Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:	SSO Mariusz Górski
Protokolant:	Magdalena Telesz

przy udziale Julity Podlewskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2018 r.

sprawy M. G.

syna M. i I. z domu M.

urodzonego (...) w Ś.

oskarżonego z art. 190 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 244 kk w związku z art. 64 § 1 kk, art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 25 kwietnia 2018 r. sygnatura akt II K 890/16

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. J. z Kancelarii Adwokackiej w Ś. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn.akt IV Ka 508/18

UZASADNIENIE

M. G. oskarżony został o to, że:

I.  w okresie od 22 do 27 sierpnia 2016 roku w R. w woj. (...) trzymając w ręku nóż typu finka groził swojej matce I. G. pozbawieniem życia, które to groźby wzbudziły w niej uzasadniona obawę spełnienia przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31.05.2016r. (sygn. II K 972/15) na karę łączną jednego roku pozbawienia wolności w tym zaś za czyn z art. 207§1 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę odbywał od 10.11.2015 roku do dnia 23.05.2016 roku, tj. o czyn z art. 190 §1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  w okresie od 22 do 27 sierpnia 2016 roku w R. w woj. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 6 maja 2014 roku Sygn. akt II K 238/14 nakazu opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną I. G. oraz nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31 maja 2016 roku sygn. akt. IIK 972/15 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. G. na odległość mniejsza niż 30 metrów na okres dwóch lat przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31.05.2016r. sygn. II K 972/15, na karę łączną jednego roku pozbawienia wolności, w tym za czyn z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 10.11.2015 roku do dnia 23.05.2016 roku, tj. o czyn z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk,

III.  w dniu 7 września 2016 roku w R. w woj. (...) groził I. G. pozbawieniem życia i zdrowia, które to groźby wzbudzały w niej uzasadniona obawę spełnienia przy czym popełnienia zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31.05.2016r. (sygn. II K 972/15), na karę łączną jednego roku pozbawienia wolności za czyn z art. 207§ 1 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 10.11.2015 roku do dnia 23.05.2016 roku, tj. o czyn z art. 190 §1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk,

IV.  w dniu 7 września 2016 roku w R. woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia złotej biżuterii w postaci trzech pierścionków oraz złotej obrączki o łącznej wartości 1000 zł na szkodę I. G., tj. o czyn z art. 278 §1 kk,

V.  w dniu 7 września 2016 roku w R. w woj. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 6 maja 2014 roku Sygn. akt IIK 238/14 nakazu opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną I. G. oraz nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu rejonowego w Świdnicy z dnia 31 maja 2016 roku sygn. akt. IIK 972/15 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. G. na odległość mniejsza niż 30 metrów na okres dwóch lat przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31.05.2016r. sygn. II K 972/15, na karę łączną jednego roku pozbawienia wolności, w tym za czyn z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 10.11.2015 roku do dnia 23.05.2016 roku, tj. o czyn z art. 244 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk,

VI.  w dniu 8 listopada 2016 roku w R. w woj. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 6 maja 2014 roku Sygn. akt IIK 238/14 nakazu opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną I. G. oraz nie stosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu rejonowego w Świdnicy z dnia 31 maja 2016 roku sygn. akt. IIK 972/15 zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej I. G. na odległość mniejsza niż 30 metrów na okres dwóch lat przy czym popełnienia zarzucanego mu czynu dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 31.05.2016r. sygn. II K 972/15, na karę łączną jednego roku pozbawienia wolności, w tym za czyn z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał od 10.11.2015 roku do dnia 23.05.2016 roku, tj. o czyn z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Zaskarżonym wyrokiem M. G. uznany został za winnego popełnienia czynów opisanych wyżej w punktach I i III, tj. występków z art. 190§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na mocy art. 190§1 kk, przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

M. G. uznany został nadto za winnego popełnienia czynów opisanych wyżej w punktach II,V i VI, tj. występków z art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na mocy art. 244 kk, przy zastosowaniu art. 91§1 kk wymierzono oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto M. G. uznany został za winnego popełnienia występku opisanego wyżej w punkcie IV, tj. czynu z art. 278§1 kk i za to, na podstawie powołanego przepisu wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Mając na względzie treść art. 91§2 kk orzeczono wobec M. G. karę łączną pozbawienia wolności, a jej wymiar określono na 1 rok i 2 miesiące.

Poza tym, na podstawie art.41a§1 kk orzeczono odnośnie M. G. zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 100 metrów przez okres 10 lat.

Wyrok powyższy zaskarżyła obrońca oskarżonego zarzucając:

1)  naruszenie przepisów prawa procesowego, to art.182 kpk w zw. z art. 186§1 kpk, które miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, przejawiające się w ustaleniu winy i sprawstwa oskarżonego za czyny określone w art. 190§1 kk, art. 278§1 kk oraz art. 244 kk ( w dniu 7 września 2016 r.) na zeznaniach świadków I. G. oraz J. G. w postępowaniu przygotowawczym, w sytuacji gdy ww. osoby jako osoby najbliższe odmówiły składania zeznań w postępowaniu sądowym;

2)  naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, które miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, przejawiające się w odmowie przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego M. G., co w konsekwencji doprowadziło do:

2)  błędów w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, które miały wpływ na jego treść, przejawiających się w:

- uznaniu, iż oskarżony M. G. w dniu 7 września 2016 r. przebywał w lokalu mieszkalnym matki I. G. przy ul. (...), w sytuacji gdy oskarżony nie przebywał w tym dniu w mieszkaniu matki.

Tym samym apelująca wniosła o:

1)  zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia w pkt I i III poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu w tych punktach czynów;

2)  zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia w pkt II poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynu opisanego w punkcie V części wstępnej wyroku, a w konsekwencji wyeliminowanie ww. orzeczenia z dyspozycji pkt II wyroku, tj. z jego części dotyczącej ciągu przestępstw i wskutek tego wymierzenie oskarżonemu kary w wymiarze niższym, także z zastosowaniem art. 37a kk,

3)  uchylenie pkt IV i V zaskarżonego rozstrzygnięcia;

a ewentualnie gdyby tut. Sąd nie podzielił stanowiska obrony w zakresie wniosku określonego w pkt 2 apelacji, wniosła o orzeczenie wobec oskarżonego kary w wymiarze niższym niż w pkt II zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja w części kwestionującej skazanie oskarżonego za popełnienie czynów opisanych w punktach I,III i IV części wstępnej tego orzeczenia wydaje się być oczywiście trafna, zaś w zakresie kwestionującym skazanie za występek opisany w punkcie V zdaje się także zasługiwać na uwzględnienie.

I tak, nie można mieć jakichkolwiek wątpliwości co do dokonania przez M. G. występków z art. 244 kk w z zw. z art. 64§1 kk, a dokonanych przez oskarżonego w okresie od 22 do 27 września sierpnia 2016 r. oraz 8 listopada 2016 r.

Ustaleń w tym zakresie nie kwestionuje także apelująca, zważywszy zwłaszcza na wyjaśnienia M. G. przyznającego się do dokonania występków opisanych w punktach II i VI części wstępnej zaskarżonego wyroku.

Całkowicie odmiennie przedstawia się sytuacja co do przypisania oskarżonemu pozostałych, zarzucanych przez oskarżyciela publicznego przestępstw.

I tak podstawę dla sporządzenia aktu oskarżenia w tym zakresie dały zeznania pokrzywdzonej I. G. – matki M. G. oraz jego siostry J. G..

Obie kobiety na pierwszej rozprawie (k-140 odwrót) skorzystały jednak z przysługującego prawa do odmowy złożenia zeznań.

Tym samym, jedynym praktycznie materiałem dowodowym możliwym do oceny pozostały wyjaśnienia nie przyznającego się do winy (we wskazanym przez obrońcę zakresie) oskarżonego oraz zeznania świadków M. Ś. i T. Ś..

Te zaś nie dają jakichkolwiek podstaw dla skazania M. G. za występki z art. 190§1 kk w zw. z art. 64§1 kk, co zauważył także (niestety zbyt późno) sąd I instancji.

Niemal identycznie jawi się sytuacja co do możliwości (a raczej jej braku) skazania oskarżonego za występek z art. 278§1 kk, który miał być popełniony 7 września 2016 r., chyba, że udałoby się ujawnić inne dowody, które potwierdziłyby informacje na temat ewentualnej kradzieży biżuterii na szkodę I. G..

Nawet gdyby tak się stało, to wątpliwą jest możliwość skazania M. G. za ów występek, skoro sąd I instancji nie poczynił jakichkolwiek ustaleń na tę okoliczność, a apelacji w żadnym zakresie na niekorzyść oskarżonego nie wniósł prokurator.

Z kolei tylko nieco odmiennie ocenić należy ewentualną możliwość skazania M. G. za czyn z art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk jaki miał być dokonany 7 września 2016 r.

I tak, prawdą jest, że oskarżony podczas przesłuchania 25.11.2016 (k-57) przyznał się do dokonania wszystkich zarzucanych mu czynów z art. 244 kk, czyli także tego z 7.09.2016 r., to jednak podczas rozprawy 26.04.2017 r. nie przyznając się do kradzieży biżuterii zaprzeczył jednoznacznie swojej bytności 7 września 2016 r. u swojej matki. Wydaje się zatem, że wcześniejsze „kompleksowe” przyznanie się do wszystkich naruszeń zakazów zostało przez M. G. w sposób wystarczający podważone, choć być może przy ponownym rozpoznaniu sprawy pojawią się nowe dowody pozwalające na skazanie oskarżonego w tym zakresie, bowiem jak dotąd twierdzenie sądu I instancji, że niewątpliwym jest dokonanie omawianego czynu przez M. G. jawi się jako chybione (zważywszy na istniejące dotąd, a podlegające ocenie dowody).

W efekcie wydaje się, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy sądowi I instancji nie pozostanie nic innego jak uchylenie orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności i ponowne skazanie M. G. jedynie za dwa (nie zaś trzy) występki z art. 244 kk w związku z art. 64§1 kk oraz uniewinnienie oskarżonego w pozostałym zakresie.

Z uwagi na powyższe – zdecydowano jak w wyroku.