiero bowiem te zachowania określają kiedy oskarżeni zadysponowali przekazanym im mieniem, jak właściciele, z wyłączeniem osób uprawnionych. Nie jest to ten sam czas, kiedy pokrzywdzeni, wprowadzeni w błąd co do zamiaru realizacji zamówień przez oskarżonych, dokonywali wpłat na ich konta. W efekcie opuszczenie w opisach czynów przypisanych dat dziennych, pierwotnie wskazanych przez oskarżyciela publicznego (czyny zarzucane dotyczyły przestępstwa z art. 286§1 k.k.) i ograniczenie się do miesięcy, kiedy zamówienia były składane („w listopadzie 2009r.”, „w marcu 2011r.”), nie tylko nie spełnia kryterium dokładnego określenia czynu przypisanego, tj. z art. 284§1 k.k., ale jest sprzeczne z poczynionymi przez tenże sąd ustaleniami faktycznymi. Tu wyraźnie opisane zostały zdarzenia, które miały miejsce po złożeniu zamówień (otrzymaniu faktur) i dokonaniu wpłat ustalonych kwot.

Dlatego też sąd odwoławczy, mając na uwadze art. 413§1 k.p.k., w tym zakresie zmienił opisy czynów, wskazując daty dzienne, co wynikało wprost z materiału dowodowego. W ocenie sądu odwoławczego zmiany te – w realiach niniejszej sprawy – były dopuszczalne, ponieważ nie wiązały się ani ze zmianą ustaleń faktycznych, ani nie wpływały na sytuację prawno - karną oskarżonych, tj. nie przełamywały kierunku zaskarżenia wyroku.

Niemniej, jak już wyżej wskazano, utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy, jest tylko i wyłącznie konsekwencją braku apelacji nie niekorzyść oskarżonych,. Wniosek ten stanowi efekt oceny rzeczywistego materiału dowodowego, znajdującego się w aktach sprawy, który sąd a quo zaliczył w poczet materiału dowodowego.

Podkreślić bowiem trzeba, że sposób procedowania sądu I instancji, jak też dokonana (a przede wszystkim przedstawiona w uzasadnieniu) ocena materiału dowodowego (i w konsekwencji wyprowadzone na tej podstawie wnioski), sa tylko częściowo słuszne.

Uzasadnienie, w zasadniczej części nie spełnia wymogów art. 424 k.p.k., ponieważ przedstawione w nim ustalenia to „zlepek” zasadniczych wniosków, które można wyprowadzić na podstawie dowodów, bez wskazania istotnych elementów poszczególnych zdarzeń. Sąd w istocie ograniczył się do zbiorczego wykazania osób, które zamówiły towar (perfumy) w sklepach internetowych prowadzonych przez oskarżonych i wskazania, że osoby te wpłaciły pieniądze oraz część z nich otrzymała swoje zamówienia, a część nie (k. 4425 – 4428) i konstatacji, że tym samym doszło do przywłaszczenia tych środków. Brak jest natomiast wnikliwej oceny poszczególnych przypadków, w których osoby zostały pokrzywdzone.

Z akt sprawy wynika wszak, że każdy z pokrzywdzonych w tej sprawie w innych okolicznościach podejmował decyzję o złożeniu zamówienia i wpłaceniu pieniędzy na wskazane konto bankowe, a przede wszystkim odmiennie opisywał próby kontaktów z oskarżonymi, jak też okoliczności, w jakich decydowali się na złożenie zawiadomień o popełnieniu na swoją szkodę przestępstw. Gdyby sąd meriti rzeczywiście wnikliwie przeanalizował ten materiał dowodowy, powiązał z już wyprowadzonym wnioskiem, iż sytuacja finansowa spółki (...). uniemożliwiała realizację wszystkich zamówień, a dopiero na tej podstawie, stosując zasady logiki oraz doświadczenia, ocenił działania oskarżonych, to nie uszłoby jego uwagi, że nie mówili prawdy nie tylko wtedy, kiedy zapewniali, że nie mieli świadomości, że takie pieniądze ktoś im wpłacił na konto i że złożył zamówienie, ale że były to z ich strony celowe działania, podejmowane w ściśle określonym celu. Teza sądu, że „nie można przypisywać oskarżonym zamiaru oszustwa, gdy w tym samym czasie, a nawet później oskarżeni realizowali zamówienia, a więc pomimo złej sytuacji spółki mieli taką możliwość” (k. 4433) jest następstwem właśnie zaniechania analizy tego, co wynika z zeznań osób pokrzywdzonych, jak też niedostrzeżenia, iż taki sposób postępowania to wynik przemyślanej strategii biznesowej wspólników spółki (...), tworzenia dla siebie alibi na wypadek, kiedy niezadowoleni klienci, których będzie przybywać, będą występować przeciwko nim na drogę prawną. W taki też sposób tłumaczyli się w toku niniejszego postępowania, zasłaniając się właśnie pozytywnymi opiniami tych, którzy towar otrzymali, jak też treścią komunikatów zamieszczanych w każdej korespondencji mailowej z osobami, składającymi zamówienie.

Wskazuje zatem sąd odwoławczy, że z akt sprawy wprost wynika, iż np. M. F. w nocy z 21/22 marca 2011r. złożył mailowo zamówienie na perfumy, lecz go nie opłacił (k. 1694) i dopiero w dniu 26 marca 2011r. zadzwonił do niego przedstawiciel firmy (...) (zaznaczyć trzeba, że nikt inny prócz oskarżonych nie był w niej zatrudniony) i pytał pokrzywdzonego czy jest zainteresowany realizacją zamówienia, jeśli tak, by je opłacił na wskazany nr konta (tu także pojawił się komunikat o awarii systemu informacji zwrotnej – k. 1699). Poza uwagą sądu pozostało pytanie (i związana z tym ocena postawy oskarżonych) skąd oskarżeni mieli dane kontaktowe pokrzywdzonego, jeśli pierwotne zamówienie złożone zostało w czasie, kiedy system nie działał? Niemniej jeszcze tego samego dnia, po nakłonieniu przez jednego z oskarżonych, pokrzywdzony dokonał przelewu 998,52 zł. Od tego momentu kontakt mailowy i telefoniczny ze sklepem internetowym „urwał się”. Potwierdzeniem wiarygodności M. F. jest znajdująca się w aktach korespondencja mailowa (k. 1697, 1698 i 1699).

Niestety dla sądu meriti M. F., tak jak i pozostali pokrzywdzeni, wymieniony został jedynie jako ten, który złożył zamówienie przez Internet i opłacił je, nie otrzymując towaru, ani zwrotu pieniędzy. Nic ponad to nie wynika z ustaleń. A przecież gdyby nie został wprowadzony w błąd zapewnieniami, że jego zamówienie zostanie zrealizowane, wpłata by nie nastąpiła. Nie jest przy tym tak, że data złożenia zamówienia jest równoznaczna z chwilą, kiedy doszło do przywłaszczenia pieniędzy (tak uznał sąd). Po pierwsze zamówienia złożone zostało kilka dni wcześniej (21/22.03.2011r.), sama wpłata nastąpiła później, a po wtóre dopiero po jej dokonaniu można stwierdzić, że doszło do bezprawnego zatrzymania pieniędzy. Powoływanie się przez sąd, w tych okolicznościach, na zasadę in dubio pro reo (k. 4433- 4434), by usprawiedliwić działania oskarżonych, jest nieuprawnione. Nie ma żadnych wątpliwości co do motywów i pobudek, którymi oskarżeni kierowali się, jak też co do stanu świadomości odnośnie tego, że zamówienie to ( pozostałe także) zostało złożone i powinni albo je zrealizować, albo zwrócić wpłacone sumy. Ani jednego, ani drugiego nie spełnili.

Przy tym materiale dowodowym uznanie, że nie było po stronie oskarżonych zamiaru doprowadzenia oskarżonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, a „jedynie” doszło przywłaszczenia pieniędzy, jest oczywiście błędne. Sąd w istocie – w sposób nieuprawniony – uznał, że wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego co do zamiaru realizacji zamówienia, by w ten sposób doprowadzić go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym - pieniędzmi, a którego się w istocie dopuścili, stanowi swego rodzaju „czyn poprzedzający”. Tych zachowań oskarżonych, wobec nazbyt pobieżnego przeanalizowania dowodów, w ogóle nie dostrzegł i nie poddał prawnokarnej ocenie. Przywłaszczenie wpłaconej kwoty w tych okolicznościach to skutek (finał) zabiegów, które skłoniły m.in. M. F. do zachowania niekorzystnego ekonomicznie.

Koncentrował się sąd orzekający na błędnym założeniu, że skoro w tym samym czasie były zamówienia zrealizowane, to nie można wyprowadzić na tej podstawie niekorzystnego dla oskarżonych wniosku, że fakt, iż nie realizowali innych zamówień, było ich świadomą i celową decyzją, która obliczona była na to, by niektórych zamawiających doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, uzyskując z tego tytułu wymierną korzyść (k. 4434).

To z akt sprawy wynika, że oskarżeni prowadzili działalność gospodarczą – spółkę (...)., która stanowiła dla nich stałe źródło dochodu, zatem żywotnie zainteresowani byli tym, by sklepy internetowe (...) i (...), które jako udziałowcy tej spółki założyli, działały i jak najdłużej przynosiły profity. Temu służyło m.in. śledzenie w Internecie i reagowanie na wpisy (oceny) klientów, którzy komentowali (oceniali) kontakty ze sklepami, zamieszczając opinie. W sytuacji kiedy oskarżeni nie realizowaliby żadnych zamówień, ich działalności szybko by się zakończyła, a same negatywne opinie, które niewątpliwie by się pojawiły, skutecznie odstraszyłyby potencjalnych zamawiających. Natomiast wtedy, kiedy część zamówień była realizowana, a ceny perfum, które oferowali, były konkurencyjne w stosunku do innych sklepów (na co zwracali uwagę wszyscy pokrzywdzeni w sprawie), mogli działać dalej. To dzięki tej części zamówień, która nie została zrealizowana, a opłacona, osiągali „zysk” i mogli dalej funkcjonować, mimo, że kondycja finansowa spółki (...). była zła, co z resztą sąd prawidłowo ustalił (k. 4431).

Podkreślić zatem jeszcze raz należy, że o takim sposobie prowadzenia działalności i rzeczywistych intencjach oskarżonych świadczy nie proporcja zamówień zrealizowanych do nierealizowanych, ale to w jaki sposób spółka (...) w ogóle funkcjonowała. To ocena kompleksowa działań oskarżonych, w kontekście ich sytuacji i możliwości finansowych i handlowych stanowiła o tym, że tylko taki „model” biznesu mógł pozwolić im osiągać dochody i funkcjonować na rynku. Pośrednio świadczy o tym sposób w jaki „rozwiązywali” swoje problemy z klientami, którzy upominali się o zwrot pieniędzy, np. w przypadku J. G.. Pokrzywdzona po złożeniu zamówienia, opłaceniu go, kiedy nie otrzymała zamówionych perfum, rozmawiała z A. M.. Oskarżony – jak zeznała pokrzywdzona - „nie dał odczuć, że nie wiedział o zmówieniu i nie znał jego szczegółów, wręcz przeciwnie był dokładnie zorientowany w sprawie” (k. 4), a na jej żądanie zwrotu pieniędzy zareagował w ten sposób, że obiecał, że się zastanowi i w końcu przesłał jej inny, dużo tańszy towar niż ten, zamawiany.

Znamienna jest także reakcja oskarżonych na negatywne wpisy niezadowolonych klientów, np. K. G., która złożyła zamówienie, opłaciła i bezskutecznie oczekiwała na jego realizację, a w końcu wystawiła im negatywną opinię. Istotne dla oceny rzeczywistych motywów działania oskarżonych jest to, że kobieta, wystawiając opinię, nie podała swoich danych osobowych (k. 2), a oskarżeni agresywnie odpowiedzieli na ten wpis, żądając jego usunięcia i ujawniając dane osobowe kobiety, a po tym, kiedy złożyła zawiadomienie na Policji, próbowali kontaktować się z nią telefonicznie. Jest to zatem kolejny dowód na to, że wbrew temu, co oskarżeni utrzymali, dane osób zamawiających były im znane i nie utracili ich (k. 6), a opinii klientów były dla nich nader istotne.

Taki był zatem sposób funkcjonowania oskarżonych, którzy tylko dzięki temu, że niektóre zamówienia realizowali, i otrzymywali pozytywne opinie, dostępne dla innych zainteresowanych, (potencjalnych zamawiających), mogli przez dłuższy czas funkcjonować i liczyć na kolejne wpływy środków na konto. Nie chodziło przy tym o konkretne osoby, wybór był przypadkowy, istotne było to, by uzyskać sumy, które umożliwią zarówno funkcjonowanie spółki (...), jak i zaspokoją potrzeby oskarżonych, dla których było to źródło dochodu i utrzymania.

Takiego mechanizmu działania oskarżonych nie dostrzegł – niestety - także sąd odwoławczy, który uchylał uprzedni wyrok skazujący oskarżonych ( sprawa o sygn. akt IV Ka 655/15, k. 3891 i 3914). To właśnie starając się wykonać zalecenia tego sądu, sąd I instancji, taką wagę nadał proporcjom umów zrealizowanych do niezrealizowanych, co miałoby stanowi dowód, że A. M. i Z. P. nie mieli zamiaru doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem tych, którzy składali zmówienia i je opłacali, obiecując pokrzywdzonym, że perfumy zostaną przesłane w umówionym terminie, a tym samym, że nie mogli dopuścić się przestępstwa oszustwa. Przypomina zatem sąd ad quem, że to całokształt okoliczności świadczy o rzeczywistych intencjach oskarżonych i ich zamiarach, tj. przyjętym przez nich modelu prowadzonej działalności gospodarczej, jak też rzeczywistej kondycji spółki (...) i możliwości realizacji wszystkich zamówień. To na tej podstawie należy weryfikować wiarygodność wyjaśnień, które w tym zakresie złożyli, przecząc by w ogóle dopuścili się jakiegokolwiek przestępstwa.

Niemniej powyższe uwagi obecnego składu sądu odwoławczego mają charakter teoretyczny i nie mogą wywołać żadnego skutku dla oskarżonych. Brak apelacji oskarżyciela publicznego uniemożliwia bowiem, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, czynienie ustaleń mniej korzystnych aniżeli przedstawione obecnie, a tym samym niemożliwy jest powrót do pierwotnych opisów i kwalifikacji prawnej, tj. przestępstwa oszustwa.

Odnosząc się natomiast to treści zaskarżonego wyroku i ustaleń, które legły u jego podstaw, to stwierdzić trzeba, że bez znajomości akt sprawy nie sposób dociec co w istocie ustalił sąd instancji odnośnie ustawowych znamion czynów, które przypisał oskarżonym, jak też uznania, że nie działali w zamiarze doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonych. Jedyne co można w sposób pewny odkodować z treści uzasadnienia to to, że sąd rejonowy nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych w tej części, w której utrzymywali, że to awaria serwerów i systemu informatycznego, z którego korzystali za pośrednictwem firmy (...), spowodowała, że nie dysponowali kompletną bazą danych swoich klientów i nie wiedzieli kto złożył zamówienie i za nie zapłacił. To miało usprawiedliwiać brak zwrotu wpłaconych środków. Ten element zachowań oskarżonych został ustalony przez sąd prawidłowo.

W zasadniczej zatem mierze zgodzić się trzeba z apelującymi obrońcami A. M., że uzasadnienie nie spełnia kryteriów określonych w art.424 k.p.k.

Niestety, z uwagi na brzmienie art. 455a k.p.k., sąd odwoławczy nie mógł uchylić wyroku tylko z tego powodu, że uzasadnienie nie spełnia podstawowych wymogów określonych w art. 424 k.p.k.

Sąd rejonowy, choć zanegował by oskarżeni mieli zamiar doprowadzić pokrzywdzone spółki oraz M. F. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez oszukańcze zabiegi, jak wynika z uzasadnienia wyroku (k.4437), to nie przedstawił argumentów, opartych na ocenie dowodów z akt sprawy, które rzeczywiście uprawniałyby do zastosowania zasady in dubio pro reo. Nie tylko bowiem pominął najbardziej kluczowe elementy zachowań A. M. i Z. P., ale pobieżnie odniósł się do konieczności wskazania powodów, dla których oskarżeni pieniędzy nie oddali.

Niemniej ustalone zachowania oskarżonych, wskazywane przez sąd istotnie świadczą o tym, że – pomimo żądań osób uprawnionych – nie oddali tego, co zostało im wydane w związku ze ściśle określonymi zdarzeniami, tj. realizacją zobowiązań, wynikających z zawarcia umowy z oskarżonymi. Czyli bezprawnie zatrzymywali dla siebie kwoty, stanowiące zapłatę, za to, co mieli wydać pokrzywdzonym – podejmując decyzje w tym zakresie - mieli tego pełną świadomość. Sposób w jaki to robili świadczy o tym, że istotnie dążyli do definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej jej mienia – pieniędzy, które przeznaczali na własne potrzeby. Nie reagowali przy tym na żądania uprawnionych, by zwrócili zatrzymane kwoty. Nawet prawomocne wyroki sądowe nie stanowiły argumentu, który skłoniłby ich do zwrotu pieniędzy. Z tego też powodu zarzut obrońców A. M., że sąd niezasadnie uznał, że oskarżony miał bezpośredni zamiar przywłaszczenia kwot, które zostały wpłacone na konta spółki (...)., jest chybiony.

Sygnalizowane wątpliwości ze strony apelujących obrońców A. M., że dowody nie świadczą o tym, że ten oskarżony (a także Z. P.) „akurat” wobec wskazanych w akcie oskarżenia klientów – pokrzywdzonych postanowili „wykorzystać okazję” i zatrzymać dla siebie wpłacone kwoty (k.4467), w rzeczywistości nie występują. Oskarżeni „losowo” wybrane zamówienia sklepów internetowych realizowali, a innych nie i w tych właśnie przypadkach wpłacone kwoty trafiały na użytek prywatny obu oskarżonych. Wskazywane dwa przypadki, kiedy oskarżeni zwrócili pieniądze pokrzywdzonym (już w czasie trwania postępowania) nie świadczą o tym, że zamiaru przywłaszczenia nie mieli. Oskarżeni są osobami inteligentnymi, opracowali zatem taki mechanizm działania, by stworzyć pozory solidnie i rzetelnie prowadzonej działalności handlowej oraz by zminimalizować straty wynikające z tej działalności, a także by zapewnić sobie swego rodzaju alibi. Nie zmienia to jednakże faktu, że osoby, wymienione w akcie oskarżenia jako pokrzywdzone, wpłat na konta wskazane przez oskarżonych dokonały i to oni je stamtąd wypłacili i wykorzystali dla siebie. W przypadku tych osób nie było żadnej próby ugodowego rozwiązania „problemu”, wręcz przeciwnie, od początku podejmowane były działania, które miały utrudnić lub uniemożliwić dochodzenie zwrotu pieniędzy (np. komunikaty o awarii systemu, brak możliwości nawiązania kontaktu, czy obietnice przesłania perfum w późniejszym terminie, co okazywało się nieprawdą, agresywne reakcje na negatywne komentarze). Okoliczność, że niektóre zamówienia były realizowane nie dowodzi, że w pozostałych przypadkach oskarżeni nie mieli zamiaru przywłaszczenia sobie środków, które w dobrej wierze były im przekazywane. Nawet apelujący nie kwestionują tego, że wpłaty następowały, zamówienia były odnotowywane w systemie informatycznym sklepów (zamówienia miały numery, docierały informacje z prośbą o dokonanie wpłaty na konkretnie wskazane konta bankowe, a zamawiający – niektórzy – zwodzeni byli obietnicami późniejszej realizacji zamówień), zatem nawet owe nader lakoniczne ustalenia sądu meriti są prawidłowe i trudno z nimi polemizować. Jedynym celem, jaki mieli oskarżeni było właśnie przywłaszczenie cudzego mienia – pieniędzy i temu służyły ich umyślne i kierunkowe działania, by wytworzyć u zamawiających przekonanie, że zamówienie będzie realizowane.

Dlatego też twierdzenie, że na podstawie dowodów z akt sprawy nie można wnioskować, iż A. M. i Z. P. działali w bezpośrednim zamiarze przywłaszczenia mienia pokrzywdzonych, jest nieuprawnione. W sytuacji, kiedy apelujący kwestionuje ustalenia faktyczne, jako niekonsekwentny (wewnętrznie niespójny) jawi się zarzut obrazy prawa materialnego z pkt II A petitum apelacji obrońców A. M.. Zarzutu z art. 438 pkt 1 kpk nie można skutecznie stawiać, jeśli jednocześnie stawia się zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, a taki w istocie jest formułowany (pkt. I A petitum apelacji).

W tym miejscu należy odnieść się właśnie do pierwszego z zarzutu obrońców A. M. (pkt I.A petitum apelacji), którzy, odwołując się do linii obrony oskarżonych (a to awarii sytemu informatycznego, co miałoby skutkować utratą danych klientów i brakiem świadomości, że dysponują cudzymi pieniędzmi i mają zobowiązanie wobec tych osób), starali się wykazać, ze zeznania świadków P. K., D. K.(jest to chyba błąd apelujących, bowiem to przedstawiciel firmy (...)) oraz biegłego G. Ż.(winno być: Ż.) potwierdzają wersję A. M. i Z. P..

Tak jednakże nie jest.

Wskazuje zatem sąd odwoławczy na zeznania A. P. (1)(k. 119v – 120), która przesłuchana została w dniu 2.08.2011r. (czyli 4 miesiące od czasu, kiedy ostatni z pokrzywdzonych złożył zamówienie – 5.04.2011r.) i kategorycznie zaprzeczyła, by w tym czasie miały miejsce awarie, które mogłyby skutkować jakimikolwiek problemami z dostępem do aktualnego wykazu kupujących towary w sklepach (...) i (...) założonych przez (...) Zaprzeczyła także by firma (...) miała w tym okresie awarię serwera, na którym znajduje się baza danych (w tym i klientów sklepów internetowych) i by doszło do utraty tych danych. Kiedy uwzględni się te depozycje świadka (nader stanowcze, a przy tym składne tuż po okresie do jakiego się odnosiła), to późniejsze, czysto teoretyczne, spekulacje o możliwości wystąpienia takiej awarii przedstawione przez biegłego G. Ż.nie mogą stanowić podstawy żadnych ustaleń.

Wbrew twierdzeniom apelujących także P. K. nie potwierdził, by w okresie od stycznia do 5 kwietnia 2011r. firma (...) odnotowała poważną awarię systemu, która skutkowałaby utratą danych klientów, czy też niemożnością ustalenia kto i co zamówił oraz czy zapłacił cenę za towar. Także ten świadek dopuszczał taką możliwość jako czysto teoretyczną, przyznając że miały miejsce drobne awarie, usuwane na bieżąco, które takich daleko idących skutków nie miały. Zaprzeczył bowiem, by doszło wówczas do utraty danych klientów (k. 4128). Przytoczone przez skarżących cytaty z wypowiedzi świadka i biegłego (k. 4468 - 4469) odnoszą się właśnie do owych hipotetycznie rozważnych sytuacji, w żadnym razie nie wskazując by taka sytuacja rzeczywiście wystąpiła. Ten sposób interpretacji zeznań jest sprzeczny z zasadami logiki, a przede wszystkim z rzeczywistą treścią tych wypowiedzi.

O niewiarygodności linii obrony oskarżonych świadczy i to, że do każdego maila, który otrzymywali zamawiający, była już dołączona informacja, że „ w związku z awarią systemu informacji zwrotnej w naszym sklepie (…) przesyłamy Pani po niżej (pisownia oryginalna – np. k. 4, 344. 1699, 1942) kopie zamówienia wraz z danymi do rachunku bankowego”. Gdyby rzeczywiście miała miejsca awaria o takim charakterze, jak to twierdzili oskarżeni, zamówienia nie byłyby w ogóle rejestrowane, a oni nie wiedzieliby że zostały złożone, w konsekwencji nie kontaktowaliby się z tymi osobami. Przede wszystkim sklepy przestały by funkcjonować. Sposób postępowania dobitnie wskazuje, że oskarżeni „z góry” zakładali, że dane „mogą się im zgubić” i przygotowywali wygodne „usprawiedliwienie”. Jest to kolejny argument świadczący o premedytacji działań oskarżonych, bowiem osoby składające zamówienia, by dokonać wpłaty, musiały otrzymać konkretne dane swojego zamówienia, a nawet, jak było to w przypadku M. F., jeśli od razu nie wpłaciły, to oskarżeni dzwonili i osobiście nakłaniali je, by tak uczynić. Kiedy nadto uwzględni się, że przez ten cały okres oba sklepy oskarżonych normalnie funkcjonowały (zamówienia wpływały, niektóre były bezproblemowo realizowane), to trudno uwierzyć, że awaria polegała na tym, że „ginęły” tylko dane niektórych zamawiających (i tylko te, które umożliwiały zwrot pieniędzy). Zawsze działo się tak po dokonaniu wpłaty. Wniosek taki można wyprowadzić po przeanalizowaniu ilości niezrealizowanych zamówień z danego dnia, np. 17.01.2011r. nie zrealizowali tylko jednego, 19.02.2011r. – dwóch, podobnie 25 i 27 lutego 2011r. I tak takie, pojedyncze zamówienia nie były realizowane aż do 5 kwietnia 2011r. Zasady logiki i doświadczenia życiowego każą uznać, iż tłumaczenie, że był to wynik awarii systemu i utrata danych klientów jest nieprawdziwe. Był to efekt świadomej i celowej decyzji człowieka, który z tego systemu korzystał, tj. właśnie oskarżonych. Jednocześnie dowodzi to istnienia zamiaru bezpośredniego, nakierowanego na pozyskanie środków, które następnie przywłaszczali sobie. Nie ma tu elementu ewentulanej„możliwości i świadomości”, jest to działanie celowe i w pełni świadome.

Wszak z zeznań P. K. wprost wynika, że by istotnie doszło do utraty danych i by nie można było ich odzyskać, awaria musiałaby trwać dłużej, ponieważ dane są archiwizowane w systemie 24 godzinnym. Ponadto, co z kolei wynika z zeznań pokrzywdzonych, podejmowali oni próby kontaktu z oskarżonymi, a ci, jak w przypadku K. G., w trakcie rozmów potwierdzali, że jednak danymi tymi dysponowali., to hipoteza o awarii jest pozbawiona racjonalnych podstaw.

Wskazana przez apelujących D. K. złożyła zeznania w związku z przestępstwem na szkodę spółki (...) i nie zeznawała na temat działania sytemu informatycznego i serwerów wykorzystywanych przez oskarżonego do prowadzenia sklepów internetowych.

Natomiast dowód z dokumentu – faktury nr (...), który dotyczy transakcji z firmą (...), również nie świadczy o jakiejkolwiek awarii systemu informatycznego sklepów internetowych. Tę fakturę pokrzywdzona spółka otrzymała od oskarżonych drogą mailową, a pieniądze, w niebagatelnej kwocie 15.447,31 zł, wpłynęły na konto spółki (...). Co istotne dane te były tożsame z danymi spółki (...), z którą spółka (...) rok wcześniej kontaktowała się handlowo i dokonywała zakupów towaru., co świadek kategorycznie podkreślała. Tej okoliczności nawet oskarżeni nie negowali. Pozbawione racjonalnych podstaw jest przy tym twierdzenie apelujących, iż dowód z dokumentu miałby świadczyć o braku świadomości zaistnienia okoliczności odpowiadających znamionom strony przedmiotowej i podmiotowej zarzucanego im przestępstwa z art. 284§1 k.k. (nie tylko A. M., ale i Z. P.).

Należy w tym miejscu odnieść także do wskazywanego przez apelujących zalecenia Sądu Okręgowego w Świdnicy, który w sprawie IV Ka 655/15, wskazywał na potrzebę przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, by ocenić autentyczność kwestionowanej faktury (k.3915v).

Tut. sąd odwoławczy wskazuje zatem, że od początku, tj. od pierwszego przesłuchania, D. K. (także w czasie konfrontacji z A. M. – k. 400), twierdziła, że kontaktowała się telefonicznie z A. M. (utrzymywała z firma (...) także kontakt mailowy), a fakturę proforma otrzymała mailowo, której treść określała sposób zapłaty ustalony właśnie podczas rozmowy telefonicznej z A. M.. O takim sposobie kontaktów między stronami, jak też treści dokonanych ustaleniach, świadczy treść maila z 17.11.2009r. (k. 275 oraz akta sprawy cywilnej XV GNc 2824/10), w którym D. K.zwracała się o przesłanie faktury właśnie mailem.

Z tego też powodu wykonanie zalecenia sądu odwoławczego od początku nie było możliwe, a czego ten sąd nie dostrzegł. Chybiona jest próba dowodzenia na tej podstawie, że niemożność wykazania autentyczności faktury (...) stanowi okoliczność świadczącą na korzyść oskarżonych, zgodnie z zasadą z art. 5§2 k.p.k. W aktach sprawy znajdują się bowiem inne dowody, które oceniane zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia, świadczą o wiarygodności wersji D. K., jak i przedłożonych przez nią dokumentów (i to mimo, że w dokumentach spółki (...) pod w/wym. numerem widnieje inna transakcja na rzecz innego podmiotu).

Jakkolwiek prawdą jest, że owa korespondencja przesyłana do firmy (...) podpisana została (w większości przypadków) imieniem (...), ale - co znamienne - osoba o tym imieniu w tym okresie „współpracowała” ze spółką i oskarżonymi, a nawet kontaktowała się z księgową spółki (...) (vide zeznania I. S., k. 283v – 284, np.: „wiem, że pan T. często obsługiwał dokumenty (...).” i k. 671v – „z kontekstu rozmowy z panem T. wynikało często, że został przysłany przez pana M. (…) nie interesowałam się czy T. jest faktycznie zatrudniony w W. …”).

Trudno uwierzyć, że dwie obce sobie osoby (księgowa spółki (...). K.) zmówiły się, by posługiwać się danymi osoby (imieniem), która zajmowała się „jedynie” tłumaczeniem rozmów z kontrahentami włoskimi, a nie miała nic wspólnego z dokumentami spółki, jak to utrzymywał zarówno T. W. (k. 4376), czy A. M. (k 671v). Zdaniem sądu odwoławczego do zeznań T. W. należy podchodzić z większą ostrożnością aniżeli uczynił to sąd orzekający, dając mu w całości wiarę. Mężczyzna ewidentnie umniejszał swoją rolę i zaangażowanie w kontaktach handlowych spółki (...), a świadczą o tym m.in. zeznania I. S..

Tym bardziej w świetle tych powyższych dowodów, niewiarygodnie brzmią wyjaśnienia A. M..

Istotne jest natomiast to, że owa faktura proforma wystawiona została przez spółkę (...) sp. z o.o. po rozmowach z oskarżonym A. M., odpowiadała treści tych ustaleń (dowodzi tego treść korespondencji mailowej), a nadto przesłana została z adresu mailowego tego samego, z którego były przesyłane dokumenty dotyczące wcześniejszej, pozytywnie zakończonej, transakcji handlowej, o której zeznała D. K..

Z tego też powodu jest nieskuteczna próba podważenia wiarygodności D. K. poprzez sugerowanie, że kontaktowała się w istocie z nieustaloną firmą i osobą Wynika to wyjaśnień A. M. (vide protokół konfrontacji z D. K.- k. 671v) i zeznań T. W.( k. 4376), którzy negowali prowadzenie rozmów z klientami W., w tym spółką (...), poprzez przesyłanie maili podpisanych imieniem (...).

Kiedy treść zeznań D. K. odniesie się do treści korespondencji mailowej, ściśle związanej z realizacja zamówienia, to nie ulega wątpliwości, że oskarżeni mieli pełną świadomość tego, że dysponują pieniędzmi – zaliczką, zaś z umowy, tj. z dostarczenia towaru sami nie wywiązali się w ustalonym terminie, choć A. M. wysyłał zapewnienia w tym zakresie (k. 199). Istotne jest i to, że spółka (...) oficjalnie (na piśmie) bezskutecznie wzywała oskarżonych (spółkę (...).) do wydania zamówionego towaru (k. 232 - 233), a po bezskutecznym upływie tego terminu, poinformowała o odstąpieniu od umowy i wezwała do zwrotu wpłaconej kwoty 15.447,31 zł (k. 235 -236). To żądanie również pozostało bez odzewu. Trudno o bardziej jednoznaczny i czytelny przejaw zamiaru oskarżonych przywłaszczenia pieniędzy.

W tych okolicznościach, od momentu odstąpienia pokrzywdzonej spółki od umowy, oskarżeni nie mieli już żadnego tytułu prawnego by zatrzymywać środki pieniężne przekazane w związku z realizacją zamówienia, którego nie wykonali. Skoro ich nie zwrócili, bezsporne jest to, że wskazaną kwotę przywłaszczyli, tak, jak uznał to sąd meriti. Obowiązek zwrotu potwierdził także sąd cywilny, wydając prawomocny obecnie wyrok (vide akta sprawy XV GNc 2824/10).

Równie chybione są argumenty oskarżonych, dotyczące kolejnego pokrzywdzonego – firmy (...) sp. z o.o. z W., którzy winą za niezrealizowanie zamówienia i niedostarczenie towaru obarczyli właśnie tę spółkę, twierdząc, że gdyby zapłaciła całą kwotę, wynikającą z faktury, kosmetyki dotarłby do zamawiającego. Podkreślić zatem należy, że linia obrony oskarżonych sprzeczna jest nawet z treścią faktury VAT nr (...) (k. 42), którą sami wystawili. Wszak wskazany jest w jej treści sposób zapłaty, tj. wpłata 15.000 zł tytułem przedpłaty do dnia 31.03.2011r., zaś pozostała kwota miała być zapłacona w terminie późniejszym – do 14.04.2011r. To, w jaki sposób, sami negocjowali swój sposób rozliczenia z kontrahentem, od którego zamówiony towar zamierzali pozyskać, było ich sprawą. Skoro nie byli dla niego na tyle wiarygodni i za cały zamówiony towar musieli płacić „z góry”, to było im to wiadome, nie sposób zatem uwierzyć, że sytuacja zaskoczyła ich i już na początku rozmów handlowych nie poinformowaliby spółki (...).

Z kolei o rzetelności i wiarygodności firmy (...) świadczy to, że w międzyczasie zrealizowali inną transakcję handlową, w trakcie której wywiązali się ze swoich zobowiązań i zapłacili gotówką, w ustalonym terminie, całą należną oskarżonym kwotę. Trudno zatem uwierzyć, że w sytuacji kiedy pierwsza transakcja byłaby realizowana przez zamawiającej w sposób niezgodny z postanowieniami, oskarżeni decydowaliby się na kontynuowanie współpracy handlowej. Znamienne przy tym, że towar zamówiony w międzyczasie przywiózł do firmy (...), obiecując dostawę wcześniej zamówionego towaru, który został przedpłacony kwotą 15000 zł. Nie ma racjonalnych powodów, by w tym zakresie odmówić wiarygodności twierdzeniom świadka R. D. (k. 1670 – 1671). Także oskarżeni nie przedstawiają racjonalnych argumentów, które podważałyby słowa przedstawiciela pokrzywdzonej spółki.

I w tym przypadku 29 kwietnia 2011r. spółka (...) odstąpiła od umowy z 30.03.2011r. i zażądała zwrotu przedpłaty, skoro jej nie otrzymała, jest to równoznaczne z tym, że oskarżeni zatrzymali dla siebie całą kwotę, tj. przywłaszczyli te środki dla siebie. Argument A. M., że mogli przecież dokonać potrącenia z tej realizowanej w międzyczasie transakcji, o zbliżonej wartości, jest nie tylko zaskakujący, ale i całkowicie nielogiczny. Pokrzywdzona spółka w tym czasie nadal była zapewniana, że zamówiony i przedpłacony towar otrzyma. Nadto nie upłynął jeszcze przedłużony termin dostawy pierwszego zamówienia, którego dotyczyła przedpłata.

Twierdzenie obrońców A. M., że po stronie oskarżonego nie było bezpośredniego zamiaru przywłaszczenia pozyskanych w ten sposób kwot, jest bezpodstawny. Jakkolwiek przyznaje sąd odwoławczy, że użyte przez sąd meriti w uzasadnieniu „niefortunne” sformułowania dotyczące „powinności” oskarżonych, a cytowane przez obrońców (k. 4470), wobec braku bardziej kategorycznych wniosków, istotnie nie są jednoznaczne, to jednakże przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności wynikających z dokonanych ustaleń, nie ma wątpliwości co do bezpośredniości zamiaru oskarżonych, by uzyskane od pokrzywdzonych kwoty zatrzymać dla siebie.

Zachowanie oskarżonych (dotyczy to także Z. P.) ocenione przez pryzmat całego, ujawnionego materiału dowodowego, nie pozostawia wątpliwości, że zrealizował wszystkie ustawowe znamiona, w tym także strony podmiotowej czynu z art. 284§1 k.k.

Sąd odwoławczy przyznaje, że rację mają obrońcy A. M. negując zasadność argumentów, którymi posłużył się sąd I instancji, uzasadniając wymiar kar jednostkowych, jak też kary łącznej, a który odwołał się do okoliczności spoza faktorów stopnia społecznej szkodliwości, określonych w art. 115§2 k.k., tj. „dużej liczby tego rodzaju przestępstw na terenie całego kraju” (k. 4441). Uchybienie to nie ma jednakże wpływu na treść wyroku, jak też na wymiar orzeczonej kary, kiedy uwzględni się sposób działania oskarżonego, wielkość wyrządzonej przestępstwem szkody czy zachowanie oskarżonego, po popełnieniu przestępstwa.

Nadto nie sposób nie dostrzec, że nie jest to jedyny „zaskakujący” argument, który wskazał sąd meriti, uzasadniając wymiar poszczególnych kar, a to wskazując okoliczności łagodzące, do których zaliczył: „stosunkowo młody wiek oskarżonych i brak uprzedniej karalności” (k. 4441).

Wypada zatem zauważyć, że jeden z oskarżonych ma prawie 60 lat, a drugi - 55 lat. Nie można zgodzić się z sądem, iż okolicznością łagodzącą jest to, że ktoś przestrzega zasad porządku prawnego i współżycia społecznego, czyli zachowuje się w sposób zgodny z normami - jest uczciwym i praworządnym człowiekiem. Przecież jest to zachowanie normalne, każdego przeciętnego człowieka, który żyje w danej społeczności. Uznanie takiej postawy za coś wyjątkowego, zasługującego na szczególną pochwałę, co najmniej zaskakuje. To dopiero naruszenie tych zasad i w konsekwencji karalność za popełnienie czynu na szkodę danej społeczności, może być oceniona jako okoliczność obciążająca. Trudno zatem zgodzić się, że to, co wskazał sąd rejonowy rzeczywiście stanowi okoliczność łagodzącą.

Pomimo tych oczywiście nietrafnie przytoczonych przez sąd „okoliczności”, wymiar kar nie może być skutecznie kwestionowany. Kary te są niewiele wyższe niż dolne ustawowe zagrożenie przewiedziane przez ustawodawcę, co świadczy o tym, że „przeważyły” okoliczności uznane przez sąd za łagodzące. Z kolei kara łączna wymierzona została przy zastosowaniu zasady asperacji zbliżonej do absorpcji, co również nie może być uznane za surowe ukaranie. Kara ta, w ocenie sądu odwoławczego, jest karą nader łagodną, tym bardziej, że jej wykonanie zostało warunkowo zawieszone na 3-letni okres próby.

Niezrozumiały jest natomiast zarzut obrońców A. M., który dotyczy obrazy art. 91§1 kk. poprzez jego niezastosowanie (pkt III.C petitum apelacji).

Pomiędzy czynem popełnionym na szkodę spółki (...), a tym na szkodę spółki (...) jest prawie roczny odstęp, zaś czyn na szkodę M. F. popełniony został w ramach działalności sklepu internetowego, tym samym nie zostały spełnione przesłanki z art. 91§1 k.k., zgodnie z którym sprawca musi popełnić dwa lub więcej przestępstw w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności (w uprzednio obowiązującej wersji także był wymów, krótkiego odstępu czasu oraz „podobnej sposobności”). O obrazie prawa materialnego w takim przypadku nie może być mowy. Zarówno brzemiennie tego przepisu przed 1.07.2015r., jak i po nowelizacji, uniemożliwiało jego zastosowanie w niniejszej sprawie.

Chybiona jest także apelacja osobista A. M., który zarzucił sądowi błąd ustaleniach faktycznych, który miałyby być następstwem niewłaściwej, bo dowolnej oceny dowodów i zlekceważenie zasady in dubio pro reo.

Apelujący zarzut uzasadnił nader szeroko, wręcz drobiazgowo opisując okoliczności prowadzenia działalności gospodarczej, lecz w istocie przedstawił własną, nader subiektywną i niepopartą dowodami, wersję wydarzeń, która stanowi polemikę z rzeczywistą treścią dowodów, którymi sąd a quo dysponował, jak też wnioskami, które na ich podstawie wyprowadził. Sąd odwoławczy wskazał już powyżej dlaczego nie dał wiary zapewnieniom oskarżonych o ich dobrej woli wywiązania się z każdego zamówienia i niemożności spełnienia zobowiązań z przyczyn od siebie niezależnych (kłopoty finansowe, awaria sytemu informatycznego, niewywiązanie się z umowy kontrahenta zagranicznego). Powielanie tożsamych w treści argumentów jest zatem zbędne, pozostają bowiem aktualne i w tym zakresie.

Sąd orzekający przedstawił powody, dla których nie dał wiary wyjaśnieniom A. M. także co do tego, iż złożył rezygnację z funkcji prezesa spółki W., co miałoby uchronić go przed odpowiedzialnością karną (k. 4430). Z tymi argumentami sądu a quo sąd ad quem w pełni się zgadza i uznaje za własne. Tym samym i ten argument oskarżonego nie może podważyć wyroku skazującego go za trzy przypisane mu czyny.

A. M. wskazał, że jego apelacja obejmuje „tylko trzy przypadki, którymi został uznany za winnego” (k. 4455v), niemniej odnosi się do tych czynów, w stosunku do których sąd umorzył postępowanie, uznając że stanowią wykroczenia i nastąpiło przedawnienie karalności. Sąd odwoławczy odsyła zatem do swoich uprzednio sformułowanych wniosków, odnośnie prawidłowości procedowania sądu orzekającego i poczynionych ustaleń w tym zakresie. Stanowią one odpowiedź na zarzut oskarżonego w tym względzie.

Jednocześnie tut. sąd jeszcze raz podkreśla, że zaskakuje bierność rzecznika oskarżenia, który nie tylko zaaprobował uzasadnienie wyroku, ale i uznanie przez sąd, że czyny oskarżonych, popełnione na szkodę osób fizycznych, klientów ich internetowych sklepów, nie mogły być uznane nawet za przestępstwo ciągłe (tego sąd w ogóle nie analizował).

Tym samym stwierdzić wypada, że żaden z argumentów oskarżonego nie przekonał tut. sądu, że wyrok w tej części winien być zmieniony na jego korzyść, tj. że wobec niepopełnienia wykroczeń, winien zostać uniewinniony. I tu nie tracą waloru trafności wyżej wskazane argumenty, które miał na uwadze sąd, ustalając że finalnie każdorazowo doszło do przywłaszczenia, a jedynie upływ czasu obligował do umorzenia postepowania karnego, w sytuacji, kiedy sąd orzekający uznał, że były to wykroczenia z art. 119§1 kw.

Odnosząc się z kolei od osobistej apelacji Z. P.to i tu sąd odwoławczy wskazuje, że pozostają aktualne uwagi, wnioski i oceny, które przedstawił odnosząc się do apelacji oskarżonego A. M. i jego obrońców w zakresie trzech czynów, których popełnienie wspólnie i w porozumieniu przypisano obu oskarżonym, w tym odnośnie postaci zamiaru i samego zamiaru przywłaszczenia kwot wpłaconych przez M. F., spółkę (...)i (...).

Natomiast odnosząc się do tezy, iż oskarżony, skoro był wiceprezesem spółki z o.o. (...), a środki wpływały na konto spółki, to stawały się one własnością spółki, w konsekwencji czego nie mógł popełnić przestępstw z art. 284§1 k.k., to i ten zarzut jest chybiony.

Oskarżony, podobnie jak A. M., był wspólnikiem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którą obaj prowadzili, zatem to oni osobiście podejmowali działania, które miały bezpośredni skutek dla spółki i jej finansów. Faktycznie majątek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest majątkiem odrębnym, ale oskarżeni, wypłacając pieniądze z kont bankowych, w tym jednego – prywatnego - założonego przez żonę Z. P., do którego mieli dostęp, wykorzystywali je do własnych celów, dysponowali nimi jak właściciele i z chwilą wypłaty nie było to już mienie spółki, lecz środki oskarżonych. W sytuacji kiedy nie były realizowane zamówienia, w związku z którymi poszczególne kwoty były wpłacane na konta bankowe, a osoby wpłacające żądały ich zwrotu, co nie następowało, to oskarżeni osobiście decydowali o przywłaszczeniu dla siebie (nie dla spółki) tych środków, odmawiając zwrotu (także w sposób dorozumiany, tj. poprzez brak reakcji i unikanie kontkatu). Nadto wskazuje sąd odwoławczy, że i udziałowiec spółki może być sprawcą przywłaszczenia mienia stanowiącego własność tego podmiotu, jeżeli podejmuje działania zmierzające do pozbawienia spółki należącego do niej mienia (vide np. wyrok S.A w Warszawie z dnia 28.06.2017r., II AKa 166/17, zbiór orzeczeń sądów powszechnych).

Nietrafnie zarzuca Z. P., iż to dowolna ocena dowodów skutkowała uznaniem jego winy w zakresie czynu z art. 284§2 k.k. i art. 270§1 k.k. na szkodę (...) Bank S.A.

Przypomnieć zatem należy, że w aktach sprawy, czego niestety nie wskazał wprost sąd I instancji, znajduje się korespondencja pomiędzy oskarżonym a (...) S.A., z której jednoznacznie wynika, że już 26.05.2010r. wezwany został przez bank do wydania pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) wraz z dokumentami w terminie 14 dni od daty doręczenia wezwania (k. 2003), zaś 1.03.2010r. wypowiedziana została mu umowa kredytu, a to z uwagi na niewywiązywanie się z obowiązku spłaty tego kredytu (k. 2006). Korespondencja ta świadczy także o tym, że już od marca 2009r. Z. P. zaprzestał spłacania rat kredytu (k. 2007 – 2017). Próba podważenia wiarygodności tych dokumentów, podjęta przez oskarżonego, nie może być skuteczna, jest bowiem pozbawiona racjonalnych podstaw. Trudno uwierzyć, że dokumenty te zostały „stworzone” na potrzeby toczącego się postępowania bądź te, którymi posłużył się oskarżony w wydziale komunikacji, zostały sporządzone przez nieprofesjonalnego pracownika banku.

Nie jest przy tym prawdą, że bank był w posiadaniu karty pojazdu, co wprost wynika z informacji (...)(k. 2019), ponieważ takie zabezpieczenie umowy kredytu nie było wymagane, a potwierdza to także umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie, którą podpisał oskarżony.

W tych okolicznościach irracjonalnie brzmią twierdzenia oskarżonego, że przed 25 sierpnia 2011r. (data zawarcia umowy sprzedaży samochodu) wystąpił o zgodę na sprzedaż samochodu i takową uzyskał, pomimo że nie spłacił zadłużenia w stosunku do banku. Z akt sprawy wynika i to, że oskarżony w czerwcu 2010r. wystąpił do (...) o zgodę na sprzedaż samochodu C. (...) nr rej. (...) (k. 2035 – 2036), ale i w tym przypadku zgody nie uzyskał (k. 2038).

Uwzględnić trzeba i to, że osobami dysponującymi „oryginałem” zgody banku na sprzedaż samochodu spółce (...) sp. z o.o., (jedynym wspólnikiem i założycielem była żona oskarżonego – B. P. -k.23 dokumentacji rejestracji pojazdu) byli jej prezes - A. M. oraz właśnie Z. P.. Nie ulega zatem wątpliwości, że tylko te osoby mogły się nim posłużyć. Wbrew bowiem zarzutowi podniesionemu przez oskarżonego sąd rejonowy nie przypisał mu sfałszowanie zgody banku, ale posłużenie się takim sfałszowanym -podrobionym pismem poprzez przedłożenie go w Wydziale Komunikacji (...) w W.. W sytuacji kiedy oskarżony nie dysponował zgodą banku na zbycie samochodu, mimo to 25.08.2011r. umowę sprzedaży zawarł, a uzyskane w ten sposób środki przeznaczył na własne potrzeby (o ile oczywiście faktycznie jakąkolwiek kwotę otrzymał), a tym samym przeniósł prawo własności pojazdu na inny podmiot, to nie ulega wątpliwości, że zadysponował nim jak właściciel. Miał przy tym pełną świadomość tego, że w związku z tym, iż umowa kredytu, którego zabezpieczeniem był ów pojazd, została mu wypowiedziana, prawa do dysponowania nim nie miał. Przeniesienie prawa własności na spółkę, której wspólnikiem była wówczas jego żona, stanowiło działanie w ściśle określonym celu – przywłaszczenia cudzego mienia, które zostało mu powierzone do korzystania jako współwłaścicielowi (k. 1851-1852).

W tych, ujawnionych przez sąd okolicznościach, nie sposób twierdzić, że oskarżony nie miał świadomości tego, że (...) zgody na sprzedaż samochodu marki A. (...) nie wydał, wręcz przeciwnie, od kwietnia 2011r. domagał się jego wydania – zwrotu, a to wobec wypowiedzenia umowy kredytu. Także uznanie, że oskarżony ten świadomie i celowo pojazdem tym zadysponował – przywłaszczył z wykluczeniem uprawnionego, jest w pełni uprawnione.

Na marginesie zauważyć należy, że z zeznań pracowników Starostwa Powiatowego w W. wynika, że osobą, która przerejestrowywała samochód A. (...) była A. M., który dwukrotnie przychodził w tym celu do Wydziału Komunikacji, za pierwszym razem dysponował bowiem jedynie kopią zgody (k. 1980v - zeznania H. W. i k. 1982v – zeznania K. Ł.), dopiero za drugim razem okazał „oryginał” zgody. Tym samym zaskakuje, że nie została wyjaśniona rola A. M., tj. prezesa spółki (...), która nabywała ów samochód od oskarżonego.

Sąd odwoławczy utrzymał w mocy pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w zaskarżonym wyroku, a które kwestionował Z. P., tj. dotyczące obowiązku naprawienia szkody. Stanowią one bowiem konsekwencję poczynionych ustaleń w zakresie szkody, którą oskarżeni wyrządzili pokrzywdzonym.

Z uwagi na wynik postępowania odwoławczego, jak też brzmienie art. 636§1 k.p.k. orzeczono o kosztach sądowych związanych z tym postępowaniem, tj. obciążono obu oskarżonych obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków poniesionych w związku z tym postępowaniem oraz wymierzono im opłatę - po 180 złotych (art. 2 ust. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 8 tej ustawy).