Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący :	SSO Agnieszka Połyniak (spr.)
Sędziowie :	SO Adam Pietrzak SO Elżbieta Marcinkowska
Protokolant :	Przemysław Bąk

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2013 roku

sprawy W. A.

oskarżonej z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 25 października 2012 roku, sygnatura akt II K 289/11

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. S. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III. wydatki związane z postępowaniem odwoławczym zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygnatura akt IV Ka 1001/12

UZSADNIENIE:

Wyrokiem z dnia 25 października 2012r. Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, w sprawie o sygn. akt II K 289/11, uniewinnił W. A. od zarzutu popełnienia czynu z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. polegający na tym, że w dniu 11 lipca 2007r. w W., w woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, składając przed przedstawicielem firmy (...) Sp. z o.o. z/s w W., fałszywe oświadczenie o uzyskiwaniu świadczenia emerytalnego, wprowadzając w błąd pracownika (...) Bank (...) S.A., co do autentyczności oświadczenia i co do zamiaru spłaty zobowiązania, wyłudziła kredyt na zakup towaru – notebooka, w wysokości 2.960,00 zł działając na szkodę (...) Sp. z o.o. we W., którego prawa przejęte zostały od (...) Bank (...), zaś kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa.

Z wyrokiem tym nie pogodził się Prokurator Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu, który zaskarżył orzeczenie w całości na niekorzyść oskarżonej, zarzucając na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k.:

⚫

błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na oparciu wyroku w głównej mierze na sporządzonej w sprawie opinii biegłego z zakresu psychologii, stwierdzającej, że oskarżona nie jest zdolna do manipulacji, co skutkowało jej uniewinnieniem przy uznaniu, że zarzucanego czynu W. A. nie mogła dopuścić się samodzielnie i świadomie, podczas gdy w świetle poczynionych przez biegłego psychologa w toku postępowania sądowego ustaleń i wydanej w postępowaniu przygotowawczym opinii sądowo – psychiatrycznej, stwierdzającej, iż tempore criminis oskarżona posiadała w pełni zachowana zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swym postępowaniem oraz opinii biegłego zakresu badana pisma ręcznego kategorycznie stwierdzającego, iż W. A. złożyła swój podpis jako kredytobiorca skutkować winno uznaniem, że oskarżona działał właśnie z zamiarem popełnienia zarzucanego jej czynu – wyłudzenia kredytu;

⚫

obrazę przepisów postępowania z art. 366§1 k.p.k. i art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170§1 k.p.k. mającą wpływ na treść orzeczenia poprzez nie uwzględnienie i nie dopuszczenie zgodnie złożonego przez oskarżyciela publicznego i obrońcę oskarżonej na rozprawie wniosku o poddanie W. A. badaniu psychiatrycznemu, co w świetle poczynionych w toku postępowania sądowego ustaleń w postaci opinii psychologicznej, winno skłonić Sąd do powołania biegłych psychiatrów celem wydania opinii uzupełniającej, tudzież przesłuchania na rozprawie biegłych psychiatrów i dokonania ewentualnej konfrontacji pomiędzy biegłymi co pozwoliłoby dopiero na ustalenie poczytalności oskarżonej w chwili czynu, a tym samym jej odpowiedzialności karnej.

Podnosząc powyższe zarzuty Prokurator wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Wałbrzychu.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja na uwzględnienie nie zasługuje, a uniewinnienie W. A. od zarzutu popełnienia czynu z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. jest oczywiście słuszne, choć nie z przyczyn wskazanych przez Sąd orzekający.

Zarówno Prokurator, jak i Sąd meriti (a także i obrońca oskarżonej), nie dostrzegli, że wnioski w opinii nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu pisma ręcznego (k. 43) nie przystają do treści samej opinii (k. 40 – 42) i pozostają z nią w rażącej sprzeczności, co jest konsekwencją oczywistej omyłki pisarskiej biegłego.

Biegły w treści opinii wykazał bowiem szereg różnic pomiędzy kwestionowanym podpisem a wzorami pisma W. A., które świadczyły jednoznacznie o tym, że „ nie jest on autentycznym podpisem W. A.”.

Tym samym wniosek przedstawiony na k. 43 jest oczywiście sprzeczny z treścią samej opinii, co wynika stąd, że biegły opuścił się partykułę „nie” przez słowem „jest”. Niemniej treść samej opinii nie pozostawia żadnych wątpliwości co do rzeczywistych wyników badania pisma ręcznego oskarżonej.

Z tego też względu nie ma racji ani Sąd orzekający stwierdzając, że „o ile bezspornie oskarżona umowę kredytową podpisała , o tyle nie mogła ona dokonać tej czynności samodzielnie i świadomie...” (k. 187), ani Prokurator podnosząc w apelacji, że sprawstwo oskarżonej wykazał biegły z „zakresu badana pisma ręcznego kategorycznie stwierdzając, iż W. A. złożyła swój podpis jako kredytobiorca ” (k.192).

Treść opinii jednoznacznie i kategorycznie świadczy bowiem o tym, że W. A. zgodnie z prawdą wyjaśniła, że to nie ona złożyła podpis w rubryce „podpis wnioskodawcy” na wniosku kredytowym/umowie kredytowej z (...) Bank (...) S.A.

Skoro tak, to nie sposób uznać, iż to ona złożyła fałszywe oświadczenie o uzyskiwanym świadczeniu emerytalnym i wprowadziła w błąd pracownika banku.

Dlatego też Sąd odwoławczy, zgadzając się z treścią samego rozstrzygnięcia, tj. uniewinnienia oskarżonej, nie podziela argumentów przedstawionych przez Sąd Rejonowy a to właśnie z przyczyn wskazanych wyżej. Stan świadomości W. A., jej upośledzenie umysłowe czy też podatność na sugestie innych osób, nie mają najmniejszego znaczenia dla uznania, iż nie popełniła zarzucanego jej przestępstwa.

Z tego też względu zarzuty Prokuratora w zakresie błędu w ustaleniach faktycznych oraz zaniechania przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych psychiatrów i konfrontacji tych biegłych z biegłą psycholog nie mają najmniejszego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Błędem było wniesienie aktu oskarżenia na podstawie opinii nr (...) z przeprowadzonych badań z zakresu pisma ręcznego, która w rzeczywistości potwierdzała wiarygodność wyjaśnień W. A..

Mając zatem na uwadze właśnie treść wskazanej opinii oraz jednoznaczne i spójne wyjaśnienia W., orzeczono, jak na wstępie.

Ponieważ oskarżona korzystała z pomocy obrońcy z urzędu, Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kwotę należną z uwagi na brzmienia §14 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej dzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636§1 k.p.k.