Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 5 września 2014 roku

sprawy A. B.

syna L. i A. z domu D.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 157 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 20 lutego 2014 roku, sygnatura akt II K 1371/11

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt IV Ka 512 / 14

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w Wałbrzychu oskarżył A. B. o to, że:

W dniu 6 lipca 2011 r. w J., woj. (...), poprzez uderzenie ręką w kark J. N. spowodował u niego obrażenia w postaci urazu kręgosłupa szyjnego, co naruszyło u w/w-nego czynności ciała na czas powyżej dni siedmiu

tj. o czyn z art. 157§1 kk.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu wyrokiem z dnia 20 lutego 2014r. sygn. akt II K 1371 /11:

na podstawie art. 17§1 pkt 9 kpk przy uznaniu, iż czyn zarzucany oskarżonemu A. B. stanowi występek z art. 217§1 kk umorzył postępowanie karne wobec tegoż oskarżonego, zaliczając wydatki w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się prokurator.

Apelujący powołując się na przepis art. 438 pkt 3 kpk i art. 437§1 kpk wyrokowi zarzucił:

-

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż brak jest dostatecznych danych, że w wyniku uderzenia przez oskarżonego pokrzywdzony J. N. doznał urazu kręgosłupa szyjnego skutkującego naruszeniem czynności narządów ciała na czas dłuższy niż dni siedem, podczas gdy przesłuchanie biegłej z zakresu medycyny sądowej mogłoby ustalić związek przyczynowy pomiędzy uderzeniem zadanym pokrzywdzonemu, a stwierdzonymi u niego obrażeniami ciała,

-

naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 17 §1 pkt 9 kpk polegające na jego zastosowaniu bez uprzedniego odebrania od prokuratora i oskarżyciela posiłkowego oświadczenia w przedmiocie ewentualnego popierania oskarżenia o czyn z art. 217§1 kk.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest częściowo zasadna.

Zarzut błędności ustaleń faktycznych w zakresie stopnia ciężkości obrażeń doznanych przez oskarżyciela posiłkowego wskutek przypisanego oskarżonemu uderzenia go w okolice kręgosłupa szyjnego należy potraktować jako zupełnie nietrafiony. Kwestię tę wnikliwie wyjaśniał Sąd Rejonowy, posiłkując się uzupełniającą opinią biegłej z zakresu medycyny H. S. oraz dostępną dokumentacją medyczną dotyczącą oskarżyciela posiłkowego. Wniosek końcowy co do charakteru zmian chorobowych kręgosłupa szyjnego, ich wcześniejszego powstania niż wskutek działania oskarżonego i związanej z tym niemożności przypisania oskarżonemu skutku o jakim mowa w art. 157 § 1 kk, został dokładnie i prawidłowo wyprowadzony, zgodnie z treścią opinii uzupełniającej H. S.. Zawarty w apelacji zarzut nieprzesłuchania biegłej na okoliczność związku przyczynowego pomiędzy uderzeniem zadanym oskarżycielowi posiłkowemu a stwierdzonymi obrażeniami ciała jest tu więc bezzasadny. Wytknąć wypada apelujacemu, że jak wynika z zapisu w protokole rozprawy z dnia 10 października 2013r. , po odczytaniu przez Sąd owej opinii biegłej prokurator uwag nie zgłosił, nie przejawił żadnej inicjatywy dowodowej, np. składając wniosek o dodatkowe przesłuchanie biegłej.

Zasadność apelacji w zakresie zarzutu naruszenia prawa procesowego art. 17 par.1 pkt. 9 kpk musi skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do jej ponownego rozpoznania. otóż na rozprawie w dniu 20 lutego 2014r. Sąd I instancji uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu z art. 157 par. 1 kk na art. 217 par. 1 kk. w takiej sytuacji powinnością tegoż Sądu było odebranie od prokuratora oświadczenia, czy w razie zmiany kwalifikacji prawnej czynu obejmie go ściganiem z urzędu. Gdyby prokurator złożył oświadczenie o odstąpieniu od ścigania, to w następnej kolejności należało uzyskać w tym zakresie jednoznaczne oświadczenie od oskarżyciela posiłkowego, do czego obliguje przepis art. 60 par. 4 kpk. W omawianej kwestii wsparciem niniejszego wywodu jest chociażby ugruntowane i aprobowane orzecznictwo Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 21 października 2010 r. V KK 287/10 jednoznacznie wskazał cyt. „Prawidłowe postępowanie - w razie ustalenia przez sąd możliwości oceny prawnej czynu, zarzucanego jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, według przepisu stanowiącego o jego ściganiu z oskarżenia prywatnego - powinno polegać na odebraniu od prokuratora wyraźnego oświadczenia w przedmiocie ewentualnego popierania oskarżenia o taki czyn, a w razie jego rezygnacji, na odebraniu jednoznacznego stanowiska od pokrzywdzonego.” OSNKW 2011/5/39, LEX nr 621360, Prok.i Pr.-wkł. 2011/7-8/10, Biul.SN 2011/5/19.

Skoro Sąd Rejonowy zaniechał odebrania wymaganych oświadczeń, umorzenie postępowania jawi się co najmniej przedwczesnym. Z przytoczonych względów orzeczono jak w wyroku.