Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1Przewodnicząca:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Magdalena Telesz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 643/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 2 czerwca 2021r. sygn. akt III K 1994/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

T. P.

Był 6- krotnie karany sądownie za występki przeciwko mieniu i inne.

Dane KRK z dnia 31.08.2021r.

282

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dane KRK z dnia 31.08.2021r.

Dowód niekwestionowany.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a polegający na przyjęciu, że oskarżony nie dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk poprzez uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego są całkowicie wiarygodne w zakresie w jakim nie przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także przyjęcie, że linia obrony oskarżonego jest wiarygodna i potwierdzona przez uzyskane dokumenty bankowe, co miało wpływ na treść orzeczenia i w konsekwencji skutkowało uniewinnieniem T. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa ocena zebranego materiału dowodowego powinna doprowadzić do ustalenia, że oskarżony dopuścił się występku z art. 286 § 1 kk przynajmniej pomocnictwa do w/w czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nietrafione pozostają depozycje apelacji, jakoby błędnie sąd I instancji oparł swe ustalenia faktyczne na wyjaśnieniach oskarżonego, złożonych dopiero na rozprawie.

W opozycji do wyjaśnień oskarżonego apelujący przecież nie wskazał dowodów im przeciwnych, które pozwoliłyby obalić kwestionowaną w apelacji linię obrony oskarżonego, tj. że założył konto bankowe dla własnych potrzeb, kontem tym się w istocie nie interesował bo nadużywał alkoholu, mieszkał z inną osobą w wynajmowanym mieszkaniu i dopiero po opuszczeniu mieszkania zorientował się, że zginęły dokumenty bankowe, w tym karta do bankomatu. Nawet jeżeli utraty tych dokumentów oskarżony nie zgłosił bankowi czy policji, to fakt taki nie stanowi jeszcze nawet poszlaki dowodowej w kierunku zarzucanego mu czynu.

Nie sposób też podważyć fakt, iż to na przedmiotowy rachunek bankowy założony przez oskarżonego wpłynęły wyłudzone w drodze oszustwa środki od pokrzywdzonego G. G. tytułem umowy nabycia samochodu, podobnie jak pieniądze wyłudzone od innych osób.

Rzecz jednak w tym, iż dowody zebrane w sprawie nie dostarczyły jakichkolwiek uzasadnionych przesłanek dla potwierdzenia udziału oskarżonego w zarzucanym mu występku oszustwa na szkodę G. G., tak w formie sprawstwa jak i – podnoszonego w apelacji - pomocnictwa do oszustwa.

Wbrew twierdzeniom apelującego, już od postępowania przygotowawczego znany pozostaje adres, pod jakim w dacie podjęcia przesyłki z kartą bankomatową zamieszkiwał oskarżony, tj. we W. przy ul. (...) ( k. 39 akt).

Czy oskarżony komukolwiek przekazał otrzymany z banku PIN do karty w celu wykorzystania konta dla przestępstwa czy też dokument taki został mu skradziony, tego na podstawie ujawnionych dowodów ustalić w sposób kategoryczny przecież nie można.

Nie można też zdyskredytować twierdzeń oskarżonego, iż wobec braku zainteresowania kontem ( z powodu ciągów alkoholowych i trudnej sytuacji osobistej a następnie zaginięcia dokumentów bankowych i karty do bankomatu ) nie dokonywał wypłat z konta środków przelanych przez pokrzywdzonego, bo tu także dowodów nie przedstawiono.

Nie ustalono innych powiązań oskarżonego z przestępstwem – wszak oferta sprzedaży, na którą odpowiedział pokrzywdzony, miała pochodzić od G. P. – faktycznego przedsiębiorcy, co potwierdza informacja (...), dane tej osoby wskazane zostały w treści nazwy konta e-mail. Nie kwestionuje apelujący ustalenia wyroku, opartego o zeznania świadka G. P., że ponad wszelką wątpliwość inna osoba posłużyła się jego danymi i ze zdarzeniem ten świadek nie miał nic wspólnego. Dodać tylko można, iż wedle wyjaśnień oskarżonego nie zamieszczał żadnych ogłoszeń internetowych, zaś oskarżyciel nie wskazał na dowód negujący tą część wyjaśnień oskarżonego.

Natomiast podany przez sprawcę oszustwa w ogłoszeniu numer telefonu zarejestrowany był na świadka Z. S., który nie zna oskarżonego. Świadek ten wskazał nadto, że na prośbę R. W. i w zamian za zapłatę w sierpniu 2016r. zarejestrował na siebie kilkanaście kart telefonicznych. Wskazany R. W. zeznał, że również na prośbę innej osoby – nieustalonego mężczyzny zarejestrował znaczną ilość kart telefonicznych za co uzyskał zapłatę. Świadek ten, jak i świadek I. W., wykluczyli, by tym mężczyzną był oskarżony.

Tak więc brak dowodów sprawstwa oskarżonego w zarzucanym mu zakresie.

Trafnie także sąd I instancji wskazał, iż stan dowodów sprawy nie dostarcza danych dla przypisania oskarżonemu pomocnictwa do przedmiotowego oszustwa, istotnie żaden z dowodów sprawy nie potwierdził, by oskarżony zakładając przedmiotowe konto bankowe działał z zamiarem tak oszustwa czy pomocnictwa innej osobie do dokonania oszustwa na szkodę pokrzywdzonego G. G..

Przypomnieć wypada apelującemu, iż pomocnik w rozumieniu art. 18 § 3 kk działa w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu czy udzielając rady lub informacji. Dla wypełnienia znamienia pomocnictwa sprawca musi działać w zamiarze dokonania przez innego sprawcę konkretnego czynu.

Dla wsparcia tego stanowiska można przytoczyć akceptowane stanowisko wykładni sądowej - Pomocnictwem jest ułatwienie popełnienia czynu zabronionego innej osobie, pomocnik musi mieć więc wyobrażenie konkretnego czynu zabronionego, który ma być popełniony przez sprawcę głównego. Wprawdzie z istoty pomocnictwa wynika, że nie musi być ono warunkiem dokonania czynu zabronionego, może być wręcz działaniem o nieistotnym znaczeniu, ale wszak ustawodawca normatywnej istoty pomocnictwa nie ograniczył formułą taksatywnego wyliczenia sposobów udzielenia wsparcia sprawcy głównemu, zatem w grę mogą wchodzić inne, nie wymienione w przepisie art. 18 § 3 k.k., formy.( tak w wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 lutego 2018 r. II Aka 284/17LEX nr 2477353 ) , czy

1. Odpowiedzialność karna pomocnika oparta jest na obiektywnym ułatwieniu popełnienia czynu zabronionego. Aby można było mówić o przestępstwie pomocnictwa, musi ono realizować wszystkie jego elementy. Zamiar musi być udowodniony i opierać się na konkretnych dowodach, nie może być domniemany. Precyzyjne ustalenie zamiaru jest o tyle istotne, albowiem pomocnictwo musi dotyczyć działań podjętych po wyrażaniu przez inną osobę zamiaru popełniania określonego czynu, działania muszą być podjęte w tym konkretnym celu, a nie jako przy okazji.

2. Pomocnictwo (czy podżeganie) nie może być skierowane do bliżej nieokreślonego przestępstwa, czy bliżej nieokreślonej osoby, aby czyn dokonała. Nie jest pomocnictwem np. nawoływanie do spalenia czegoś, czy zabicia nieokreślonej osoby. Pomocnictwo (podżeganie) musi być zindywidualizowane do konkretnego przestępstwa.
(II AKa 199/16, Pomocnictwo jako czyn odnoszący się do skonkretyzowanego czynu sprawcy. - Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie

LEX nr 2295134 - wyrok z dnia 8 lutego 2017 r.)

oraz

Pomocnictwo do oszustwa polega na ułatwieniu sprawcy głównemu, poprzez działanie (lub ewentualnie zaniechanie wbrew prawnemu obowiązkowi), doprowadzenia innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, za pomocą wprowadzenia jej w błąd lub wyzyskania błędu (przez sprawcę głównego), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Pomocnik, co najmniej w chwili podejmowania działań (zaniechań), ułatwiających dokonanie oszustwa, musi mieć wyobrażenie konkretnego czynu podejmowanego przez sprawcę głównego. Musi zatem obejmować swoją świadomością fakt, że sprawca główny, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zamierza doprowadzić osobę pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, za pomocą wprowadzenia jej w błąd. Nadto pomocnik musi mieć świadomość znaczenia swojego zachowania, w tym szczególnie tego, iż stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu przez sprawcę głównego. Elementy przedmiotowe oszustwa muszą się mieścić w świadomości sprawcy głównego i muszą być objęte jego wolą. Sprawca ten musi, nie tylko chcieć uzyskać korzyść majątkową, ale musi chcieć użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Brak jest realizacji znamion strony podmiotowej oszustwa w przypadku, w którym sprawca, chociażby jednego z ww. elementów, nie obejmuje chęcią lecz tylko nań się godzi. Na płaszczyźnie woluntatywnej zamiar oszustwa przyjmować musi postać chęci skierowanej na zachowanie prowadzące do wywołania błędu (wyzyskania błędu) i chęci doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem osoby pokrzywdzonej, oraz chęci osiągnięcia, przy pomocy obu opisanych wyżej elementów, korzyści majątkowej.-(tak w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2017 r.II AKa 419/16 LEX nr 2249958).

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak w sekcji 3.1 wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Takie okoliczności nie nastąpiły.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie uniewinniające oskarżonego od zarzucanego mu czynu

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne, a prawidłowa ich subsumpcja skutkowała słusznym uniewinnieniem oskarżonego od zarzucanego mu występku.

Argumenty apelacji okazały się nieskuteczne i jako takie nie stanowią podstawy do postulowanego orzeczenia kasatoryjnego w rozumieniu art. 437 § 2 kpk.

Nadto w sprawie nie wystąpiły bezwzględne przyczyny odwoławcze z art. 439 § 1 kpk, nakazujące uchylenie zaskarżonego orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II. III

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 4 ust. 1 i 3 w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714).

W konsekwencji nieuwzględnienia apelacji prokuratora należało stwierdzić, że koszty procesu w postępowaniu odwoławczym ponosi Skarb Państwa ( art. 636 § 1 kpk).

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie uniewinniające

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana