Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Ewa Rusin
Protokolant :	Agnieszka Kaczmarek

przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 roku

sprawy K. K.

oskarżonego z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 15 marca 2013 roku, sygnatura akt II K 1251/12

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 375/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 15 marca 2013 r. sygn. akt II K 1251/12:

I.  oskarżonego K. K. uznał za winnego tego, że w dniu 12 kwietnia 2012 r. w M., w województwie (...), działając wspólnie i w porozumieniu z M. G., po uprzednim przecięciu trzech drutów kolczastych będących elementem ogrodzenia, przedostał się na teren posesji przy ul. (...), gdzie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia metalowych elementów o szacunkowej wartości 20 złotych, działając na szkodę K. W., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym:

1.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 15 września 2005 r., sygn. II K 506/06 za czyn z art.279§1 k.k. na karę 2 lata pozbawienia wolności;

2.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 12 stycznia 2007 r., wydanym w sprawie o sygn. akt II K 699/06 za czyn z art.278§1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

które to wyroki zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 13 kwietnia 2010 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 3/10, którym wymierzono karę łączną 2 lata pozbawienia wolności, która odbywał w dniu 3.04.2006 r., w okresie od 16.08.2006 r. do 18.08.2006 r. oraz w okresie od 1.12.2009 r. do 15.03.2011 r. – to jest występku z art.279§1 k.k. w zw. z art.64§1 k.k. i za czyn ten na podstawie art.279§1 k.k. wymierzył mu karę 1(jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt. I kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu K. K.okres jego zatrzymania od dnia 12 kwietnia 20112 r. do dnia 13 kwietnia 2012 r.;

III.  zwolnił oskarżonego od uiszczenia opłaty oraz od ponoszenia wydatków powstałych od chwili wszczęcia postępowania, zaliczając te wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części orzeczenia o karze nie pogodził się oskarżony, wnosząc apelację tzw. osobistą.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażące niewspółmiernie orzeczenie o karze, polegające na nieuwzględnieniu sytuacji osobistej oskarżonego (mieszka z rodzicami, którymi się opiekuje, są w podeszłym wieku i wymagają pomocy) oraz zaniechaniu zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 1-go roku pozbawienia wolności.

W oparciu o tak sformułowany zarzut apelujący wniósł o zmianę wyroku i warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

Apelujący nie kwestionuje ustaleń sprawstwa i zawinienia w przypisanym mu zakresie dokonania występku kradzieży z włamaniem w ramach recydywy z art.64§1 k.k. Tu stanowisko Sądu I instancji pozostaje jedynie słusznym, bo opiera się o prawidłowo przeprowadzone i ocenione dowody, w tym wyjaśnienia obu sprawców przestępstwa, w których bezspornie, przyznają się do winy i wyjaśniają okoliczności czynu.

Sąd I instancji bardzo wnikliwie ocenił także okoliczności czynu oraz właściwości i warunki osobiste oskarżonego, czyniąc zadość wymaganiom art.53 k.k. Stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki, przecież oskarżony działał w tzw. biały dzień, uprzednio przygotował sobie worki na „łupy”, klucze do przecięcia ogrodzenia, wszedł w porozumienie z drugim sprawcą, działał bez jakichkolwiek skrupułów, jest sprawcą zdemoralizowanym, wobec którego uprzednie skazania i odbycie wysokich kar izolacyjnych nie odniosły oczekiwanych efektów prewencyjnych.

Rozważał Sąd I instancji, czy okoliczności czynu uzasadniają przyjęcie wypadku mniejszej wagi lecz słusznie wykluczył możliwości takiego rozstrzygnięcia (k.9 motywów), wskazując iż wymierzenie kary 1-go roku pozbawienia wolności tj. w minimalnych ustawowym zagrożeniu w art.279§1 k.k. spełni kryteria wymiaru kary z art.53§1 i 2 k.k.

Słusznie też Sąd Rejonowy wykluczył możliwość zastosowania wobec oskarżonego probacji, akcentując jego zdemoralizowanie i powrót do przestępstwa przeciwko mieniu. Trafnego argumentu nie stanowi tu sytuacja rodziców oskarżonego, którymi się ma opiekować. Tego rodzaju argument może stanowić uzasadnienie ewentualnego wniosku o odroczenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Pozytywna prognoza kryminologiczna musi opierać się na solidnych podstawach dających przekonanie, iż oskarżony mimo niewykonania kary nie powróci do przestępstwa (art.64§1 k.k.). W przypadku K. K. na próżno ich poszukiwać.

Z przytoczonych względów zaskarżony wyrok jako jedynie słuszny należało utrzymać w mocy.

O zwolnieniu oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art.636§1 k.p.k. i art.624§1 k.p.k., skoro oskarżony nigdzie nie pracuje i nie ma żadnego źródła dochodów niż drobne prace dorywcze.