Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Adam Pietrzak (spr.)
Sędziowie :	SSO Ewa Rusin SSO Krzysztof Płudowski
Protokolant :	Agnieszka Kaczmarek

przy udziale Władysławy Kunickiej - Żurek Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 19 listopada 2014 roku

sprawy 1. R. C.

syna P. i C. z domu K., urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 158§1kki art. 157§2kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a§1kk

2. M. K.

syna M. i B. z domu S., urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 158§1kki art. 157§2kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a§1kk

3. P. M.

syna S. i S. z domu R., urodzonego (...) W.

oskarżonego z art. 158§1kki art. 157§2kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a§1kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora, obrońcę oskarżonego R. C., obrońcę oskarżonego M. K.

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 29 lipca 2014 roku, sygnatura akt II K 1241/13

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 778/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 lipca 2014 r. ( sygn.akt II K 1241/13) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu po rozpoznaniu sprawy R. C., M. K., P. M. i A. B. oskarżonych o to, że:

w dniu 09 czerwca 2013r. w B., w woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu, działając publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, poprzez zadawanie uderzeń pięścią w twarz i w głowę wzięli udział w pobiciu J. D., B. D. oraz M. D. narażając ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania naruszenia czynności narządów ciała na czas powyżej dni siedmiu, powodując u J. D. obrażenia ciała w postaci stłuczenia warg dolnej i górnej, u B. D. obrażenia ciała w postaci złamania kości nosa i stłuczenia powłok głowy oraz u M. D. obrażenia ciała w postaci zaczerwienienia powiek dolnych obu oczu, bolesność prawego mięśnia szyi, wybroczyn w skórze i powierzchownych zadrapań na barku i ramieniu prawym oraz otarcia skóry lewego nadgarstka, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała wymienionych pokrzywdzonych na czas nie dłuższy niż dni siedem

tj. o czyn z art. 158§ 1 kk i art. 157§ 2 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 57a§ 1 kk

a nadto R. C., M. K. i P. M. o to, że:

w tym samym miejscu i czasie jak w pkt I, działając wspólnie i w porozumieniu, stosując przemoc w postaci bicia i kopania po całym ciele oraz szarpania, zmuszali do opuszczenia pojazdu marki F. o nr rej. (...) J. D.

tj. o czyn z art. 191§ 1 kk -

oskarżonych R. C., M. K., P. M. i A. B. uznał za winnych popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 158§ 1 kk i art. 157§ 2 kk w zw. z art. 11§ 2 kk w zw. z art. 57a§ 1 kk i za to na podstawie art. 158§ 1 kk w zw. z art. 11§3 kk i art. 57a§1 kk wymierzyl im kary:

- R. C. rok i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

- M. K. rok i 6 (sześć) miesiące pozbawienia wolności;

- P. M. rok i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

-

A. B. rok i 6 (sześć) miesięcy

R. C., M. K., P. M. uniewinnil od popełnienia czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 191§1 kk

Na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonych wobec oskarżonych R. C., P. M. i A. B. kar pozbawienia wolności na okres próby 4 (czterech) lat;

Na podstawie art. 63§1 kk zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego R. C. kary pozbawienia wolności na wypadek zarządzenia jej wykonania okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 13.06.2013r. do 11.12.2013r.

Na podstawie art. 63§1 kk zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. K. kary pozbawienia wolności okres jego tymczasowego aresztowania od 9.06.2013r. do 11.12.2013r.

Na podstawie art. 63§1 kk zaliczył na poczet orzeczonej wobec oskarżonego P. M. kary pozbawienia wolności na wypadek zarządzenia jej wykonania okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 13.06.2013 r. do 11.12.2013r.

Na podstawie 57a§ 2 kk orzekł od oskarżonych R. C., M. K., P. M. i A. B. nawiązki w kwocie po 1500 zł na rzecz każdego pokrzywdzonego, tj. J. D., B. D. oraz M. D.;

Na podstawie art. 73§1 kk oddał skazanych R. C., P. M. i A. B. w okresie próby pod dozór kuratora;

Na podstawie art. 230§1 kpk orzekł zwrot A. B., zabezpieczoną w sprawie jako dowód rzeczowy, koszulkę koloru biało-niebieskiego w rozmiarze M z tyłu napis z numerem(...), zarejestrowaną w wykazie dowodów rzeczowych Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu pod poz. Drz 1234/12, przechowywaną w magazynie Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu.

Zasądził od oskarżonych w częściach równych na rzecz Skarbu Państwa wydatki poniesione w sprawie w kwocie 979,80 i wymierza im opłaty w wysokości po 300 złotych.

Powyższy wyrok zaskarżyli: obrońca oskarżonego M. K., prokurator i obrońca oskarżonego R. C..

Obrońca oskarżonego M. K. zaskarżył wyrok w oparciu o art. 425§1 i 2 w zw. z art. 444 kpk w części to jest w punkcie I, na korzyść oskarżonego, zarzucając na podstawie art. 427§2 w zw. z art. 438 pkt 2 i 3 kpk:

1)  mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 w zw. z art. 2§1 pkt 1 in fine, §2 i art. 4 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez nieobiektywne uznanie, iż zeznania J. D., w których wykluczył on udział M. K. w pobiciu jego osoby zostały zmodyfikowane celowo, aby potwierdziły relacje oskarżonych, iż czynnymi napastnikami byli jedynie R. C. i P. M., w sytuacji gdy Sąd dał wiarę zeznaniom B. D., która zmieniła wersje zeznań a nadto nie wyjaśnienie dlaczego zdaniem Sadu oskarżeni mieliby rzekomo wywierać wpływ jedynie na świadka J. D. a zaniechać tego wobec B. D. i M. D. choć wszyscy ci świadkowie składali zeznania dotyczące tych samych okoliczności i w konsekwencji potraktowanie zeznań J. D. jako bezwartościowych pomimo ich stanowczości i zbieżności z innymi ustaleniami, co doprowadziło do skazania osoby niewinnej,

2)  mający wpływ na treść wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę poprzez uznanie, iż M. K. zadawał ciosy J. D. podczas gdy z prawidłowo ustalonego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że M. K. nie brał udziału w pobiciu pokrzywdzonego ponieważ oskarżony nie zdążyłby dostać się do drzwi samochodu i znaleźć miejsca na wyprowadzenie ciosu a nadto sam pokrzywdzony jednoznacznie wykluczył aby został on uderzony przez M. K..

Na podstawie art. 4127§1 w zw. z art. 437§1 i 2 kpk skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie M. K..

Prokurator zaskarżył wyrok na podstawie art. 425§1 i 2 kpk oraz art. 444 kpk w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonych R. C., P. M. i M. K. za czyn z art. 158§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk.

Powołując się na przepis art. 427§1 i 2 kpk, art. 437§2 kpk oraz art. 438 pkt 3 i 4 kpk wyrokowi temu zarzucił:

I.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia a mający wpływ na jego treść polegający na niesłusznym przyjęciu przez Sąd, iż w stosunku do oskarżonych: R. C. i P. M. istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna uzasadniająca zastosowanie wobec nich dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, podczas gdy prawidłowa analiza materiału dowodowego, wzgląd na chuligański charakter zarzuconego oskarżonym czynu, dopuszczenie się przez nich pobicia J. D., M. D. i B. D. z niskich pobudek, po uprzednim sprowokowaniu przez nich zdarzenia polegającego na potrąceniu M. K., po wcześniejszym celowym przez niego wtargnięciu na jezdnię wprost przed pojazd prowadzony przez M. D., po którym to wykazuje się niewspółmiernie do okoliczności natężoną agresją, zadawaniem uderzeń pięścią w twarz i głowę, spowodowali obrażenia ciała u wymienionych pokrzywdzonych, a także uwzględniając przy orzekaniu całokształt okoliczności podmiotowo – przedmiotowych sprawy, akcentując, iż zarzucony oskarżonym czyn cechuje się znaczną społeczną szkodliwością, oskarżeni wykazali bezwzględność w zastosowanej przez siebie przemocy fizycznej ukierunkowanej także na dwie bezbronne kobiety, nie mające jakichkolwiek szans na obronę i uniknięcie skierowanych nań ciosów, przemawia za zastosowaniem wobec R. C. i P. M. jedynie kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, która będzie adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości zarzuconego im czynu i stopnia zawinienia jak również będzie czyniła zadość dyrektywom prewencji indywidualnej i generalnej,

II.  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego M. K. polegającą na wymierzeniu temuż kary roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy okoliczności popełnienia czynu, jego znaczna społeczna szkodliwość, chuligański charakter przestępstwa, postawa oskarżonego, motywy jego działania, tj. sprowokowanie zdarzenia poprzez wtargnięcie na jezdnię przed jadącym pojazdem, a następnie uczestnictwo w pobiciu pokrzywdzonych, w tym dwóch kobiet nie mających szans na podjęcie obrony, a także mając wzgląd na uprzednią karalność M. K. za przestępstwa podobne prowadzą do wniosku, iż orzeczona wobec niego kara w podanym wymiarze jest zbyt niska i nieadekwatna do wzmiankowanego już stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego w warunkach art. 57a§1 kk i nie czyni zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie R. C. i P. M. kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, zaś w stosunku do oskarżonego M. K. wymierzenie kary w wysokości 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Obrońca oskarżonego R. C. zaskarżył wyrok w punkcie VII, zarzucając:

rażącą niewspółmierność zastosowanego środka karnego w postaci nawiązki na rzecz pokrzywdzonych, wynikającą z niedostatecznego uwzględnienia okoliczności sprawy, postawy oskarżonego w czasie następującym po okresie zarzucanego czynu oraz sytuacji majątkowej i osobistej oskarżonego.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez orzeczenie od oskarżonego R. C., środka karnego w postaci nawiązki w wysokości po 500 zł na rzecz każdego pokrzywdzonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacje nie są zasadne.

Sąd I instancji zgromadził obszerny materiał dowodowy, prawidłowo go ocenił, a wyprowadzone wnioski przekonująco uzasadnił.

Ocena materiału dowodowego zgodna jest z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Obszerny wywód, w którym tenże sąd poddał zgromadzone dowody ocenie pod katem ich wiarygodności ( k.5-22 uzasadnienia zaskarżonego wyroku, k.561-658 akt sadowych) czyni zadość wspomnianym zasadom i wskazaniom.

Wnioski, do których doszedł sąd rejonowy mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Brak jest w szczególności podstaw do kwestionowania prawidłowości ustaleń faktycznych odnośnie udziału w zdarzeniu oskarżonego M. K..

Twierdzenia oskarżonego, jakoby wyszedł na jezdnię myśląc, że jedzie jego kolega nie zasługują na wiarę zważywszy na okoliczność, iż oskarżony był w chwili czynu w stanie silnego upojenia alkoholowego (1,85% alkoholu w wydychanym powietrzu – wynik badania, k.13 akt sądowych) i miał ewidentne luki pamięciowe, o czym świadczą jego początkowe przesłuchania (odmowa wyjaśnień k.47-50 akt sadowych, pozbawione szczegółów, enigmatyczne wyjaśnienia – k.63-65 akt sądowych).

Szczegóły pojawiły się dopiero w kolejnych, przemyślanych wyjaśnieniach złożonych po upływie dwóch i pół miesiąca od zdarzenia (k.259-262 akt sądowych).

Zawarte w tych wyjaśnieniach tłumaczenie oskarżonego jawi się jako próba usprawiedliwienia swego chuligańskiego wybryku pod wpływem alkoholu.

Na udział tegoż oskarżonego w pobiciu, w szczególności zadaniu co najmniej jednego ciosu ( jak ustalił sąd I instancji kierując się ustaleniami wynikającymi z zasady in dubio pro reo ) wskazują w sposób niewątpliwy relacje pokrzywdzonych, zwłaszcza złożone bezpośrednio po zajściu, kiedy obraz zdarzeń w pamięci był świeży, niezatarty.

Sąd odwoławczy przychyla się w tej mierze do ustaleń sądu rejonowego nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Niezależnie od obszernych wywodów w tej mierze zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku godzi się wskazać, że w swych pierwszych zeznaniach pokrzywdzona M. D. stwierdziła:”... widziałam jak jeden ( z napastników) skaleczył się w rękę, ten, co uderzał mojego ojca...” (k.15v. akt sądowych).

Z notatki urzędowej na k. 1 akt sądowych wynika, że na miejscu zdarzenia zostali zatrzymani M. K. i A. B., po czym „... w toku dalszych czynności /.../ dokonano oględzin osoby M. K. z uwagi na posiadane obrażenia...” (k. 1v. akt sądowych). W toku oględzin stwierdzono, że oskarżony „... na lewej dłoni posiada powierzchowne nacięcie na skórze o długości ok. 2,5 cm. Wewnętrzna część prawej dłoni ślad w kolorze brunatno czerwonym...” ( protokół oględzin k.9 akt sądowych).

Niezależnie od powyższego sam oskarżony w swych wyjaśnieniach na k. 262 akt sadowych przyznał, że „...mi z prawej dłoni leciała krew, bo spadłem na butelkę i rozciąłem skórę...” ( rozbieżność co do okoliczności na której dłoni oskarżony doznał urazu tłumaczy wspomniany stan upojenia alkoholowego oskarżonego w chwili czynu jak i upływ czasu od zdarzenia do powołanego wyżej przesłuchania ).

Cytowane dowody tworzą spójny, logiczny ciąg jednoznacznie wskazujący na udział oskarżonego M. K. w przedstawionym zajściu i w pełni potwierdzają trafność ustaleń sądu I instancji w tej mierze.

Brak jest w ocenie sądu odwoławczego podstaw do uznania zasadności zarzutów apelacji obrońcy tegoż oskarżonego, które ocenić należy w kategoriach polemiki z ustaleniami sądu rejonowego nie dopatrując się w nich argumentów mogących skutecznie podważyć trafność tychże ustaleń.

Kwalifikacja prawna przypisanych oskarżonym czynów nie budzi zastrzeżeń.

W świetle okoliczności sprawy i dyrektyw art. 53 kk brak jest w ocenie sądu odwoławczego podstaw do uznania wymierzonych oskarżonym kar i orzeczonych środków karnych za rażąco niewspółmiernie (rażąco łagodne bądź surowe ) w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4 ) kpk.

Brak jest w szczególności podstaw do kwestionowania orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonych kar pozbawienia wolności wobec oskarżonych P. M. i R. C..

Nie negując stopnia społecznej szkodliwości przypisanego im czynu podzielić należy stanowisko sądu I instancji, który odwołał się do ich dotychczasowej niekaralności i pozytywnych opinii z wywiadu środowiskowego i trafnego uznania, że przedmiotowe zdarzenie mimo swej drastyczności było incydentalne, wobec czego uznać należy, że nie są oni osobami zdemoralizowanymi i zasługują na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych kar na trafnie wyznaczony relatywnie długi okres próby.

W wypadku oskarżonego M. K. wobec jego uprzedniej karalności za przestępstwo podobne i dopuszczenie się przedmiotowego czynu w okresie próby sąd odwoławczy podzielając stanowisko sądu I instancji nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Orzeczone przez sąd I instancji nawiązki jakkolwiek relatywnie surowe nie mogą być w realiach przedmiotowej sprawy uznane za surowe w stopniu rażąco niewspółmiernym biorąc pod uwagę drastyczność brutalnego ataku oskarżonych na pokrzywdzonych – winny one stanowić dla oskarżonych niezależną od orzeczonych kar przestrogę przed dopuszczaniem się tego rodzaju czynów w przyszłości.

Mając na względzie powyższe sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach oparte jest na przepisie art. 624§1 kk i art. 17 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( z uwagi na orzeczoną wobec oskarżonego M. K. karę izolacyjną i orzeczenie wobec wszystkich oskarżonych nawiązki na rzecz pokrzywdzonych).