Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Połyniak
Protokolant:	Marcelina Żoch

przy udziale Zuzanny Waneckiej-Kalisz Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu del. do Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2018 r.

sprawy R. S.

syna A. i A. z domu W.

urodzonego (...) w Z.

oskarżonego z art. 286 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 1 lutego 2018 r. sygnatura akt VI K 400/17

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje sądowi I instancji.

Sygnatura akt IV Ka 204/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 lutego 2018r. Sąd Rejonowy w Świdnicy, w sprawie VI K 400/17, uznał R. F. S. za winnego tego, że:

I.  w okresie od 14-15 maj 2017 r. w Ś., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 481 zł J. J., za pomocą wprowadzenia go w błąd co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania, w ten sposób że w podanym czasokresie wynajął u pokrzywdzonego pokój hotelowy w (...) w Ś. z obsługą gastronomiczną a następnie oddalił się z hotelu nie płacąc za usługę,

II.  w dniu 7 lipca 2017 r. w Ś., woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 723 zł Z. S., za pomocą wprowadzenia go w błąd co do zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania, w ten sposób że wynajął go jako taksówkarza do przewozu ze Ś. do G. w Niemczech i z powrotem do Ś., a następnie po wykonaniu usługi przewozu przez pokrzywdzonego, nie zapłacił za nią,

tj. występków z art. 286 § 1 kk i przyjmując, iż zostały popełnione w ramach ciągu przestępstw na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych.

Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego R. F. S. do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

-

J. J.kwoty 481 (czterysta osiemdziesiąt jeden) złotych,

-

Z. S. kwoty 723 (siedemset dwadzieścia trzy) złote,

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył okres zatrzymania oskarżonego od dnia 8 lipca 2017 roku godz. 13:15 do dnia 10 lipca 2017 roku godz. 11:31 przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 2311,41 złotych i zobowiązał go do uiszczenia 100 złotych tytułem opłaty.

Z wyrokiem tym nie pogodził się Prokuratora, który zaskarżył rozstrzygnięcie na korzyść oskarżonego w części odnoszącej się do przyjęcia za podstawę orzeczenia grzywny w pkt I dyspozycji wyłącznie art. 286§1 k.k., zarzucając na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. :

obrazę przepisu prawa materialnego, to jest przepisu art.37a kk polegającą na jego nie zastosowaniu i nie wskazaniu tego przepisu przy wymierzeniu oskarżonemu R. F. S. kary grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych w kwocie 10 (dziesięciu) złotych za czyny z art. 286§1 kk popełnione w warunkach art. 91§1 kk, podczas gdy opisane przestępstwo jest zagrożone wyłącznie karą pozbawienia wolności.

Podnosząc powyższe zarzuty i powołując się na przepis art. 437§1 i 2 kk skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wskazanie w pkt I jego części dyspozytywnej właściwej podstawy prawnej wymierzenia oskarżonemu R. F. S. kary grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych w kwocie 10 (dziesięciu) złotych – art. 286§1 kk w zw. z art. 91§1 kk przy zastosowaniu art. 37a kk.

Sąd odwoławczy zważył co następuje:

Jakkolwiek apelujący zaskarżył orzeczenie z uwagi na obrazę prawa materialnego, to jednakże apelacja musiała wywołać ten skutek, iż zaskarżony wyrok, istotnie na korzyść oskarżonego, musiał zostać uchylony, a to z uwagi na istotne wątpliwości co do okoliczności popełnienia przypisanych mu czynów (ciągu przestępstw).

Prokurator wystąpił do Sądu Rejonowego w Świdnicy z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego w trybie tzw. konsensualnym – art. 335§1 k.p.k., zatem okoliczności i wina oskarżonego nie mogły budzić wątpliwości. Rzeczą sądu orzekającego było zweryfikowanie tej kwestii i w razie stwierdzenia, że wniosek nie może być uwzględniony, winien był zwrócić go prokuratorowi (art. 335§4 k.p.k.). Obowiązku tego sąd zaniechał, a w ocenie sądu odwoławczego istnieją poważne wątpliwości zarówno co do sprawstwa czynów zarzucanych oskarżonemu, jak też stanu jego zdrowia psychicznego (art. 31 k.k.), na co wskazują nie tylko wyjaśnienia oskarżonego, ale i informacje pozyskane od członków jego rodziny.

I tak, z akt sprawy wynika, że R. F. S. przebywał w Polsce, w tym na terenie Ś. do dłuższego czasu, a miejsce jego pobytu była rodzinie nieznane, co skutkowało zgłoszeniem jego zaginięcia (informacja KGP w W. z 17.02.2017r. o poszukiwaniach osoby zaginionej – k. 8). Ta informacja skutkowała tym, że 17.02.2017r. funkcjonariusz Policji odszukał w Ś. R. S., który przebywał wówczas w wynajmowanym mieszkaniu (k.9 -12) i gdzie miał przebywać do połowy maja 2017 r. (k.15).

Wynajęcie pokoju hotelowego w (...) w Ś. miało miejsce 14.05.2017r., z wyjaśnień oskarżonego wynika, że do hotelu miał wprowadzić się po powrocie z Niemiec, a meldując się tam „nie wiedział, że ma pieniędzy na koncie”, o czym dowiedział się dopiero w dniu, kiedy poszedł by wybrać gotówkę i zapłacić za hotel (k. 38). Co istotne w pokoju w hotelu pozostawił wszystkie swoje rzeczy, w tym np. telefon komórkowy.

Okoliczności tych nikt nie weryfikował, choć zarzucono oskarżonemu, że 14.05.2017r. meldując się i wprowadzając do pokoju hotelowego, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, czyli, że już meldując się, miał zamiar by nie zapłacić za usługę hotelową i gastronomiczną. Nikt nie weryfikował czy 14.05.2017r. miał jakiekolwiek środki na koncie, czy sam je pobrał wcześniej, czy też to ktoś inny, kto miał dostęp do jego konta dokonał wypłaty środków o czym R. S. nie wiedział. Oskarżony wskazał zaś na osoby, które znały nr PIN do jego karty, zaś z informacji zawartych w notatkach urzędowych również można wyprowadzić wniosek, że także rodzina w Niemczech miała dostęp do jego konta bankowego (k. 8, 44).

Podobnie niejednoznacznie przedstawiają się okoliczności popełnienia drugiego z zarzucanych mu przestępstw. Pokrzywdzony Z. S. zeznał, że woził oskarżonego do banku w G. właśnie w związku z problemami z kartą i dostępem do środków na koncie (k. 29v), lecz nikt nie weryfikował czy R. S. miał wówczas środki na koncie czy też były to działania pozorowane, a jeśli tak, czemu miały służyć?

Co istotne i w tym przypadku oskarżony miał informować świadka o tym, że osoba postronna – M. W. - miał uzyskać dostęp do jego konta, wybrać posiadane przez niego środki i zablokować mu dostęp do konta. Taka sytuacja także została przedstawiona przez oskarżonego w wyjaśnieniach, lecz nikt jej nie weryfikował.

Niemniej prokurator, a następnie sąd zignorowali, i nie zweryfikowali, nader istotnej kwestii, tj. informacji uzyskanej za pośrednictwem pani J. K. – pracownika Konsulatu Niemiec, że R. S. jest osobą ubezwłasnowolnioną (k.44). O swoim pobycie w szpitalu psychiatrycznym wspomniał sam oskarżony w wyjaśnieniach (k.40), lecz i tym razem informacja ta pozostała poza uwagą prowadzących postępowanie.

Z tego też względu sąd odwoławczy nie może zaaprobować wyroku skazującego osobę, co do której zachodzą istotne wątpliwości zarówno co do możliwości pociągnięcia jej do odpowiedzialności karnej (jeśli informacja o ubezwłasnowolnieniu zostanie potwierdzona), jak też realizacji ustawowych znamiona czynów zarzucanych.

Konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie tych kwestii, by w ogóle dopuszczalne było wniesienie czy to kolejnego wniosku o skazanie, czy aktu oskarżenia przeciwko R. S..

Z tych też względów orzeczono, jak na wstępie.