Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Agnieszka Połyniak

1.Protokolant:

1.Agnieszka Strzelczyk

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 147/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 19 grudnia 2024 r., sygn. akt III K 2273/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

P. Ł.

Warunkowe umorzenie postępowania o czyn z art. 288 § 1 k.k.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

236-237

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

dowód urzędowy, jego treść nie budzi wątpliwości i nie był kwestionowany przez strony

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, a to:

1. art. 7 k.p.k. - poprzez noszącą znamiona dowolności ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego (w tym w szczególności: (...) w B. oraz odpis uchwały RM w B., która doprowadziła Sad a quo, do nieuprawnionego przyjęcia, że

a. oskarżony P. Ł. w dacie zdarzenia swoim pojazdem poruszał się drogą publiczną (ul. (...) w B.,)

i. podczas gdy całokształt materiału dowodowego oceniony w zgodzie ze standardem wynikającym z art. 7 k.p.k. nie pozwala na poczynienie ustaleń faktycznych tej treści i prowadzi do wniosku, że P. Ł. w czasie zdarzenia nie prowadził swojego pojazdu po drodze publicznej ul. (...) w B., która była w tym czasie zasadniczo remontowana zaś powyższe uchybienie miało istotny wpływ na treść zapadłego wyroku, albowiem doprowadziło do nieuprawnionego przypisania oskarżonemu P. Ł. sprawstwa czynu zabronionego z art 178a § 1 k.k.

b. która w tym czasie nie była remontowana

i. podczas gdy całokształt materiału dowodowego oceniony w zgodzie ze standardem wynikającym z art.7 k.p.k. nie pozwala na poczynienie ustaleń faktycznych tej treści i prowadzi do wniosku, że P. Ł. w czasie zdarzenia nie prowadził swojego pojazdu w ruchu lądowym, bowiem znajdował się we wnętrzu pojazdu w bezruchu poza miejscem przeznaczonym do ruchu pojazdów mechanicznych (jadących) przemieszczających się w ruchu lądowym (drogą czyli poza droga), ponieważ w miejscu nieprzeznaczonym ani dla ruchu ani postoju pojazdów wyłączonym od ruchu (komunikacji) z powodu remontu (w miejscu działania oskarżonego) wydzielonego pasa terenu, w czasie działania, nieodpowiadającego ustawowym znamionom wymaganym dla przyjęcia, iż miejscem działania oskarżonego była droga, a oskarżony nie będąc uczestnikiem ruchu właśnie dlatego nie mógł działaniem spowodować zagrożenia bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, nie mógł ruchu tego utrudniać oraz narazić kogokolwiek na szkodę umyślnie w zamiarze bezpośrednim albo ewentualnym ponieważ nie będąc w miejscu i czasie działania uczestnikiem ruchu oskarżony nie był obowiązany do zachowania ostrożności albo gdy ustawa tego wymaga szczególnej ostrożności, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowym, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę

ii. co miało istotny wpływ na treść podstawy faktycznej orzeczenia bowiem skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a to:

-Przyjęcie, że oskarżony był uczestnikiem ruchu lądowego, mimo że znajdował się na terenie wyłączonym z ruchu na skutek remontu drogi, co wyłączało możliwość zastosowania art. 178a § 1 k.k.

-Nieuzasadnione odrzucenie linii obrony, zgodnie z którą oskarżony nie znajdował się pod wpływem substancji psychoaktywnej w czasie jazdy, a jedynie wykazywał ich śladowe pozostałości wynikające z wcześniejszego kontaktu zażywanymi lekarstwami na ADHD

2. obrazę przepisów postępowania - art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę dowodów, w szczególności:

a. błędne uznanie, że amfetamina wykryta w krwi oskarżonego wpływała na jego zdolności psychomotoryczne w czasie kierowania pojazdem, pomimo braku jednoznacznej ekspertyzy toksykologicznej potwierdzającej jej działanie na organizm oskarżonego w chwili jazdy.

b. pominięcie istotnych rozbieżności w zeznaniach policjantów co do przebiegu zatrzymania, sposobu przeprowadzenia testu ślinowego, a w szczególności sprzecznych z obiektywnym dowodem tj. wydrukiem z narkotestera oświadczeń funkcjonariuszy publicznych co do miejsca zdarzenia i prowadzonych czynności (policjanci wskazują ul (...) w K., a obiektywne dowody w postaci zarejestrowania pozycji kontroli oskarżonego przez wbudowany w narkotesterze GPS wskazujący na odległą o kilometr od ulicy (...) ulicę (...)w B.) oraz braku jednoznacznych dowodów na prawidłowość procedur badawczych

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego nie mogła odnieść zamierzonego skutku, bowiem podniesione w tym środku zaskarżenia zarzuty nie znalazły uznania Sądu odwoławczego.

Poczynając od zarzutu naruszenia art. 7 k.p.k., sprowadzającego się wedle skarżącego do błędnego ustalenia statusu drogi, którą poruszał się oskarżony, i na której doszło do jego zatrzymania, podnieść należy, że skarżący nie zaproponował w zasadzie żadnych alternatywnych dowodów na poparcie swojego stanowiska. W kontekście dowodów uzyskanych z (...) w B. przedstawiony przez skarżącego wydruk z serwisu (...) nie może stanowić realnej przeciwwagi dla zawartych w tychże dokumentach informacji. Wymowa tych dowodów jest bowiem jednoznaczna: uchwałą nr (...) (...) w B. z dnia 24 czerwca 2015 r. zaliczono ulicę (...) do kategorii dróg gminnych. Warto w tym miejscu odbiec od tematu i zauważyć, że wskazywanie w toku postępowania przez skarżącego (vide wniosek dowodowy k. 185 i n.), jakoby przedmiotowa uchwała była aktem nieistniejącym, wynika li tylko z omyłki pisarskiej zaistniałej w piśmie (...) w B. z dnia 13.09.2024 r.; pozostająca w zainteresowaniu uchwała (...) w B. nosi w istocie numer (...) nie zaś, jak to wskazano, (...) (opublikowana została w Dzienniku Urzędowym pod poz. 2820 - vide załącznik nr 2 do wniosku dowodowego obrońcy k. 196). Nadto, jak wynika z pisma (...) w B. z dnia 13 września 2024 r. (k. 170), w lutym 2023 r. na ulicy (...) nie były prowadzone roboty związane z remontem drogi.

Dowody powyższe w sposób obiektywny i jednoznaczny potwierdzają status jako publicznej (gminnej) drogi, którą poruszał się oskarżony, nie pozostawiając najmniejszych wątpliwości co do prawidłowości przypisania mu sprawstwa i winy.

Treść opinii z przeprowadzonych badań z zakresu chemii przeczy tezie obrony, jakoby oskarżony nie znajdował się pod wpływem substancji psychoaktywnej w czasie jazdy, a jedynie wykazywał ich śladowe pozostałości wynikające z wcześniejszego kontaktu z zażywanymi lekarstwami na (...). Zarzut ten nie znalazł rozwinięcia w uzasadnieniu środka zaskarżenia stąd trudno w sposób merytoryczny dokonać jego oceny. Wskazać jednak wypada, że już w toku postępowania przygotowawczego uzyskano uzupełniającą opinię Instytuty (...) (k. 62 i n.), z treści której wynika, że w krwi pobranej od oskarżonego w dniu zdarzenia nie ujawniono obecności substancji czynnej leku (...), tj. chlorowodorku selegiliny. Wskazano nadto, iż brak jest doniesień literaturowych, aby wskazany przez oskarżonego lek o nazwie handlowej S. mógł w badaniu krwi metodą chromatografii gazowej połączonej ze spektrometrią masową wykazywać wynik pozytywny w kierunku oznaczenia amfetaminy i jej pochodnych. S. na żadnym etapie metabolizmu nie przekształca się w związki, które mogłyby ujawnić wynik fałszywie pozytywny (false positive) we krwi (tu: amfetamina) ani też inne związki - substancje psychotropowe czy środki odurzające. W ocenie biegłych brak jest możliwości, by zażycie leku o nazwie S. i kwasu nikotynowego mogło w badaniu krwi metodą chromatografii gazowej połączonej ze spektrometrią masową wykazywać wynik fałszywie pozytywny w kierunku oznaczenia amfetaminy i jej pochodnych. Tym bardziej, że w badanej próbce krwi nie ujawniono obecności substancji czynnej leku S.. Konkludując biegli podnieśli, że przedstawione przez oskarżonego na fotografii "leki" stanowią witaminy, suplementy diety i preparaty o właściwościach stymulujących, łagodzących dolegliwości bólowe i stany zapalne oraz o działaniu przeciwlękowym i uspokajającym. Ewentualne zażycie przez oskarżonego tych preparatów nie mogło wpłynąć na wynik badanej krwi i oznaczenie amfetaminy. Z tak kategorycznymi wnioskami opinii trudno w sposób rzeczowy dyskutować. Skarżący nie wskazał przy tym na żadne inne miarodajne dowody, które mogłyby wnioski te zdyskredytować. A skoro tak, nie ma podstaw, by dowód powyższy zakwestionować, a tym samym także wnioski biegłych dotyczące stwierdzonej w organizmie oskarżonego substancji zabronionej.

Przechodząc dalej zauważyć należy, że jakkolwiek funkcjonariusze Policji patrolowali okolice D. z uwagi na zgłaszane incydenty kradzieży drewna, to jednak do zatrzymania oskarżonego nie doszło przypadkowo. Oskarżony podczas prowadzenia pojazdu wykonywał bowiem „agresywne manewry”. Jak wynika zaś z protokołu pobrania śliny (k. 11-12), powodem zatrzymania do go kontroli było poruszanie się po drodze w sposób "zagrażający bezpieczeństwu". Odnotowano także w tym dokumencie pobudzenie oskarżonego, nadto że był przestraszony, a sposób mówienia był niewyraźny, cechujący się słowotokiem. W ocenie K. W. (k. 127) oskarżony zachowywał się dziwnie (w żargonie określony został jako "elektryczny"), był pobudzony, dziwnie się wysławiał, niespójnie. Powyższe spostrzeżenia, a także dostrzeżenie pod nosem oskarżonego charakterystycznego białego nalotu świadczącego o zażyciu amfetaminy, skutkowało tym, że interweniujący nie poprzestali na badaniu stanu trzeźwości zatrzymanego (tu wynik był negatywny), ale uznali, że właśnie zachowanie i reakcje kontrolowanego uzasadniają podejrzenie, iż znajduje się pod działaniem środka odurzającego. Przebadano w konsekwencji jego ślinę, co podejrzenie to potwierdziło (k. 9-10) i w efekcie skutkowało pobraniem do badania krwi, które to wykazało obecność amfetaminy w stężeniu 79 ng/ml (k. 23).

Stężenie narkotyku w organizmie oskarżonego przekroczyło więc próg 50 ng/ml uznawany w nauce toksykologii za granicę pomiędzy stanem po użyciu amfetaminy (stężenie poniżej 50 ng/ml), a stanem pod wpływem tego narkotyku (stężenie powyżej 50 ng/ml). Zewnętrzne objawy zaobserwowane już w chwili podjęcia pierwszych czynności z udziałem oskarżonego, czyli tuż po zatrzymaniu samochodu do kontroli, obrazują dobitnie, że zażyta uprzednio substancja - amfetamina miała wyraźny wpływ na zachowanie kierującego i sposób jego jazdy, a w konsekwencji w pełni uprawniona jest konkluzja, że zaburzone, tj. upośledzone, zostały jego zdolności psychomotoryczne, a więc że był pod wpływem tej substancji, a tym samym, że spełnione zostało ustawowe kryterium "bycia pod wpływem środka odurzającego" stanowiące znamię występku z art. 178a § 1 k.k.

Ostatni z zarzutów, oznaczony w pisemnym środku zaskarżenia numerem 2b., niezależnie od tego, że pozbawiony jest częściowo treści, nie znalazł uznania Sądu odwoławczego. Wobec obalenia linii obrony prezentującej pogląd, że oskarżony poruszał się po drodze, która nie posiadała statusu drogi publicznej, kwestia ustalenia dokładnego miejsca dokonania zatrzymania oskarżonego, w realiach przedmiotowej sprawy posiada znaczenie drugorzędne. Przede wszystkim Sąd odwoławczy nie dostrzega prezentowanych przez skarżącego rozbieżności w zeznaniach przesłuchanych w sprawie funkcjonariuszy Policji. Jakkolwiek faktem jest, że w notatce urzędowej sporządzonej przez B. M. (k. 1) wskazano jako miejsce kontroli drogowej ul. (...) w B., to jednak w toku przesłuchania zarówno autor tejże notatki jak i drugi z funkcjonariuszy, K. W. podali, że do kontroli doszło, gdy oskarżony poruszał się drogą w stronę D.. Sąd meriti przyjął, słusznie zresztą, że oskarżony w dacie zdarzenia poruszał się ul. (...) w B.. Rozbieżność między zapisem w notatce urzędowej a dokonanymi przez Sąd rejonowy ustaleniami, w żadnym wypadku nie umniejsza wartości dowodowej zeznań wymienionych funkcjonariuszy Policji, skoro sam oskarżony nie kwestionował faktu zatrzymania go do kontroli, jak też tego, że do momentu zatrzymania kierował pojazdem mechanicznym.

Trudno dociec jakie konsekwencje miałoby powodować nieprawidłowe, w ocenie skarżącego, przeprowadzenie badania śliny oskarżonego, skoro badanie to stanowiło jedynie impuls dla pobrania do badania krwi oskarżonego, które to z kolei wykazało obecność amfetaminy w stężeniu 79 ng/ml (k. 23). Brak uzasadnienia w tym zakresie czyni niemożliwym merytoryczne odniesienie się do tego zarzutu (krytycznie ocenić należy również punktowe rozwinięcie pozostałych zarzutów prezentowane w uzasadnieniu apelacji).

Wniosek

Wniosek o zmianę zapadłego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Wałbrzychu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

O uznaniu tych wniosków za bezzasadne zadecydowały wyniki przeprowadzonej oceny poprzedzających je zarzutów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Za wyjątkiem zmiany opisanej w sekcji 5.2. zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 19 grudnia 2024 r., sygn. akt III K 2273/23 w zakresie uznania P. Ł. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu oraz innych rozstrzygnięć został utrzymany w mocy jako słuszny.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania zaskarżonego wyrok w mocy wskazano w sekcji 3.1.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że do podstawę skazania i wymiaru kary czynu przypisanego oskarżonemu uzupełniono o art. 4 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

Przepis art. 178a § 1 k.k. w dacie popełnienia przez oskarżonego czynu (26 lutego 2023 r.) zagrożony był karą grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności do lat 2. Obecnie ustawodawca przewiduje zagrożenie jedynie karą pozbawienia wolności w wymiarze do lat 3. W konsekwencji Sąd meriti zobowiązany był do zastosowania reguły wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. i zastosowania ustawy względniejszej dla sprawcy, a więc tej, jaka obowiązywała w dacie czynu. W realiach przedmiotowej sprawy Sąd rejonowy zasadę tę zastosował, czemu jednak, omyłkowo, nie dał wyrazu w treści orzeczenia, a co wymagało obecnie korekty.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Z uwagi na wynik postępowania odwoławczego, jak też brzmienie art. 636 § 1 k.p.k. oraz sytuację materialną i majątkową oskarżony został obciążony wydatkami związanymi z postępowaniem odwoławczym, oraz wymierzono mu opłatę.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Połyniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Sprawstwo i wina P. Ł. w zakresie przypisanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana