Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Agnieszka Połyniak

1.Protokolant:

1.Agnieszka Strzelczyk

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 135/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 10 września 2024 r., sygn. akt VI K 843/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. G., M. G.

Oskarżeni byli w przeszłości wielokrotnie karani sądownie

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

2634-2636

2637-2639

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

Dokumenty urzędowe, sporządzone przez uprawniony podmiot, treści zawarte nie budzą wątpliwości i nie były kwestionowane przez strony.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił niesłuszne nieorzeczenie przez Sąd w punkcie IV części dyspozytywnej wyroku środka kompensacyjnego w postaci obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem popełnionym przez oskarżonych - na rzecz pokrzywdzonej E. N. w kwocie 540 zł, mimo, iż środek taki orzekł na korzyść wszystkich pozostałych pokrzywdzonych, którzy ponieśli straty materialne w wyniku przestępnej działalności M. i P. G..

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony w apelacji oskarżyciela publicznego zarzut okazał się słuszny.

Jak wprost wynika z brzmienia art. 46 § 1 k.k., w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Wprawdzie skarżący zaważył, że pokrzywdzona E. N. w toku postępowania nie złożyła wniosku o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem, jednak oczywistym jest, że brzmienie cytowanego wyżej przepisu uprawnia do zasądzenia odszkodowania lub zadośćuczynienia nie tylko na wniosek pokrzywdzonego, lecz także z urzędu, w razie skazania sprawcy za każde przestępstwo, którego skutkiem była szkoda lub krzywda (vide choćby wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt V KK 219/22).

Skoro w realiach przedmiotowej sprawy oskarżony uznany został winnym popełnienia przestępstwa na szkodę E. N., wyrządzona przestępstwem szkoda nie została dotychczas naprawiona, wyrównanie powstałego uszczerbku o charakterze majątkowym jest oczywiście słuszne i konieczne, tym bardziej, że podobne w treści rozstrzygnięcie zapadło wobec pozostałych pokrzywdzonych w tej sprawie. Nie ma więc racjonalnych powodów, dla których jedynie w przypadku tej pokrzywdzonej takie rozstrzygnięcie miałoby nie zapaść.

Wniosek

Wniosek o orzeczenie środka kompensacyjnego polegającego na zasądzeniu od obojga oskarżonych solidarnie na rzecz pokrzywdzonej E. N. kwoty 540 zł tytułem obowiązku naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się w pełni zasadny, co doprowadziło do zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie obowiązku naprawienia szkody solidarnie przez oskarżonych w całości poprzez zapłatę na rzecz E. N. kwoty 540 zł.

3.2.

Obrońca oskarżonej M. G. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za jego podstawę i mających wpływ na treść wyroku, polegający na uznaniu, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dają podstawy do ustalenia, iż (w ramach zarzutu nr 53) wykorzystując dane firmowe firmy (...) M. P. oskarżona działała celem wyrządzenia szkody majątkowej tej firmie (str. 35 uzasadnienia) w sytuacji, gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie nie potwierdza istnienia po stronie takiego zamiaru bezpośredniego;

- rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonej w relacji warunków osobistych i postawy oskarżonej prezentowanej w toku postępowania orzeczonej z pominięciem szczególnych zasad wymiaru kary oraz nieuwzględniającej w dostatecznym stopniu przy orzekaniu o karze okoliczności wpływających na wymiar kary co ostatecznie doprowadziło do wymierzenia oskarżonej kar jednostkowych i kary łącznej nieodpowiadającej jej celom i nieuwzględniającej ustawowych dyrektyw wymiaru kary.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonej okazała się częściowo zasadna, mianowicie w tym zakresie, w który doprowadziła do uniewinnienia oskarżonej od popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 190a § 2 k.k., opisanego w punkcie 41 części wstępnej wyroku, choć z przyczyn odmiennych, niż wskazane w środku zaskarżenia.

Na wstępie już warto przypomnieć, że zgodnie z art. 190a § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie zarzuconego oskarżonej czynu, odpowiedzialności karnej podlegał ten, kto odszywając się pod inną osobę, wykorzystywał jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Wymieniony przepis zamieszczony w rozdziale XXIII k.k. zatytułowanym "przestępstwa przeciwko wolności", od daty wprowadzenia penalizuje w istocie przestępstwo "przywłaszczenia tożsamości". Dopuszcza się go więc sprawca, który wykorzystuje wizerunek danej osoby lub inne jej dane osobowe.

Dostrzegając - szczególnie na gruncie prawa cywilnego - rozbieżności w zakresie postrzegania pojęcia wizerunku, zgodzić się należy z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 maja 2004 r., sygn. akt II CK 330/03, że wizerunek, poza dostrzegalnymi dla otoczenia cechami fizycznymi, tworzącymi wygląd danej jednostki i pozwalającymi na jej identyfikację wśród innych ludzi, może obejmować dodatkowe utrwalone elementy związane z wykonywanym zawodem jak charakteryzacja, ubiór, sposób poruszania się i kontaktowania z otoczeniem. Dane zaś osobowe, jak wynika z treści art. 4 pkt 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) oznaczają wszelkie informacje o zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osobie fizycznej (,,osobie, której dane dotyczą''); możliwa do zidentyfikowania osoba fizyczna to osoba, którą można bezpośrednio lub pośrednio zidentyfikować, w szczególności na podstawie identyfikatora takiego jak imię i nazwisko, numer identyfikacyjny, dane o lokalizacji, identyfikator internetowy lub jeden bądź kilka szczególnych czynników określających fizyczną, fizjologiczną, genetyczną, psychiczną, ekonomiczną, kulturową lub społeczną tożsamość osoby fizycznej. Powyższe uwagi dotyczące brzmienia analizowanego przepisu, jego umiejscowienia w strukturze Ustawy kodeks karny, w sposób jednoznaczny wskazują na to, że pod ochroną tegoż przepisu pozostaje wyłącznie tożsamość osoby fizycznej, nie zaś przedsiębiorcy.

Wobec dokonanych przez Sąd rejonowy ustaleń, że w treści ogłoszeń, będących przedmiotem postępowania, oraz korespondencji z kontrahentami wskazano dane rejestrowe firmy (...), za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, a w konsekwencji, że oskarżeni działali w celu wyrządzenia szkody majątkowej firmie (...) M. P., konkluzja, że czyn oskarżonych nie wypełnił znamion przestępstwa z art. 190a § 2 k.k. jawi się jako oczywista. Oskarżeni nie wykorzystali bowiem do popełnienia przestępstwa danych osobowych M. P., jako osoby fizycznej, a dane prowadzonego przez niego podmiotu gospodarczego (...), a tylko osoba fizyczna może być podmiotem przestępstwa z art. 190a § 1 i 2 k.k.

Jednocześnie podkreślić trzeba, że powyższa kwestia obligowała do zmiany wyroku w zaskarżonej części, nie zaś podniesiony przez obrońcę zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, iż było to działanie „celem wyrządzenia szkody majątkowej firmie”.

Nie znalazł także uznania Sądu odwoławczego podniesiony przez skarżącego zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności. Przypisany oskarżonej ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. przy uwzględnieniu obostrzenia wynikającego z art. 65 § 1 k.k. (przy uwzględnieniu art. 4 § 1 k.k.) zagrożony jest karą od 7 miesięcy pozbawienia wolności do 12 lat pozbawienia wolności.

Podzielić należy wywody Sądu rejonowego, jakie w pisemnym uzasadnieniu czyni w odniesieniu do wymiaru kary. Uzupełniająco podnieść należy, że przy wymiarze kary na uwadze mieć trzeba stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości czynów stanowiących przedmiot osądu, oceniany zarówno in abstracto przez ustawodawcę, a odzwierciedlający się w wysokości ustawowego zagrożenia karą pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo, jak i in concreto, na tle niniejszej sprawy, przez pryzmat znamion strony podmiotowej czynów. Przepis art. 115 § 2 k.k. nakazuje bowiem, aby przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu brać pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Sąd rejonowy prawidłowo ustalił okoliczności przemawiające zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonej, w tym także - podnoszone w apelacji: pozytywną postawę oskarżonej w trakcie postępowania przed Sądem I instancji, wyrażoną skruchę i chęć zmiany dotychczasowego trybu życia oraz pozytywną opinię z zakładu karnego. Sąd odwoławczy wywody te podziela. Dostrzec trzeba, że jakkolwiek okoliczności te są pożądane i postrzegane jednoznacznie pozytywnie z perspektywy resocjalizacji oskarżonej, to nie mogą mieć kluczowego znaczenia w kwestii wymiaru kary. Zauważyć bowiem należy, iż pomimo relatywnie młodego wieku (którą to kwestię akcentuje obrońca) oskarżona dopuściła się w przeszłości wielu przestępstw podobnych, za które była skazywana także na kary bezwzględnego pozbawienia wolności. Od 2018 r. oskarżona konsekwentnie popełnia przestępstwa, głównie przeciwko mieniu, w tym także z popełnionego przestępstwa czyniąc sobie stałe źródło dochodu. Ilość popełnionych czynów, ujawnionych pokrzywdzonych, rozmiary spowodowanej szkody, nie pozwalają na złagodzenie orzeczonej wobec niej kary 4 lat pozbawienia wolności. Orzeczenie kary w niższym zakresie sprzeciwiałoby się jej celom zwłaszcza w zakresie prewencji generalnej, zaś samą oskarżoną mogłoby utwierdzić w przekonaniu o jej bezkarności, wszak - co należy podkreślić - dotychczasowe oddziaływania resocjalizacyjne w stosunku do oskarżonej okazały się bezskuteczne. Dlatego też wymiar kary orzeczonej w tym przypadku nie może być uznany za rażąco niesprawiedliwy, czy wygórowany, stanowi bowiem zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr prawnych. Sąd odwoławczy uznał, iż orzeczona kara uzmysłowi wreszcie oskarżonej naganność jej postępowania, a jednocześnie wpłynie na ukształtowanie w świadomości oskarżonej należytego szacunku dla chronionych prawem dóbr oraz będzie stanowiła bodziec do trwałej zmiany jej zachowań.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia czynu zarzucanego w pkt 53 części występnej wyroku a opisanego w pkt II sentencji orzeczenia a w konsekwencji uchylenie rozstrzygnięcia w pkt II sentencji wyroku.

Skarżący nadto wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonej kar jednostkowych w łagodniejszym wymiarze oraz (w przypadku nieuwzględnienia zarzutu II.1) ich połączenie i wymierzenie oskarżonej kary łącznej w takim wymiarze, w jakim kara ta byłaby ukształtowana przy zastosowaniu zasady absorpcji w maksymalnym możliwym stopniu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony przez skarżącego wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 190a § 2 k.k., choć z przyczyn odmiennych aniżeli podniesione w pisemnym środku zaskarżenia, okazał się zasadny, co skutkowało również uchyleniem rozstrzygnięcia o karze łącznej z punktu IIII części dyspozytywnej, a w konsekwencji czyniło wniosek ewentualny bezprzedmiotowym. Jednocześnie nie znalazł Sąd ad quem podstaw, by ingerować w wymiar kary za ciąg przestępstw z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 65 §1 k.k.

3.3.

Obrońca P. G. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- błąd w ustaleniach faktycznych, mogący mieć wpływ na treść wyroku, polegający na przyjęciu, iż z zeznań oskarżonych i świadka M. P. można wyciągnąć wniosek, iż posługiwanie się danymi firmy (...) M. P. miało na celu wyrządzenie szkody tej firmie, tj. było działaniem w zamiarze bezpośrednim, gdy celem oskarżonych było uwiarygodnienie zamieszczanych ogłoszeń;

- rażącą niewspółmierność kary łącznej wymierzonej oskarżonemu poprzez niedostateczne uwzględnienie okoliczności dotyczących oskarżonego, przede wszystkim właściwości i warunków osobistych, a także postępów w resocjalizacji, które uzasadniają wymierzenie kary zbliżonej do zasady pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z uwagi na zbieżność zarzutów podniesionych w apelacji obrońcy oskarżonego P. G. z zarzutami podniesionymi w apelacji obrońcy oskarżonej M. G. oraz tożsame argumenty, aktualne pozostały argumenty i wnioski przedstawione w sekcji 3.2. niniejszego uzasadnienia i powielanie ich uznać należy za zbędne.

Wniosek

Wniosek o :

- uchylenie orzeczenia o karze łącznej zawartego w punkcie III części dyspozytywnej wyroku Sądu rejonowego;

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu opisanego w punkcie 53 części wstępnej wyroku ewentualnie :

- wymierzenie oskarżonemu kary 4 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony przez skarżącego wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 190a § 2 k.k., choć z przyczyn odmiennych niż podniesione w pisemnym środku zaskarżenia, okazał się zasadny, co skutkowało również uchyleniem rozstrzygnięcia o karze łącznej z punktu IIII części dyspozytywnej, a w konsekwencji czyniło wniosek ewentualny bezprzedmiotowym.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie oskarżonych M. G. i P. G. winnymi ciągu przestępstw z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k., orzeczenie obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Za wyjątkiem zmian opisanych w sekcji 5.2.1. zaskarżony wyrok utrzymany został w mocy jako słuszny.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uchylenie rozstrzygnięcia o karach łącznych z punktu III części dyspozytywnej;

2. uniewinnienie oskarżonych M. G. i P. G. od zarzutu popełnienia czynu z art. 190a § 2 k.k. opisanego w punkcie 53 części wstępnej wyroku i w tym zakresie kosztami obciążenie Skarbu Państwa;

3. orzeczenie w punkcie IV części dyspozytywnej obowiązku naprawienia szkody solidarnie przez oskarżonych w całości poprzez zapłatę na rzecz E. N. kwoty 540 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Z przyczyn podanych w sekcji 3.2. oskarżeni M. G. i P. G. uniewinnieni zostali od zarzutu popełnienia czynu z art. 190a § 2 k.k. opisanego w punkcie 53 części wstępnej wyroku. Powyższe rozstrzygnięcie obligowało Sąd odwoławczy do uchylenia rozstrzygnięcia o karach łącznych z punktu III części dyspozytywnej. Zasadne okazało się orzeczenie obowiązku naprawienia szkody solidarnie przez oskarżonych w całości poprzez zapłatę na rzecz E. N. kwoty 540 zł, o czym mowa w sekcji 3.1. uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III, IV

Oskarżeni w toku rozprawy odwoławczej korzystali z pomocy obrońców ustanowionych z urzędu, zaś obrona ta nie została opłacona, z tego też powodu Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców opłaty których wysokość ustalił zgodnie z brzmieniem § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3).

V

Sąd odwoławczy, mając na względzie sytuację materialną i majątkową oskarżonych, odbywanie długoterminowych kar pozbawienia wolności, zwolnił ich od obowiązku poniesienia kosztów sądowych wynikłych z wniesienia apelacji, a wydatkami obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Połyniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

brak orzeczenia środka kompensacyjnego obowiązku naprawienia szkody

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej M. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonej winną zarzucanego jej czynu z art. 190a § 1 k.k., rażąco niewspółmiernie surowe kary jednostkowe oraz kara łączna.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego winnym zarzucanego mu czynu z art. 190a § 1 k.k., rażąco niewspółmiernie surowa kara łączna.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana