Portal Orzeczeń Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Świdnicy

1Przewodnicząca:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Ewa Ślemp

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 1049/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 19 października 2023r. sygnatura akt III K 1395/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

obrazy przepisu prawa materialnego, a to art. 193 k.k. poprzez przyjęcie, że oskarżona S. D. zajmując samowolnie lokal przy (...) w W., stanowiący mieszkaniowy zasób Gminy W. i nie opuszczając go wbrew żądaniu właściciela nieruchomości nie wypełniła znamion przestępstwa opisanego w tym przepisie, albowiem lokal ten stanowił pustostan i nie był przez nikogo fizycznie zajmowany w związku z czym zachowanie to nie godziło w prawo innego człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane, a tym samym nie było nikogo, kto mógłby zostać pokrzywdzony tym czynem, co skutkowało uniewinnieniem oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej przestępstwa, podczas gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu uwzględniająca, iż jego przedmiotem ochrony jest wolność w zakresie swobodnego, nieskrępowanego i niezakłóconego korzystania z domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu, dysponowania, zarządzania i dysponowania bez konieczności znoszenia czyjejś obecności a tym samym i wolność danej jednostki od naruszeń jej prawa do decydowania o tym, kto może przebywać w miejscach, w których jednostka ta jest gospodarzem, prowadzi do uznania, że do naruszenia tego prawa dochodzi także sytuacjach, kiedy wdarcie się do określonego miejsca odbyło się pod nieobecność lub bez wiedzy posiadającego tytuł prawny, co w konsekwencji musi prowadzić do wniosku, że nieistotnym dla realizacji znamion czynu z art. 193 k.k. jest sposób korzystania z nieruchomości przez uprawnionego, a jej czasowe lub stałe opuszczenie nie wyłącza zastosowania przepisu art. 193 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie ulega wątpliwości iż oskarżona, po wcześniejszym pokonaniu zabezpieczeń, bez tytułu prawnego zajęła należący do zasobów Miejskiego Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., tzw. pustostan przy ul. (...) w W.. To lokal w tamtej dacie niezamieszkały, pozostający w złym stanie technicznym, bez mediów – wody, prądu ani gazu, przeznaczony do remontu instalacji i tynków, a w dalszej przyszłości stanowić miał lokal gminny przeznaczony na najem. Oskarżona nie posiadająca żadnego innego lokum zamieszkała w nim z 8-letnią córką i wbrew żądaniu właściciela lokalu Gminy W. lokalu tego nie opuściła.

Należycie uzasadniona ocena prawna tego zachowania oskarżonej została przez sąd I instancji szeroko oparta na powszechnie akceptowanej wykładni przepisu art. 193 kk, zawartej np. w literaturze przedmiotu przedmiot ochrony w art. 193 k.k. jest inny niż własność i chodzi w nim o ochronę wolności osobistej, stąd przepis ten nie może dotyczyć lokali należących do instytucji państwowych lub społecznych (tak: A. Zoll [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część I. Komentarz do art. 117-211a, red. W. Wróbel, Warszawa 2017, art. 193) oraz – kontynuujących taką linię wykładniczą orzeczeń tut. Sądu Okręgowego w Świdnicy w sprawach o sygn. akt IV Ka 41/23, sygn. akt IV Ka 519/23 czy sygn. akt IV Ka 1153/23.

Ponownie wypada tylko powtórzyć, że przedmiotem ochrony przepisu stypizowanego w art. 193 kk, penalizującego naruszenie miru domowego, jest prawo człowieka do spokojnego zamieszkiwania, wolnego od zakłóceń przez osoby niepożądane, do niczym niezakłóconego zamieszkiwania w swoim centrum życiowym, gwarantujące nienaruszalność mieszkania tej jednostki oraz poszanowanie jej prywatności. Przepis ten chroni nietykalność mieszkania bez względu na tytuł prawny zajmowanego lokalu.

Tym samym art. 193 kk nie chroni prawa własności.

Mało tego, właściciel tak zajętego lokalu nie może zostać uznany za „osobę uprawnioną” określoną w art. 193 kk, a o ile pozbawi posiadacza samoistnego posiadania lokalu, tenże może zastosować nawet obronę konieczną lub dozwoloną samopomoc. W razie bezprawnego zajęcia lokalu właścicielowi lokalu przysługują wyłącznie zdefiniowanie prawem cywilnym roszczenia windykacyjne ( art. 222§ 1 kc).

Apelującemu prokuratorowi tego rodzaju powszechnie obowiązująca wykładnia art. 193 kk powinna być przecież znana, tym bardziej, że w analogicznym stanie faktycznym kasacja prokuratora wywiedziona od innego wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 11 lipca 2023r. sygn. akt IV Ka 519/23, utrzymującego w mocy wyrok uniewinniający Sądu Rejonowego w Wałbrzychu III K 2328/22, została wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2023r. sygn. akt I KK 361/23 oddalona jako oczywiście bezzasadna.

Powtarzanie przez oskarżyciela publicznego tych samych błędów przez wszczynanie postępowania przygotowawczego, wnoszenie skargi do sądu i kolejną próbę uzyskania akceptacji dla własnej wadliwej wykładni przepisu art. 193 kk, nie tylko nie przyniesie skutku w postaci orzeczenia kasatoryjnego, ale generuje niepotrzebne koszty procesu.

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sadowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nieskuteczność zarzutu apelacji.

W sprawie nie wystąpiły także podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu apelacyjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie uniewinniające.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1. Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne ( nie kwestionowane przez apelującego), a następnie ich prawidłową subsumpcję, skutkującą słusznym uniewinnieniem oskarżonej.

2. Nieskuteczność zarzutu apelacyjnego.

3. W sprawie nie wystąpiły podstawy bezwzględne z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu apelacyjnego.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Wobec nie uwzględnienia apelacji prokuratora wydatki związane z postępowaniem odwoławczym zaliczono na rachunek Skarbu Państwa ( art. 636 § 1 kpk).

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

orzeczenie uniewinniające

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana