Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1.Przewodnicząca:

1.SSO Ewa Rusin (spr.)

1.Sędziowie:

1.SSO Adriana Skorupska,

2.SSO Tomasz Wysocki

1.Protokolant:

1.Lilianna Hummel-Kręciproch

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 785/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 26 lutego 2024 r., sygn. akt VI K 591/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. D.

Oskarżony D. D. nie był w przeszłości karany sądownie.

Informacja Krajowego Rejestru Karnego

629

2.1.1.2.

Ł. W., M. R.

Oskarżeni Ł. W. i M. R. byli w przeszłości karani sądownie za występki pospolite, w tym na kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

631-632

633-634

2.1.1.3.

D. D.

U byłej żony oskarżonego D. D. zdiagnozowano raka piersi lewej.

Oskarżony od dnia 04 maja 2015 r. jest zatrudniony w Firmie (...) w M. na stanowisku operator maszyn kamieniarskich.

Z powierzonych obowiązków wywiązuje się w sposób właściwy.

Zaświadczenie lekarskie z (...) w S. z dnia 25 listopada 2024 r.

684

Opinia o pracowniku z dnia 26 listopada 2024 r.

685

2.1.1.4.

M. R.

Oskarżony od dnia 01 marca 2025 r. jest zatrudniony w Firmie K- (...) w S. na stanowisku operator maszyn kamieniarskich.

Powierzone obowiązki wykonuje należycie i z zaangażowaniem.

Umowa o pracę numer (...) z 01 marca 2025 r.

687

Opinia o pracowniku z dnia 26 listopada 2024 r.

688

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

2.1.1.2

Informacje z Krajowego Rejestru Karnego

Dokumenty o charakterze urzędowym, sporządzone w przepisanej formie i przez uprawniony podmiot w zakresie jego kompetencji.

2.1.1.3

2.1.1.4

Zaświadczenie lekarskie z (...) w S. z dnia 25 listopada 2024 r.;

opinia o pracowniku z dnia 26 listopada 2024 r.;

umowa o pracę numer (...) z 01 marca 2025 r.;

opinia o pracowniku z dnia 26 listopada 2024 r.

dokumenty sporządzone przez uprawnione podmioty w zakresie ich kompetencji, nie były kwestionowane przez strony postępowania.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator

zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonych M. R. i Ł. W., zarzucając:

1. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec M. R. kary 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za czyn z art. 280 § 1 k.k., po przyjęciu, że kara w takiej postaci spełni swoje cele określone w art. 53 § 1 k.k., podczas gdy z okoliczności sprawy, a zwłaszcza z rozmiarów wyrządzonej przestępstwem szkody w wysokości 38 000 zł, wyjątkowo zaplanowanego sposobu działania oskarżonego oraz działania w ramach tzw. recydywy ogólnej, wynikającej z uprzedniej trzykrotnej karalności oskarżonego, wynika, że wymierzonej oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, nawet przy uwzględnieniu okoliczności łagodzących, nie sposób uznać za sprawiedliwą, w tym spełniającą swe cele tak szczególno-, jak i ogólnoprewencyjne;

2. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec M. R. kary łącznej 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, po przyjęciu, że kara w takiej postaci spełni swoje cele określone w art. 53 § 1 k.k., podczas gdy połączone kary zostały wymierzone za przestępstwa, między którymi brak jest związku podmiotowo - przedmiotowego, gdyż przestępstwa te są innego rodzaju, inna była motywacja ich popełnienia oraz czas ich popełnienia, a uwzględnione przez Sąd okoliczności łagodzące, w tym przede wszystkim przyczynienie się przez M. R. do wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, zastosowanie mają jedynie do czynu z art. 280 § 1 k.k., a nie czynu z art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomani, a tym samym brak było postaw do wymierzenia kary łącznej na zasadzie absorpcji, której zastosowanie sprawiło, że oskarżo-nemu o posiadanie znacznej ilości narkotyków, tj. 53,84 gramów amfetaminy została faktycznie wymierzona kara 1 miesiąca pozbawienia wolności, której to z kolei kary nie sposób uznać za sprawiedliwą, w tym spełniającą swe cele tak szczególno-, jak i ogólnoprewencyjne;

3. rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec Ł. W. kary 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności wymierzonej za czyn z art. 280 § 1 k.k., po przyjęciu, że kara w takiej postaci spełni swoje cele określone w art. 53 § 1 k.k., podczas gdy z okoliczności sprawy, a zwłaszcza z rozmiarów wyrządzonej przestępstwem szkody w wysokości 38 000 zł, wyjątkowo zaplanowanego sposobu działania oskarżonego oraz działania w ramach tzw. recydywy ogólnej, wynikającej z uprzedniej sześciokrotnej karalności oskarżonego, wynika, że wymierzonej oskarżonemu kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia, nawet przy uwzględnieniu okoliczności łagodzących, nie sposób uznać za sprawiedliwą, w tym spełniającą swe cele tak szczególno-, jak i ogólnoprewencyjne.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Prokurator nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego, dlatego uzasadnienie zostało ograniczone do apelacji obrońcy oskarżonego D. D. - art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 2 k.p.k.

Wniosek

Wniosek o:

1. zmianę pkt I wyroku przez wymierzenie oskarżonemu M. R. na podstawie art. 280 § 1 k.k. kary 3 lat pozbawienia wolności;

2. zmianę pkt III wyroku przez wymierzenie oskarżonemu M. R. na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. kary łącznej 3 i 6 miesięcy lat pozbawienia wolności;

3. zmianę pkt IV wyroku przez wymierzenie oskarżonemu Ł. W. na podstawie z art. 280 § 1 k.k. kary 3 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ponieważ prokurator nie złożył wniosku w trybie art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 2 k.p.k. to sąd odwoławczy ogranicza motywy pisemne wyroku do apelacji obrońcy oskarżonego D. D.

3.2.

Obrońca oskarżonego M. R. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku, polegający na:

- uznaniu, że wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe i kara łączna w wymiarze powyżej dolnego zagrożenia ustawowego są właściwe w świetle wszystkich okoliczności łagodzących i obciążających oskarżonego;

- nienależytym nieuwzględnieniu "przewagi" okoliczności łagodzących, ich ilości i rodzaju, nad okolicznościami obciążającymi oskarżonego, co doprowadziło do wymierzenia kar wyższych, niż najniższe możliwe.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego M. R. nie złożyła wniosku o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego, dlatego uzasadnienie zostało ograniczone do apelacji obrońcy oskarżonego D. D. - art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 2 k.p.k.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie wymiaru kary:

a) w jego pkt. I poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności za czyn z art. 280 § 1 k.k. w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności;

b) w jego pkt. II poprzez wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności;

a w konsekwencji:

c) w jego pkt. III poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności - tj. z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro sąd odwoławczy nie odnosi się na piśmie do poniesionych w apelacji zarzutów z powodu wskazanego wyżej, bezprzedmiotowe pozostaje także odnoszenie się do wniosku końcowego tej apelacji.

3.3.

Obrońca oskarżonego D. D. zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, mających wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, polegającej na sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego błędnej ocenie treści wyjaśnień M. R. oraz Ł. W., a także treści zeznań świadka R. K. w zakresie roli oskarżonego D. D. w zdarzeniu z dnia 13 stycznia 2023 r., co skutkowało w konsekwencji:

2) błędami w ustaleniach faktycznych przyjętymi za podstawę orzeczenia, mającymi wpływ na treść orzeczenia, a polegającymi na tym, że:

- oskarżony D. D. wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi dokonali napadu rabunkowego na pokrzywdzonym R. K., podczas gdy ww. zdarzenie odbyło bez udziału oskarżonego D. D.;

- w okresie od połowy 2022 r. do 13 stycznia 2023 r. oskarżony zlecał dokonanie rozboju M. R., podczas gdy oskarżony nigdy nie zlecał dokonania takiego czynu ww. osobie;

- rola oskarżonego D. D. w zdarzeniu z dnia 13 stycznia 2023 r. była zasadnicza, a nadto że posłużył się współoskarżonymi w dokonaniu przestępstwa, podczas gdy w żaden sposób nie miało to miejsca,

- oskarżony D. D. przekazał oskarżonemu M. R. informacje o posiadaniu przez R. K. dużej ilości pieniędzy, o miejscu przechowywania pieniędzy, o godzinie o której pokrzywdzony kończy pracę oraz o trasie pokonywanej przez pokrzywdzonego po zakończonej zmianie, podczas gdy oskarżony nigdy nie przekazywał ww. informacji oskarżonemu M. R., a inni pracownicy, w tym oskarżony M. R. posiadali informację w zakresie miejsca zamieszkania pokrzywdzonego R. K. oraz zmian, na których pracował pokrzywdzony;

- oskarżony D. D. otrzymał od M. R. kwotę 5.000 zł tytułem korzyści majątkowej, w sytuacji gdy w rzeczywistości otrzymał kwotę 500 zł;

- oskarżony D. D. w sierpniu 2022 r. pozyskał wiedzę o sposobie przechowywania oszczędności przez pokrzywdzonego R. K., w sytuacji gdy oskarżony nie wiedział gdzie i w jaki sposób przechowuje oszczędności pokrzywdzony;

3) naruszenie przepisów postępowania, a to art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, mających wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, polegającym na sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego błędnej ocenie treści zeznań pokrzywdzonego R. K., a w szczególności wskazania przez pokrzywdzonego „aktywnego" udziału oskarżonego D. D. w rozboju wraz z M. R. oraz uznaniu przez pokrzywdzonego, iż wyłącznie oskarżony D. D. posiadał wiedzę w zakresie posiadania przez niego oszczędności, miejsca ich przechowywania oraz trasy pokrzywdzonego z pracy do domu po zakończonej zmianie;

a ewentualnie w przypadku niepodzielenia ww. stanowiska podniosła :

4) naruszenie przepisu prawa materialnego, a to art. 18 § 3 kk poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy zachowanie oskarżonego D. D. w dniu 13 stycznia 2023 r. mogło ewentualnie ograniczać się do udzielenia informacji i w żaden sposób nie mogło stanowić o zasadniczej roli ww. oskarżonego w przestępstwie, a więc powinno być ocenianie w kategorii pomocnictwa;

a z ostrożności procesowej w przypadku niepodzielania powyższych zarzutów:

5) rażącą niewspółmiernie surowość kary wymierzonej oskarżonemu D. D., a to 3 lat 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy okoliczności zdarzenia z dnia 13 stycznia 2023 r. jednoznacznie wskazują na zdecydowanie mniejszą niż pozostałych oskarżonych rolę oskarżonego D. D. w popełnionym przestępstwie, w szczególności z uwagi na brak aktywnego udziału w napadzie na pokrzywdzonego R. K., a także z uwagi na wysokość otrzymanej przez oskarżonego D. D. kwoty w odróżnieniu do pozostałych współoskarżonych oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego i jego sytuację osobistą, które winny uzasadniać wymierzenie oskarżonemu D. D. kary zdecydowanie niższej, w szczególności z uwzględnieniem przepisu art. 37b kk.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Za wyjątkiem częściowej zasadności zarzutu rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności, nie znalazły uznania Sądu odwoławczego pozostałe podniesione w apelacji zarzuty ( 1), 2) i 3) , a przede wszystkim te z zakresu gromadzenia i oceny materiału dowodowego.

Przeciwnie oczekiwaniom apelującego kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku uzasadnia zdecydowaną ocenę, iż tenże wyrok poprzedziło prawidłowe postępowanie dowodowe i trafna ocena całokształtu zebranych dowodów, prowadząca do obiektywnych ustaleń faktycznych. Dokonana w sposób bezstronny i rzeczowy ocena dowodów nie zawiera błędów natury logicznej i faktycznej, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Bezpodstawnym zatem byłoby uznanie złamania przepisu art. 410 kpk i kryteriów ocennych z art. 7 kpk.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mógłby zostać skutecznie podniesiony tylko wtedy, gdyby w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenia faktyczne nie mające jakiegokolwiek oparcia w przeprowadzonych dowodach, albo gdyby określonych ustaleń nie poczyniono, pomimo, że z przeprowadzonych i uznanych za wiarygodne dowodów określone fakty jednoznacznie wynikały, czego w niniejszej sprawie stwierdzić nie można.

Nie wykazał apelujący które dowody sąd I instancji ocenił wadliwie, w szczególności by owe wady dotyczyły najważniejszych dowodów, służących ustaleniom sprawstwa i zawinienia oskarżonego D. D., tj. by obciążające go wyjaśnienia współsprawców czynu M. R. i Ł. W. cechowały wzajemne sprzeczności, brak logiki czy wręcz tendencyjność na jego niekorzyść. Relacje tych osób są nie tylko konsekwentne w toku sprawy, ale w pełni przystają do okoliczności podmiotowo- przedmiotowych czynu, przez to trafnie zostały uznane za wiarygodne i w konsekwencji za podstawę ustaleń faktycznych. W szczególności zauważyć tu należy, że z racji odmiennych ról procesowych nie wystepuja podstaw do wnioskowania, by treść swoich relacji R. K. ustalał z M. R. i Ł. W., a zbieżność treści tych dowodów jest aż nadto jaskrawa. W tym kontekście, nawet gdyby czysto hipotetycznie rozważyć możliwość pozbawienia zeznań pokrzywdzonego waloru wiarygodności, którego to zabiegu próbuje dokonać skarżąca, mnożąc w apelacji wątpliwości - które jednak nie są w stanie podważyć właściwych ustaleń dokonanych przez sąd rejonowy, w żadnym wypadku nie zdołała w tym środku zaskarżenia zdeprecjonować wartości wyjaśnień wymienionych oskarżonych. Wręcz przeciwnie, podjęte przez oskarżonego D. D. działania, znajdujące wyraz w złożonych przez niego wyjaśnieniach, tym bardziej uwiarygadniają wersję zdarzenia przedstawioną przez pokrzywdzonego i pozostałych oskarżonych.

Szczególnie wymowne w tym zakresie pozostają wyjaśnienia złożone w toku rozprawy w dniu 21 września 2023 r. (k. 445v), gdy oskarżony D. D. nie był w stanie w sposób logiczny wytłumaczyć powodu, dla którego M. R. konsekwentnie składa obciążające go wyjaśnienia. Argumentowanie, iż może czyni tak z powodu porzucenia pracy, lub tego, że D. D. nie chciał pożyczyć mu pieniędzy, jawi się jako infantylne i nieprzekonujące, tym bardziej, że D. D. przyznał równocześnie, że nie było między nimi w przeszłości żadnego konfliktu, nie mieli między sobą żadnych porachunków. Podobnie ocenić należy jego wyjaśnienia co do kwoty 500 zł, którą otrzymać miał, jak to wskazał, za "trzymanie języka za zębami". Sytuacja, w której oskarżony M. R. miałby wyjawić D. D., w trakcie podwożenia go do pracy, fakt popełnienia przestępstwa na pokrzywdzonym R. K. i jeszcze w toku tej samej rozmowy kupować sobie jego lojalność za kwotę 500 zł (przy czym kolejne 500 zł miał zapłacić mu w późniejszym terminie) nie tylko jawi się jako nieprawdopodobna przez fakt, że oskarżeni przed przestępstwem nie pozostawali w bliższych relacjach, ale jest oczywiście nieprawdziwa, gdyż w istocie mężczyźni spotkali się tego dnia wyłącznie w celu podziału łupu uzyskanego z przestępstwa. Zakładanie, że M. R. wsiadł do samochodu D. D., poinformował go o przestępstwie, zapłacił mu za milczenie, po czym wysiadł i w inny sposób dotarł do pracy (mimo, że wcześniej miał go prosić o podwózkę), nie tylko nie ma uzasadnionych podstaw, ale jest wręcz absurdalne. Nie znajduje potwierdzenia również w relacji M. R. (k. 446v) który wyjaśnił : "nie dawałem D. D. żadnej kwoty za milczenie. Dałem mu działkę za przestępstwo, które wcześniej ustaliliśmy" oraz Ł. W. (k. 65): "My temu koledze, który mówił o "robocie" M. mieliśmy dać po "dwa koła" z tych pieniędzy, które dostaliśmy". Jest też sprzeczne z tym, co na samym początku postępowania relacjonował sam D. D. - vide zeznania R. F. (szczególnie k. 447v). Oskarżony D. D. zdaje się sam nie do końca być przekonany co do wiarygodności tejże linii obrony podnosząc jednocześnie, że domyślał się jedynie, że pieniądze otrzymał ze wskazywanego przez siebie powodu.

Nie występują w sprawie uzasadnione podstawy dowodowe, i nie dostarczyła ich w apelacji skarżąca, by nie obdarzyć walorem wiarygodności wyjaśnienia M. R., w których już na początkowym etapie postępowania przygotowawczego (k. 73) wskazuje on: "ja o możliwości, żeby okraść R. K. wiem od D. D., on mi o tym mówił z miesiąc przed kradzieżą. On mówił, że K. ma dużo pieniędzy i nosi je w kieszeni w kurtce. [...] mówił, że te pieniądze będzie miał w ręce włożonej do kieszeni kurtki. [...] D. mówił, że wiedział, że K. ma dużo pieniędzy, bo ponoć kiedyś pożyczał pieniądze od K.. D. powiedział, że K. na pewno będzie miał przy sobie pieniądze. D. powiedział też, gdzie mamy iść i którędy K. będzie wracał z pracy. D. mi mówił, że K. o godzinie 1 w nocy będzie szedł do domu. D. mówił, że za te informacje chce od nas działkę pieniędzy. Powiedział, że chce dostać około 5 000 zł. No i te 5 000 zł D. od nas dostał". Znamienne jest to co wyjaśnił dalej, że przed popełnieniem przestępstwa D. D.: "pytał się mnie co chwilę, czy robimy to, czy nie robimy".

Istotny jest i ten fragment wyjaśnień, w których M. R. wskazał, że pokrzywdzony pieniądze przechowywał w paczce po tytoniu. Gdy uwzględnić zeznania pokrzywdzonego (k. 10), który wskazał: "ten niższy mężczyzna [...] zaczął od razu w trakcie kiedy ten wyższy dusił mnie za szyję przeszukiwać moją odzież gdzie z kieszeni bluzy wyciągnął opakowanie po tytoniu nie otwierał tylko klepnął tego wyższego w ramię i bez słowa zaczęli uciekać w dół w kierunku lasku...." potwierdza się teza o tym, że wiedzę o sposobie i miejscu przechowywania pieniędzy przez R. K. oskarżony M. R. miał od D. D.. Bezpodstawnym byłoby odmówić wiary pokrzywdzonemu, gdy wskazuje on, że oskarżony D. D. spostrzegł w przeszłości, w jaki sposób przechowuje pieniądze, gdy udzielał mu pożyczki. Nie ma też powodu, by pokrzywdzonemu nie dać wiary, gdy zeznaje, że nikomu innemu pożyczki nie udzielał, tym bardziej, że znajduje to potwierdzenie w relacji M. R., który przeczył, by wiedzę taką posiadał, tak jak i w tym zakresie, by pokrzywdzony większą ilością gotówki dysponował. Podnoszone przez D. D. w toku postępowania okoliczności, jakoby pokrzywdzony udzielał pożyczek na procent ocenić należy jako nie polegający na prawdzie, nieskuteczny przejaw linii obrony. Przed dokonaniem przestępstwa oskarżeni doskonale wiedzieli, czego poszukują i od razu po ujawnieniu opisywanej foliowej torebki po tytoniu M. R. niewerbalnie zakomunikował to Ł. W., oskarżeni nie mieli wątpliwości co do zawartości torebki, nie mieli też potrzeby potwierdzenia tej informacji poprzez sprawdzenie zawartości, a mógł wszak tam znajdować się, zgodnie z przeznaczeniem opakowania, tytoń papierosowy.

Wbrew argumentacji skarżącej to wszystkie wiarygodne dla sądu rejonowego dowody, analizowane łącznie, nie zaś jedynie "przypuszczenia" pokrzywdzonego doprowadziły do przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzuconego mu czynu. To, że pokrzywdzony nie rozpoznał w chwili zdarzenia sprawców, zamaskowanych wszak - o czym sami wyjaśnili, nie ma w sprawie żadnego znaczenia, jego relacje znajdują wszak potwierdzenie w innych wiarygodnych dowodach, w tym w wyjaśnieniach M. R. i Ł. W., przyznających się do popełnienia czynu. Trudno też dostrzec, jakie wnioski wyprowadza skarżąca z faktu, że oskarżony Ł. W. w składanych przez siebie wyjaśnieniach nie podawał nazwiska D. D.. Ł. W. wszak nie pracował w jednym zakładzie z pokrzywdzonym i pozostałymi oskarżonymi, nie musiał przed przestępstwem znać D. D., a fakt ten w żadnym wypadku nie może stanowić podstawy do wyprowadzenia wniosku o bezkarności D. D..

Powszechnie w judykaturze aprobowana jest wykładnia, iż nie jest konieczne, aby każda osoba działająca w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część z tych znamion. Wystarczy, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu (vide: choćby wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 09 lutego 2024 r., sygn. akt II AKa 236/23). Współsprawstwo nie musi wiązać się z osobistą realizacją jakiegokolwiek z ustawowych znamion, lecz może się ograniczać do wykonania pewnych czynności o charakterze pomocniczym. Różnica w takim przypadku polega na tym, że przy współsprawstwie wykonywanie czynności pomocniczych wynika z treści zawartego porozumienia oraz przyjętego podziału ról, niewystępującego z natury rzeczy przy pomocnictwie. Ponadto czynności pomocnika mają jedynie ułatwiać popełnienie przestępstwa, lecz nie muszą okazać się nieodzowne, co - w porównaniu ze współsprawcą - ogranicza jego rolę i znaczenie (tak Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 26 lipca 2023 r., sygn. akt II AKa 85/22). Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Najzupełniej słusznie ustalił sąd rejonowy, że rola oskarżonego D. D. w popełnionym przestępstwie była kluczowa. To on, jako jedyny miał wiedzę o posiadaniu przez pokrzywdzonego znacznej ilości gotówki, przez fakt udzielenia mu uprzednio przez pokrzywdzonego pożyczki 100 zł, które wyciągnął z pliku banknotów, ale i wiedział, że pokrzywdzony zgromadzone środki trzyma przy sobie, czy to w kieszeni bluzy roboczej, z której torebka wystawała, czy w szafce, czym był żywo zainteresowany. Na podstawie tych obserwacji mógł i faktycznie przekazał M. R. informację, że na pewno pokrzywdzony opuszczając miejsce pracy gotówkę będzie przy sobie posiadał, wielokrotnie też ponaglał M. R. o dokonanie napadu na pokrzywdzonego. Ten swoisty podział ról, a także czynione uzgodnienia co do podziału łupu, fakt, że oskarżony D. dolę swoją rzeczywiście otrzymał, przeczy koncepcji, jakoby jego udział w przestępstwie przybrał li tylko formę współsprawstwa. W istocie udział tego oskarżonego w przestępstwie był nie tylko realizacją pewnych czynności wynikających z podziału ról - bez jego wkładu do przestępstwa w ogóle by nie doszło. D. D., jak słusznie zauważył Sąd rejonowy instrumentalnie posłużył się współoskarżonymi dla dokonania zaplanowanego przez siebie uprzednio przestępstwa rozboju na R. K. (1). Powyższa ocena czyni zarzut naruszenia prawa materialnego art. 18 § 3 k.k. ( tj. 4) zupełnie bezzasadnym.

Jako częściowo zasadny ocenić należy tymczasem zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec D. D. kary pozbawienia wolności. Sąd odwoławczy w pełni podzielając stanowisko sądu meriti co do kluczowej, zasadniczej roli tego oskarżonego w popełnieniu przestępstwa, zauważa jednak, że wymierzenie temu oskarżonemu kary aż tak znacznie odbiegającej od kar orzeczonych za tożsamy czyn pozostałym oskarżonym jest nieuzasadnione, bo przekracza stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, stopień jego winy, nie uwzględnia pozytywnych właściwości tego oskarżonego i zaburza wewnętrzną spójność orzeczenia. Zauważyć należy bowiem, że z jednej strony mamy sprawcę niekaranego, pierwszy raz wchodzącego w konflikt z prawem, o w miarę ustabilizowanej sytuacji materialno - bytowej (skazany na utrzymaniu posiada małoletnie dzieci oraz byłą żonę ze stwierdzonym rakiem piersi), sprawcę, który nie uczestniczył w sposób bezpośredni w dokonanym rozboju na R. K., który osiągnął znacznie niższą korzyść z przestępstwa, a z drugiej strony, choć przyznających się do winy, to jednak bezpośrednich wykonawców czynu, sprawców określanych mianem recydywistów penitencjarnych, wobec których uprzednio stosowane oddziaływania resocjalizacyjne okazały się bezskuteczne i którzy po raz kolejny weszli w konflikt z prawem. Wymienione okoliczności wpływające na stopień społecznej szkodliwości, nie dają podstaw nie tylko do aż tak znacznego różnicowania wymierzonych kar, ale i do różnicowania ich w ogóle. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy wskazują, że wymierzenie D. D. kary tożsamej do wymierzonej pozostałym współoskarżonym będzie dlań sprawiedliwe. Orzeczona kara spełni cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Jednocześnie dolegliwość obniżonej kary ( w dolnych granicach ustawowego zagrożenia w art. 280 § 1 kk) nie przekracza stopnia winy i będzie stanowić sprawiedliwą odpłatę za popełnione przestępstwo. Bez znaczenia dla wymiaru kary pozostaje kwestia wysokości łupu, jaki przypadł D. D..

Sąd odwoławczy nie znalazł podstaw, by karę wymierzoną D. D. jeszcze bardziej łagodzić zgodnie z postulatem apelującego obrońcy, w tym poprzez zastosowanie art. 37b k.k. Stopień społecznej szkodliwości czynu, którego oskarżony był wszak pomysłodawcą jest tak znaczny, że wymierzenie kary tzw. sekwencyjnej nie stanowiłoby sprawiedliwej odpłaty za popełnione przestępstwo.

Wniosek

Wniosek o:

- zmianę pkt V zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez uniewinnienie oskarżonego D. D. od zarzuconego mu w akcie oskarżenia czynu;

- uchylenie pkt VI zaskarżonego orzeczenia w stosunku do oskarżonego D. D.;

- uchylenie pkt VII zaskarżonego rozstrzygnięcia w stosunku do oskarżonego D. D.;

a ewentualnie gdyby tut. Sąd nie podzielił ww. stanowiska obrony:

- zmianę pkt V orzeczenia poprzez zmianę opisu i kwalifikacji czynu na pomocnictwo oraz zastosowanie wobec oskarżonego przepisu art. 19 § 2 kk nadzwyczajnego złagodzenia kary;

a ewentualnie zmianę pkt V poprzez wymierzenie oskarżonemu D. D. kary z uwzględnieniem art. 37b kk;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W odniesieniu do kary grzywny wymierzonej oskarżonemu w pkt. VI dyspozycji wyroku apelujący poza wnioskiem o uchylenie rozstrzygnięcia nie sformułował żadnego zarzutu,

brak też dotyczącej rozstrzygnięcia argumentacji w uzasadnieniu apelacji

O niezasadności pozostałych wniosków przekonała ocena podniesionych uprzednio zarzutów.

Sąd odwoławczy uwzględnił częściowo podniesiony zarzut rażącej niewspółmierności kary, obniżając ją do wymiaru 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Natomiast wniosek o uchylenie orzeczenia wydanego na podstawie art. 46 § 1 k.k. jest zupełnie pozbawiony podstaw. Naprawienie szkody to ustawowo przewidziana konsekwencja popełnienia przestępstwa, wskutek którego pokrzywdzony doznał szkody materialnej.

3.4.

Oskarżony Ł. W. w osobistej apelacji

podniósł zarzut rażącej niewspółmierności wyroku, mającej wynikać iż podczas wyrokowania nie zostały wzięte okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na wymiar kary, tj. że oskarżony pochodzi w wielodzietnej rodziny, w której występował problem alkoholowy, pomimo wielu problemów od jakiegoś już czasu ustabilizował swoje życie osobiste, rozpoczął proces resocjalizacji - znalazł pracę pomimo bardzo dużej wady wzroku, odzyskał także kontakt z dziećmi, który chciałby utrzymać, wykonał wszystkie zasądzone mu godziny prac społecznych, zadeklarował comiesięczną spłatę zasądzonej na rzecz pokrzywdzonego kwoty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oskarżony nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu odwoławczego, dlatego uzasadnienie zostało ograniczone do apelacji obrońcy oskarżonego D. D. - art. 457 § 2 k.p.k. w zw. z art. 423 § 2 k.p.k.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w "całości lub części poprzez prace społeczne, dozór elektroniczny oraz comiesięczną spłatę w równych ratach kwoty zasądzonej na rzecz Powoda".

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro Sąd odwoławczy w niniejszym uzasadnieniu nie odnosił się do podniesionego w apelacji zarzutu z powodu wskazanego wyżej, zbędne pozostaje odnoszenie się do wniosku końcowego apelacji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Punkt I. 2) wyroku Sądu Okręgowego - uchylenie orzeczenia o karach grzywny orzeczonych w punkcie VI części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku.

Instytucja grzywny z art. 33 § 2 k.k. ma charakter fakultatywny. Grzywna kumulatywna pełni funkcję środka uzupełniającego represję karną wynikającą z kary pozbawienia wolności o elementy dolegliwości ekonomicznej. Jej celem jest ugruntowanie w społeczeństwie przekonania, że popełnianie przestępstw jest nieopłacalne także w wymiarze majątkowym (tak R. A. Stefański (red.), Kodeks karny. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2025).

W realiach przedmiotowej sprawy oskarżonym wymierzone zostały bezwzględne, choć nie rażąco surowe, kary pozbawienia wolności. Dodatkowo nałożono na nich, na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez solidarne zapłacenie na rzecz pokrzywdzonego R. K. kwoty 38 000 zł. W tej sytuacji orzeczenie nadto kar grzywien, wobec sprawców nie posiadających możliwości finansowych gwarantujących jej wykonanie, nad którymi wisi widmo odbywania długoterminowej kary pozbawienia wolności jawi się jako rażąco niesprawiedliwe (art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

j.w.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Za wyjątkiem zmian o których mowa w sekcji 5.2. zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy jako prawidłowy.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1). Bezpodstawność zarzutów apelacyjnych odnoszących się do uznania winy oskarżonego D. D. z przyczyn wykazanych w sekcji 3.3.

2). W sprawie nie wystąpiły podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów apelacyjnych.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku w odniesieniu do D. D. poprzez :

- obniżenie orzeczonej wobec niej w pkt V dyspozycji kary pozbawienia wolności do 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- uchylenie rozstrzygnięcia o karze grzywny wymierzonej w punkcie VI dyspozycji.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany wskazano w sekcjach 3.3. i 4.1 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Oskarżony D. D. w toku rozprawy odwoławczej korzystał z pomocy obrońcy ustanowionego z urzędu, zaś obrona ta nie została opłacona, z tego też powodu Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy wnioskowaną opłatę, której wysokość ustalił zgodnie z brzmieniem § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu powiększoną o stawkę podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3).

IV

O zwolnieniu oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 2 k.p.k. i art. 624 § 1 kpk, co uzasadnia uzyskiwanie niewielkich dochodów, obowiązek utrzymania rodziny oraz orzeczenie długoterminowej kary pozbawienia wolności.

7.  PODPIS

SSO Adriana Skorupska SSO Ewa Rusin SSO Tomasz Wysocki

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rażąca niewspółmierność kar jednostkowych orzeczonych wobec M. R. i Ł. W. oraz kary łącznej orzeczonej wobec M. R.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. R.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

błąd w ustaleniach faktycznych co do okoliczności łagodzących i obciążających

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego D. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

całość rozstrzygnięcia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony Ł. W.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rażąco surowa kara pozbawienia wolności

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana