Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV Ka 970/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Świdnicy z 2024-01-11

Sygnatura akt IV Ka 970/23

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2024 roku

4.Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

1.Przewodniczący:

1.SSO Waldemar Majka

1.Protokolant:

1.Marta Synowiec

przy udziale Macieja Kroczaka Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2024 roku

6.sprawy U. G. (G.)

7.syna T. i S. z domu B.

8.urodzonego (...) w miejscowości U.

9.oskarżonego z art. 178a § 1 kk

10.na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

11.od wyroku Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich

12.z dnia 6 września 2023 roku, sygnatura akt II K 134/23

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  stwierdza, iż koszty procesu zaistniałe w postępowaniu odwoławczym ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 970/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z 6 września 2023 roku, sygnatura akt II K 134/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

U. G.

Niekaralność oskarżonego

Informacja z KRK

109

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym przyjęciu, z uwagi na niską zawartość alkoholu we krwi oskarżonego U. G. w chwili popełnienia przestępstwa z art. 178a § lkk jego dotychczasowy tryb życia i wyrażonej przez niego skruchy w toku postępowania karnego, świadczą o nieznaczności stopnia winy i społecznej szkodliwości, co skutkowało warunkowym umorzeniem postępowania przeciwko temu oskarżonemu, podczas gdy zawartość 1 promila we krwi nie jest wartością niską, dwukrotnie przekraczającą dolną granicę określoną przez ustawodawcę w art. 178a § 1kk a w korelacji z drogą, którą oskarżony jechał krytycznego dnia, a to drogą (...), na której nawet w porze nocnej natężenie ruchu jest duże, fakt, że oskarżony poruszał się w porze nocnej samochodem bez włączonych świateł mijana, co świadczy o znacznym upośledzeniu czynności psychomotorycznych przez alkohol, nie może być ta wartość oceniana jako nieznaczna, natomiast skrucha U. G. nakierowana była jedynie na zminimalizowanie niekorzystnych konsekwencji popełnienia przez niego przestępstwa, bowiem w kontekście zatrzymania oskarżonego na tzw. gorącym uczynku nie jest i nie powinna być traktowana jako wyraz głębokiej autokrytyki tylko taktyki obrończej, prowadzi do wniosku, że oskarżony U. G. nie zasługuje na dobrodziejstwo warunkowego umorzenia postępowania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się nietrafny a sama konstrukcja apelacji jest wadliwa.

Zgodnie z art.454§1 kpk sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie, a zatem w wypadku warunkowego umorzenia postępowania możliwe jest w wyniku wniesienia apelacji reformatoryjne orzeczenie skazujące. Przepis art. 454 § 1 kpk statuuje tzw. regułę ne peius, która odnosi się tylko do apelacji. W wyniku nowelizacji z 2013 r. skreślony został art. 454 § 2, a na skutek nowelizacji z 2019 r. usunięto art. 454 § 3, zaś z § 1 skreślono warunkowe umorzenie postępowania karnego. Obecnie zatem w art. 454 § 1 występuje tylko reguła ne peius, obejmująca swoim zakresem zakaz skazania w instancji odwoławczej w wypadku uniewinnienia i umorzenia postępowania. Nie ma natomiast już przeszkody do skazania, gdy postępowanie karne zostało warunkowo umorzone, ani też do orzeczenia w instancji odwoławczej.

W świetle powyższego obowiązkiem apelującego na niekorzyść oskarżonego kwestionującego warunkowe umorzenie postępowania pozostaje sformułowanie wniosku apelacji obejmującego sankcję karną, która według skarżącego byłaby adekwatna, co daje możliwość odniesienia się do wniosku w postępowaniu odwoławczym, bądź też w wypadku wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku skarżący winien wykazać, iż istnieje potrzeba przeprowadzenia przewodu sądowego w całości, bowiem tylko w tej sytuacji możliwe jest uwzględnienie wniosku i uchylenie zaskarżonego wyroku.

W niniejszym postępowaniu skarżący prokuratur nie sformułował w apelacji wniosku reformatoryjnego, nie wskazał również jaka sankcja byłaby w wypadku oskarżonego adekwatna, a jedynie wyraził dezaprobatę z powodu warunkowego umorzenia postepowania. Wniosku apelacji nie zmodyfikował również prokurator popierający apelację na rozprawie odwoławczej (k.110). Z treści apelacji nie wynika również jaka miałaby być podstawa uchylenia zaskarżonego wyroku i z jakich powodów wymagane jest przeprowadzenie przewodu sądowego w całości.

Należy również pamiętać, iż wyrok skarżony być może w zakresie w jakim zapowiedziano apelację. Prokurator domagał się uzasadnienia wyroku „co do kary” (k.75), zaś w apelacji wskazał, iż skarży wyrok w całości (k.86), a zatem w zakresie wykraczającym poza zapowiedź apelacji – jest ona niedopuszczalna, a skarżący w istocie mógł skutecznie kwestionować jedynie orzeczenia z punktów II i III dyspozycji wyroku skoro warunkowe umorzenie nastąpiło na okres dwóch lat próby. Godzi się bowiem zauważyć, iż strona, składając wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku, ma zgodnie z art. 422 § 2 k.p.k. obowiązek wskazania, czy dotyczy on " całości wyroku, czy też niektórych czynów, których popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu, bądź też jedynie rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu". Zapowiedź apelacji jest podwójnie brzemienna w skutki, ponieważ z jednej strony wyznacza ramy pisemnego uzasadnienia wyroku (art. 423 § 1a k.p.k.), a w konsekwencji ramy późniejszego środka odwoławczego. Jak się bowiem niespornie przyjmuje w orzecznictwie w razie złożenia wniosku o uzasadnienie na piśmie wyodrębnionej podmiotowo lub przedmiotowo części wyroku ( art. 422 § 2 k.p.k. ), za niedopuszczalne i niepodlegające rozpoznaniu uznać należy zarzuty apelacji skierowane przeciwko rozstrzygnięciom pozostającym poza zakresem wniosku o uzasadnienie. Nie dotyczy to przypadków, w których sąd odwoławczy może orzekać niezależnie od granic zaskarżenia i postawionych zarzutów" (podzielając ugruntowany pogląd prawny wyrażony m.in. w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. V KK 480/16 , OSNKW 2017/9/55).

Już tylko powyższe czyni apelację prokuratora oczywiście bezzasadną.

Niezależnie od przywołanej argumentacji zaskarżony wyrok należy uznać za wyważony i trafny, bowiem sąd I Instancji należycie uzasadnił podstawy warunkowego umorzenia postępowania (k.80-81) i sąd odwoławczy argumentację tę podziela skoro skarżący nie przedstawia merytorycznych argumentów dających podstawę do uwzględnienia wniosku apelacji, a podzielić w tym zakresie należy również argumentację uzasadnienia odpowiedzi na apelację (k.95-96).

Pamiętać należy, iż warunkowe umorzenie postępowania orzeczono na okres dwóch lat próby i połączono z zakazem prowadzenia pojazdów i wysokim świadczeniem pieniężnym. Skarżący wskazuje na duże natężenie ruchu na drodze którą oskarżony się poruszał, jednak nie przytacza żadnego dowodu na potwierdzenie tej argumentacji. Brak jest też udowodnionych okoliczności wskazujących na to, że oskarżony poruszał się po drodze w sposób stanowiący znaczne zagrożenie bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu, bowiem nie wskazuje też na to stopień nietrzeźwości oskarżonego. Skarżący nadto kwestionuje też pobudki przyznania się oskarżonego i wyrażenia skruchy, co musi dziwić skoro na rozprawie przed sądem I instancji prokurator się nie pojawił (k.70).

Trafnie wywodzi obrońca oskarżonego w odpowiedzi na apelację, iż „oskarżyciel publiczny podnosi przeciw zastosowaniu warunkowego umorzenia okoliczności, które nie mieszczą się ani w art. 115 § 2 k.k., ani w art. 66 § 1 k.k. i n. - np. fakt posiadania zezwolenia na broń (zarzut prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości), wykonywanie zawodu instruktora strzelectwa, w tym dla dzieci (zarzut prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości). Powyższe zdaniem oskarżyciela publicznego ma związek z przedmiotem zarzutu i oceną postawy skazanego przed i po popełnieniu czynu zabronionego z art. 178a k.k., choć nie dotyczy w ogóle rodzajowego przedmiotu ochrony art. 178a k.k. oraz nie może stanowić przedmiotu zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, gdyż 1) ustalenia takie w ogóle nie mają wpływu na ocenę zachowania oskarżonego 2) nie zachodzi tzw. błąd braku - z powodu braku kompleksowego i wszechstronnego rozważania materiału dowodowego przez Sąd i wyciągnięcia zeń wszelkich dopuszczalnych wniosków, zaś z drugiej stron brak przeciwnych faktów i okoliczności, co do których to nie oskarżony a prokurator winien prowadzić postępowanie dowodowe (…) Jednocześnie powoływanie się przez oskarżyciela publicznego na hipotetyczne zagrożenia (dla innych kierowców, dzieci, ludzi) w stopniu innym, niż ustalił i uwzględnił je Sąd Rejonowy - jest niemożliwe do przyjęcia przy braku aktywności dowodowej oskarżyciela publicznego” (k.95-96).

Wniosek

uchylenie kwestionowanego wyroku i przekazanie sprawy przeciwko oskarżonemu U. G. do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ząbkowicach Śląskich

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uchylenia wyroku z przyczyn wskazanych powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z 6 września 2023 roku, sygnatura akt II K 134/23

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego uzasadnia przepisy art.636§1 kpk

7.  PODPIS

SSO Waldemar Majka

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Ząbkowicach Śląskich z 6 września 2023 roku, sygnatura akt II K 134/23

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

Zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Lidia Szukalska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Świdnicy
Osoba, która wytworzyła informację:  SSO Waldemar Majka
Data wytworzenia informacji: