Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mariusz Górski
Protokolant:	Ewa Ślemp

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 r.

sprawy A. B.

syna A. i O. z domu D.

urodzonego (...) w K.

obwinionego z art. 117 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku

z dnia 9 kwietnia 2018 r. sygnatura akt II W 344/17

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zwalnia obwinionego od ponoszenia zryczałtowanych wydatków postępowania odwoławczego, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 393/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem A. B. uznany został za winnego tego, że w okresie od 28 kwietnia do 8 maja 2017 roku będąc właścicielem nieruchomości położonej w K. przy ul. (...) – działka nr (...) – mając obowiązek utrzymania czystości i porządku w obrębie tej nieruchomości nie wykonał go, pomimo nakazów wydanych przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej tj. o czyn z art. 117 § 1 kw i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierzono obwinionemu kary nagany.

Wyrok powyższy zaskarżył obwiniony, a z treści jego osobistej apelacji wynika zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, a przejawiający się w uznaniu, iż zgromadzone dowody potwierdzają sprawstwo i zawinienie obwinionego, podczas gdy prawidłowa analiza faktów winna prowadzić do wniosku przeciwnego.

Tym samym skarżący wniósł o uniewinnienie go od zarzutu popełnienia przypisanego wykroczenia.

Sąd okręgowy zważył:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd I instancji po prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu dokonał należytej oceny dowodów, a stanowisko swe przekonywująco uzasadnił. W tej sytuacji, skoro sąd okręgowy zgadza się z tezami sądu rejonowego – zbędną jest ponowna analiza faktów, gdyż byłoby to jedynie powtórzeniem trafnych podniesionych wcześniej argumentów.

Tym samym, odnosząc się wyłącznie do szczegółowych zarzutów wskazanych w apelacji należy zauważyć, że A. B. nie zaprzecza, iż składał odpady w miejscu do tego nie przeznaczonym. Wywodzi jednak, iż skoro uczynił to przed dniem kiedy dowiedział się o zmianie lokalizacji odbioru śmieci (31.03.2017), to nie miał obowiązku przenieść je w wyznaczone miejsce.

Uwadze skarżącego umyka całkowicie fakt, że współwłaściciele posesji złożyli stosowny wniosek o zmianę lokalizacji miejsca składowania odpadów by na ich podwórko nie wjeżdżały ciężkie samochody. Stosowne służby dostosowały się do tego żądania od końca marca 2017 r. Tym samym jeśli nawet skarżący odpady gabarytowe złożył w dotychczas obsługiwanym miejscu, to z uwagi na zaistniałą sytuację winien wykazać się minimum dobrej woli i przenieść je.

Nie uczynił tego i jak wynika choćby z wyjaśnień samego A. B. poukładane przez niego śmieci znikały sukcesywnie, lecz nie wie kto „zrobił porządek”.

W konsekwencji należy stwierdzić, że A. B., co najmniej od 31.03.2017r. winien zastosować się do nowej zaistniałej sytuacji, nie zaś kierować się uporem, czy też ambicją wartą lepszej sprawy i przenieść zgromadzone przez siebie odpady. Skoro tego nie uczynił, zmuszając w efekcie inne osoby do wykonywania prac porządkowych, które do nich nie należały – oczywistym jest, że obwiniony swym zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 117 § 1 kw i dlatego zdecydowano jak w wyroku.