Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Adam Pietrzak (spr.)
Sędziowie:	SSO Elżbieta Marcinkowska SSO Sylwana Wirth
Protokolant:	Marta Synowiec

przy udziale Władysławy Kunickiej – Żurek Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2015 r.

sprawy M. P.

syna J. i J. z domu D.

urodzonego (...) w B.

oskarżonego z art. 222 § 1 kk i art. 226 § 1 kk, art. 207§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 26 lutego 2015 r. sygnatura akt II K 184/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. W. Z. z Kancelarii Adwokackiej w B. 516, 60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 453/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2015 roku (sygn. akt II K 184/14) Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie po rozpoznaniu sprawy M. P. oskarżonego o to, że:

I. w dniu 26 października 2012 roku w B., woj. (...), naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. post. M. S. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że podczas interwencji złapał pokrzywdzonego oburącz w pasie chcąc go przewrócić, a także uderzył go ręką w tył głowy

to jest o czyn z art. 222 § 1 k.k.

II. w tym samym czasie i miejscu jak w pkt I znieważył słowami wulgarnymi i powszechnie uważanymi za obelżywe funkcjonariuszy Policji st. post. M. S. i st. post. K. Ż. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych polegających na przeprowadzaniu interwencji domowej

to jest o czyn z art. 226 § 1 k.k.

III. w okresie od stycznia 2012 roku do 26 października 2012 roku w B., woj. (...), znęcał się psychicznie nad matką J. P. i bratem P. P. w ten sposób, że wszczynał awantury w miejscu zamieszkania, podczas których wyzywał ich słowami wulgarnymi powszechnie uznawanymi za obelżywe, groził okaleczeniem ciała i pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonych uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a ponadto wobec matki J. P. znęcał się fizycznie stosując przemoc w ten sposób, że bił ją po głowie i kopał po nogach oraz szarpał za ubranie

to jest o czyn z art. 207 § 1 k.k.

oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, przyjmując, że oskarżony dwukrotnie uderzył pokrzywdzonego ręką w tył głowy, tj. występku z art. 222 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 222 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 226 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 226 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; oskarżonego M. P. uznał za winnego tego, że w B., woj. (...), w okresie od początku stycznia 2012 roku do dnia 26 października 2012 roku w stosunku do pokrzywdzonego P. P., a w stosunku do pokrzywdzonej J. P. przez okres około pięciu miesięcy w bliżej nieustalonym okresie czasu pomiędzy początkiem stycznia 2012 roku a dniem 26 października 2012 roku, znęcał się psychicznie nad matką J. P. oraz nad bratem P. P. w ten sposób, że wszczynał awantury w miejscu zamieszkania, podczas których wyzywał ich słowami wulgarnymi powszechnie uznawanymi za obelżywe, groził im okaleczeniem ciała i pozbawieniem życia J. P. oraz okaleczeniem ciała P. P., przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonych uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione, a ponadto znęcał się nad J. P. fizycznie stosując przemoc polegającą na szarpaniu, popychaniu, uderzaniu, a w dniu 15 stycznia 2012 roku uderzył ją pięścią w głowę i kopnął w nogę, tj. występku z art. 207 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 207 § 1 k.k. wymierzył mu karę 7 (siedmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone wobec oskarżonego M. P. w pkt I, II i II części dyspozytywnej wyroku kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. P. w pkt IV części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata, a na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt IV części dyspozytywnej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu M. P. okres jego zatrzymania w dniach 26 października 2012 roku i 27 października 2012 roku oraz okres pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym w związku z obserwacją w dniach od 8 listopada 2013 roku do 5 grudnia 2013 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności odpowiada jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego na podstawie art. 425 § 1 i art. 444 kpk zarzucając naruszenie przepisów art. 207 § 1 kk i art. 5 § 2 kk i wnosząc o jego zmianę poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynu określonego w art. 207 § 1 kk oraz stosowną zmianę kary łącznej ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi i instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd I instancji zgo0rmaizl obszerny materiał dowodowy, prawidłowo go ocenił, a wyprowadzone wnioski przekonująco uzasadnił.

Ocena materiału dowodowego zgodna jest z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Obszerny wywód, w którym tenże sąd poddał zgromadzone dowody ocenie pod kątem ich wiarygodności (k.9-19 uzasadnienia zaskarżonego wyroku k.220-230 akt sądowych) czyni zadość wspomnianym zasadom i wskazaniom.

Wnioski, do których doszedł sąd rejonowy mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Brak jest w szczególności podstaw do kwestionowania wydanych w sprawie opinii sądowo – psychologicznej i sądowo – psychiatrycznej.

Zawarte w apelacji stwierdzenie, iż „…doświadczenie życiowe wskazuje, że opisane szczegółowo w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zachowanie oskarżonego w sposób niewątpliwy należy uznać za chorobę psychiczną – tak bardzo bowiem to zachowanie odbiega od tzw. normy…” jest całkiem dowolne, nie poparte żadnymi argumentami naukowymi w przeciwieństwie do wspomnianych wyżej opinii za którymi stoją autorytety specjalistów z zakresu psychologii i psychiatrii, a ostateczna opinia sądowo psychiatryczno – psychologiczna oparta jest na obserwacji sądowo – psychiatrycznej oskarżonego (k.101 – 107 akt sądowych).

Kwalifikacja prawna przypisanych oska różnemu czynów nie budzi zastrzeżeń – dokonana przez sąd I instancji analiza zachowań oskarżonego w kontekście stosownych przepisów kodeksu karnego (k.20 – 23 akt sądowych) jako wyczerpująca, logiczna odwołująca się do orzecznictwa i poglądów doktryny i judykatury zasługuje w ocenie sądu odwoławczego na pełną aprobatę – dotyczy to w szczególności występku z art. 207 § 1 kkk – zarzuty apelacji w tej mierze opierają się na wyrwanych z kontekstu tezach w żadnym wypadku nie dając podstaw do podważenia stanowiska sądu rejonowego.

W świetle okoliczności sprawy i dyrektyw art. 53 kk brak jest podstaw do uznania kar wymierzonych oskarżonemu za poszczególne czyny jak i kary łącznej pozbawienia wolności za rażąco niewspółmiernie surowe w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4) kpk.

Mając na względzie powyższe sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach oparte jest na przepisie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1979 roku o opłatach w sprawach karnych ( z uwagi na sytuację materialną oskarżonego).