Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Ewa Rusin

1.Protokolant:

1.Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 590/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 26 marca 2024 roku sygnatura akt II K 434/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. K.

Nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego.

Informacja KRK z dnia 5.08.2024r.

1947

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacja KRK z dnia 5.08.2024r.

Niekwestionowane.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku, tj. przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym popełnienia przestępstwa z art, 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. tj. że oskarżony D. K. godził się na udzielenie pomocnictwa do przestępstwa podrobienia podpisu, podczas gdy biorąc pod uwagę specyfikę pracy oskarżonego, wielość dostarczanych przesyłek, presję ze strony pracodawcy co do skuteczności doręczeń, brak jakichkolwiek związków pomiędzy oskarżonym D. K. a oskarżonym R. P., brak jakiegokolwiek motywu po stronie oskarżonego, czy też ewentualnych korzyści, które mógłby odnieść z udzielonej oskarżonemu R. P. pomocy, co powinno skutkować przyjęciem, że oskarżonemu D. K. nie można przypisać zamiaru popełnienia przestępstwa nawet w postaci zamiaru ewentualnego i w konsekwencji uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Alternatywnie - z ostrożności procesowej, w sytuacji nieuwzględnienia przez Sąd powyższego zarzutu i wniosku:

2). błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść wyroku, poprzez pominięcie w ustaleniach poczynionych przez Sąd, że czyny

zarzucone i przypisane oskarżonemu charakteryzują się zmniejszonym stopniem

społecznej szkodliwości biorąc po uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra,

rozmiary wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę

naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również w szczególności postać zamiaru

i motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia, a

co za tym idzie powinny zostać zakwalifikowane jako wypadek mniejszej wagi zgodnie z art. 270 § 2a k.k.

3). rażącą niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem, podczas gdy przy przyjęciu

wypadku mniejszej wagi czy też przy zastosowaniu art. 37 a k.k, w pełni zasadne jest orzeczenie wobec oskarżonego kary łagodniejszego rodzaju czy też zastosowanie

instytucji warunkowego umorzenia postępowania, biorąc pod uwagę stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu, w tym w szczególności postać zamiaru i motywację sprawcy, brak jakichkolwiek korzyści z przestępstwa po stronie oskarżonego, jego niekaralność, a także postawę oskarżonego w trakcie postępowania, jego warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1)

Apelujący poza wyrażeniem polemicznego sprzeciwu wobec wniosków zawartych w pisemnym uzasadnieniu wyroku nie przedstawił argumentacji, która wzruszyłaby wywiedzione w zaskarżonym wyroku wnioski i tym zasługiwałaby na uwzględnienie.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mógłby zostać skutecznie podniesiony tylko wtedy, gdyby w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenia faktyczne nie mające jakiegokolwiek oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo gdyby określonych ustaleń nie poczyniono, pomimo, że z przeprowadzonych i uznanych za wiarygodne dowodów określone fakty jednoznacznie wynikały, czego apelujący nie wykazał.

Wbrew twierdzeniom apelującego obrońcy sąd orzekający dokonał prawidłowych ustaleń w zakresie przestępnego sposobu działania oskarżonego, bazując głównie na treści wyjaśnień samego oskarżonego ( które uznał za wiarygodne) oraz dowodów niezależnych w postaci aż 3-ch opinii z zakresu badań pisma ( przywołanych w pisemnych motywach wyroku, tj. J. F., L. Ś. i T. S.), z których jednoznacznie wynika, iż wszystkie dokumenty opisane w punktach 20-25 części wstępnej wyroku zostały podrobione przez oskarżonego R. P. tj. podpisy mające pochodzić od adresata przesyłek J. L., doręczanych przez oskarżonego na dokumentach związanych z zawarciem umów telekomunikacyjnych nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...) . W złożonych wyjaśnieniach oskarżony D. K. wyraźnie przyznał, że miał wiedzę o tym, że to nie adresat przesyłek J. L. podpisuje przedstawiane przezeń umowy, bo doręczał dokumenty mężczyźnie znacznie młodszemu niż J. L., w dodatku tenże nie okazywał dowodu osobistego na nazwisko J. L.. Wypada wyeksponować, że oskarżony dostarczając umowy jako kurier firmy (...). z o.o wbrew obowiązkowi weryfikacji tożsamości adresata umów J. L. przed przedstawieniem umów do podpisu na jego nazwisko nie sprawdzał w żaden sposób tożsamości osoby podpisującej przedmiotowe umowy. Mało tego, okoliczności związane z kontaktem telefonicznym ustalonym dla potrzeb doręczenia przesyłek także były nietypowe, bo wskazano kontakt do osoby zatrudnionej w Sądzie Rejonowym Ząbkowicach Śląskich na biurze podawczym ( vide: wyjaśnienia k. 782 akt). W przedstawionych okolicznościach oskarżony w sposób oczywisty godził się, by oskarżony J. P. podrabiał podpis J. L. na przedmiotowych umowach.

Żadnego znaczenia dla podważenia ustaleń wyroku nie mają podnoszone w apelacji argumenty o specyfice pracy oskarżonego jako kuriera, wielości dostarczanych przesyłek, presji ze strony pracodawcy co do skuteczności doręczeń czy braku jakichkolwiek związków pomiędzy oskarżonym D. K. oskarżonym R. P., brak jakiegokolwiek motywu po stronie oskarżonego, czy też ewentualnych korzyści, które mógłby odnieść z udzielonej oskarżonemu R. P. pomocy. Wszak presja ze strony pracodawcy w najmniejszym stopniu nie upoważnia do łamania zasad doręczania przesyłek przez zaniechanie weryfikacji tożsamości ich odbiorcy, tym bardziej, że oskarżony w tym przypadku nie dostarczał drobnych przesyłek zakupowych ale miał świadomość doręczania do podpisu istotnych prawnie dokumentów w postaci umów telekomunikacyjnych.

Z przytoczonych powodów okazała się słuszną przyjęta w zaskarżonym wyroku konstrukcja sprawstwa i zawinienia oskarżonego jako działania umyślnego tj. że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, a także, że ułatwił swoim zachowaniem popełnienie czynu zabronionego, czym każdorazowo wyczerpał dyspozycję art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i przyjmując, że zostały one popełnione w krótkich odstępach czasu z wykorzystaniem takiej samej sposobności, a więc w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Ad. 2)

Nie można podzielić słuszności tego zarzutu, zwłaszcza poglądu, że czyny przypisane oskarżonemu charakteryzują się zmniejszonym stopniem społecznej szkodliwości, biorąc po uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, tu apelujący bezpodstawnie forsuje tezę, jakoby to fałszowanie umów telekomunikacyjnych i pomocnictwo do ich fałszowania cechowały się niższym stopniem społecznej szkodliwości, nie przedstawiając dalej jakiejkolwiek rzeczowej argumentacji, odnoszącej się do okoliczności przedmiotowo- podmiotowych przypisanych oskarżonemu 6-ciu czynów.

Ad. 3)

Także i w tym zakresie apelujący nie przedstawił przekonujących argumentów za uznaniem przypisanych czynów za wypadki mniejszej wagi czy też dla złagodzenia wymiaru kary przy zastosowaniu art. 37 a k.k, O wykluczeniu możliwości zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania stoi na przeszkodzie stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości popełnionych czynów na poziomie wyższym niż subminimalny w rozumieniu art. 1§ 2 kk czy nieznaczny wedle kryteriów art. 66 § 1 kk.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego D. K. od zarzucanych mu czynów;

wniosek ewentualny o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że czyn przypisany oskarżonemu

stanowi wypadek mniejszej wagi i w konsekwencji warunkowe umorzenie

postępowania w stosunku do oskarżonego;

lub:

2. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność 1) zarzutu apelacyjnego a także zarzutów alternatywnych w pkt. 2) i 3) oraz brak innych podstaw - bezwzględnych z art. 439 § 1 kpk) - dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych a także zaistnienia przesłanek o jakich mowa w art. 440 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nieskuteczność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego.

W sprawie nie wystąpiły podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Wobec nie uwzględnienia apelacji na podstawie art. 636 § 1 kpk i art.627 kpk oraz art.8 w zw. z art.2 ust.1 pkt.4 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, i art. 2 ust. 1pkt 3) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe postępowania apelacyjnego, tj. ¼ wydatków tego postępowania oraz wymierzono opłatę za to postępowanie w kwocie 120 zł.

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie o winie i karze.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana