Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2016 r.

sprawy W. S.

syna Z. i Ł. z domu S. (...) r. w Ś. z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 31 marca 2016 r. sygnatura akt VI K 64/16

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 421/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem, na podstawie art. 66 § 1 kki art. 67 § 1 kk umorzono warunkowo na okres lat 2 postępowanie karne wobec W. S. o to, że

w dniu 19 listopada 2015 roku w Ś., woj. (...), w Szpitalu (...) dokonał kradzieży pieniędzy w kwocie 420 zł i ok. 60 dolarów amerykańskich z kurtki, czym spowodował łączne straty w wysokości ok. 650 zł na szkodę M. Ł.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

Nadto, zważywszy na treść art. 67 § 3 kk orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego 650 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem.

Wyrok powyższy zaskarżył oskarżony a z treści jego apelacji wynika, ze kwestionuje on sposób rozstrzygnięcia opartego o art. 67 § 3, a to orzeczenia natychmiastowej zapłaty kwoty 650 złotych tytułem obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem, zamiast umożliwienia wykonania tej powinności w terminie 6 miesięcy.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelację należy uznać za przedwczesną, bowiem niezależnie od jej treści należy zauważyć, że jak wynika z treści opinii sądowo – psychiatrycznej z 10 grudnia 2015 r W. S. może co prawda brać udział w toczącym się postępowaniu i odpowiadać przed sądem, jednak z uwagi na chorobę psychiczną (schizofrenia paranoidalna) nie powinien prowadzić obrony w sposób samodzielny.

Analiza akt sprawy wskazuje jednak, że mimo sporządzenia wniosku przez prokuratora o wyznaczenie obrońcy z urzędu dla podejrzanego faktycznie wniosek ów nie był rozpoznany (być może w ogóle nie dotarł do sądu) jak też nie wyznaczono oskarżonemu obrońcy z urzędu już po wpłynięciu wniosku o warunkowe umorzenie postępowania, choć jego autorka wyraźnie przytoczyła wskazane wyżej stanowisko lekarzy psychiatrów.

W konsekwencji trzeba stwierdzić, że Sąd I instancji albo nie zapoznał się z treścią omawianego wniosku albo nie jest mu zanana treść art. 79 § 1 pkt 4 kpk, stanowiącego, iż w postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę jeżeli zachodzi uzasadniona wątpliwość, czy jego stan zdrowia psychicznego pozwala m.in. na prowadzenia obrony w sposób samodzielny oraz rozsądny. Skoro zatem nie respektowano wskazanej wyżej zasady procesowej doszło do sytuacji o jakiej owa w art. 439 § 1 pkt 10 kpk, co musiało skutkowa uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.

Zaprezentowanego stanowiska nie może zmienić treść § 3 art. 79 kpk, bowiem choć sprawę rozpoznano na posiedzeniu, w którym udział oskarżonego, a tym samym i obrońcy, nie jest obligatoryjny, to trzeba stwierdzić, że i to nie wyłącza obowiązku wcześniejszego ustanowienia oskarżonemu (czy też podejrzanemu) obrońcy z urzędu, który może zdecydować, czy uczestniczyć w posiedzeniu w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania, czy też nie. Ma on bowiem możliwość wcześniejszego przeanalizowania sytuacji prawnej oskarżonego i zdecydowania czy taki wniosek jest zasadnym, czy też nie. Konstatując trzeba stwierdzić, że takim przypadku jak rozpatrywany oskarżony musi mieć obrońcę, nawet jeżeli ten nie będzie uczestniczył w posiedzeniu w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania.

Skoro w sprawie omawianej nie został faktycznie w ogóle ustanowiony – należało zdecydować jak na wstępie.