Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Połyniak
Protokolant:	Marta Synowiec

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2015 r.

sprawy Ł. P.

syna S. i J. z domu S.

urodzonego (...) w D.

oskarżonego z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 5 marca 2015 r. sygnatura akt VI K 8/15

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygnatura akt IV Ka 362/15

UZASASDNIENIE:

Wyrokiem z dnia 5 marca 2015r. Sąd Rejonowy w Kłodzku, w sprawie o sygn. akt VI K 8/15, uznał Ł. P. za winnego tego, że w dniu 14 grudnia 2014 roku w K. woj. (...) z posesji działki o numerze (...) usytuowanej na terenie (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia konstrukcji aluminiowej szklarni o wymiarach 2,5 metra x 1,90 metra x 1,95 metra powodując straty w kwocie 800 zł na szkodę Z. K., tj. czynu z art. 278 § 1 kk. i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo oskarżonemu zawiesił tytułem próby na okres lat 2 (dwóch).

Na podstawie art. 72 § 2 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Z. K. kwoty 800 (osiemset) złotych w terminie 3 (trzech) miesięcy od daty prawomocności wyroku.

Ponadto zwolniono oskarżonego w całości od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych zaliczając wydatki poniesione w sprawie na rachunek tegoż Skarbu Państwa.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się Prokurator Prokuratury Rejonowej w Kłodzku, który zaskarżył wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego Ł. P., zarzucając na podstawie art. 438 pkt 1 k.p.k. obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 64 § 1 kk, polegającą na jego niezastosowaniu przez Sąd I instancji jako podstawy prawnej skazania i niesłusznym przyjęciu przez ten Sąd, iż czyn zarzucany oskarżonemu Ł. P. wyczerpuje znamiona czynu opisanego w art. 278 § 1 kk, podczas gdy oskarżony tego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 21 lipca 2005 r. sygn. akt II K 585/04 za przestępstwo podobne z art. 288 § 1 kk i inne na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, którą odbył częściowo w okresie od 18.10.2009 r. do 21.10.2010 r.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje :

Apelujący ma rację, bo choć zaskarżony wyrok wydany został w wyniku uwzględnienia przez Sąd Rejonowy wniosku Prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy (art. 335§1 k.p.k.), czyli o uznanie oskarżonego winnym czynu, który sam mu zarzucił i wymierzenie kar i środków karnych uzgodnionych ze sprawcą, to jednakże okoliczność ta nie zwalnia Sądu orzekającego od obowiązku wnikliwego przeanalizowania materiału dowodowego, który ma być podstawą skazania, jak również wszelkich innych okoliczności, które są istotne dla prawnokarnej oceny czynu, w tym uprzedniej karalności oskarżonego. Stwierdzenie jakichkolwiek wątpliwości w tym zakresie nakazuje sądowi skierowanie sprawy na rozprawę celem przeprowadzenia postępowania dowodowego, by wyjaśnić dostrzeżone wątpliwości (vide np. wyrok SN z dnia 04.12.2014r., III KK 381/14, LEX nr 1621350, teza 1.).

Tym samym skoro z karty karnej Ł. P. (Sąd Rejonowy dysponował takim dowodem – k. 24) wynika, że był uprzednio karany za czyn z art. 288§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby i postanowieniem z dnia 21.07.2009r. zarządzono wykonanie tej kary oraz, że karę tę odbywał do 20.10.2010r., obowiązkiem Sądu (zaniechanie ze strony Prokuratora nie zwalnia od tej powinności) było nie uwzględnienie wniosku, skierowanie sprawy na rozprawę. Niezbędne jest bowiem przeprowadzenie dowodu z odpisu wyroku SR w Kłodzku z dnia 25.02.2005r. (sygn. akt II K 585/04), jak też informacji dotyczących odbycia kary, a w razie stwierdzenia spełniania przesłanek określonych w art. 64§1 k.k., uprzedzenie o zmianie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego dokonania jej i dopiero wymierzenie stosowanej kary.

Z tych też względów przyznać należy rację apelującemu, że zaskarżony wyrok, przy ujawnionych wątpliwościach co do prawidłowego opisu czynu zarzuconego Ł. P. i przyjętej kwalifikacji prawnej, należało uchylić a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania.

Na marginesie jedynie zauważyć należy, że informacjami o uprzedniej karalności oskarżonego dysponował Prokurator przed wniesieniem aktu oskarżenia wraz z wnioskiem o wydanie wyroku skazującego tzw. konsensualnego, zatem to oskarżyciel winien był w pierwszej kolejności okoliczność tę właściwie ocenić i zweryfikować. Niemniej zaniechanie to w żadnym razie nie usprawiedliwia Sądu meriti, który błąd (i zaniechanie) oskarżyciela publicznego powielił.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono, jak na wstępie.