Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Ewa Rusin (spr.)

1.Sędziowie:

1.SO Agnieszka Połyniak

2.SO Adriana Skorupska

1.Protokolant:

1.Dorota Bawolska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 752/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

6

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 18 kwietnia 2023 r. sygnatura akt VI K 604/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1) G. J.

2) M. J.

3) T. J.

4) J. J.

1)  Nie figuruje w kartotece skazanych

2)  Była wielokrotnie karana sądownie za występki pospolite przeciwko mieniu.

Ostatnio wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia sygn. akt II K 310/22 wymierzono jej kary łączne pozbawienia wolności ( jednego roku) i grzywny( 210 stawek po 100 złotych każda).

W toku postępowania apelacyjnego dopuszczono dowód z opinii sądowo- psychiatrycznej, wedle wyników której oskarżona M. J. nie jest osobą chorą psychicznie w rozumieniu psychozy, nie jest także osobą upośledzona umysłowo. Biegli rozpoznali osobowość nieprawidłową oraz uzależnienie od środków psychoaktywnych i hazardu. W czasie zarzucanych jej czynów miała w pełni zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postepowaniem, w związku z czym nie zachodzą warunki art. 31 § 1 i 2 kk. Aktualny stan zdrowia psychicznego oskarżonej pozwala na udział w postępowaniu apelacyjnym.

3)  i 4) notowani w Krajowym Rejestrze karnym jako karani sądownie.

Ad. 1) 2)3) 4) Dane Krajowego Rejestru Karnego

Ad. 2) Odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia sygn. akt II K 310/22

Opinia sądowo- psychiatryczna

4088-4095

3997

4037-4044

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1)2)3)4)

Ad. 1) 2) 3) 4) zaktualizowane dane Krajowego Rejestru Karnego

Ad. 2) Odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Jaworze z dnia sygn. akt II K 310/22

Opinia sądowo- psychiatryczna z dnia 6 czerwca 2024r., wydana przez psychiatrów T. C. i J. K. oraz biegłą z zakresu psychologii D. K..

Niekwestionowane.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacji Prokuratora Rejonowego w Kartuzach dotyczącej oskarżonej M. J. (uprzednio B.)

w zakresie punktu VI na niekorzyść oskarżonej w całości:

1) obrazy przepisów prawa procesowego mającą wpływ a treść wyroku, a to art. 7 k.p.k. oraz art. 5 § 2 k.p.k. poprzez dokonanie błędnej i niepełnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów oraz uznanie, iż w sprawie zachodzą nie dające się rozstrzygnąć wątpliwości, co w konsekwencji doprowadziło do uniewinnienia w punkcie VI wyroku M. B.od zarzucanych jej w punktach 72, 78, 80 i 82 aktu oskarżenia czynów, podczas przeprowadzona w sposób prawidłowy i kompleksowy ocena zgromadzonych w sprawie dowodów winna prowadzić do konstatacji, iż w sprawie nie zachodzą niedające się usunąć wątpliwości, a w konsekwencji, że oskarżona dopuściła się zarzucanych jej w punktach 72, 78, 80 i 82 aktu oskarżenia czynów;

2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść poprzez błędne przyjęcie przez Sąd, iż z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego wynika, że oskarżona M. J. (B.) prawdopodobnie nakreśliła podpisy S. N. na umowach i potwierdzeniu odbioru przesyłek, co stanowiło podstawę uniewinnienia jej od czynu 83 aktu oskarżenia, podczas gdy w ww. opinii biegły w sposób kategoryczny wskazał, że podpisy nakreśliła oskarżona.

☒ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora zasługuje na znaczące uwzględnienie.

Na wstępie dotyczących jej rozważań wypada przypomnieć apelującemu (podmiotowi fachowemu), iż łączenie zarzutów obrazy art. 7 kpk i art.5 § 2 kpk jest niedopuszczalne, gdyż zarzuty obrazy tych przepisów mają charakter rozłączny. Co więcej, niedające się usunąć wątpliwości mogą powstać dopiero w następstwie sądowej oceny dowodów przeprowadzonej zgodnie z regułami art. 7 kpk, wtedy dopiero można stwierdzić, czy wątpliwości, jeśli w ogóle występowały, były poważne i istotne, a nie jedynie spekulacyjne oraz czy i jakie miały one znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności prawnej oskarżonego. Zastosowaną przez sąd I instancji zasadę in dubio pro reo z art 5 § 2 kpk, tj. nakaz interpretowania nieusuniętych w postępowaniu dowodowym wątpliwości na korzyść oskarżonego, należy ograniczyć jedynie do tych wątpliwości, którym można przypisać cechę nieusuwalności. W sytuacji procesowej, w której dokonanie określonych ustaleń faktycznych zależne jest od dania wiary jednym lub innym dowodom, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo.

W przypadku zarzutu 72 ( wyłudzenia przy pomocy podrobienia podpisu K. K.na umowach i potwierdzeniach odbioru przesyłek) zasadnie zapadło orzeczenie uniewinniające.

W niniejszej sprawie, poza poważnymi poszlakami, wskazującymi na współudział oskarżonej, nie występują dowody niepodważalne, na podstawie których można poczynić pewne ustalenia faktyczne co do sprawstwa oskarżonej M. J.. Oskarżona do tego czynu się nie przyznała, jej współudziałowi zaprzeczył współsprawca oskarżony J. J.( jego czyn opisany w pkt. 17 części wstępnej wyroku), żadne inne dowody osobowe jak i nieosobowe nie dostarczają tu dostatecznych danych dowodowych. W szczególności opinia z zakresu badań pisma ( k. 2417 poz. 10 i k. 2426 poz. 53 ) stwierdza, że badane podrobione podpisy K. K. nie zostały nakreślone przez oskarżoną jak też przez M. B. (1), A. B., T. J., J. J., G. J. i P. P..

Być może – i to z wysokim prawdopodobieństwem - podrobienie przedmiotowego podpisu K. K.jest działaniem oskarżonej, a to zważywszy chociażby na bardzo wąskie grono osób występujących w sprawie – członków tej samej rodziny, ale owo prawdopodobieństwo nie oznacza pewności, mimo eliminacyjnych wniosków opinii biegłego z zakresu badań pisma.

Z tych powodów omawiane orzeczenie uniewinniające utrzymano w mocy.

W przypadku zarzutów 78, 80, 82 i 83 zgodzić się należy z apelującym prokuratorem co do błędnych wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji w zakresie oceny przeprowadzonych dowodów, skutkujących wadliwymi ustaleniami faktycznymi i orzeczeniem uniewinniającym.

Sąd I instancji w pierwszej kolejności uwzględnił stanowisko oskarżonej ( negujące sprawstwu), ale w dalszej kolejności powinien był przeanalizować dowody przeciwne w kontekście wyników przeszukania w dniu 24 września 2015r. nieruchomości w L. wynajmowanej w dacie przedmiotowych czynów przez oskarżonych J. i M. J..

I tak, wedle ustaleń wyroku współoskarżony J. J.( aktualny mąż oskarżonej, w dacie czynów jej konkubent), jak to wynika głównie z jego wyjaśnień, wobec problemów finansowych cyt. wpadł na pomysł wyłudzeń telefonów komórkowych przy pomocy podrobionych dowodów osobistych i wykorzystania danych osobowych postronnych osób. W tym celu zakupił niezbędny sprzęt, samodzielnie podrabiał dowody osobiste, a następnie przy ich wykorzystaniu zawierał umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych. Uzyskane w ten sposób pieniądze miały zostać przeznaczone na wyjazd za granicę z rodziną. W domu w L. oskarżony mieszkał z M. J. (wówczas partnerką M. B.) oraz dziećmi. Obecni podczas czynności przeszukania bracia oskarżonego G. J. i T. J. oraz P. P.przyjechali do L. w odwiedziny na kilka dni.

Owe wyjaśnienia nie okazały się gołosłowne czy zmyślone, skoro cyt.

W dniu 24 września 2015 roku, podczas przeszukania domu w L., funkcjonariusze Policji zabezpieczyli wielofunkcyjne drukarki z osprzętem, laminator, gilotynę, skalpel poligraficzny, szereg podrobionych dowodów osobistych z wizerunkami mężczyzn znajdujących się w domu, laptopy, telefony komórkowe, zeszyty zawierające dane różnych podmiotów gospodarczych i osób fizycznych, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych z firmami (...)i (...).

Skoro czynów tych dopuścił się w ramach współsprawstwa oskarżony J. J.( ( to odpowiednio jego czyny 29,31,40 i 48), a stroną umów objętych przedmiotowymi zarzutami były kobiety w wieku zbliżonym do oskarżonej M. J., zamieszkującej w tamtej dacie z oskarżonym:

a)  zarzut 78 w dniach 3-5 sierpnia 2015r. ( odpowiednio czyn 29 przypisany J. J.) tj. L. K., tu wedle opinii z zakresu badań pisma podpisy (...) na umowach o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...) zostały prawdopodobnie nakreślone przez M. B.( J.), a nie zostały nakreślone przez A. B., M. B. (1), T. J., J. J., G. J., P. P. – k. 2420-2421 poz. 26, podobnie na potwierdzeniach odbioru przesyłek k. 2426 poz 56 opinii,

b) zarzut 80 w okresie 29 czerwca - 9 lipca 2015r. ( odpowiednio czyn 31 przypisany J. J.) tj. K. M. , tu wedle opinii z zakresu badań pisma podpisy (...) na umowach o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...) zostały prawdopodobnie nakreślone przez oskarżoną M. J., a nie zostały nakreślone przez A. B., M. B. (1), T. J., J. J., G. J., P. P. – k. 2420 poz.24), tak samo podpisy (...) na potwierdzeniu odbioru przesyłek k. 2422 poz. 36 opinii,

c) zarzut 82 w dniu 24 września 2015r. ( odpowiednio czyn 40 przypisany J. J.) - E. W. , tu wedle opinii z zakresu badań pisma podpisy czytelne na umowach (...) zostały prawdopodobnie nakreślone przez oskarżoną M. J. , a nie zostały nakreślone przez A. B., M. B. (1), T. J., J. J., G. J., P. P. – k. 2416 poz.7),

to wskazane okoliczności oceniane łącznie stanowią bardzo poważne poszlaki, wskazujące na sprawstwo oskarżonej.

W przedmiocie owego prawdopodobieństwa biegły wypowiedział się w opinii uzupełniającej z dnia 3 lutego 2020r. , przeprowadzonej przed sądem, nie tylko podtrzymał dotychczasową opinię pisemną z dnia 29.07.2016r. ale i doprecyzował, że użyte przezeń sformułowanie „ prawdopodobnie zostały nakreślone” ma charakter kierunkowy i wskazuje na dość wysokie prawdopodobieństwo nakreślenia podpisów przez wymienioną dalej z imienia i nazwiska osobę” k. 3175 t.XVI akt ( podkr. SO).

Skoro ponadto omawiana opinia z zakresu badań pisma kategorycznie potwierdza podrabianie przez oskarżoną M. J. podpisów wielu innych stron umów telekomunikacyjnych ( np. podpisów J. S., J. G., A. K., M. O., P. P. (1), A. W., S. P. – k. 2114-2122 ), to owo „prawdopodobieństwo” nie stanowi przypadku ani splotu zdarzeń niekorzystnych dla oskarżonej M. J.. Komu miałby bowiem zaufać współoskarżony J. J.i z kim współdziałać w omawianych przestępstwach jak nie z konkubiną, jedyną kobietą z nim zamieszkującą, z którą zamierzał wyjechać za granicę po spieniężeniu wyłudzonych telefonów? Grono osób współdziałających z J. J.było wszak bardzo wąskie, ograniczało się do konkubiny i 2 braci, T. i G.. Do takich, a nie innych wniosków, powinna skłaniać ocena całokształtu wskazanych okoliczności, dokonana przy zastosowaniu kryteriów art. 7 kpk.

Ustawowe kryteria oceny dowodów w postaci logicznego rozumowania jak i wskazania doświadczenia życiowego nakazują uwzględniać także niewątpliwe okoliczności związane z ujawnieniem przestępnego procederu prowadzonego przez wszystkich oskarżonych. Mianowicie w dniu 24 września 2015r. oskarżonego G. J. policja zatrzymała na gorącym uczynku popełnienia czynu opisanego w pkt. 89 zarzutów podczas odbierania zamówionych 6-ciu telefonów zamówionych na firmę K. T., oskarżony podając się za tą osobę okazał kurierowi podrobiony dowód osobisty na to nazwisko i następnie został zatrzymany przez policję. W toku przeszukania samochodu, którym oskarżony przybył na miejsce odbioru przesyłki na parkingu w K. ujawniono autentyczne prawo jazdy oskarżonego, liczne dokumenty i telefon, a zawarte w nich dane pozwoliły na ustalenie, że oskarżony przebywał ostatnio w pobliskiej miejscowości L.. Te ustalenia doprowadziły policję do posesji wynajmowanej przez oskarżonego J. J., przebywające tam osoby na widok policji pozamykały drzwi, zasłaniały okna i nie reagowały na wezwanie policji do otwarcia drzwi, dopiero przez nie zamkniętą bramę garażową funkcjonariuszom policji udało się wejść do wnętrza budynku. Przebywali tamże oskarżeni J. J., M. J. i T. J. oraz inni członkowie rodziny, głównie dzieci. W pomieszczeniach ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów. Karty SIM i liczne dokumenty, w tym podrobione dowody osobiste znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków –funkcjonariuszy policji P. K. (1), S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na wnioskowanie, iż wszyscy oskarżeni brali udział w oszukańczym procederze.

Natomiast w przypadku czynu opisanego w pkt. 83 części wstępnej wyroku ( to odpowiednio czyn 40 przypisany współoskarżonemu J. J.) w postaci współudziału w wyłudzeniu 6 telefonów na dane podmiotu (...) S (...) – m.in. przez podrobienie na dokumentach umowy i potwierdzeniu odbioru przesyłek podpisu S. N., orzeczenie uniewinniające zapadło w wyniku oczywistego błędu w ustaleniach faktycznych, bo sąd I instancji wadliwie przyjął, że opinia z zakresu badania pisma ręcznego w tym zakresie nie stanowi dowodu sprawstwa oskarżonej M. J.. Przeciwnie, opinia jest tu kategoryczna, pełna i wewnętrznie spójna ( vide k. 2427- 2428 oraz 2431 akt – poz. 63 i 75 opinii- t. XIII), jednoznacznie wskazując, że to właśnie oskarżona nakreśliła podpisy „S. N.” na badanych umowach i potwierdzeniu przesyłek ( podkr. SO.).

Z tych względów należało uchylić rozstrzygnięcie zawarte w pkt VI części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku odnoszące się do zarzutów 78, 80, 82 i 83, w tym zakresie sprawę przekazując Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W omawianym zakresie postępowanie dowodowe należy przeprowadzić od początku ( art. 427 § 2 kpk w zw. z art. 454 §1 kpk).

Wniosek

1. uchylenie zaskarżonego wyroku w części – w punkcie VI oraz przekazanie w tym zakresie sprawy do go rozpoznania przez Sąd I instancji;

2. w pozostałym zakresie utrzymanie wyroku w mocy.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zasadny w zakresie wskazanym w sekcji 3.1 wyżej.

3.2.

Apelacji osobistej T. J.:

W zakresie czynów opisanych w punktach 91 i 92 części wstępnej wyroku zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. wadliwe przypisanie popełnienia w/w czynów – przy przyjęciu, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. – w sytuacji, gdy nie znajduje to odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym, a w następstwie wydanie wyroku skazującego, który jawi się jako niesprawiedliwy i rażąco krzywdzący, co spowodowane zostało przez uchybienia w postaci:

1) niewłaściwego sposobu procedowania w niniejszej sprawie,

2) braku obiektywnego i swobodnego ocenienia zebranego w sprawie materiału dowodowego

3) błędnego uznania, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do przypisania sprawstwa w zakresie tych czynów,

4) naruszenia przepisów dotyczących sposobu sporządzania uzasadnienia wyroku;

2.orzeczenie rażąco surowej jednostkowej kary bezwzględnej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz grzywny w wysokości 100 (stu) dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych – wymierzonych za czyny opisane w punkcie 91. i 92. części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. - w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mi czynu ciągłego oraz w relacji do celów, jakie kary te winny spełnić w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej, a przede wszystkim do stopnia winy oraz innych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych. Nadto przy określaniu rodzaju i wymiaru kar Sąd w sposób wadliwy zważył okoliczności mające wpływ na ich wymiar oraz nie uwzględnił w dostatecznym stopniu występujących w sprawie okoliczności łagodzących, które nie uzasadniają orzeczenia tak surowych kar i których uwzględnienie przez Sąd powinno spowodować rozważeniem możliwości orzeczenia jedynie kar nie izolacyjnych albo orzeczeniem kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz niższej kary grzywny

W zakresie czynu opisanego w punkcie 91 części wstępnej wyroku zaskarżonemu wyrokowi nadto:

błędne uznanie, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do ustalenia, iż popełnienie przypisanego czynu miało nastąpić między innymi poprzez podrobienie podpisu na potwierdzeniach odbioru przesyłek, pomimo szeregu wątpliwości mających niewspółmiernie doniosłe znaczenie w procesie, w tym w sytuacji kiedy ze sporządzonej w sprawie opinii wynika wprost, iż nie ustalono, aby podpisy na potwierdzeniach odbioru zostały sporządzone przez niego.

W zakresie czynów opisanych w punktach 93 i 94 części wstępnej wyroku:

1. wadliwe przypisanie popełnienia w/w czynów – przy przyjęciu, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. – w sytuacji, gdy nie znajduje to odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym, a w następstwie wydanie wobec niego wyroku skazującego, który jawi się jako niesprawiedliwy i rażąco krzywdzący, co spowodowane zostało przez uchybienia w postaci:

1) niewłaściwego sposobu procedowania w niniejszej sprawie,

2) braku obiektywnego i swobodnego ocenienia zebranego w sprawie materiału dowodowego,

3) błędnego uznania, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do przypisania sprawstwa w zakresie tych czynów,

4) naruszenia przepisów dotyczących sposobu sporządzania uzasadnienia wyroku;

2. orzeczenie wobec niego rażąco surowej jednostkowej kary bezwzględnej 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności – wymierzonej za czyny opisane w punkcie 91. i 92. części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. - w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu ciągłego oraz w relacji do celów, jakie kara ta winna spełnić zakresie prewencji szczególnej i ogólnej, a przede wszystkim do stopnia winy oraz innych okoliczności podmiotowych i przedmiotowych. Nadto przy określaniu rodzaju i wymiaru kar Sąd w sposób wadliwy zważył okoliczności mające wpływ na jej wymiar oraz nie uwzględnił w dostatecznym stopniu występujących w sprawie okoliczności łagodzących, które nie uzasadniają orzeczenia wobec niego najsurowszej rodzajowo kary i których uwzględnienie przez Sąd powinno spowodować orzeczeniem wobec niego kary łagodniejszego rodzaju, tj. kary nie izolacyjnej w postaci grzywny albo ograniczenia wolności.

W zakresie czynu opisanego w punkcie 94 części wstępnej wyroku nadto:

błędne uznanie, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy podstawy do przypisania mu sprawstwa w zakresie tego czynu, pomimo szeregu wątpliwości mających niewspółmiernie doniosłe znaczenie w procesie, w sytuacji kiedy w rzeczywistości materiał dowodowy zebrany w sprawie wyklucza możliwość ustalenia w sposób nie budzący wątpliwości sprawstwa po jego stronie w zakresie tego czynu, zaś okoliczność wykorzystania zdjęcia przedstawiającego jego wizerunek nie jest ostateczna, aby przyjąć, iż partycypował w popełnieniu tego czynu, czy też dysponował w ogóle wiedzą o wykorzystaniu jego wizerunku oraz celu w jakim zdjęcie to zostało użyte, tym bardziej, że z wyjaśnień oskarżonego J. J.wynika, iż czynu tego dopuścił się on samodzielnie, a co za tym idzie w sprawie występuje dowód bezpośredni przeczący jego sprawstwu, zaś twierdzenia przeciwne oparte zostały jedynie na swoistym nieweryfikowalnym domniemaniu.

W zakresie czynów opisanych w punktach 91-94 części wstępnej wyroku nadto: rażącą niewspółmierność orzeczonej kary 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy bezwzględnego pozbawienia wolności, wyrażającą się w określeniu jej wymiaru powyżej najniższego możliwego, w sytuacji gdy oceniane we wzajemnym powiązaniu ze sobą kryteria kształtowania sądowego wymiaru kary łącznej, a także jego właściwości i warunki osobiste, nic uzasadniają orzeczenia wobec niego mnie łącznej o takim wysokim stopniu dolegliwości.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja - mimo obszerności - nie zawiera argumentacji pozwalającej na podważenie istotnych ustaleń faktycznych wyroku co do sprawstwa oskarżonego, natomiast niewielka korekta ( wynikająca z uznania czynu 94, kwalifikowanego z art. 270 § 1 kk jako uprzedniego współkaranego do czynu 91) skutkowała następczą niewielką zmianą rozstrzygnięcia o wymiarze kary.

Oskarżony T. J. w toku procesu nie złożył żadnych istotnych wyjaśnień, korzystając z przysługującego mu prawa do ich odmowy. Jedynie podczas przesłuchania w dniu 25.09.2015r. podał, iż od kilku dni przebywa na wakacjach u brata i o żadnych przestępstwach wiedzy nie posiada k. 138 akt.

Podniesione zarzuty – nader ogólnikowe – nieskutecznie dążą do wykazania obrazy przepisów procedowania art. 7 kpk w zakresie oceny dowodów obciążających oskarżonego, a odmiennej od oczekiwań apelującego. To argumentacja niezasadna, bo polega wyłącznie na zwykłym zanegowaniu sądowych ustaleń, bez wskazania, które dowody obciążające oskarżonego, a uwzględnione przez sąd I instancji, zostały ocenione wadliwie i przez to stały się osnową błędnych ustaleń faktycznych.

Stanowisko apelacji mogłoby zostać zaakceptowane pod warunkiem jednoznacznego wykazania błędów sądowej oceny, tj. że naruszono kryteria wymienione w art. 7 kpk przez zaniechanie kompleksowej oceny wszystkich ujawnionych okoliczności i dowodów, przez błędy logicznego rozumowania oraz pominięcie kryteriów wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Takich uchybień stwierdzić w niniejszej sprawie nie sposób.

Podnoszone równie ogólnikowe zastrzeżenia wobec pisemnych motywów zaskarżonego wyroku są o tyle bezskuteczne, że ewentualne uchybienia w sporządzaniu pisemnych motywów wyroku nie mogą prowadzić do orzeczenia kasatoryjnego w postępowaniu odwoławczym ( art. 455a kpk).

Na podstawie pisemnych motywów zaskarżonego wyroku stwierdzić należy bezsprzecznie, iż sąd I instancji poddał bezbłędnej ocenie wszystkie przeprowadzone w sprawie dowody, tak obrony jak i oskarżenia, które są dla oskarżonego przecież przytłaczające. Wbrew twierdzeniom apelującego ciąg dowodów obciążających nie nosi charakteru poszlakowego a ustalenia wyroku nie zostały obarczone dowolnością.

W odniesieniu do zarzutu 91 ( zarzut wspólny z J. J.pod poz. 19) nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż to oskarżony T. J. dokonał podrobienia podpisów K. T. jako strony umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...), także potwierdzeniach odbioru sprzętu, bo to wynika wprost z obiektywnej i niezakwestionowanej opinii z zakresu badań pisma ( k. 2420 akt poz. 23 ). Tym samym to oskarżony wprowadził przedstawiciela pokrzywdzonego w błąd co do danych osoby zawierającej umowę i zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania. Ponadto w trakcie przeszukania domu w L. ( gdzie także przebywał w tamtej dacie oskarżony), ujawniono podrobiony dowód osobisty na nazwisko K. T. k. 150 poz. I.126, faktury k. 143 poz. I. 29-30, telefony k. 140 poz. I. 1-2, wydruk (...) k. 144, poz. I.14 a dane K. T. odnaleziono na nośnikach - opinia (...) k. 1081 (t. VI).

Także nie sposób logicznie zakwestionować ustalenia faktyczne wyroku w zakresie przypisanego współudziału co do czynu 92 (zarzut 59 wspólnie z oskarżonym J. J.), skoro dowody niepodważalnie wskazują, że to oskarżony T. J. odebrał dwie przesyłki kurierskie z zawartością objętych umową telefonów i pokwitował ich odbiór od kuriera podpisując się jako „B.”, podrabiając taki podpis w obecności kuriera świadka G. S., został tym samym przyłapany na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa.

Odnośnie czynu 93. Skoro opinia z zakresu badań pisma ( vide k. 2429 poz. 69) wywodzi kategoryczny wniosek, że to oskarżony T. J. nakreślił na umowie o prowadzenie rachunków bankowych z (...) Bank S.A. w W. na dane K. T. podpis (...), to oznacza wypełnienie przez oskarżonego ustawowych znamion występku z art.270 § 1 kk, przypisanego oskarżonemu fałszerstwa dokumentu.

Także ustalenia faktyczne wyroku odnośnie czynu 94 nie mogą zostać w żaden sposób zakwestionowane jako wadliwe. Wszak to oskarżony współsprawca J. J.szczegółowo opisał swój przestępny proceder, w ramach którego podrabiał dowody osobiste przy pomocy urządzeń poligraficznych ( czyny 1-7), w tym przyznając podrobienie dowodu osobistego na dane także K. T. i zamieszczenia w tym dokumencie fotografii z wizerunkiem brata T. ( jego czyn 3).

Przecież przekazanie tego zdjęcia przez oskarżonego, a następnie wytworzenie przez J. J.dowodu osobistego na nazwisko K. T. ( zgodnie z opinią Laboratorium Kryminalistycznego KWP w B. – opinią technicznych badań dokumentów - omawiany dowód osobisty został w całości podrobiony na wzór dokumentu autentycznego k. 781 (t. IV), co nie mogło zostać dokonane bez aktywnego udziału oskarżonego T. J. i ewidentnie – w ustalonych okolicznościach przestępnej działalności wszystkich oskarżonych - miało konkretny cel przestępnego wykorzystania tego dokumentu, co przecież nastąpiło w ramach umów opisanych np. w czynie 91 czy 93.

Bez współudziału J. J.niemożliwym byłoby zatem dokonanie przypisanych czynów. Logiczna analiza tych okoliczności uzasadnia pewne wnioskowanie, iż oskarżony T. J. był świadom współudziału w przestępnym procederze.

Jak to już podniesiono w poprzedniej sekcji dotyczącej apelacji prokuratora, określone w art. 7 kpk kryteria oceny dowodów w postaci logicznego rozumowania oraz wskazania doświadczenia życiowego nakazują uwzględniać także niewątpliwe okoliczności związane z ujawnieniem przestępnego procederu prowadzonego przez wszystkich oskarżonych. Mianowicie w dniu 24 września 2015r. oskarżonego G. J. policja zatrzymała na gorącym uczynku popełnienia czynu opisanego w pkt. 89 zarzutów podczas odbierania zamówionych 6-ciu telefonów zamówionych na firmę K. T., oskarżony podając się za tą osobę okazał kurierowi podrobiony dowód osobisty na to nazwisko i następnie został zatrzymany przez policję. W toku przeszukania samochodu, którym oskarżony przybył na miejsce odbioru przesyłki na parkingu w K., ujawniono autentyczne prawo jazdy oskarżonego, liczne dokumenty i telefon, a zawarte tam dane pozwoliły na ustalenie, że oskarżony przebywał ostatnio w pobliskiej miejscowości L.. Te ustalenia doprowadziły policję do posesji wynajmowanej przez oskarżonego J. J., przebywające tam osoby na widok policji pozamykały drzwi, zasłaniały okna i nie reagowały na wezwanie policji do otwarcia drzwi, dopiero przez nie zamkniętą bramę garażową funkcjonariuszom policji udało się wejść do wnętrza budynku. Przebywali tamże oskarżeni J. J., M. J. i T. J. oraz inni członkowie rodziny, głównie dzieci. W pomieszczeniach ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów. Karty SIM i liczne dokumenty, w tym podrobione dowody osobiste znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, zaś w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków –funkcjonariuszy policji P. K., S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na wnioskowanie, iż wszyscy oskarżeni brali udział w oszukańczym procederze.

W odniesieniu do czynów 94 ( współudział w podrobieniu dowodu osobistego na nazwisko K. T. ) i 91 (użycie podczas zawierania umowy owego dowodu osobistego) stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.). Podrobienie dowodu osobistego to współukarane przestępstwo uprzednie, które stanowi środek prowadzący do dalszego celu w postaci oszustwa. Stanowisko takie jest w orzecznictwie powszechnie akceptowane i utrwalone, chociażby w literaturze przedmiotu, np. W przypadku sfałszowania dokumentu, a następnie użycia go jako autentycznego przez tego samego sprawcę nie zachodzi zbieg przestępstw, a zachowanie sprawcy traktuje się jako jedno przestępstwo (Wróbel, Sroka [w:] Wróbel, Zoll II/2, s. 714). Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany. baza danych LEX.

Z tych powodów dokonano zmiany opisu czynu przypisanego w odniesieniu do czynów 91 i 94 oraz wynikającej z niej niezbędnej korekty punktu XIV i XV dyspozycji zaskarżonego wyroku. W konsekwencji orzeczono nową karę łączną 1

( jednego) roku i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności, uwzględniając skazanie za 1 czyn w pkt. XV dyspozycji i wymierzoną tam niższą niż dotychczas karę (w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w art. 270 § 1 kk - od miesiąca do 5-ciu lat pozbawienia wolności).

Argumentacja apelującego zmierzająca do podważenia przyjętej konstrukcji ciągu przestępstw w pkt. XIV dyspozycji wyroku także nie podlega aprobacie, bo nie przedstawia jakichkolwiek merytorycznych argumentów, podlegających uwzględnieniu.

W przypadku czynów 93 i 94 przyznał sąd I instancji ( motywy k. 232) omyłkowe uznanie działania oskarżonego przy wykorzystaniu tej samej sposobności, choć odmienny mechanizm popełnienia przestępstw nie uzasadniał instytucji ciągu przestępstw, rzecz jednak w tym, że uchybienie to pozostaje bez istotnego znaczenia dla treści wyroku wobec uznania czynu 94 za czyn współkarany do czynu 91.

Także kolejny zarzut podnoszący rażącą niewspółmiernie surowość wymierzonych kar jednostkowych z akceptacją spotkać się nie może.

Tak w dacie czynów przypisanych oskarżony T. J. był już karany sądownie, także po ich dacie zapadły kolejne orzeczenia skazujące za czyny podobne z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk , art. 275 § 1 kk, również z art. 178 a § 1 kk, a ostatnio wyrokiem SR w Świdnicy z dnia 29.04.2022r. sygn. akt VI K 1314/21 T. J. został skazany za kolejne występki przeciwko mieniu, nadto także z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii ( dane o karalności k. 4094 akt).

Przypisany ciąg występków oszustwa w zbiegu kumulatywnym z podrobieniem dokumentów cechuje wcześniejsze planowanie i premedytacja współdziałania z innymi osobami, zatem i wysoki stopień winy, zaś wysokości wyrządzonych szkód w dacie czynów były wszak znaczące. Popełnienie przestępstw z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej zasadnie spowodowało orzeczenie kary grzywny, której wymiar ( 100 stawek po 30 złotych ) ma charakter raczej symboliczny, jej wykonanie powinno wesprzeć cel wychowawczy i zapobiegawczy skazania.

Równie wysoką społeczną szkodliwością cechują się fałszerstwa dokumentów takich jak przypisanych oskarżonemu umów bankowych i dowodu osobistego, dlatego wybór kary pozbawienia wolności jako najsurowszego rodzaju z katalogu kar jawi się zasadnym, tym bardziej, że w dacie tych czynów oskarżony był już karany sądownie. Także kara łączna z zastosowaniem zasady pośredniej – asperacji - nie może zostać uznana za surową ( pkt. XVI dyspozycji wyroku). Wykonanie tych kar powinno wdrożyć oskarżonego do poszanowania porządku prawnego i tym samym spełnić wymogi art. 53 § 1 i 2 kk.

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od popełnienia przypisanych mu czynów,

ewentualnie,

w razie nieuwzględnienia w/w wniosku, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku:

1. w zakresie czynu opisanego w punkcie 91 części wstępnej wyroku – poprzez wyeliminowanie z opisu czynu stwierdzenia, dotyczącego podrobienia podpisu K. T. na potwierdzeniach odbioru przesyłek;

2. w zakresie czynów opisanych w punktach 91 i 92 części wstępnej wyroku – poprzez wymierzenie za przypisany czyn ciągły kary w łagodniejszym wymiarze;

3. w zakresie czynów opisanych w punktach 93 i 94 części wstępnej wyroku poprzez wymierzenie za przypisany czyn ciągły kary łagodniejszego rodzaju, tj. kary nieizolacyjnej w postaci grzywny albo ograniczenia wolności, ewentualnie kary pozbawienia wolności w łagodniejszym wymiarze;

4. w zakresie czynów opisanych w punktach 91-94 części wstępnej wyroku poprzez wymierzenie za przypisane czyny kary łącznej w możliwie najniższym wymiarze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadne, o czym wskazano wyczerpująco w sekcji 3.2 wyżej.

3.3.

Apelacji obrońcy oskarżonego J. J. adw. E. L.:

1) obrazę przepisów postępowania mogącą mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia a to:

a) art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.. poprzez sporządzenie części motywacyjnej uzasadnienia zaskarżonego wyroku w sposób polegający na ogólnikowym i uproszczonym zanegowaniu wyjaśnień oskarżonego sprzecznych z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym oraz nie dokonaniu własnej analizy dowodów, lecz poprzestanie na powieleniu analizy dokonanej w uzasadnieniu aktu oskarżenia, w sytuacji gdy ze względu na poszlakowy charakter niniejszej sprawy nieprawidłowym było zaniechanie przeanalizowania istotnych dla odpowiedzialności karnej oskarżonego okoliczności odnośnie każdego z przypisanych mu czynów;

b) art. 410 k.p.k. poprzez oparcie rozstrzygnięcia jedynie na wybiórczych elementach ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego i jedynie ogólnikowe odwołanie się przy wydawaniu rozstrzygnięcia do treści opinii z zakresu informatyki śledczej oraz treści opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego bez dokonania ich analizy w kontekście możliwości ustalenia na ich podstawie poszlak dających możliwość uznania winy i sprawstwa oskarżonego J. J.w zakresie przypisanych mu czynów;

c) art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, nieobiektywną i niezgodną z zasadami doświadczenia życiowego oraz logiki ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie opartą na całokształcie ujawnionych w sprawie okoliczności, polegającą na uznaniu, iż materiały zebrane w toku niniejszego postępowania dają odstawy do przyjęcia, iż oskarżony J. J. brał udział w popełnianiu każdego przestępstwa, jakie popełniane było przy użyciu cudzych danych osobowych przez osoby wspólnie z nim zamieszkujące w L. i to na nim spoczywał ciężar realizacji każdego z nich, a tym samym przypisanie sprawstwa oskarżonemu J. J.w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów, pomimo szeregu wątpliwości mających niewspółmiernie doniosłe znaczenie w procesie i w sytuacji gdy w oparciu o te dowody nie ma nawet możliwości udowodnienia faktów ubocznych, które mogłyby tworzyć łańcuch poszlak niezbędny dla ustalenia winy i sprawstwa oskarżonego odnośnie każdego z zarzucanych mu przestępstw;

2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mogący mieć w na treść wydanego orzeczenia polegający na:

a) ustaleniu, iż oskarżony J. J. popełnił opisane w części historycznej uzasadnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.;

b) ustaleniu, iż oskarżony J. J.popełnił opisane w części historycznej uzasadnienia przestępstwa art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k.;

3) rażącą surowość orzeczonych wobec oskarżonych J. J.kar jednostkowych oraz kary łącznej pozbawienia wolności, których wysokość:

- powoduje, iż kary te przekraczają stopień winy i stopień społecznej szkodliwości pełnionych przez niego czynów przez co nie spełnią swoich celów zapobiegawczych i wychowawczych,

- nie uwzględnia właściwości i warunków osobistych oskarżonego oraz sposobu życia przed popełnieniem przestępstw i zachowanie po ich popełnieniu, a które to okoliczności oceniane przez pryzmat dyrektyw wymiaru kar prowadzą do wniosku, iż kary jednostkowe oraz kara łączna jaka winna być wymierzona oskarżonemu za popełnione przez niego czyny, powinny oscylować w dolnej granicy zagrożenia ustawowego za przypisane mu przestępstwa, a nadto w przypadku kary łącznej wymierzanej oskarżonemu winno mieć zastosowanie dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia jej wykonania wobec istnienia w jego sytuacji pozytywnej prognozy kryminologicznej

W uzupełnieniu apelacji:

obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, sprzeczną z materią dowodową oraz zasadami logiki ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, nieopartą na całokształcie ujawnionych w sprawie okoliczności, polegającą na uznaniu, iż w zakresie każdego z przypisanych oskarżonemu czynów, które były przedmiotem uzupełnienia uzasadnienia wyroku, istnieją dowody pozwalające na poczynienie niebudzących wątpliwości ustaleń faktycznych odnoszących się do istnienia faktów ubocznych, które w każdym z tych przypadków tworzą łańcuch poszlak wykluczający inną wersję zdarzeń, od tej przyjętej przez Sąd meriti w zakresie każdego z czynów przypisanych oskarżonemu opisanych w uzupełnieniu uzasadnienia wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Żaden z postawionych zarzutów tej apelacji nie okazał się zasadny.

Apelujący nie kwestionuje ustaleń sprawstwa zawinienia oskarżonego co do przypisanych oskarżonemu występków podrabiania dokumentów w postaci dowodów osobistych ( czyny 1, 2, 3, 4, 5 oraz umowy na prowadzenie rachunków bankowych z (...) Bank S.A. w W. na dane K. A., poprzez podpisanie się na niej jako A. K. - czyn 37), także czynów opisanych w pkt. 6-7 w postaci usiłowania podrobienia dowodów osobistych.

Nie kwestionuje także apelujący przypisanego zawinienia odnośnie występku opisanego w pkt. 39 wspólnie i w porozumieniu z G. J. usiłowania wyłudzenia mienia postaci 5 telefonów marki S. (...) o łącznej wartości 22.045 zł., poprzez wprowadzenie przy zawieraniu umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na dane podmiotu (...).

Podniesione zarzuty obrazy przepisów postępowania w pozostałej części wyroku skazującego są nietrafione. Ich wyłącznie polemiczny charakter nie mógł wpłynąć na zmianę stanowiska co do słuszności orzeczenia skazującego oskarżonego w zakresie mu przypisanym udziału i współudziału w fałszerstwach dokumentów oraz wyłudzeniach, do których to czynów przecież J. J.spontanicznie przyznał się, wyjaśniając ich okoliczności.

Podnoszone ogólnikowe zastrzeżenia wobec pisemnych motywów zaskarżonego wyroku ( zarzut 1 a) są o tyle bezskuteczne, że ewentualne uchybienia w sporządzaniu pisemnych motywów wyroku nie mogą prowadzić do orzeczenia kasatoryjnego w postępowaniu odwoławczym ( art. 455a kpk). Ponadto pierwotne pisemne motywy wyroku zostały uzupełnione w postępowaniu apelacyjnym w trybie art. 449 a § 1 kpk – vide tom XX akt, zaś ich treść nie pozostawia wątpliwości, że dokonana pierwszoinstancyjna ocena przeprowadzonych dowodów nie jest ani wadliwa ani niedopuszczalnie ogólnikowa, a końcowe wnioski błędne. Wszak odnośnie każdego z przypisanych czynów sąd I instancji wskazał i prawidłowo omówił grupy dowodów, na których oparł ustalenia faktyczne.

Nie sposób zaaprobować słuszność zarzutu apelacji w zakresie obrazy prawa procesowego art. 410 kpk ( zarzut 1 b), bo apelujący nie wykazał, by sąd I instancji pominął jakiekolwiek dowody, zwłaszcza istotne dla rozstrzygnięcia.

Zarzut tego rodzaju byłby zasadny w przypadku, gdyby sąd opierał rozstrzygnięcie na materiale dowodowym, który w sprawie nie został ujawniony, bądź orzekał w oparciu jedynie o część ujawnionego materiału dowodowego. Takiego uchybienia sąd odwoławczy nie dostrzegł także z urzędu. Stanowisko powyższe wspiera powszechnie akceptowana wykładnia sądowa cyt. Zarzucając naruszenie art. 410 k.p.k. skarżący powinien wskazać istotne dla sprawy dowody, które by zostały w analizie dowodowej pominięte, niedopuszczone, nieprzeprowadzone lub przeprowadzone w sposób sprzeczny z prawem i z tego powodu niemożliwe do włączenia do analizy całokształtu materiału dowodowego.( tak w aprobowanym wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 października 2023 r. II AKa 405/21,LEX nr 3725391.

Także nie wykazał apelujący zaistnienia obrazy art. 7 kpk ( zarzut 1 c) . Wedle utrwalonej i powszechnie uznawanej wykładni ustawy Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.); stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), a także jest wyczerpująco i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - umotywowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 k.p.k.). - tak chociażby w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2022 r. I KA 10/21, LEX nr 3342243.

Odnosząc powyższe wskazania wykładni ustawy do realiów dowodowych sprawy stwierdzić należy - wbrew oczekiwaniom autora tej apelacji – iż zaskarżony wyrok poprzedziło prawidłowe postępowanie dowodowe i następnie ocena całokształtu zebranych dowodów, która doprowadziła do obiektywnych ustaleń faktycznych.

Dokonaną sądową ocenę dowodów cechuje bezstronność i rzeczowość, nie zawiera ona błędów natury logicznej czy faktycznej, pozostaje w zgodności do wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego, czyniąc przez to zadość kryteriom zawartym w przepisie art. 7 kpk.

Wywód zawarty w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, tak w warstwie faktycznej jak i oceny dowodów oraz wniosków końcowych co do oceny karnoprawnej zarzucanych oskarżonemu czynów, pozostaje zasadniczo prawidłowym, choć podlega w niewielkiej części pewnym modyfikacjom, dokonanym przez sąd odwoławczy, o czym niżej.

Nie ma racji apelujący, jakoby w sprawie występowały wyłącznie dowody poszlakowe, na podstawie których dokonano chybione ustalenia faktyczne. Ciąg dowodów obciążających oskarżonego nie nosi charakteru poszlakowego a ustalenia wyroku nie zostały obarczone dowolnością.

Nie występują w sprawie przesłanki dowodowe podważające trafność ustaleń faktycznych wyroku opartych przede wszystkim wynikach przeszukania policyjnego dokonanego w dniu 24 września 2015r. w domu w L. zajmowanym przez oskarżonego jego konkubinę oskarżoną M. J. oraz braci T. i G. J., na wyjaśnieniach oskarżonego J. J., spontanicznie złożonych w postępowaniu przygotowawczym, dalej kryminalistycznej opinii z zakresu badań pisma zabezpieczonych w posiadaniu oskarżonego dokumentów umów i zeznań świadków, przeprowadzonych w toku procesu.

Odsyłając apelującego do uzasadnienia zaskarżonego wyroku cyt. „ Z uwagi na problemy finansowe oskarżony J. J.wpadł na pomysł wyłudzeń telefonów komórkowych przy pomocy podrobionych dowodów osobistych i wykorzystania danych osobowych postronnych osób. Zakupił niezbędny sprzęt, samodzielnie podrabiał dowody osobiste, a następnie przy ich wykorzystaniu zawierał umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych. Uzyskane w ten sposób pieniądze miały zostać przeznaczone na wyjazd za granicę z rodziną. W domu w L. oskarżony mieszkał z M. J. (wówczas partnerką M. B.) oraz dziećmi. Obecni podczas czynności przeszukania bracia oskarżonego G. J. i T. J. oraz P. P.przyjechali do L. w odwiedziny na kilka dni.

Tej treści wyjaśnienia oskarżonego nie były gołosłowne ani wymyślone, przecież znalazły pełne potwierdzenie procesowe , przecież nie kwestionowane przez apelującego ( pokr. SO) , cyt. W dniu 24 września 2015 roku, podczas przeszukania domu w L., funkcjonariusze Policji zabezpieczyli wielofunkcyjne drukarki z osprzętem, laminator, gilotynę, skalpel poligraficzny, szereg podrobionych dowodów osobistych z wizerunkami mężczyzn znajdujących się w domu, laptopy, telefony komórkowe, zeszyty zawierające dane różnych podmiotów gospodarczych i osób fizycznych, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych z firmami (...). Podczas przeszukania samochodu marki B., J. J.oświadczył, że to on użytkował ten pojazd, stanowiący własność M. B., a znalezione w nim telefony komórkowe w ilości 7 szt. zostały przez niego wyłudzone.

Ustalenia co do tego, że bracia oskarżonego G. J. i T. J. oraz P. P.przyjechali do L. w odwiedziny na kilka dni przed dokonanym przeszukaniem nie obalają ustaleń wyroku co do współudziału J. J.w przypisanych mu czynach.

Jak to już podniesiono w poprzednich sekcjach omawiających apelacje prokuratora i osobistą oskarżonego T. J., określone w art. 7 kpk kryteria oceny dowodów w postaci logicznego rozumowania jak i wskazania doświadczenia życiowego nakazują uwzględniać także niewątpliwe okoliczności związane z ujawnieniem przestępnego procederu prowadzonego przez wszystkich oskarżonych. Mianowicie w dniu 24 września 2015r. oskarżonego G. J. policja zatrzymała na gorącym uczynku popełnienia czynu opisanego w pkt. 89 zarzutów podczas odbierania zamówionych 6-ciu telefonów zamówionych na firmę K. T., oskarżony podając się za tą osobę okazał kurierowi podrobiony dowód osobisty na to nazwisko i następnie został zatrzymany przez policję. W toku przeszukania samochodu, którym oskarżony przybył na miejsce odbioru przesyłki na parkingu w K., ujawniono autentyczne prawo jazdy oskarżonego, liczne dokumenty i telefon, a zawarte tam dane pozwoliły na ustalenie, że oskarżony przebywał ostatnio w pobliskiej miejscowości L.. Te ustalenia doprowadziły policję do posesji wynajmowanej przez oskarżonego J. J., przebywające tam osoby na widok policji pozamykały drzwi, zasłaniały okna i nie reagowały na wezwanie policji do otwarcia drzwi, dopiero przez nie zamkniętą bramę garażową funkcjonariuszom policji udało się wejść do wnętrza budynku. Przebywali tamże oskarżeni J. J., M. J. i T. J. oraz inni członkowie rodziny, głównie dzieci. W pomieszczeniach W pomieszczeniach ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów , kart SIM i liczne dokumenty w tym podrobione dowody osobiste znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków –funkcjonariuszy policji P. K., S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na wnioskowanie, iż wszyscy oskarżeni brali udział w oszukańczym procederze.

Ego budynku ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów.Karty SIM i liczne dokumenty, w tym podrobione dowody osobiste, znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków –funkcjonariuszy policji P. K., S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na wnioskowanie, iż wszyscy oskarżeni brali udział w oszukańczym procederze.

Oczywiście błędnym byłoby uznanie, że oskarżony - w dacie czynu pozostając bez pracy i środków do życia - „dla zabawy” podrabiał dokumenty osobiste ( czyny 1-7), w tym celu zakupił drogi sprzęt, a następnie nieustalona osoba przy użyciu tych dokumentów dokonywała wyłudzeń telefonów, tj. działała wedle schematu przestępnego, wymyślonego właśnie przez oskarżonego.

Brak także podstaw do podważenia ustaleń faktycznych wyroku odnośnie przywłaszczenia przez oskarżonego oryginalnych dowodów osobistych na nazwiska M. Z. ( czyn 8) i B. P. ( czyn 9). Oba te dokumenty ujawniono w posiadaniu oskarżonego w toku przedmiotowego przeszukania w dniu 24 września 2015r.

Podnoszone w apelacji zarzuty błędnego ustalenia wykorzystania przez oskarżonego do popełnienia przestępstw dokumentu autentycznego na nazwisko M. Z. są o tyle nieskuteczne, że oskarżony przyznał wejście w posiadanie tego dokumentu, ale już okoliczności tego nie podał ( vide wyjaśnienia k. 167 akt).

Natomiast świadek M. Z. zeznała, iż przedmiotowy dowód osobisty utraciła w wyniku kradzieży w kwietniu 2014r., co zgłosiła policji, dowód został zastrzeżony tylko w banku (...), w którym miała dotychczas konto. Pokrzywdzona o próbie wyłudzenia na jej dane osobowe powzięła wiadomość od konsultanta (...)w lipcu 2015r., tj. że złożono internetowy wniosek udzielenie kredytu gotówkowego ( k. 911 i nast.) akt.

Skoro dowód ten został ujawniony podczas przeszukania w dniu 25 września 2015r. w domu zajmowanym przez oskarżonego i z pewnością został wykorzystany - w okresie bezpośrednio poprzedzającym wspomniane przeszukanie - do przestępnego zawierania ( dokonania i usiłowania) oszustwa wyłudzenie telefonu S. (...) ( czyn 23 – zamówienie w dniu 20 lipca 2015r. ) czy zawierania umów pożyczek pieniężnych za pośrednictwem systemu internetowego ( czyny 38, 54-58, 60 – 65), to dokonała tego osoba bezprawnie dysponująca tym dowodem osobistym.

Z pewnością to oskarżony posługiwał się danymi M. Z. składając wnioski o udzielenie pożyczek, pieniądze z zawartych umów pożyczek przekazywane na konto nr (...) założone na dane M. Z. (te same dane co przy zawieraniu umów pożyczek, oryginał umowy załącznik k.70); natomiast numer (...) wskazany jako numer kontaktowy do osoby która zakładała konto bankowe o ww. numerze na dane M. Z. (oryginał umowy załącznik k.70) jest taki sam jak numer telefonu z którego dzwoniła osoba podająca się za A. L. i zawierająca umowę z (...) (czyn 32 przypisany oskarżonemu J. J., k. 644).

Odnosząc się do okoliczności podnoszonych przez apelującego ( k. 3645-3650) w zakresie opisanych tam kolejno czynów można zasadnie skonstatować, iż nie jest dziełem przypadku ani splotu niekorzystnych dla oskarżonego okoliczności, że w jego posiadaniu ujawniono nie tylko podrobione dowody osobiste ( czyny 1-7), przywłaszczone oryginalne dowody osobiste ( czyny 8-9), sprzęt komputerowy i poligraficzny który zakupił właśnie oskarżony do realizacji zaplanowanych wyłudzeń, umowy, faktury i harmonogramy spłat dotyczące wyłudzonych telefonów, wyłudzone telefony, zapiski, ramki kart SIM wyłudzonych telefonów, i różnego rodzaju prawdziwe i nieprawdziwe dane podmiotów, na poczet których dokonano wyłudzeń.

Rzecz w tym, że ów pozostający w dyspozycji oskarżonego zbiór dowodów rzeczowych nie zawierał danych z nazwiskiem samego oskarżonego czy członków jego najbliższej rodziny lecz podmiotów tak prawdziwych jak i fikcyjnych, na konto których dokonano poszczególnych wyłudzeń, tak w postaci dokonania jak i usiłowania. ( podkr. SO.). Skoro ponadto oskarżony zadeklarował, że przestępstw dopuszczał się sam wedle swego pomysłu ( np. wyjaśnienia k. 215) nie informując członków najbliższej rodziny, to któż inny niż oskarżony mógłby popełnić owe przypisane mu występki?

Jak to już sygnalizowano wyżej, zaskarżony wyrok wymagał korekty.

Po pierwsze, wobec jednoznacznego ustalenia popełnienia przez oskarżonego występków podrobienia dowodów osobistych, co zakwalifikowano z art. 270 § 1 kk ( czyny 1,2,3,4,5) a następnie posłużenia się nimi do popełnienia występków oszustwa ( odpowiednio czyny opisane w pkt. 10, 15, 19, 33 i 18 części wstępnej). Podrobienie przedmiotowych dowodów osobistych nastąpiło przez ich wytworzenie i miało na celu użycie za autentyczne w przestępnym procederze wyłudzeń telefonów.

Podrobienie dowodu osobistego to współukarane przestępstwo uprzednie, które stanowi środek prowadzący do dalszego celu w postaci dokonania oszustwa.

Wedle ukształtowanej i powszechnie akceptowanej wykładni cyt. W przypadku sfałszowania dokumentu, a następnie użycia go jako autentycznego przez tego samego sprawcę nie zachodzi zbieg przestępstw, a zachowanie sprawcy traktuje się jako jedno przestępstwo (Wróbel, Sroka [w:] Wróbel, Zoll II/2, s. 714). Mozgawa Marek (red.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany. baza danych LEX.

Z tej przyczyny dokonano modyfikacji:

- uchylenia orzeczenia o karze łącznej w pkt. V dyspozycji,

- punktowi I dyspozycji nadano nową treść, obejmującą uznanie zawinienia oskarżonego co do podrobienia dokumentów opisanych w zarzutach 6, 7 i 37, uznając je za popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., tj. występków z art. 270 § 1 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i za które na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i art. 270 § 1 kk przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierzono karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt. III dyspozycji nadano nową treść: „oskarżonego J. J.uznaje uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach 1, 2, 3, 4, 5, 10-36, 39-53, 59 i 66-68 części wstępnej wyroku z tym, przyjmując, że:

a) opisane w pkt. 1 części wstępnej podrobienie dokumentu w postaci dowodu osobistego na nazwisko S. W. o numerze (...) następnie jego użycie podczas zawierania umowy opisanej w pkt. 10 części wstępnej wyroku stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

b) opisane w pkt. 2 części wstępnej podrobienie dokumentu w postaci dowodu osobistego na nazwisko T. B. o numerze (...) następnie jego użycie podczas zawierania umowy opisanej w pkt. 15 części wstępnej wyroku stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

c) opisany w pkt. 3 części wstępnej współudział w podrobieniu dowodu osobistego na nazwisko K. T. o numerze (...), a następnie jego użycie podczas zawierania umów opisanych w pkt. 19 części wstępnej wyroku stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

d) opisane w pkt. 4 części wstępnej podrobienie dokumentu w postaci dowodu osobistego na nazwisko P. B. o numerze (...) następnie jego użycie podczas składania oferty zawarcia umowy opisanego w pkt. 33 części wstępnej wyroku stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 13 § 1 kk i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

e) opisane w pkt. 5 części wstępnej podrobienie dokumentu w postaci dowodu osobistego na nazwisko P. K.o numerze (...)

a następnie jego użycie podczas zawarcia umów opisanych w pkt. 18 części wstępnej wyroku stanowi jeden czyn zabroniony kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,

f) czynów z punktów 17, 29, 31, 40 i 48 części wstępnej dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną osobą” – bo w tym zakresie bezsprzecznie oskarżony działał z inną osobą ( tu postawiono zarzuty działania z oskarżoną M. J.),

g) przyjęto ponadto, że czyn opisany w pkt. 39 części wstępnej zakończył się w fazie usiłowania wobec zatrzymania przez policję współsprawcy oskarżonego G. J. i nie wydania mu przedmiotów umowy, kwalifikując ten czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

h) oraz przyjęto, że wszystkie te czyny zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k., tj. występków z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. wymierzono mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. grzywnę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych.

W konsekwencji modyfikacji sprawstwa oskarżonego zawartej w pkt. a) - e) wyżej

należało orzec nową karę łączną, uwzględniającą proporcjonalnie dokonaną redukcję w pkt. I dyspozycji wyroku, finalnie połączono kary pozbawienia wolności i kumulatywne grzywny w karę łączną 3 (trzech) lat i 10 ( dziesięciu miesięcy) pozbawienia wolności oraz karę łączną grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 (stu) złotych,

Ad. 3)

Także zarzut rażącej surowości orzeczonych wobec oskarżonego J. J.kar jednostkowych oraz kary łącznej pozbawienia wolności nie okazał się skuteczny.

Przestępny proceder opisany chociażby w wyjaśnieniach oskarżonego ( postanowił uzyskać środki finansowe na wyjazd rodziny za granicę, w tym celu zakupił sprzęt komputerowy i urządzenia specjalistyczne – ujawnione w toku przeszukania w dniu 24.09.2015r., przy pomocy którego podrabiał dokumenty tożsamości i umowy – czyny 1-5, 37 które następnie wykorzystywał do dokonania przypisanych mu występków oszustwa, i takie usiłował także podrobić ( czyny 6-7), zatem działał w sposób zaplanowany i z premedytacją, w dodatku działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, osiągał wymierne znaczące korzyści materialne z popełnienia tych czynów. Można tylko nadmienić, że w dacie przestępstwa w 2015r. ( wedle powszechnie znanych danych ZUS) minimalne miesięczne wynagrodzenie pracownika wynosiło 1750 złotych, co przyrównując do wysokości szkód np. czynie 12 na kwotę 11.861,73 zł, czy czynie 50-tym w łącznej wysokości 24.114,93 zł daje nader czytelny obraz skali przestępczej działalności oskarżonego.

Zatem stopień winy i społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów są bardzo wysokie, co słusznie eksponował sąd i instancji.

Na końcu nie sposób nie dostrzec, że mimo upływu ponad 9-ciu lat od popełnienia przedmiotowych przestępstw, oskarżony nie podjął realnych działań, by choć w niewielkim stopniu powetować straty pokrzywdzonym firmom.

Przypisane oskarżonemu występki kwalifikowane z art. 270 § 1 kk tak w formie dokonania ( 1-5 i 37 ) i usiłowania ( 6-7, ) są zagrożone karami alternatywnymi – grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności od 3-ch miesięcy do 5-ciu lat pozbawienia wolności), zaś z art. 275 § 1 kk karami alternatywnymi, w tym karze pozbawienia wolności do lat 2-ch zaś występki oszustwa karą do 8-miu lat pozbawienia wolności.

Skala przestępnej działalności oskarżonego ( obejmująca łącznie 63 czyny), ich okoliczności podmiotowe i przedmiotowe , tj. zaplanowany charakter, premedytacja działania, współdziałanie z innymi osobami oraz suma wartości wyłudzonego mienia powodują, iż wymierzone kary jednostkowe nie przekraczają stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości pełnionych występków.

Nie wskazał apelujący, jakie konkretnie pozytywne właściwości i warunki osobiste oskarżonego oraz okoliczności sposobu życia przed popełnieniem przestępstw i zachowanie oskarżonego po ich popełnieniu, oceniane przez pryzmat dyrektyw wymiaru kar, określonych w art. 53 kk, miałyby prowadzić do wniosku, iż kary jednostkowe oraz kara łączna powinny oscylować w dolnej granicy zagrożenia ustawowego za przypisane mu przestępstwa, w dodatku z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania kary pozbawienia wolności. Co do oskarżonego nie istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełniania czynów zarzucanych mu w pkt 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 9 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 38 oraz w pkt od 40 do 68 aktu oskarżenia, a w pozostałym zakresie za przypisane mu czynu wymierzenie kar nie izolacyjnych bądź o kar o łagodniejszym wymiarze

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw faktycznych do podzielenia słuszności wniosku apelacyjnego.

Z urzędu natomiast dokonano obniżenia wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności, co wynika z korekty zawartej w pkt. II 2) i 3) niniejszego wyroku, wskutek

której obniżeniu o 2 miesiące uległa dolna granica kary łącznej, zatem to orzeczenie na korzyść oskarżonego.

3.4.

Apelacji obrońcy oskarżonego J. J. adw.B. G. :

I. co do czynów przypisanych J. J.w pkt. I-IV części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach 10-38, 40-68 części opisowej wyroku) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów zabezpieczonych podczas przeszukania w miejscowości L., tj. wyszczególnionych w spisie i opisie rzeczy, załączonym do protokołu przeszukania domu oraz do protokołów przeszukania znajdujących się na posesji pojazdów, w sytuacji gdy przedmioty te mogą być uznane jedynie za dowody poszlakowe, przy czym sam fakt posiadania przez oskarżonego powyższych przedmiotów nie może uzasadniać wnioskowania odnośnie kwestii sprawstwa i winy oskarżonego co do każdego z przypisanych mu czynów, tym bardziej nie sposób podzielić zapatrywania Sądu, że okoliczności, które legły u podstaw przypisania oskarżonemu poszczególnych czynów oceniane dopiero przez pryzmat liczby przypisanych czynów mogą warunkować kwestię jego sprawstwa, co skutkowało dowolnym i niczym niepopartym ustaleniem, że J. J.swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynów zabronionych przypisanych w punktach I-IV części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach 10-38, 40-68 części opisowej wyroku)

II. co do czynu przypisanego w J. J.pkt. III części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 39 części opisowej wyroku) błąd w ustalenia faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że oskarżony wspólnie i w porozumieniu w G. J. swoim zachowaniem wypełnił znamiona przypisanego mu czynu, w sytuacji, gdy z relacji będących świadkami zdarzenia funkcjonariuszy Policji wynika, że G. J. nie dokonał odbioru od kuriera 5 telefonów marki S. (...), które zostały przejęte przez tych funkcjonariuszy podczas czynności zatrzymania G. J., co skutkowało dowolnym ustaleniem, że nastąpiło dokonanie przez J. J.przypisanego mu w formie współsprawstwa czynu, zamiast uznania, ze czyn ten zakończył się w formie stadialnej usiłowania;

ewentualnie, z ostrożności procesowej

III. rażącą niewspółmierność:

a) kar jednostkowych pozbawienia wolności, orzeczonych w pkt. I-II części dyspozytywnej

oraz

b) kar jednostkowych pozbawienia wolności oraz kar grzywny kumulatywnej, orzeczonych w pkt. III-IV części dyspozytywnej skarżonego wyroku,

przez wzgląd na nieprzydanie należytego znaczenia okolicznościom po popełnieniu przypisanych J. J.czynów, tj. prowadzeniu przez oskarżonego ustabilizowanego życia, prowadzeniu przez oskarżonego działalności gospodarczej jako współwłaściciel, spółki (...) Sp. z.o.o., której przedmiotem działalności jest sprzedaż granitu i wyrobów z granitu na terenie kraju jak i za granicą a także aktywnemu angażowaniu się J. J.w działalność społeczności lokalnej, w tym działalność charytatywną oraz przez wzgląd na znaczny upływ czasu od chwili popełnienia przez oskarżonego ostatniego z czynów karalnych do wydania wyroku, a co za tym idzie znaczne poluźnienie więzi pomiędzy przestępstwami a realizacją odpowiedzialności karnej, co skutkowało wymierzeniem oskarżonemu rażąco niewspółmiernie surowych kar pozbawienia wolności i kar pozbawienia wolności wraz z kumulatywnymi karami grzywny;

c) 1 kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny, wymierzonej oskarżonemu w pkt. V części dyspozytywnej skarżonego wyroku, w sytuacji gdy przez wzgląd na łączność podmiotowo - przedmiotową czynów przypisanych oskarżonemu, kara łączna powinna zostać wymierzona w oparciu o zasadę absorpcji, co skutkowało wymierzeniem J. J.rażąco niewspółmiernie surowej kary łącznej pozbawienia wolności jak i kary łącznej grzywny;

a ponadto

IV. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez brak dokonania oceny dowodu z opinii biegłego sądowego dotyczącej wartości ruchomości w postaci sprzętu elektronicznego – telefonów komórkowych, oraz notebooka w dacie popełnienia czynów i oparcie się przy ustalaniu obowiązku prawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych wyłącznie na pochodzących od nich dokumentach i ustalenie, że kwota świadczenia kompensacyjnego wynosi łącznie 264038,08 zł, w sytuacji gdy z opinii biegłego wynika, że rzeczywista wartość rynkowa powyższego sprzętu elektronicznego w popełnienia czynów przez J. J.wynosi 158.500 zł, co skutkowało orzeczeniem od J. J.na rzecz pokrzywdzonych świadczenia kompensacyjnego w znacznie wyższej wysokości.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. I

Podobnie jak w odniesieniu do apelacji pierwszego z obrońców ( sekcja 3.3 wyżej) podniesiony w tej apelacji zarzut obrazy przepisów postępowania art. 7 kpk okazał się całkowicie nietrafiony.

Przeprowadzona w sposób bezstronny i rzeczowy ocena dowodów nie zawiera błędów natury logicznej i faktycznej, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego, czyniąc zadość kryteriom zawartym w przepisie art. 7 kpk. Uznanie przy zastosowaniu kryteriów art. 7 kpk za wiarygodne jednych dowodów i odrzucenie wiarygodności innych, to prawidłowy proces ocenny, zaś następcze oparcie ustaleń faktycznych na dowodach ocenionych jako wiarygodne nie może zostać potraktowane jako obraza przywołanego art. 7 kpk tylko dlatego, iż ustalenia te nie są akceptowane przez wnoszącego apelację, który we wniesionym środku odwoławczym przedstawia jednostronnie własne wnioski co do wartości dowodów przeprowadzonych w sprawie.

Ustalenia faktyczne wyroku oparte na wynikach przeszukania posesji w L. użytkowanej przez oskarżonego z najbliższą rodziną, zaparkowanych tam samochodów, ujawnionych licznych dokumentów umów, harmonogramów spłat, telefonów pochodzących z przestępstw, sprzętu służącego do fałszowania dokumentów, podrobionych dowodów osobistych, ramek do kart SIM, zapisków, zawartości nośników informatycznych, w połączeniu z treścią pierwotnych i spontanicznie złożonych wyjaśnień oskarżonego, opisującego dokładnie przestępny proceder, także obciążających wyjaśnień współoskarżonego G. J. oraz jednoznacznych wniosków opinii z zakresu kryminalistycznych badań pismoznawczych biegłego C. M., zostały dokładnie przytoczone w pisemnych motywach wyroku.

Wyprowadzone wnioski z bezbłędnie przeprowadzonej oceny dowodów, przedstawionej także w ramach uzupełnienia motywów tego wyroku w toku postępowania apelacyjnego i to odnośnie kolejno każdego z zarzucanych czynów, słusznie doprowadziły do uznania sprawstwa i zawinienia oskarżonego, co powoduje, że ten zarzut apelacji ma wyłącznie polemiczny charakter, nie mógł wpłynąć na zmianę stanowiska co do słuszności orzeczenia skazującego oskarżonego w zakresie mu przypisanym udziału i współudziału w fałszerstwach dokumentów oraz wyłudzeniach.

W szczególności nie sposób racjonalnie zanegować pozytywną wartość dowodową procesowego stanowiska oskarżonego. Wszak oskarżony J. J.podczas swoich pierwotnych wyjaśnień, słuchany dwukrotnie, opisał swój przestępczy proceder, tj. najpierw zakupił specjalistyczny sprzęt, przy pomocy którego podrabiał dokumenty, potem zawierał umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych. Wskazał też na motywację przestępnego postępowania – pozyskanie środków finansowych na wyjazdu z rodziną za granicę. Potwierdzeniem tych wyjaśnień są wyniki przeszukania posesji i samochodów w L., więc chybione byłoby uznanie że obciążające wyjaśnienia zostały np. wymyślone przez oskarżonego czy zasugerowane przez przesłuchującego funkcjonariusza policji czy prokuratora ( k. 212-215 akt). Z tego powodu wyjaśnienia te sąd I instancji uznał za logiczne, przekonujące, szczere oraz wiarygodne. Wyjaśnień tych oskarżony nie podtrzymał na późniejszych etapach procesu, jak się wydaje, ze względu na przyjętą linię obrony, dążąc do ekskulpowania swych bliskich, żony M. J. i braci T. oraz G. J..

W aspekcie całokształtu dowodów obciążających nie sposób racjonalnie zanegować wniosku, iż ów zaplanowany przestępny proceder był realizowany nie tylko przez J. J.ale także przy udziale pozostałych współsprawców, M. B.– aktualnie J. oraz braci T. i G. J.).

Wbrew stanowisku apelującego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie występują poszlaki lecz kategoryczne dowody, których prawidłowa sądowa ocena dostarczyła podstawę faktyczną uznania sprawstwa i zawinienia oskarżonego.

Nie zachodzą także przesłanki do zastosowania in dubio pro reo z art. 5 § 2 kpk, co naprowadza apelujący w uzasadnieniu apelacji, wywodząc że jego zdaniem łańcuch poszlak w niniejszej sprawie nie prowadzi do ustalenia jednej wersji zdarzenia, a tym samym skazanie oskarżonego jest nieuzasadnione.

Wszak stan dowodów określany przez ustawodawcę jako "nie dające się usunąć wątpliwości" (art. 5 § 2 kpk) powstaje dopiero w następstwie oceny dowodów, bo wtedy dopiero można bowiem stwierdzić czy wątpliwości, jeśli takowe w ogóle wystąpiły, były poważne i istotne oraz czy i jakie one miały znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii odpowiedzialności prawnej oskarżonego. Zarazem w sytuacji, gdy dokonanie określonych ustaleń faktycznych zależne jest od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, lub też dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego, nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo.

Ponadto wyrażona w art. 5§2 kpk zasada (adresowana do sądu a nie stron procesowych – czy też ich przedstawicieli) w żadnej mierze nie nakłada na sąd obowiązku przyjęcia wersji najkorzystniejszej dla oskarżonego, lecz zakazuje czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.

Taka zaś sytuacja w niniejszej sprawie nie zaistniała, przeprowadzona kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku nie ujawniła żadnych istotnych wątpliwości, które nie zostałyby prawidłowo wyjaśnione.

Ad. II

Zarzut ten okazał się częściowo słuszny jedynie co do konieczności ustalenia, że czyn ten zakończył się w formie stadialnej usiłowania.

Ponieważ to zarzut analogiczny do postawionego w apelacji tego samego autora na korzyść oskarżonego G. J., dotyczy tego samego czynu ( a opisanego w pkt. 39 i 89) zatem argumentacja sądu jest także analogiczna.

W aspekcie zebranych dowodów, zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego G. J. ( przyznającego się do winy k. 202-203, 2504-2505) i bezsprzecznego faktu zatrzymania oskarżonego na gorącym uczynku przez policję, przyznania posługiwania się personaliami K. T., korzystania z telefonu dostarczonego przez J. J.dla potrzeb kontaktu z kurierem, obciążających wyjaśnień współsprawcy oskarżonego J. J.(k. 162), który przyznał się do zamówienia tych telefonów i podrobienia dowodu osobistego na dane osoby K. T., a także bezsprzecznego faktu, że oskarżony G. J. nie zdążył fizycznie dokonać odbioru dostarczonych 5-ciu telefonów marki S. (...) z powodu zatrzymania przez policję, nie sposób racjonalnie zanegować ustalonego współsprawstwa oskarżonego J. J.co do przedmiotowego czynu.

Ponadto – jak to zasadnie podniósł apelujący- czyn ten zakończył się w fazie usiłowania, bo do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego ostatecznie nie doszło.

Z tych powodów należało zmienić opis i kwalifikację prawną przypisanego obu oskarżonym czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, a podstawę wymiaru kary uzupełnić o art. 14 § 1 kk.

Ad. III

W zakresie zarzutu rażącej niewspółmierności kary odsyła się do argumentacji odnoszącej się do tożsamego zarzutu 3) apelacji pierwszego obrońcy. Uzupełniając przedstawione tamże wnioski wskazać należy, że upływ czasu od popełnienia czynów do daty wyrokowania nie przekonuje do zastosowania głębszej absorpcji, tak kar pozbawienia wolności jak i kar grzywien, skoro do chwili obecnej oskarżony nie przejawił refleksji wobec popełnionych oszustw, w szczególności nie podjął efektywnych starań w kierunku naprawienia niemałej przecież szkody.

Ad. IV

Zarzut o treści takiej samej, jak postawione w apelacjach tego samego autora na korzyść oskarżonych G. J. i M. J., zatem argumentacja sądu jest także analogiczna.

Z niezrozumiałych względów apelujący przywołuje tablet i notebook wśród wyłudzonych urządzeń, wszak oskarżonemu zarzucono i przypisano przestępne wyłudzenie tylko telefonów komórkowych.

Nie sposób zaaprobować trafność zarzutu naruszenia przepisów postępowania art. 7 kpk, sprowadzającego się do uznania wysokości szkód wyrządzonych poszczególnymi występkami oszustwa przez oparcie ustaleń ich kwot w zakresie obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych wyłącznie na pochodzących od nich dokumentach, zamiast na ocenach zawartych w opinii biegłego sądowego dotyczącej wartości ruchomości w postaci telefonów komórkowych w dacie popełnienia czynów.

Wszak w sprawie wartość poszczególnych szkód to nie tylko wartość stricte samego wyłudzonego sprzętu ( za który oskarżony nigdy nie zamierzał zapłacić), ale także kwoty świadczeń umownych za usługi telekomunikacyjne, wyliczone przez pokrzywdzonych i nie zapłacone przez sprawców wyłudzeń sprzętu w ramach zawartych na cudze nazwiska umów.

Dodatkowo wypada podnieść, że chociażby z informacji z dnia 15.01.2018r. ( k. 2887 akt ) (...) SA wynika, iż wskazane w zawiadomieniu o przestępstwie wartości zostały oparte o ceny telefonów, za jakie można było kupić w dniu zawierania umowy dany model aparatu bez konieczności zawierania umowy na czas określony. Na cenę taką składa się wiele składowych, począwszy od kursu waluty w dniu realizacji płatności, specjalne rabaty, koszt magazynowania, koszt tzw. customizacji urządzenia, koszt dystrybucji i marża handlowa. Nie jest możliwe wyliczenie poszczególnych składowych ceny ogólnej pojedynczego aparatu, tym bardziej, że faktury sprzętowe są wystawiane klientowi na każde zamówione urządzenie, w tym zawierają ceny promocyjne każdego z modeli. Analogicznej treści informację przedstawiła firma (...) Sp. Z o.o. ( k. 2892 akt). Ponadto na szacowanie wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem wpływa także – oprócz nie zapłaconej ceny za same aparaty - także koszty aktywacji numerów wyłudzonych telefonów jako koszty usługi telekomunikacyjnej, wynikającej z umów.

Wreszcie zwrócić należy uwagę, że o wartości sprzętu nie decydują stricte ceny promocyjne ( np. sprzęt za 1 zł w razie wymiany telefonu), łączące się z zawarciem umowy na czas określony, bo w takim wypadku operator sprzedaje sprzęt za niższą cenę, w zamian uzyskując świadczenia z tytułu umowy, np. comiesięczny abonament, co stanowi o wartości umowy.

Wniosek

I. co do zarzutu wskazanego w pkt. I apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynów przypisanych mu w pkt I-IV części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach w punktach 10-38, 40-68 części opisowej wyroku)

II. co do zarzutu wskazanego w pkt. II apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w III części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 39 części opisowej wyroku) i zakwalifikowanie tego czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. Z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 §2 k.k.

ewentualnie

III. co do zarzutu wskazanego w pkt. III apelacji zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu J. J.za czyny z:

ppkt. a)

- kary 5 miesięcy pozbawienia wolności za czyny przypisane oskarżonemu w pkt. I części dyspozytywnej wyroku

- kary 2 miesięcy pozbawienia wolności, za czyny przypisane oskarżonemu w pkt. II części dyspozytywnej wyroku

ppkt b)

- kary roku i dwóch miesięcy pozbawienia wolności za czyny przypisane oskarżonemu w pkt. III części dyspozytywnej wyroku oraz kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł

- kary 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyny przypisane oskarżonemu w pkt. IV części dyspozytywnej wyroku oraz kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 zł

a w konsekwencji za wymierzenie za czyny przypisane oskarżonemu w pkt I-IV części dyspozytywnej wyroku kary łącznej roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary łącznej grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł

a ponadto

IV. co do zarzutu wskazanego w pkt. IV apelacji o zmianę skarżonego wyroku poprzez:

a) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. w wysokości 28.150 zł

b) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i M. J. solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 28.950 zł

c) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i G. J. solidarnego obowiązku prawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 2.500 zł

d) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. w wysokości 41.800 zł

d) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i G. J. solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 2800 zł

e) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i M. J. solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 47.100 zł.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ad. I – brak podstaw faktycznych do zmiany wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od czynów opisanych w punktach w punktach 10-38, 40-68 części opisowej wyroku).

Ad. II- wniosek słuszny, został uwzględniony.

Ad. III i IV – brak podstaw do postulowanej modyfikacji kar i środków kompensacyjnych na korzyść oskarżonego.

3.5.

Apelacji obrońcy oskarżonego G. J. adw. B. G.:

I. co do czynu przypisanych G. J. w pkt. VIII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 88 części opisowej wyroku) naruszenie przepisów postępowania, które mogło wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nieswobodnej oceny dowodów zabezpieczonych podczas przeszukania w miejscowości L., tj. wyszczególnionych w spisie i opisie rzeczy, załączonym do protokołu przeszukania domu oraz do protokołów przeszukania znajdujących się na posesji pojazdów, w sytuacji gdy przedmioty te mogą być uznane jedynie za dowody poszlakowe, przy czym sam fakt posiadania przez oskarżonego J. J.powyższych przedmiotów nie może uzasadniać wnioskowania odnośnie kwestii sprawstwa i winy oskarżonego G. J. co do czynu, którego popełnienie przypisano mu wspólnie i w porozumieniu z J. J., tym bardziej nie sposób podzielić zapatrywania Sądu, że okoliczności, które legły u podstaw przypisania oskarżonemu J. J.poszczególnych czynów, w tym w formie współsprawstwa, oceniane dopiero przez pryzmat liczby przypisanych czynów mogą warunkować kwestię działania G. J. wspólnie i w porozumieniu z J. J., co skutkowało dowolnym i niczym niepopartym ustaleniem, że G. J. swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego przypisanego VIII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w punkcie 88 części opisowej wyroku)

II. co do czynu przypisanego w G. J. w pkt. VIII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 89 części opisowej wyroku) błąd w ustalenia faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że oskarżony wspólnie i porozumieniu w J. J.swoim zachowaniem wypełnił znamiona przypisanego mu czynu, w sytuacji, gdy z relacji będących świadkami zdarzenia funkcjonariuszy Policji wynika, że G. J. nie dokonał odbioru od kuriera 5 telefonów marki S. (...), które zostały przejęte przez tych funkcjonariuszy podczas czynności zatrzymania G. J., co skutkowało dowolnym ustaleniem, że nastąpiło dokonanie przez oskarżonego przypisanego mu w formie współsprawstwa czynu, zamiast uznania, że czyn ten zakończył się w formie stadialnej usiłowania;

III. co do czynu przypisanego G. J. w pkt. IX części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 90 części opisowej wyroku) błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za odstawę orzeczenia, który mógł mieć wpływ na jego treść polegający na dowolnym ustaleniu, G. J. miał wiedzę, że zbywany przez niego telefon S. (...) pochodził z czynu zabronionego, w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, ażeby G. J. posiadł wiedzę na temat pochodzenia tego telefonu, co skutkowało dowolnym ustaleniem że oskarżonym swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu zabronionego z art. 291 § 1 k.k.

ewentualnie, z ostrożności procesowej

IV. rażącą niewspółmierność:

a) kary jednostkowej pozbawienia wolności, oraz kary grzywny kumulatywnej, orzeczonych w punkcie VIII części dyspozytywnej wyroku

b) kary jednostkowej pozbawienia wolności, orzeczonej w punkcie VIII części dyspozytywnej wyroku

przez wzgląd na nieprzydanie należytego znaczenia okolicznościom w postaci uprzedniej niekaralności oskarżonego, prowadzeniu przez niego ustabilizowanego życia, studiowaniu przez niego w trybie zaocznym na kierunku zarządzanie i wykonywaniu pracy zarobkowej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na kierowniczym stanowisku w (...) Ł. Instytut (...) oraz przez wzgląd na znaczny upływ czasu od chwili popełnienia przez oskarżonego ostatniego z czynów do wydania wyroku, a co za tym idzie znaczne poluźnienie więzi pomiędzy przestępstwami a realizacją odpowiedzialności karnej, co skutkowało wymierzeniem oskarżonemu rażąco niewspółmiernie surowych kar pozbawienia wolności i kar pozbawienia wolności wraz z kumulatywnymi karami grzywny.

c) kary łącznej pozbawienia wolności i kary łącznej grzywny, wymierzonej oskarżonemu w pkt. X części dyspozytywnej skarżonego wyroku, w sytuacji gdy przez wzgląd na łączność podmiotowo - przedmiotową czynów przypisanych oskarżonemu, kara łączna powinna zostać wymierzona w oparciu o zasadę absorpcji, co skutkowało wymierzeniem G. J. rażąco niewspółmiernie surowej kary łącznej pozbawienia wolności jak i kary grzywny;

a ponadto

V. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez brak dokonania oceny dowodu z opinii biegłego sądowego dotyczącej wartości ruchomości w postaci sprzętu elektronicznego – telefonów komórkowych, tabletu oraz notebooka w dacie popełnienia czynów i oparcie się przy ustalaniu obowiązku – naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych wyłącznie na pochodzących od nich dokumentach i ustalenie, kwota świadczenia kompensacyjnego wynosi łącznie 13.164,77 zł, w sytuacji gdy z opinii biegłego wynika, że rzeczywista wartość rynkowa powyższego sprzętu elektronicznego w dacie popełnienia czynów przez G. J. wynosi 5600 zł, co skutkowało orzeczeniem od G. J. na rzecz pokrzywdzonych świadczenia kompensacyjnego w znacznie wyższej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Tytułem wstępu należy wskazać, że dowody zebrane w sprawie podlegają ocenie - jak to już podniesiono w poprzednich sekcjach – wedle określonych w art. 7 kpk kryteriów, zwłaszcza logicznego rozumowania i wskazań doświadczenia życiowego. W realiach niniejszej sprawy nakazują one uwzględniać także niewątpliwe okoliczności związane z ujawnieniem przestępnego procederu prowadzonego przez wszystkich oskarżonych. Mianowicie w dniu 24 września 2015r. to oskarżonego G. J. policja zatrzymała na gorącym uczynku popełnienia czynu, opisanego w pkt. 89 zarzutów, tj. podczas odbierania zamówionych 6-ciu telefonów zamówionych na firmę (...), oskarżony podając się za tą osobę okazał kurierowi podrobiony dowód osobisty na to nazwisko i następnie został zatrzymany przez policję. W toku przeszukania samochodu, którym oskarżony przybył na miejsce odbioru przesyłki na parkingu w K., ujawniono autentyczne prawo jazdy oskarżonego, liczne dokumenty i telefon, a zawarte tam dane pozwoliły na ustalenie, że oskarżony przebywał ostatnio w pobliskiej miejscowości L.. Te ustalenia doprowadziły policję do posesji wynajmowanej przez oskarżonego J. J., przebywające tam osoby na widok policji pozamykały drzwi, zasłaniały okna i nie reagowały na wezwanie policji do otwarcia drzwi, dopiero przez nie zamkniętą bramę garażową funkcjonariuszom policji udało się wejść do wnętrza budynku. Przebywali tamże oskarżeni J. J., M. J. i T. J. oraz inni członkowie rodziny, głównie dzieci. W pomieszczeniach ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów. Karty SIM i liczne dokumenty, w tym podrobione dowody osobiste znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków – funkcjonariuszy policji P. K. (1), S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na wnioskowanie, iż oskarżony brał świadomy udział w oszukańczym procederze.

Ad. I

Zarzuty skierowane przeciwko rozstrzygnięciu skazującemu co do czynu opisanego w pkt. 88 są oczywiście bezzasadne.

Dowody zebrane w tym zakresie nie mają cech poszlakowych, a wnioski końcowe sformułowane na ich podstawie prawidłowe. Czyn ów polegał na dokonaniu oszustwa wspólnie i w porozumieniu z J. J.( jego czyn 22), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez doprowadzenie (...) S.A. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci 2 telefonów marki S. (...), poprzez wprowadzenie przy zawieraniu 2 umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) i (...) na dane podmiotu W. A., przy czym udział oskarżonego G. J. jest nader dobitnie udokumentowany kategoryczną opinią z zakresu badań pisma, stwierdzającą, iż to ten oskarżony nakreślił podpisy (...) na umowach i potwierdzeniach odbioru k. 2419 poz. 20 , 2424 poz. 46. Dane tej osoby zostały sfabrykowane ( nr pesel i dowodu osobistego), oskarżony należności umownych spłacać nie miał zamiaru, zatem oskarżony nie jest w stanie zanegować świadomego przestępnego współudziału w tym czynie. Nie sposób także zakwestionować dalsze dowody, mianowicie omówione w pisemnych motywach ( pierwotnych k. 22 -23), tj. zabezpieczonych umów, harmonogramu spłat czy zeszytu z danymi A. W. oraz danymi na nośnikach ( k. 42 opinii (...)).

Ad. II

W aspekcie zebranych dowodów odnoszących się do czynu 89 ( czyn 39 J. J.) zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego G. J. ( przyznającego się do winy k. 202-203, 2504-2505) i bezsprzecznego faktu zatrzymania oskarżonego na gorącym uczynku przez policję, przyznania posługiwania się personaliami K. T., korzystania z telefonu dostarczonego przez Jana Jawilaka dla potrzeb kontaktu z kurierem, obciążających wyjaśnień współsprawcy oskarżonego J. J.(k. 162), który przyznał się do zamówienia tych telefonów i podrobienia dowodu osobistego na dane K. T., a także bezsprzecznego faktu, że oskarżony nie zdążył fizycznie dokonać odbioru dostarczonych telefonów z powodu zatrzymania przez policję, jedynie słusznym pozostaje wniosek, iż oskarżony jest współsprawcą przedmiotowego czynu.

Ponadto czyn ten zakończył się w fazie usiłowania, bo do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego nie doszło.

Z tych powodów należało zmienić opis i kwalifikację prawną przypisanego obu oskarżonym czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk i art. art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk a podstawę wymiaru kary uzupełnić o art. 14 § 1 kk.

Zakończenie przestępstwa w fazie usiłowania nie powoduje automatycznie konieczności korekty wymiaru kary, skoro za 2 występki oszustwa w ramach ciągu przestępstw wymierzono oskarżonemu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 kk - wobec działania z chęci osiągnięcia korzyści materialnej - także grzywnę w wysokości 100 (stu) dziennych grzywny, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych, zatem kary w dolnych ustawowych granicach zagrożenia w art. 286 § 1 kk.

Niezasadnym jawi się zarzut IV apelacji przez zaniechanie dokonania wyceny wyłudzanych telefonów ( a nie notebooka jak to podnosi apelujący) wedle cen telefonów nowych, wynikających z umowy, a nie cen rynkowych, tj. dotyczących przedmiotów szacowanych, użytkowanych. Jak to chociażby wynika z informacji z dnia 15.01.2018r. ( k. 2887) (...) SA , wskazane w zawiadomieniu o przestępstwie wartości zostały oparte o ceny telefonów, za jakie można było kupić w dniu zawierania umowy dany model aparatu bez konieczności zawierania umowy na czas określony. Na cenę taką składa się wiele składowych, począwszy od kursu waluty w dniu realizacji płatności, specjalne rabaty, koszt magazynowania , koszt tzw. customizacji urządzenia, koszt dystrybucji i marża handlowa. Nie jest możliwe wyliczenie poszczególnych składowych ceny ogólnej pojedynczego aparatu, tym bardziej, ze faktury sprzętowe są wystawiane klientowi na każde zamówione urządzenie, w tym zawierają ceny promocyjne każdego z modeli. Analogicznej treści informację przedstawiła firma (...) Sp. Z o.o. ( k. 2892 akt). Ponadto na szacowanie wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem wpływa także – oprócz nie zapłaconej ceny za same aparaty - także koszty aktywacji numerów wyłudzonych telefonów jako koszty usługi telekomunikacyjnej, wynikającej z umów.

Nie można także zaaprobować zarzutu błędnych ustaleń faktycznych w zakresie przypisanego czynu 90 , kwalifikowanego jako umyślne paserstwo z art. 291 § 1 kk. Oskarżony G. J. nie był właścicielem przedmiotowego telefonu, bo go nie kupił ani nie przedstawił okoliczności nabycia go w inny legalny sposób. W tamtej dacie był studentem, pozostawał na utrzymaniu rodziców, nie posiadał środków finansowych na zakup nowego telefonu o wartości aż 4200 złotych. Oskarżony doskonale wiedział, że jego brat oskarżony J. J.zajmował się w tamtej dacie wyłudzaniem telefonów, bo przecież wspólnie z nim uprzednio brał udział w wyłudzeniu innych telefonów, na jego „prośbę” podając się za inne osoby i podrabiając podpisy (czyn 88 w miesiącu sierpniu 2015r.), co zresztą przyznał w złożonych wyjaśnieniach na k. 203 akt. Oskarżony zatem znając pochodzenie telefonu z przestępstwa ( wyłudzony – czyn J. J.i M. J. nr 36 i 81) złożył nie polegające na prawdzie oświadczenie, że przedmiot ten jest jego własnością (k. 2522 akt – umowa). Tym samym oskarżony w przedstawionych okolicznościach sprzedając telefon wypełnił ustawowe znamiona paserstwa umyślnego z art. 291 § 1 kk.

Wniosek

I. co do zarzutu wskazanego w pkt. I apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie – oskarżonego od czynu przypisanego mu w pkt. VIII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt 88 części opisowej wyroku)

II. co do zarzutu wskazanego w pkt. II apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w VIII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w pkt. 89 części opisowej wyroku) i zakwalifikowanie tego czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k po czym wymierzenie mu za ten czyn na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a § 1 k.k. kary 200 stawek dziennych grzywny, przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 100 zł;

III. co do zarzutu wskazanego w pkt. III apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynu przypisanego mu w IX części dyspozytywnej wyroku (opisanego w punkcie 90 części opisowej wyroku)

ewentualnie

IV. co do zarzutu wskazanego w pkt. III apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu G. J. za czyny z:

ppkt a) przy zastosowaniu art. 37a k.k. kary 200 stawek dziennych grzywny, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 30 zł

ppkt b) przy zastosowaniu art. 37a k.k. kary 100 stawek dziennych grzywny, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 30 zł

a w konsekwencji wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 200 stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 30 zł

a ponadto

V. co do zarzutu wskazanego w pkt. IV apelacji o zmianę skarżonego wyroku poprzez:

a) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i G. J. solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 2.500 zł

b) orzeczenie wobec oskarżonego J. J.i G. J. solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 2800 zł

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zmiana wyroku przez uniewinnienie oskarżonego od czynów 88 i 90 w świetle dowodów obciążających ( omówionych wyżej) byłaby nieuzasadniona.

W odniesieniu do czynu 89 dokonano zmiany opisu i kwalifikacji prawnej na usiłowanie oszustwa ( co opisano w sekcji 3.5).

Z jakiego powodu sąd miałby potraktować oskarżonego łagodniej przy wymiarze kary, skoro do czynów 88 i 90 dopuścił się z premedytacją i współdziałając z innymi osobami, jednocześnie nie występują istotne okoliczności łagodzące ( bo młody wiek i niekaralność sądowa to zbyt mało by dodatkowo korygować orzeczenie o karze), tym bardziej, że wobec oskarżonego orzeczono karę z dobrodziejstwem probacji.

Odnośnie orzeczonego środka kompensacyjnego w pkt. XVII pkt. 5) dyspozycji - skoro czyn 89 zakończył się w fazie usiłowania a przedmiotowe telefony zostały odzyskane przez policję, to nie zachodzi podstawa do orzeczenia tego środka, dlatego ten punkt wyroku został uchylony.

3.6.

Apelacji obrońcy oskarżonej M. J. ( uprzednio B.) adw. B. G.:

w zakresie przypisanych w pkt VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w pkt. 69-71,73-77,79,81,84-87 części opisowej wyroku) w całości.

I. co do czynów przypisanych M. J.w pkt. VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach 69-71,73-77,79,81,84-87 części opisowej wyroku) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów zabezpieczonych podczas przeszukania w miejscowości L., tj. wyszczególnionych w spisie i opisie rzeczy, załączonym do protokołu przeszukania domu oraz do protokołów przeszukania znajdujących się na posesji pojazdów, w sytuacji gdy przedmioty te mogą być uznane jedynie za dowody poszlakowe, przy czym sam fakt posiadania przez oskarżonego J. J.powyższych przedmiotów nie może uzasadniać wnioskowania odnośnie kwestii sprawstwa i winy oskarżonej M. J. co do czynów, których popełnienie przypisano jej wspólnie i w porozumieniu z J. J., tym bardziej nie sposób podzielić zapatrywania Sądu, że okoliczności, które legły u podstaw przypisania oskarżonemu J. J.poszczególnych czynów, w tym w formie współsprawstwa, oceniane dopiero przez pryzmat liczby przypisanych czynów mogą warunkować kwestię działania M. J. wspólnie i w porozumieniu z J. J., co skutkowało dowolnym i niczym niepopartym ustaleniem, że M. J. swoim zachowaniem wypełniła znamiona czynów zabronionych przypisanych w punkcie VII części dyspozytywnej wyroku (opisanego w punktach 69-71,73-77,79,81,84-87 części opisowej wyroku)

ewentualnie

II. co do czynów przypisanych M. J.w pkt. VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach 74,75,76,79 części opisowej wyroku) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie natomiast swobodnej oceny dowodu z opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego, a także sporządzonej przez tego biegłego opinii uzupełniającej i uznanie płynących z niej wniosków w zakresie pochodzenia od M. J. podpisów –. S. K. E., B. M. oraz S. S. (1)za kategoryczne, w sytuacji gdy biegły z zakresu pisma ręcznego stwierdził, że użyte we wnioskach opinii sformułowania „prawdopodobnie zostały kreślone” mają charakter kierunkowy i wskazują na dość wysokie prawdopodobieństwo nakreślenia podpisów przez M. J., a zatem nie mają charakteru kategorycznego, co skutkowało poczynieniem przez Sąd dowolnych ustaleń co do sprawstwa M. J. w zakresie czynów przypisanych jej w pkt. VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w punktach 74,75,76,79 części opisowej wyroku)

ewentualnie, z ostrożności procesowej

III. rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny, orzeczonej wobec oskarżonej w pkt VII części dyspozytywnej wyroku, przez wzgląd na nieprzydanie należytego znaczenia okolicznościom po popełnieniu przypisanych M. J.czynów, tj. prowadzeniu przez oskarżoną przed osadzeniem celem odbycia kar pozbawienia wolności ustabilizowanego życia, prowadzeniu przez oskarżoną działalności gospodarczej jako współwłaściciel, spółki (...) Sp. z.o.o., której przedmiotem działalności jest sprzedaż granitu i wyrobów z granitu na terenie kraju jak i za granicą, a także aktywnemu angażowaniu się M. J. działalność społeczności lokalnej, w tym działalność charytatywną oraz przez wzgląd na znaczny upływ czasu od chwili popełnienia przez oskarżoną ostatniego z czynów karalnych do wydania wyroku, a co za tym idzie znaczne poluźnienie więzi pomiędzy przestępstwami a realizacją odpowiedzialności karnej, a nadto przez wzgląd na przejaw ze strony M. J. woli aktywnego uczestnictwa w procesie resocjalizacji, poprzez odbywanie kar pozbawienia wolności w systemie programowego oddziaływania i wyrażanie krytycznego stosunku do popełnionych przez siebie przestępstw, co skutkowało wymierzeniem oskarżonej rażąco niewspółmiernie surowej kary pozbawienia wolności i kary grzywny

a ponadto

IV. naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść skarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k. poprzez brak dokonania oceny dowodu z opinii biegłego sądowego dotyczącej wartości ruchomości w postaci sprzętu elektronicznego – telefonów komórkowych, tabletu oraz notebooka w dacie popełnienia czynów i oparcie się przy ustalaniu obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych wyłącznie na pochodzących od nich dokumentach i ustalenie, kwota świadczenia kompensacyjnego wynosi łącznie 144.371,76 zł, w sytuacji gdy z opinii biegłego wynika, że rzeczywista wartość rynkowa powyższego sprzętu elektronicznego w dacie popełnienia czynów przez M. J. wynosi 79.850 zł, co skutkowało orzeczeniem od M. J. na rzecz pokrzywdzonych świadczenia kompensacyjnego w znacznie wyższej wysokości.

W uzupełnieniu apelacji obrońca pogłębił jej dotychczasowe uzasadnienie w zakresie zarzutu sformułowanego w punkcie II petitum apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów obrazy prawa procesowego w pkt. I i II - art. 7 kpk w zakresie części skazującej wyroku - te zarzuty okazały się bezpodstawne.

Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk ), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk). Sąd I instancji sprostał tym wymogom, dlatego ustalenia faktyczne i wnioskowania sądu rejonowego zostały w postępowaniu odwoławczym zaakceptowane, zaś apelujący nie wykazał aby w rozumowaniu sądu w zakresie oceny dowodów wystąpiły jakieś błędy czy uchybienia.

Apelujący nie podważył ustaleń wyroku opartych na wyjaśnieniach oskarżonego J. J.co do tego, że cyt.: Z uwagi na problemy finansowe oskarżony J. J.wpadł na pomysł wyłudzeń telefonów komórkowych przy pomocy podrobionych dowodów osobistych i wykorzystania danych osobowych postronnych osób. Zakupił niezbędny sprzęt, samodzielnie podrabiał dowody osobiste, a następnie przy ich wykorzystaniu zawierał umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych. Uzyskane w ten sposób pieniądze miały zostać przeznaczone na wyjazd za granicę z rodziną. W domu w L. mieszkał oskarżony z partnerką M. J. (wówczas B.) oraz dziećmi. Inne osoby nie zamieszkiwały z oskarżonym. Nadto obecni podczas czynności przeszukania w dniu 24 września 2015r. w L. bracia oskarżonego ( oskarżeni G. i T. J. oraz P. P.przyjechali do L. w odwiedziny na kilka dni.

Znamienne pozostają ustalenia co do sprzętu użytkowanego przez oskarżonego J. J.( w dniu 24 września 2015 roku podczas przeszukania domu w L., funkcjonariusze Policji zabezpieczyli wielofunkcyjne drukarki z osprzętem, laminator, gilotynę, skalpel poligraficzny, szereg podrobionych dowodów osobistych z wizerunkami mężczyzn znajdujących się w domu, laptopy, telefony komórkowe, zeszyty zawierające dane różnych podmiotów gospodarczych i osób fizycznych, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych z firmami (...)a w toku przeszukania samochodu marki B., J. J.oświadczył, że to on użytkował ten pojazd, stanowiący własność M. B., a znalezione w nim telefony komórkowe w ilości 7 szt. zostały przez niego wyłudzone).

Dowody zebrane w sprawie podlegają ocenie - jak to już podniesiono w poprzednich sekcjach – wedle określonych w art. 7 kpk kryteriów , zwłaszcza postaci logicznego rozumowania jak i wskazań doświadczenia życiowego. W realiach niniejszej sprawy nakazują one uwzględniać także niewątpliwe okoliczności związane z ujawnieniem przestępnego procederu prowadzonego przez wszystkich oskarżonych. Mianowicie w dniu 24 września 2015r. oskarżonego G. J. policja zatrzymała na gorącym uczynku popełnienia czynu, opisanego w pkt. 89 zarzutów, tj. podczas odbierania zamówionych 6-ciu telefonów zamówionych na firmę K. T., oskarżony podając się za tą osobę okazał kurierowi podrobiony dowód osobisty na to nazwisko i następnie został zatrzymany przez policję. W toku przeszukania samochodu, którym oskarżony przybył na miejsce odbioru przesyłki na parkingu w K., ujawniono autentyczne prawo jazdy oskarżonego, liczne dokumenty i telefon, a zawarte tam dane pozwoliły na ustalenie, że oskarżony przebywał ostatnio w pobliskiej miejscowości L.. Te ustalenia doprowadziły policję do posesji wynajmowanej przez oskarżonego J. J., przebywające tam osoby na widok policji pozamykały drzwi, zasłaniały okna i nie reagowały na wezwanie policji do otwarcia drzwi, dopiero przez nie zamkniętą bramę garażową funkcjonariuszom policji udało się wejść do wnętrza budynku. Przebywali tamże oskarżeni J. J., M. J. i T. J. oraz inni członkowie rodziny, głównie dzieci. W pomieszczeniach ujawniono m. in. liczne dokumenty, sprzęt poligraficzny, liczne karty SIM, wzorniki, na strychu budynku 13 sztuk a w zaparkowanym samochodzie oskarżonej M. J. 7 nowych telefonów, jeden z laptopów , karty SIM i liczne dokumenty - w tym podrobione dowody osobiste - znajdowały się w uruchomionej pralce, inny laptop ukryto pod wanną, w kotłowni w palenisku pieca znajdowało się wiele dokumentów spalonych i nadpalonych ( vide zeznania świadków –funkcjonariuszy policji P. K. (1), S. S., T. K., protokoły przeszukania i oględzin oraz notatki urzędowe i materiał zdjęciowy na k. 1-3, 5-11, 31-55, 58-78 akt). Takie okoliczności pozwalają na pewne wnioskowanie, iż oskarżona brała świadomy udział w oszukańczym procederze.

Tylko współoskarżona M. J., będąca konkubiną J. J.- pomysłodawcy oszukańczego procederu, w dacie przestępstw wspólnie z nim zamieszkiwała, a skoro ponadto z opinii z zakresu badań pisma płyną kategoryczne wnioski co do faktu podrobienia przez nią podpisów na umowach i dokumentach odbioru wyłudzonych telefonów ( vide opinia z zakresu badań pisma tom XII- XIII k. 2114-2122 akt, uzupełniona w toku postępowania sądowego ), to nie stanowi kwestii przypadku, że przedmiotowe umowy były zawierane akurat na personalia kobiet a ich podpisy jako stron tych umów i dokumenty odbioru przesyłek tj. J. S., P. P. (1), J. G., A. W., S. K., E. K., M. B. (1), S. P., S. S. (1), M. O., M. K., A. K. zostały podrobione właśnie przez oskarżoną ( czyny opisane w pkt. 69-71,73-77,79,81,84-87 części wstępnej).

W przedmiocie owego prawdopodobieństwa podrobienia dokumentów przez oskarżoną (czyny 74,75,76,79) biegły C. M. wypowiedział się w opinii uzupełniającej z dnia 3 lutego 2020r. , przeprowadzonej przed sądem, w której nie tylko podtrzymał dotychczasową opinię pisemną z dnia 29.07.2016r. ale i doprecyzował, że użyte przezeń sformułowanie „ prawdopodobnie zostały nakreślone” ma charakter kierunkowy i wskazuje na dość wysokie prawdopodobieństwo nakreślenia podpisów przez wymienioną dalej z imienia i nazwiska osobę” k. 3175 t.XVI akt ( podkr. SO).

Zatem w ustalonych okolicznościach podawanych w pierwotnych wyjaśnieniach oskarżonego J. J.o przestępnym procederze stwierdzone przez biegłego „prawdopodobieństwo” nie stanowi przypadku ani splotu zdarzeń niekorzystnych dla oskarżonej M. J.. Komu miałby bowiem zaufać współoskarżony J. J.i z kim współdziałać w omawianych przestępstwach jak nie z konkubiną, jedyną kobietą z nim zamieszkującą? Grono osób współdziałających z J. J.było wszak bardzo wąskie, ograniczało się do konkubiny i 2 braci, T. i G.. Do takich, a nie innych wniosków, skłaniają zasady logicznego rozumowania.

Zatem jakie logicznie uzasadnione argumenty mogłyby zakwestionować ustalenia wyroku co do współsprawstwa oskarżonej w przypisanym jej zakresie? Fakt odmowy wyjaśnień przez oskarżoną i deklarowanie przez nią niewinności to niedostateczne przesłanki ( tak na marginesie - na etapie postępowania sądowego oskarżona za pośrednictwem obrońcy deklarowała nawet dobrowolne poddanie się karze).

Ad. zarzutu III rażącej surowości kary

W całej rozciągłości aprobacie podlega stanowisko zaskarżonego wyroku co do wysokiego stopnia społecznej szkodliwości i wysokiego stopnia winy oskarżonej, obciążającej uprzedniej karalności sądowej oskarżonej za podobne występki umyślne, które to okoliczności ocenione łącznie w całej rozciągłości uzasadniają wymierzone kary izolacyjne.

Od daty przypisanych czynów upłynęło już 9 lat, wobec oskarżonej zapadały kolejne skazania za czyny podobne, mimo upływu czasu nie doszło do naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami, chociaż obrona deklaruje nienaganne funkcjonowanie oskarżonej w lokalnym środowisku, prowadzenie działalności gospodarczej, a nawet podejmowanie inicjatyw charytatywnych.

Oskarżonej przypisano łącznie współudział w popełnieniu aż 14 występków oszustwa, kwalifikowanych kumulatywnie z art. 270 § 1 kk, a zważywszy chociażby na znaczącą wysokość tych wyłudzeń, to wymierzenie kary 2-ch lat pozbawienia wolności ( wobec granic ustawowego zagrożenia od 6-ciu miesięcy do 8-miu lat pozbawienia wolności) jawi się karą raczej łagodną.

Zasadnie wymierzono także karę grzywny na podstawie art. 33 § 2 kk, której orzeczenie pozostaje uzasadnione działaniem w celu osiągnięcia korzyści materialnej, realnym uzyskaniem bezprawnych korzyści materialnych z przestępstwa i ich nie powetowaniem pokrzywdzonym. Jednocześnie wysokość kary grzywny pozostaje w rozsądnej relacji do deklarowanych dochodów z działalności gospodarczej oskarżonej, a wykonanie powinno być wychowawczym, tak w aspekcie indywidualno - jak i ogólnoprewencyjnym, spełniając kryteria wymiaru kary z art. 53 kk.

Ad. zarzutu IV.

Nie sposób zaaprobować trafność zarzutu naruszenia przepisów postępowania art. 7 kpk, sprowadzającego się do uznania wysokości szkód wyrządzonych poszczególnymi występkami oszustwa przez oparcie ustaleń ich kwot w zakresie obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych wyłącznie na pochodzących od nich dokumentach, zamiast na ocenach zawartych w opinii biegłego sądowego dotyczącej wartości ruchomości w postaci sprzętu elektronicznego – telefonów komórkowych, tabletu oraz notebooka w dacie popełnienia czynów.

Z niezrozumiałych względów apelujący przywołuje tablet i notebook wśród wyłudzonych urządzeń, przecież oskarżonej zarzucono i przypisano przestępne wyłudzenie tylko telefonów komórkowych.

Ponadto w sprawie wartość poszczególnych szkód to nie tylko wartość stricte samego wyłudzonego sprzętu ( za który oskarżona nigdy nie zamierzała zapłacić), ale kwoty także świadczeń umownych za usługi telekomunikacyjne, wyliczone przez pokrzywdzonych i nie zapłacone przez sprawców wyłudzeń sprzętu w ramach zawartych na cudze nazwiska umów.

Dodatkowo wypada podnieść ( co już wyartykułowano przy omawianiu apelacji dot. G. J.) , że chociażby z informacji z dnia 15.01.2018r. ( k. 2887) (...) SA wynika, iż wskazane w zawiadomieniu o przestępstwie wartości zostały oparte o ceny telefonów, za jakie można było kupić w dniu zawierania umowy dany model aparatu bez konieczności zawierania umowy na czas określony. Na cenę taką składa się wiele składowych, począwszy od kursu waluty w dniu realizacji płatności, specjalne rabaty, koszt magazynowania , koszt tzw. customizacji urządzenia, koszt dystrybucji i marża handlowa. Nie jest możliwe wyliczenie poszczególnych składowych ceny ogólnej pojedynczego aparatu, tym bardziej, że faktury sprzętowe są wystawiane klientowi na każde zamówione urządzenie, w tym zawierają ceny promocyjne każdego z modeli. Analogicznej treści informację przedstawiła firma (...) Sp. Z o.o. ( k. 2892 akt). Ponadto na szacowanie wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem wpływa także – oprócz nie zapłaconej ceny za same aparaty - także koszty aktywacji numerów wyłudzonych telefonów jako koszty usługi telekomunikacyjnej, wynikającej z umów.

Wreszcie zwrócić należy uwagę, że o wartości sprzętu nie decydują stricte ceny promocyjne ( np. sprzęt za 1 zł w razie wymiany telefonu), łączące się z zawarciem umowy na czas określony, bo w takim wypadku operator sprzedaje sprzęt za niższą cenę, w zamian uzyskując świadczenia z tytułu umowy, np. comiesięczny abonament, co stanowi o wartości umowy.

Wniosek

I. co do zarzutu wskazanego w pkt. I apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od czynów przypisanych jej w pkt VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w pkt. 69-71,73-77,79,81,84-87 części opisowej wyroku)

ewentualnie

II. co do zarzutu wskazanego w pkt. II apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od czynów przypisanych jej w pkt. VII części dyspozytywnej wyroku (opisanych w pkt. 74, 75,76,79 części opisowej wyroku)

ewentualnie

III. co do zarzutu wskazanego w pkt. III apelacji zmianę skarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonej M. J.za czyny przypisane w pkt. VII części dyspozytywnej wyroku (opisane w pkt. 74,75,76,79 części opisowej wyroku) kary roku pozbawienia wolności i kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych, przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 zł.

a ponadto

IV. co do zarzutu wskazanego w pkt. IV apelacji o zmianę skarżonego wyroku poprzez: a) orzeczenie wobec oskarżonej M. J. i J. J.solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 22.750 zł

b) orzeczenie wobec oskarżonej M. J. i J. J.i solidarnego obowiązku naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w wysokości 57.100 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Jak w sekcji 3.6 dot. zarzutów I - IV apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Modyfikacje zawarte w pkt. II, III i IV dyspozycji wyroku.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Opisane szczegółowo w poszczególnych sekcjach ich dotyczących.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

1)  Uniewinnienie oskarżonej od czynu opisanego w pkt. 72 zarzutów.

2)  Orzeczenia skazujące oskarżonych J. J., M. J., G. J. i T. J. w pozostałym zakresie, z modyfikacjami zawartymi w wyroku odwoławczym, także co do wymiaru kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1)  Nie uwzględniona apelacja prokuratora w zakresie uniewinnienia oskarżonej M. J. co do czynu opisanego w pkt. 72 zarzutów.

2)  Słuszne ustalenia faktyczne prowadzące do uznania sprawstwa i zawinienia oskarżonych w przypisanym im zakresie, nie wzruszone apelacjami wywiedzionymi na korzyść.

W tej części nie wystąpiły podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

Nieskuteczne okazały się także zarzuty i wnioski apelacyjne skierowane przeciwko wymiarze kary.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Szczegółowo opisane w odniesieniu do wszystkich oskarżonych w uzasadnieniu dotyczącym ich apelacji.

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

W odniesieniu do zarzutów stawianych oskarżonej M. J.w pkt. 78, 80, 82 i 83 zarzutów aktu oskarżenia,

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Opisano szczegółowo w odniesieniu do apelacji prokuratora na niekorzyść oskarżonej w sekcji 3.1.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Wskazane szczegółowo w odniesieniu do apelacji prokuratora na niekorzyść oskarżonej w sekcji 3.1.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk art.627 kpk oraz na podstawie art. 8 w zw. z art.2 ust. 3), 4) i 5) oraz 3 ust.1 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r./tj. DZ. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm./, zasądzając je od oskarżonych wobec przegrania apelacji.

7.  PODPIS

SSO Adriana Skorupska SSO Ewa Rusin SSO Agnieszka Połyniak

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Rozstrzygniecie uniewinniające oskarżoną M. J.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony T. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina i kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. J. adw. E. L.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina i kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. J. adw. B. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.15.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego G. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.16.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

6

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej M. J.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana