Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Agnieszka Połyniak

1.Protokolant:

1.Dorota Bawolska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 237/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z 22 stycznia 2025 roku, sygn. akt II K 358/24

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

S. G.

oskarżony jest osobą niekaraną

karta karna

117

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

karta karna

treść informacji z KRK nie budzi wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony postępowania

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrońca oskarżonego zaskarżył wyrok w części, tj. w zakresie punktów II i III jego części rozstrzygającej, zarzucając na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.:

- obrazę przepisów prawa procesowego mająca wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 5 § 1 i § 2 k.p.k., 7 k.p.k. i 410 k.p.k. polegającą na błędnej , dowolnej i sprzecznej z regułami logicznego rozumowania ocenie materiału dowodowego dokonanej z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów z jednoczesnym naruszeniem zasady domniemania niewinności oraz zasady in dubio pro reo, a także uznanie w części wyjaśnień oskarżonego za niewiarygodne co do zasady, jako stanowiące przyjętą linię obrony i w konsekwencji błędne przyjęcie zasadności dopuszczenia się przez oskarżonego występku z art. 283 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k. mimo istniejących wątpliwości, co do jego sprawstwa i winy, które rozstrzygnięto wyłącznie w oparciu o przypuszczenia na niekorzyść oskarżonego;

- błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść polegający na przyjęciu za podstawę rozstrzygnięcia, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu w pkt 2 części wstępnej wyroku czynu w sytuacji, gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego, a w zasadzie brak dowodów, powinna prowadzić do wniosku odmiennego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrony nie zasługiwała na uwzględnienie, albowiem wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd orzekający zebrał materiał dowodowy, który uprawniał do dokonania jednoznacznych i niebudzących wątpliwości ustaleń faktycznych, które wskazują, iż to S. G.jest sprawcą czynu z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Jakkolwiek prawdą jest, że nie zabezpieczono nagrania monitoringu, na którym widoczny by był ten, kto posłużył się kartą bankomatową należącą do Ł. B., płacąc nią dwukrotnie za zakupy, to okoliczność ta nie świadczy o niewinności oskarżonego i nie może prowadzić do jego uniewinnienia. Do podważenia ustaleń Sądu a quo nie wystarczy także przeciwstawienie zeznaniom pokrzywdzonego wyjaśnień S. G., a to z tego powodu, iż poza uwagą apelującego pozostały dowody z zeznań S. G. (1) i L. W.. Oceniając ten materiał dowodowy, wziąć pod uwagę trzeba, to, że są to osoby nie mające żadnego powodu, by pomawiać oskarżonego, a wynik tego postępowania jest im bowiem obojętny, gdyż nie identyfikują się z żadną ze stron.

Oceniając prawidłowość ustaleń faktycznych Sąd I instancji, podkreślić wypada także to, że to nie Ł. B. ujawnił organom ścigania przestępstwo popełnione na swoją szkodę. Z akt wynika bowiem, że miesiąc po zdarzeniu to funkcjonariusz Policji skontaktował się z Ł. B., by zweryfikować informacje dotyczące tego, czy utracił on kartę bankomatową i telefon komórkowy, jak też, czy płacił swoją kartą w sklepie (...) oraz I. w B.. Pokrzywdzony okoliczności te potwierdził częściowo, tj. przyznał, iż w sklepie (...) karta użyta była za jego wiedzą i zgodą, natomiast zakwestionował zakupy w B. w sklepie (...) na stancji paliw. Wskazał także na S. G., jako osobę, która kartę po miał wówczas w swych rękach. Znamienne jest, że pokrzywdzony od właściciela mieszkania – S. G. (1) – dowiedział się 29 lipca 2023r., że karta i telefon wypadły mu z kieszeni, kiedy 28 lipca 2023r. leżał pod drzwiami i to wtedy zabrał je S. G., który przekazał świadkowi, że „zaopiekuje się” pokrzywdzonym oraz jego mieniem (k 5).

Relacja pokrzywdzonego koresponduje z twierdzeniami S. G. (1) w istotnych momentach, które dodatkowo uwiarygadniają zeznania L. W.. Miała ona kontakt z oskarżonym od momentu, kiedy ten rozstał się z Ł. B. i został odwieziony do swego domu. W tym czasie nadal dysponował zarówno kartą, jak i telefonem pokrzywdzonego, o czym świadka spontanicznie poinformował. Te depozycje należy ocenić łącznie z dalszym twierdzeniem L. W., iż następnego dnia oskarżony napisał, iż „ma alkohol”, lecz mimo nagabywań, nie zdradził skąd miał pieniądze na jego zakup (k. 33v).

Kiedy zeznania pokrzywdzonego oceni się łącznie z relacjami S. G. (1) (k. 28v – 29) i L. W. – zatem po myśli art. 410 k.p.k. - to nie ulega wątpliwości że oskarżony był ostatnią osobą, która miała kontakt z pokrzywdzonym oraz jego kartą i telefonem. Rzeczy te zabrał z sobą do domu, zaś następnego dokonał zakupu alkoholu, czym się pochwalił (k.33v).

W tych okolicznościach wyjaśnienia oskarżonego, że dopiero następnego dnia zorientował się, że nie ma telefonu i karty, które chciał oddać właścicielowi i nic nie wie o użyciu tej karty w sklepie w miejscu swego zamieszkania (k.31) nie tylko nie przekonują, ale jawią się wyłącznie jako przyjęta linia obrony, która jednakże nie polega na prawdzie, jeżeli ocenić ją przez pryzmat zasady wyrażonej w art. 7 k.p.k.

W tym miejscu wskazać należy, że reguła in dubio pro reo – której naruszenia upatruje obrona - adresowana jest do sądu orzekającego w danej sprawie. Oznacza to, iż to sąd winien powziąć wątpliwości, których zgromadzony materiał dowodowy nie jest w stanie usunąć, a przy tym nie dysponuje innymi dowodami, które owe wątpliwości mogłyby wyjaśnić. Konstatacja ta jest uprawniona dopiero wówczas, kiedy sąd wyczerpie inicjatywę dowodową, a pomimo tego nadal – w ocenie sądu – istnieją wątpliwości. Tylko takie uznać 0można za „niedające się usunąć” i wówczas właśnie sąd zobligowany jest rozstrzygnąć je na korzyść oskarżonego.

W omawianej sprawie takie wątpliwości nie zaistniały, dowody zgromadzone w sposób niewątpliwy wskazują, że S. G.przez cały czas, także wtedy, kiedy A. O. i L. W. już odszukali go i zabrali do domu, dysponował kartą płatniczą Ł. B. i tylko on, do momentu jej zablokowania przez pokrzywdzonego, dysponował nią. To, że w późniejszym czasie, pozbył się zarówno karty, jak i telefonu (zasadnie uznał Sąd meriti, iż w posiadanie tych rzeczy wszedł legalnie), wynikało raczej z obawy, że Ł. B. może zgłosić ich utratę, co rzeczywiście nastąpiło. Nie sposób racjonalnie twierdzić, że L. W. bezpodstawnie pomówiłaby go najpierw o posiadanie karty płatniczej pokrzywdzonego, a następnie o dysponowanie alkoholem, na którego zakup nagle miał środki niewiadomego pochodzenia, co kobietę przecież zaskoczyło. Z tych też powodów próba wykazania, iż w sprawie mniejszej zaistniały wątpliwości co do sprawstwa S. G., tj. dwukrotnego posłużenia się kartą płatniczą (dokonania zbliżeniowo zapłaty za zakupiony przez siebie towar – jeżeli uwzględnić zeznania L. W. – był to alkohol), jest nieskuteczna. To właśnie zasady logicznego rozumowania, wiedzy oraz doświadczenia życiowego obligują do uznania, iż to oskarżony, mieszkający wszak w B., wykorzystał to, że dysponował kartą płatniczą, wiedząc, iż są na koncie pokrzywdzonego jakieś środki, użył jej dla własnych celów. Dopiero później pozbył się jej, w sposób tylko sobie wiadomy.

Z tych też powodów stwierdzenie sprawstwa S. G.jest oczywiście uprawnione, bowiem materiał dowodowy, oceniony wszechstronnie i kompleksowo, nie pozostawia wątpliwości w tym zakresie.

Tym samym ani zarzut obrazy art. 7 k.p.k., czy też art. 410 k.p.k. oraz błędu w ustaleniach faktycznych nie jest uprawniony.

Wniosek

o uchylenie wyroku i uniewinnienie oskarżonego w części zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych powyżej, skoro żaden z zarzutów apelacji nie zasługiwał na uwzględnienie, zaskarżone rozstrzygnięcie jest zasadne i znajduje oparcie właśnie w całokształcie zgromadzonego materiału dowodowego nie może być skutecznie kwestionowane

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

punkty I - V części rozstrzygającej dotyczące uznania sprawstwa i winy S. G.czynu z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k. w zw. z art 283 k.k. i przy zastosowaniu przepisów obowiązujących w dacie czynu (art. 4 §1 k.k.) oraz art. 37a §1 k.k. oraz 57b k.k. orzeczenie kary 4 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, (pkt II), zobowiązanie do naprawnienia szkody poprzez zapłatę kwoty 7,80 zł (art. 46 § 1 k.k.), jak też orzeczenie o kosztach procesu (pkt IV i V)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wobec nie podzielenia zarzutów apelacji i braku podstaw do negowania ustaleń faktycznych uznanie sprawstwa oraz tego, że oskarżony ponosi winę, z uwzględnieniem okoliczności przedmiotowych i podmiotowych w pełni uprawniało do zastosowania art. 283 k.k. i wymierzenia kary orzeczonej,, także nałożenie obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem jest oczywiście uzasadnione, tak również ocenić należało orzeczenie o kosztach procesu, mając m.in. na względzie sytuację materialną i majątkowa S. G..

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt II

oskarżony w toku rozprawy odwoławczej korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, a obrona ta nie została opłacona, z tego też powodu, Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy opłatę, której wysokość ustalona została zgodnie z brzmieniem § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2024r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U z 2024r. poz. 763) z uwzględnieniem brzmienia § 4 ust. 3 tego rozporządzenia

pkt III

z uwagi na wynik postępowania odwoławczego, sytuację materialną i majątkową oskarżonego, Sąd odwoławczy zwolnił go od obowiązku poniesienia kosztów sądowych związanych z jego apelacją i wydatkami tego postępowania obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSO Agnieszka Połyniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego S. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie sprawstwa i winy oskarżonego co do czynu z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 §1 k.k. w zw. z art. 283 k.k.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana